TOYΡKIA: Προτιμά την περιφέρεια από την Ευρώπη...

Σχόλιο της DEUTCHE WELLE 

Η πρόσφατη επίσκεψη του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών Γκίντο Βεστερβέλε στην Τουρκία άφησε μάλλον αδιάφορα τα τουρκικά ΜΜΕ. 

Ελάχιστοι σχολιαστές μπήκαν στον κόπο να αφιερώσουν χρόνο και μελάνη στο «στρατηγικό ενδιαφέρον του Βερολίνου» για την ενίσχυση των σχέσεων της Αγκυρας με την Ε.Ε. Είναι σαφές ότι η τουρκική πολιτική ελίτ, μολονότι επιμένει στους δυτικούς προσανατολισμούς της, δεν τους θεωρεί, στην παρούσα τουλάχιστον φάση, αποκλειστική ή υψηλή προτεραιότητα. 

Η Τουρκία προτιμά να ενισχύσει τον περιφερειακό ρόλο της, αξιοποιώντας τη γεωστρατηγική θέση της και τους δεσμούς της με τον μουσουλμανικό κόσμο, διεκδικώντας ηγεμονικό ρόλο στην περιοχή, παρά να επιστρέψει στο ρόλο του φτωχού συγγενή που εκλιπαρεί να γίνει ισότιμο μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας. Για το λόγο αυτόν άλλωστε η πολιτική ελίτ της Αγκυρας δεν είναι διατεθειμένη να συζητήσει τίποτε λιγότερο από την πλήρη ένταξη.

Η κυβέρνηση Ερντογάν γνωρίζει πολύ καλά ότι το κλίμα που επικρατεί σήμερα στην Ευρώπη της κρίσης δεν είναι ευνοϊκό για τη χώρα του. Σε πολλές χώρες της Ε.Ε. υπερτονίζεται ο μουσουλμανικός χαρακτήρας της Τουρκίας και οι οικονομικές ανάγκες της που «θα μπορούσαν να τινάξουν στον αέρα την ευρωπαϊκή μπάνκα». 

Ευρωπαίοι σχολιαστές εκφράζουν ζωηρές επιφυλάξεις για το κατά πόσο η Αγκυρα θέλει και μπορεί να επιλύσει το Κυπριακό, που είναι ακόμη ένα αγκάθι στις σχέσεις της Τουρκίας με την Ε.Ε. Το μέτωπο του «όχι» στην τουρκική ένταξη έχει ενισχυθεί τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη.

Αλλά και στην Τουρκία η ευρω-ευφορία έχει εξανεμιστεί. Ενδεικτική του κλίματος που επικρατεί στη χώρα είναι η αδιαφορία με την οποία τα τουρκικά ΜΜΕ υποδέχτηκαν την επίσκεψη Βεστερβέλε και τις επισημάνσεις του Γερμανού υπουργού για «ενταξιακές διαπραγματεύσεις ανοιχτής έκβασης». 

Είναι σαφές ότι στην περίπτωση της τουρκικής ένταξης η Ευρώπη αδυνατεί να συμπεριφερθεί ως «παγκόσμιος παίκτης». Το ενδεχόμενο διακοπής των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με ευθύνη της μίας ή της άλλης πλευράς δεν μπορεί να αποκλειστεί, μολονότι γνωρίζουν όλοι ότι αυτό θα είχε ολέθριες συνέπειες, όχι μόνο στις σχέσεις της Ε.Ε. με την Αγκυρα, αλλά και στην πολιτική ασφαλείας της Δύσης. Οι πολιτικές και θρησκευτικές δικτατορίες της Εγγύς και Μέσης Ανατολής θα χαρούν πολύ στην περίπτωση που αποδειχτεί ασύμβατο με τις ευρωπαϊκές προτεραιότητες το τουρκικό μοντέλο. Είναι λοιπόν προς το συμφέρον της Ε.Ε. να επιστρέψει σε μια ενεργό πολιτική έναντι της Τουρκίας, όχι για να κάνει εκπτώσεις στους όρους και τις προϋποθέσεις της ένταξης, αλλά, αντίθετα, για να επισπεύσει την τήρησή τους