Οικουμενικό τίποτα

Γράφει η ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ

Η ασάφεια έχει τελικά τη γοητεία της. Ο κ. Γιάννης Δημαράς πολιτεύεται κερδίζοντας τις εντυπώσεις με γενικότητες και χαλαρά περιγράμματα. Συνάντησε άραγε τους πολιτικούς αρχηγούς, τους ενημέρωσε για την υποψηφιότητά του ή απλώς χαιρετήθηκε από μακριά και αυτό το εκλαμβάνει ως συνάντηση; 

Θα πείτε, τι σημασία έχει αν κάθησε σε μια ροτόντα με τον κ. Καρατζαφέρη ή αν απλώς αντάλλαξαν μια «καλησπέρα» όπως δήλωσε ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ. Και όμως. Αυτές οι μικρές λεπτομέρειες έχουν τη σημασία τους γιατί φανερώνουν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται κανείς τη δημόσια ζωή και κατ΄ επέκταση δείχνουν την αντίληψη για την αλήθεια. Στην πολιτική η αλήθεια μπορεί να είναι εξογκωμένη, οιδαλέα ή σε σμίκρυνση. Ο κ. Δημαράς πράγματι διασταυρώθηκε στο περιστύλιο της Βουλής με κάποιους, χωρίς όμως να κάνουν σοβαρή κουβέντα για την υποψηφιότητά του. Εν τούτοις εξανίσταται και επιμένει: τους συνάντησε, λέει, όλους- πλην Αλέκας.

Αν κάποια ασήμαντα γεγονότα τουρλώνονται για να ενισχύσουν την «οικουμενική» υποψηφιότητα του κ. Δημαρά, μπορεί κανείς να καταλάβει τι συμβαίνει με τις διοικητικές προθέσεις του. Το πρόγραμμα του συνδυασμού «Αρμα πολιτών» είναι ένα υποδειγματικό κείμενο αοριστιών. Ιδού ορισμένα εύγλωττα δείγματα: 

«Συνεργαζόμαστε με τα συναρμόδια υπουργεία και τον ΟΛΠ για την υλοποίηση του σχεδιασμού των μεγάλων αναπτυξιακών έργων στο λιμάνι του Πειραιά».

Ποια είναι τα αναπτυξιακά έργα, που είναι μάλιστα μεγάλα; Δεν μιλάμε για το κόστος, ούτε για την άποψη που θα έχουν οι Κινέζοι, οι Αραβες ή όποιος άλλος εγκατασταθεί στη θάλασσα.

Αντιγράφουμε άλλη μια νεφελώδη πρόταση: «Συνεργαζόμαστε με το ΥΠΕΚΑ και τον Δήμο Αθηναίων για την αναβάθμιση του ιστορικού κέντρου της Αθήνας και των γειτονιών που κινδυνεύουν με γκετοποίηση (Ομόνοια, πλατεία Βάθης, πλατεία Αττικής, Αγιος Παντελεήμονας, Κυψέλη)». Πώς θα γίνει αυτό όταν δεν υπάρχει συγκεκριμένος πολιτικός προσανατολισμός;

Ο ιδεολογικός αχταρμάς του κ. Δημαρά δεν επιτρέπει προβλέψεις. Πώς θα πάψει το κέντρο να είναι γκέτο· όπως το οραματίζεται η ευρωπαϊκή Αριστερά ή μήπως αυξάνοντας τις αστυνομικές δυνάμεις; Υπάρχουν ορισμένες θεματικές από τις οποίες προκύπτει αν κάποιος είναι προοδευτικός ή συντηρητικός.

Πλην όμως δεν μαθαίνουμε από πουθενά αν ο κ. Δημαράς είναι υπέρ της ενσωμάτωσης των μεταναστών ή υπέρ της καταστολής και του διωγμού. Πιο κάτω λέει ότι υλοποιεί ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα διαχείρισης απορριμμάτων, δεν ξέρει όμως ποιο είναι αυτό και καλεί σε διάλογο τους πολίτες, αναφέροντας πάλι γενικούρες. Τούτων δοθέντων μπορεί να καταλάβει κανείς γιατί ο κ. Δημαράς θυμώνει και επιτίθεται όταν τον ρωτούν ποιες είναι οι θέσεις του, πέραν της αντίστασης κατά του μνημονίου.

Η αμηχανία του κ. Δημαρά γίνεται θυμός όταν τον ρωτούν το πολύ απλό: Πώς η οργή κατά του μνημονίου θα γίνει πολιτική πράξη; Μια σουρεαλιστική συζήτηση ακούστηκε από τον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο 105,5» με τους δημοσιογράφους Γιώργο Κυρίτση και Αγγελο Τσέκερη. Ενα χορταστικό δεκαπεντάλεπτο όπου κάθε ερώτηση, στα όρια του δημοσιογραφικού αυτονοήτου, γίνεται αντιληπτό ως επίθεση. Ο υποψήφιος χαρακτηρίζει τους συνομιλητές του «εγκάθετους» και τους νουθετεί να διαχωρίσουν τη δημοσιογραφία από τις πολιτικές απόψεις.

Ποιος; Εκείνος που εξελέγη βουλευτής με την ιδιότητα του δημοσιογράφου! Ο κ. Δημαράς κάνει πως δεν καταλαβαίνει, τα μπουρδουκλώνει, μετατοπίζει το θέμα και στο τέλος δεν λέει τίποτα επί της ουσίας.

Είναι προφανές ότι η νίκη του νιχιλισμού θα στείλει μήνυμα στην κυβέρνηση. Δεν έχουμε όμως καμία εικόνα για τις αληθινές προθέσεις του ανεξάρτητου υποψήφιου περιφερειάρχη. Τα μισόλογα, τα τραυλίσματα, οι υπεκφυγές στις μέρες μας, κρίνοντας από τις δημοσκοπήσεις, είναι οι αρετές του υποψηφίου.

ΒΗΜΑ