Στην πράξη ήδη υπάρχουν δύο ευρωζώνες.

Τhe Guardian

O μεγαλύτερος χρηματοπιστωτικός όμιλος της Ιρλανδίας με κριτήριο τη χρηματιστηριακή του αξία είναι τα τελευταία δύο 24ωρα ο Paddy Power. O όμιλος στοιχημάτων της Ιρλανδίας ξεπέρασε σε κεφαλαιοποίηση τις τράπεζες της χώρας, σε μία κίνηση πολύ παραπάνω από συμβολική. Οι ιρλανδικές τράπεζες και οι εταιρείες στοιχημάτων δραστηριοποιούνται στο ίδιο πεδίο των τυχερών παιχνιδιών, απλώς οι εταιρείες στοιχημάτων αποδεικνύονται πιο αποτελεσματικές στην εκτίμηση του κινδύνου.

Στο Δουβλίνο, μία ταπεινωμένη και απελπισμένη κυβέρνηση εισηγήθηκε το επονομαζόμενο Eθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης 2011-2014. Ο τίτλος αποπνέει αισιοδοξία, το περιεχόμενό του όμως είναι αποκαλυπτικό. Η Ιρλανδία βρίσκεται αντιμέτωπη με την προοπτική αυξημένης φορολογίας 5 δισεκατομμυρίων ευρώ και περικοπών στις δαπάνες της κατά 10 δισεκατομμύρια ευρώ, πέραν των όσων είχαν ανακοινωθεί, ύψους 15 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ο ΦΠΑ θα εκτιναχθεί στο 24% έως το 2014. Οι μισθοί θα μειωθούν. Το ίδιο θα συμβεί με το επίπεδο των -ευρισκόμενων σε κακή κατάσταση- παρεχόμενων δημοσίων υπηρεσιών. Αντίστοιχα θα περισταλούν και οι προοπτικές της οποιασδήποτε ισχυρής επιστροφής στην ανάπτυξη, στην αναγκαία κλίμακα, ώστε να μπορέσει η χώρα να αποπληρώσει τα χρέη της.  

Η Ιρλανδία, η οποία εισήλθε στη χρηματοπιστωτική κρίση με τη χαμηλότερη αναλογία χρέους προς ΑΕΠ, υποβιβάστηκε σε επαίτη εξαιτίας της ανηθικότητας των τραπεζών της και της αποφασιστικότητας των κυβερνώντων να επωμιστούν το άχθος της στήριξης του αλόγιστου δανεισμού τους. Ο,τι ξεκίνησε ως μία κρίση του ιδιωτικού τραπεζικού κλάδου, τώρα απειλεί την ίδια την υπόσταση του κράτους.

Μαστιγώνοντας τον εαυτό της, η Ιρλανδία εξασφάλισε τη βοήθεια των χωρών της Ευρωζώνης και του βρετανικού υπουργείου Οικονομικών. Στην ουσία αυτές επέβαλαν την παρουσία τους πριν ακόμα υπάρξει πραγματική ανάγκη της Ιρλανδίας να δανειστεί περισσότερα χρήματα, ελπίζοντας ότι οι αγορές ομολόγων θα κατευναστούν και δεν θα επέλθει φαινόμενο ντόμινο σε μία σειρά χρεωμένων κρατών της Ευρωζώνης, με τη μία κρίση να προξενεί την επόμενη. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι οι αγορές αντιλήφθηκαν το τέχνασμα. Η διεθνής εταιρεία αξιολόγησης Standard & Poor’s υποβάθμισε τη δανειοληπτική ικανότητα της Iρλανδίας. Το επόμενο θύμα θεωρείται πως είναι η Πορτογαλία και μετά, ακόμα χειρότερα, έπονται Ισπανία και Ιταλία.

Σε κάθε περίπτωση τα προβλήματα είναι διαφορετικά, αλλά οι συνέπειες κοινές. Το ευρώ, το οποίο θεωρητικά θα προέτρεπε τις ευρωπαϊκές οικονομίες να αναπτυχθούν μαζί, δέχεται απειλές και εξασθενεί λόγω της όξυνσης των διαφορών. Στην πράξη ήδη υπάρχουν δύο ευρωζώνες. Η μία είναι η βόρεια με τη Γερμανία, την Αυστρία και τη Φινλανδία και η δεύτερη, η ασθενέστερη, με τις χώρες της περιφέρειας όπως η Ελλάδα. Το μονό κοινό τους σημείο είναι το νόμισμα, και αυτό όχι για πάντα.

Μέχρι σήμερα οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις με πρωτοπόρο τη Γερμανία προπορεύονται των αγορών, διασώζοντας Ιρλανδία και Ελλάδα. Ωστόσο, πίσω από αυτή την προσπάθεια λείπει ο ουσιαστικότερος συντονισμός. Η ευρωπαϊκή οικονομία είχε εξαρτηθεί από την ικανότητα της Γερμανίας να έχει πλεονάσματα και να εξάγει κεφάλαια στις φτωχότερες χώρες της Ευρώπης, τα οποία διοχετεύονταν στα ακίνητα. Το σύστημα θρυμματίστηκε, ουδείς γνωρίζει τι θα το αντικαταστήσει και, στο μεταξύ, όλοι φοβούνται.