Ελλάδα - Ισραήλ: Ρομάντζο με ανοιχτά μάτια

Της AVIRAMA GOLAN / ΧΑΑΡΕΤΖ

Η όμορφη, νέα φιλία μεταξύ της Ελλάδας και του Ισραήλ γεννήθηκε όχι στους μπουφέδες όπου μπορείς να φας τα πάντα, όπως η χαμένη μας συμμαχία με την Τουρκία, αλλά στο ωστικό κύμα που βγήκε από το Αφγανιστάν και έφτασε μέχρι την πόρτα του Λευκού Οίκου.

Την έναρξή της κατέστησε εφικτή όχι η λατρεία των Ισραηλινών για τα μπουζούκια της Αθήνας, αλλά η αποχώρηση από το Οβάλ Γραφείο του Τζορτζ Μπους, που τόσο απεχθάνονταν οι Ελληνες, και η άφιξη του Μπαράκ Ομπάμα.  

Η εξήγηση (...) θα είναι ελλιπής αν δεν δούμε πώς κινούνται τα πιόνια στην παγκόσμια σκακιέρα και στη Μεσόγειο. Η Τουρκία με τα οικονομικά και στρατηγικά της συμφέροντα είναι ένας παίκτης, αλλά, παρά τις προσπάθειες ορισμένων στο Ισραήλ να υποτιμήσουν την αξία της, όχι ο ασήμαντος. Οι Ελληνες φοβούνται την Τουρκία, τη λαχταρούν αλλά και είναι έτοιμοι να τη μισήσουν ανά πάσα στιγμή. Απειλούνται και προσβάλλονται κυρίως από το δόγμα του «στρατηγικού βάθους» που ο Τούρκος ΥΠΕΞ Νταβούτογλου παρουσιάζει στο πλαίσιο των νεο-οθωμανικών οραμάτων: δηλαδή, μετατροπή της Τουρκίας σε μείζονα παίκτη στην παγκόσμια σκηνή. 

Δεν είναι, όμως, μόνον η -δίδυμη του ισραηλινού πανικού- ελληνική παράνοια και ο φόβος του Ισλάμ που σπρώχνουν Ελλάδα και Ισραήλ τη μια στην αγκαλιά του άλλου. (...) 

Ο Νετανιάχου δεν θα πρέπει να επιτρέψει στο νέο ρομάντζο να τον τυφλώσει, αλλά να αφήσει μια πόρτα ανοιχτή για την Τουρκία. Κι αν όχι μια πόρτα, τουλάχιστον ένα μικρό παράθυρο.