Κλιματική Αλλαγή: Το τίμημα της ανθρώπινης απληστίας και δειλίας

Του PAUL KRUGMAN / THE NEW YORK TIMES

Τελικά οι θεοί έχουν χιούμορ. Στοιχηματίζω ότι έβαλαν τα γέλια πάνω στον Ολυμπο όταν άκουσαν την απόφασή μας να ανακηρύξουμε το πρώτο εξάμηνο του 2010- έτος κατά το οποίο όλη η ελπίδα της δράσης για να περιοριστεί η κλιματική αλλαγή πέθανετη θερμότερη χρονική περίοδο που έχει μέχρι στιγμής καταγραφεί.

Βέβαια δεν μπορούμε να μαντέψουμε την τάση της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας από την εμπειρία ενός μόνο έτους. Την άγνοιά μας για την κλιματική αλλαγή την εκμεταλλεύονται όσοι αρνούνται την υπερθέρμανση του πλανήτη, επισημαίνοντας ένα ασυνήθιστα θερμό έτος στο παρελθόν: «Ξέρετε, ο πλανήτης δεν θερμαίνεται. Αντιθέτως ψύχεται από το 1998!». Στην πραγματικότητα το 2005, και όχι το 1998, ήταν το θερμότερο έτος ως σήμερα. Η ουσία όμως είναι ότι οι θερμοκρασίες-ρεκόρ που υπομένουμε αυτή την περίοδο, μας έχουν φέρει σε μια παράλογη αντιπαράθεση.

Θα παραδεχθούν άραγε κάποιοι από αυτούς που δεν αναγνωρίζουν το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής ότι έκαναν λάθος και θα ανταποκριθούν στο κάλεσμα για κλιματική δράση; Οχι. Και ο πλανήτης θα συνεχίσει να ψήνεται.

Γιατί λοιπόν η Γερουσία δεν ολοκλήρωσε τη νομοθεσία για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής; Ας μιλήσουμε όμως πρώτα για όσα δεν προκάλεσαν την αποτυχία, επειδή πολλοί επιχείρησαν να κατηγορήσουν τους λάθος ανθρώπους.

Κατ΄ αρχάς δεν αδρανήσαμε λόγω επιστημονικών αμφιβολιών. Ολα τα στοιχεία- μέσοι όροι θερμοκρασίας για μεγάλες χρονικές περιόδους, όγκος των πάγων της Αρκτικής, τήξη των παγετώνων, αναλογία των υψηλότερων θερμοκρασιών-ρεκόρ προς τις χαμηλότερες θερμοκρασίες-ρεκόρ- δείχνουν τη συνεχόμενη και την ενδεχομένως επιταχυνόμενη άνοδο της θερμοκρασίας της Γης.

Oι επιστήμονες συμφωνούν ότι οι ανθρώπινες δραστηριότητες αλλάζουν το κλίμα της Γης. Εχετε πιθανώς ακούσει για τις κατηγορίες που προσάπτουν κάποιοι ενάντια στους ερευνητές του κλίματος- σκάνδαλο που έγινε γνωστό με το όνομα «Climategate» όταν κατασκευασμένα στοιχεία για την εξέλιξη του κλίματος διέρρευσαν στο Διαδίκτυο από την Κλιματολογική Ερευνητική Μονάδα (CRU). Το θέμα για το οποίο δεν έχετε ίσως ενημερωθεί, λόγω της μικρής δημοσιότητας που του δόθηκε, είναι ότι καθένα από αυτά τα υποτιθέμενα σκάνδαλα στήθηκαν από τους αντιπάλους της δράσης στην παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας, και προωθήθηκαν αργότερα από τα μέσα ενημέρωσης.

Δεν μπορείτε να πιστέψετε ότι συμβαίνουν τέτοια πράγματα; Και όμως. Εμπόδισαν την οικολογική δράση οι αντιδράσεις για τον οικονομικό αντίκτυπο που θα είχε το νομοσχέδιο για το κλίμα; Οχι. Ηταν ανέκαθεν αστείο να παρακολουθείς τους Συντηρητικούς να αποδίδουν επαίνους στην απεριόριστη δύναμη και ευελιξία των αγορών και να επιμένουν ότι η οικονομία θα κατέρρεε αν επρόκειτο να βάλουμε ένα όριο στην εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα. Ωστόσο όλες οι σοβαρές εκτιμήσεις προτείνουν να ρυθμίσουμε την παραγωγή μας σύμφωνα με τα όρια της εκπομπής αερίων για τον περιορισμό του φαινομένου του θερμοκηπίου. Θεωρούν ότι ο αντίκτυπος στην οικονομική ανάπτυξη θα είναι πολύ μικρός.

Αν δεν ευθύνεται η επιστήμη, οι επιστήμονες ή τα οικονομικά συμφέροντα που εμπόδισαν τη δράση κατά της κλιματικής αλλαγής, τότε ποιος φταίει;

Η απάντηση είναι οι συνήθεις ύποπτοι: η ανθρώπινη απληστία και δειλία.

Η οικονομία δεν θα ζημιωνόταν σημαντικά στο σύνολό της αν βάζαμε ένα ανώτατο όριο εκπομπής άνθρακα. Μόνο ορισμένες βιομηχανίες, κυρίως αυτές του άνθρακα και του πετρελαίου.

Προπάντων θα ζημιώνονταν οι επιστήμονες και οι πολιτικοί, που χρηματοδοτούνται- οι μεν για τα ερευνητικά τους προγράμματα, οι δε για τις πολιτικές τους εκστρατείες- από αυτές τις εταιρείες-κολοσσούς.

Ωστόσο από μόνη της η δύναμη του χρήματος δεν θα είχε νικήσει αν δεν ενισχυόταν από τη δειλία. Και ειδικότερα από τη δειλία των πολιτικών, καθώς εκείνοι ξέρουν το μέγεθος της απειλής που θέτει η παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη μας λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου. Εγκαταλείπουν τις προσπάθειες για περιβαλλοντική δράση την πιο κρίσιμη στιγμή.

Υπάρχουν διάφοροι τέτοιοι δειλοί, αλλά επιτρέψτε μου να επιλέξω έναν συγκεκριμένα: τον γερουσιαστή Τζον Μακ Κέιν.

Υπήρξε μια εποχή που ο κ. Μακ Κέιν προσπάθησε να προωθήσει την περιβαλλοντική διακυβέρνηση. Το 2003 θα δημιουργούσε ένα σύστημα για την παρακολούθηση των εκπομπών αερίων που συμβάλλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Επιβεβαίωσε την υποστήριξή του σε ένα τέτοιο σύστημα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας για τις προεδρικές εκλογές, και τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ διαφορετικά σήμερα αν είχε συνεχίσει να υποστηρίζει την κλιματική δράση ενώ ο πολιτικός του αντίπαλος ήταν στον Λευκό Οίκο. Αλλά δεν το έκανε.

Δυστυχώς ο κ. Μακ Κέιν δεν ήταν μόνος. Δε θα υπάρξει κανένα νομοσχέδιο για το κλίμα. Πίσω από την απληστία που θριαμβεύει, ελλοχεύει η δειλία. Τώρα ολόκληρος ο κόσμος θα πληρώσει το τίμημα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου