Εικόνα και οµοίωση

Του Κώστα Γεωργουσόπουλου

Κάποιος κακεντρεχής µε υποχρέωσε, το λέει ο λόγος, να δω εξαντλητικά κάτι που έως τώρα αρνιόµουνα πεισµατικά να κάνω έστω και για ενηµέρωση.

Είδα λοιπόν σε µια εβδοµάδα όλα τα πρωινάδικα και τα απογευµατάδικα αλλά και µερικά από τα νυχτερινά διαγωνιστικά σόου!

Δεν αναφέροµαι στα σίριαλ. Εχω από χρόνια ξεπεράσει τον πειρασµό του σιριαλισµού.

Θεέ µου, πόση σάχλα, πόσο ξερατό, πόση βλακεία, πόση λεκτική ασέλγεια, πόση αισθητική προστυχιά, πόση φτήνια, πόση ηθική χαµέρπεια, πόση κοινωνική ζήλεια, πόση σεξουαλική πείνα και πόση πάσης φύσεως διαστροφική µανιοκατάθλιψη κυκλοφορεί στα τηλεοπτικά κανάλια, πληµµυρίζει µε µπουγαδόνερα σπίτια, σαλόνια, γραφεία, χαµόσπιτα, υπόγεια, ρεσεψιόν ξενοδοχείων, αίθουσες διασκέψεων (ακόµη και δικαστηρίων!) και πολιτικά καφενεία.

Μην εκπλήττεστε. Και µια νύξη, βλακώδης, να γίνει που να άπτεται της τρέχουσας πολιτικής ή κυβερνητικής δραστηριότητας και αµέσως επεµβαίνουν για να εξηγήσουν, να απολογηθούν βουλευτές, ακόµη και υπουργοί.

Ανάµεσα σε µια στριπτιτζού ή άλλου είδους καµωµατού, µια αστρολόγο ή χαρτορίχτρα και µια παρασκευάστρια φρικασέ µε αντίδια εµφανίζεται νοµάρχης ή πολιτευτής ή πολιτικάντης για να αναλύσουν «κοινωνικά» φαινόµενα και να καυτηριάσουν ήθη (!) ή να δικαιολογήσουν δηµόσια αµαρτήµατα.

Ξέρουν αυτοί: οι καταναλωτές αυτής της τηλεοπτικής αηδίας είναι ψηφοφόροι και µάλιστα πλειοψηφικά µεγέθη.

«Εικόνα σου είµαι κοινωνία και σου µοιάζω» που έλεγε και η πρόγονος της Τζούλιας ηρωίδα ποιήµατος της Γαλάτειας Καζαντζάκη.