Η χρήση κινητών τηλεφώνων, κομπιούτερ, dvd και Ιντερνετ, η απελευθέρωση της αγοράς, αλλά και του επαγγέλματος των «μπαρμπέρηδων», που επιτέλους θα μπορούν να σου κόβουν τα μαλλιά και το μούσι και, το κυριότερο, να πληρώνονται (άκου κάτι πράγματα!) απευθείας από τον πελάτη είναι τα πρώτα, ναι μεν δειλά, αλλά καθοριστικά σημάδια της σταδιακής αλλαγής, που από το 2008 προσπαθεί να φέρει στην Κούβα ο Ραούλ Κάστρο (φωτογραφία): αδελφός του διασημότερου Φιντέλ, από τον οποίο μπορεί να κληρονόμησε άτυπα το έργο και την εξουσία 49 ολόκληρων χρόνων, όχι όμως και την ιδεολογία του.
Σε αντίθεση με τον Lider Maximo, ο Ραούλ ήταν ανέκαθεν άνθρωπος που έκλεινε περισσότερο το μάτι προς τη Δύση, παρά στην άλλοτε Σοβιετική Ενωση και τις ουτοπικές, γιατί ήταν αδύνατον να εφαρμοστούν, θεωρίες του Μαρξ ή του Λένιν.
Πρόσφατα ανακαλύφθηκε μάλιστα πως ήταν ο άνθρωπος που προσπάθησε, διά της βίας, αλλά φυσικά μάταια, να εμποδίσει τον Φιντέλ από την καταστροφή μιας ρουλέτας σε καζίνο της Αβάνας όταν, το 1959, το «Κίνημα της 26ης Ιουλίου», μ' επικεφαλής τους comandante Φιντέλ και Ραούλ Κάστρο, Τσε Γκεβάρα, Σιενφουέγκος, Μάτος και Αλμέιντα Μπόσκε εισέβαλαν στον «αμαρτωλό ναό του τζόγου και της ακολασίας», λίγες μόλις ώρες μετά την ανατροπή του τότε δικτάτορα Φουλζένσιο Μπατίστα.
Ηταν οι ημέρες της Revolucion, που ο Φιντέλ κι ο Τσε Γκεβάρα προετοίμαζαν, από το Μεξικό και τη Βολιβία (όπου ο Αργεντινός γιατρός δολοφονήθηκε), ήδη από το '53. Οι ημέρες που ο Lider Maximo είχε καταφέρει να επιβάλει μια νέα τάξη πραγμάτων στο νησί, επί χρόνια προτεκτοράτο της αμερικανικής μάφια, ιδανική κρυψώνα για γκάνγκστερ και ναζί. Ενα ναι μεν ειδυλλιακό μέρος, προικισμένο από τον Θεό και τη φύση, όπου όμως ανθούσαν μόνο η πορνεία, η παρανομία, το εμπόριο ναρκωτικών.
Σήμερα, πενήντα τρία χρόνια και 2,5 μήνες μετά την «επανάσταση των barbudos» (των μουσάτων) και 21 μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού, άρα και του άξονα Σοβιετικής Ενωσης - Κούβας, η πατρίδα της rumba, του latin-jazz και του mambo, του ρούμι, του τρομακτικού, αλλά και εντελώς αθώου ιγκουάνα δείχνει αποφασισμένη να (ξανα)ανοίξει τις πόρτες της στη Δύση, εννοώντας πάνω απ' όλα τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Να καλωσορίσει τους τουρίστες, να (ξανα)δεχτεί το δολάριο και το ευρώ. Να βγάλει από πάνω της την ετικέτα του «παραδεισένιου μπουρδέλου της Καραϊβικής», που δεν είχε καταφέρει ν' αποβάλει ούτε κατά τη διάρκεια της σχεδόν ισόβιας δικτατορίας, άσχετα εάν οι Κουβανοί την αποκαλούν διακυβέρνηση, του Φιντέλ Κάστρο.
Σήμερα, η Κούβα δείχνει πλέον έτοιμη ν' ανοίξει στον κόσμο τις πόρτες των χρωματιστών παλατιών της, με τις προσόψεις φαινομενικά ετοιμόρροπες, αλλά με πολυτελής σπίτια και περιποιημένους κήπους στο εσωτερικό τους. Μια εικόνα απίστευτης χλιδής, που εξακολουθούσε ν' απολαμβάνει η λεγόμενη νομενκλατούρα και που σε καμία περίπτωση δεν συμβαδίζει με την εικόνα της φτώχειας που ήθελε να περάσει ο Φιντέλ.
Και το ακόμη πιο ειρωνικό; Οτι ο επίλογος της Revolucion ολοκληρώνεται πλέον σε πολυτελή γήπεδα του γκολφ, τα ίδια που ο επαναστάτης-δικτάτορας είχε μοιράσει κάποτε σε αγρότες...
πηγη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου