Οι ξένοι

Του Francois Sergent / Liberation

Το Αφγανιστάν είναι ο πόλεμος του Ομπάμα, όπως το Ιράκ ήταν εκείνος του Μπους.

Θα είναι για τον Δημοκρατικό πρόεδρο το νεκροταφείο των αμερικανικών στρατηγικών, όπως ήταν και η εκστρατεία στο Ιράκ. Δεν μπορούμε ν' αλλάξουμε, ούτε προς το καλύτερο, χώρες με ιστορία χιλιετιών. Στους Ιρακινούς, όπως και στους Αφγανούς, ο ξένος θα φαίνεται πάντοτε εχθρός και παρείσακτος. (...)

Μέσα σε δέκα χρόνια πολέμου οι Αφγανοί έχουν ήδη νικήσει με τον τρόπο τους τους Αμερικανούς και την ετερόκλιτη συμμαχία (...)

Η Ουάσιγκτον και η Δύση διέθεσαν δισεκατομμύρια για να οικοδομήσουν ένα έθνος. Μάταια. Οι Αφγανοί εξακολουθούν να είναι εξίσου φτωχοί, ενώ οι διεφθαρμένοι ηγέτες τους αρπάζουν την «αναπτυξιακή βοήθεια». Για τον πληθυσμό, οι Δυτικοί στρατιώτες δεν είναι παρά εισβολείς, υπαίτιοι για πολέμους και ταραχές σε μια χώρα της οποίας δεν καταλαβαίνουν ούτε τους φυλετικούς κώδικες ούτε τους οικογενειακούς δεσμούς ούτε τις εδαφικές κυριότητες. Ξένοι με όλες τις έννοιες της λέξης.

Οι Αφγανοί περιμένουν ότι θα φύγουν, όπως έφυγαν οι Σοβιετικοί και οι Αγγλοι. Ξέρουν ότι οι Ταλιμπάν, που είναι Αφγανοί όπως και οι ίδιοι, θα μείνουν. Ο Καρζάι, έτοιμος να προδώσει, έχει ήδη ξεκινήσει συνομιλίες με τον εχθρό. Οι Δυτικοί μένουν με την επιλογή ανάμεσα σε μια τακτική απόσυρση ή στην ταπείνωση μιας αναγκαστικής αποχώρησης.