Για λύπηση ή για αηδία?

Γραφει ο ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ

Που λέτε, μια φίλη μου είναι κατά βάση άνεργη. Έκλεισε η δουλειά όπου εργαζόταν, η ίδια πάτησε τα 40, με το που ακούν την ηλικία της κλείνουν το τηλέφωνο. Και βρήκε τώρα δουλειά για έναν μήνα κάπου στο Κολωνάκι. Είχε καιρό να περάσει από την πλατεία, τώρα βρίσκεται εκεί κάθε μέρα. Και μου γράφει: 

«Τόσες μέρες τώρα που κινούμαι στην περιοχή του Κολωνακίου και κάθομαι και τους χαζεύω κάθε πρωί, ξέρεις, τον δήμαρχο, δημοσιογράφους και άλλους, να κάθονται και να πίνουν τον καφέ τους, μου φαίνεται σαν να μπαίνω σ' έναν άλλο κόσμο, μη πραγματικό. Σαν να τραβάω μια κουρτίνα και να μεταφέρομαι κάπου άλλου που οι άνθρωποι δεν ζουν, σαν να είναι αντανακλάσεις εικόνων, σαν να μην έχουν ίσκιους ένα πράγμα. Τους κοιτάω και τους λυπάμαι, το πιστεύεις;»  

Εγώ της έγραψα ότι δεν μου βγαίνει λύπηση, αλλά αηδία. Όχι κατ' ανάγκη για τον δήμαρχο, αλλά για το σύστημα μέσα στο οποίο εντάσσεται κι αυτός κι εγώ και οι δημοσιογράφοι. 

Η ίδια μου απάντησε γρήγορα, μου είπε ότι οι τύποι αυτοί δεν έχουν συναίσθηση της ανυπαρξίας τους.  

Της είπα ότι πάλι κάνει λάθος. Εκείνη είναι ανύπαρκτη, όχι αυτοί. 

Πέντε χούφτες άνθρωποι, περιφερόμενοι στα κανάλια, ημιμαθείς (σαν και μένα) opinion makers, δεν ξέρεις αν φιλιούνται ή προσπαθεί να δαγκώσει ο ένας τον άλλον. Σας το έχω ξαναπεί. Το πρόβλημα αυτής της χώρας είναι το μικρό της μέγεθος. Δεν μπορεί να αλλάξει ηγεσία, δεν μπορεί να απαλλαχθεί από τους «πνευματικούς» της ανθρώπους, δεν προλαβαίνει να κατασκευάσει νέους δημοσιογράφους.

Γράφει η φίλη: 

«Σήμερα έπεσα πάνω στον (γράφει όνομα γνωστού δημοσιογράφου), περίμενα να πάρω τον καφέ μου και γυρνώντας να φύγω έπεσε πάνω μου. Αρχικά δεν μου ζήτησε καν συγγνώμη, μετά κάτι στο ύφος μου μάλλον τον έκανε ν' αλλάξει γνώμη και κάτι ψιθύρισε. Του είπα ένα ''επιεικώς απαράδεκτος'' και με κοίταξε λες και συναντούσε κάποιον από άλλο πλανήτη... Το χειρότερό τους νομίζω είναι να κάνεις πως δεν τους ξέρεις, τρελαίνονται...» 

Και σκέφτομαι πως το πρόβλημα δεν είναι ο εκμαυλισμός μας. Είναι το ότι δεν ντρεπόμαστε γι' αυτό.