Η ευτυχία µαθαίνεται;

Της Μαίρης Κατσανοπούλου

«Το 80% των αρρώστων µε Αλτσχάιµερ είχαν ζήσει ένα τραυµατικό γεγονός πριν εµφανίσουν την αρρώστια», ανακοίνωσε, µετά τη συνέντευξη Τύπου, τα συµπεράσµατα της έρευνάς της η καθηγήτρια Νευρολογίας από το Πανεπιστήµιο της Θεσσαλονίκης. Και πρόσθεσε µε τον γαλήνιο τρόπο της: «Γι' αυτό, να χαµογελάτε. Να χαίρεστε τη ζωή. Να τα βλέπετε όλα από απόσταση. Και να µη στενοχωριέστε πολύ για τίποτα».  

Μόνο που χρειάζεται να χάσεις τουλάχιστον τις τρεις - τέσσερις δεκαετίες της ζωής σου για να το εµπεδώσεις, σκέφτηκα...

Λίγες µέρες µετά, έπεσα σε ένα νέο επιστηµονικό κείµενο της Μάγιο Κλίνικ, µε τον ελκυστικό τίτλο «Ηοw to be happy». 

Οι ειδικοί του περίφηµου ιατρικού κέντρου της Αµερικής λένε ότι «η ευτυχία δεν εµφανίζεται µαγικά, παρά τα όσα λένε τα παραµύθια. Είναι κάτι που πρέπει να καλλιεργήσετε. Μόνο το 10% των διαφορετικών αναφορών των ανθρώπων για την ευτυχία µπορεί να εξηγηθεί από τις πραγµατικές συνθήκες της ζωής τους  τα υπόλοιπα αφορούν τις σκέψεις και τη συµπεριφορά τους µέσα στη ζωή». Και «ναι», συνεχίζουν, διαισθανόµενοι την αυθόρµητη επιφύλαξη του αναγνώστη, «µπορείτε να µάθετε να είστε ευτυχισµένοι ή τουλάχιστον πιο ευτυχισµένοι από όσο είστε σήµερα».

Στα τιπ που παραθέτουν, περιλαµβάνονται:

Πρώτον, µην αναβάλλετε τη χαρά, περιµένοντας µια µέρα που η ζωή σας θα είναι λιγότερο busy ή λιγότερο στρεσογόνα  η µέρα αυτή µπορεί να µην έρθει ποτέ. 

Δεύτερον, εστιάστε την προσοχή σας στα θετικά της παρούσας στιγµής  µην ξοδεύετε την ώρα σας αναµασώντας το παρελθόν και ανησυχώντας για το µέλλον.

Τρίτον, βρείτε χρόνο για να σταµατήσετε και να µυρίσετε τα λουλούδια!

Μέσα σε αυτό το κλίµα, περιµένω µε ανυποµονησία να δω σήµερα την προβολή της ταινίας «Εat, pray, love», την (αληθινή) ιστορία µιας γυναίκας που αλλάζει ριζικά οπτική για τη ζωή, βρίσκοντας έτσι τελικά τη γαλήνη, την πίστη και την ισορροπία. Και να βαυκαλιστώ για λίγο ότι πράγµατι, όπως γράφει το εξώφυλλο του οµότιτλου βιβλίου, «η ζωή περιµένει να την απολαύσεις».