Για ένα αγόρι

Του Γιώργου Αγγελόπουλου

Τρεις εβδοµάδες είχαν περάσει µετά τον σεισµό της Αϊτής στις 12 Ιανουαρίου µέχρι που κάποιος πρόσεξε ένα τρίχρονο παιδί κάτασπρο από τη σκόνη - εκτός από το πόδι του που ήταν κόκκινο από το αίµα.

Δυο γυναίκες το είδαν να παίζει µόνο του στα ερείπια ενός κατεστραµµένου σπιτιού και υπέθεσαν ότι οι γονείς του θα ήταν κάπου κοντά. Οµως έπειτα από τέσσερις ηµέρες και νύχτες κατάλαβαν ότι έµενε µόνο του συνεχώς. Και πως η κοιλιά του φούσκωνε, πράγµα που σήµαινε υποσιτισµό. Το µετέφεραν στο γειτονικό γραφείο του Στρατού Σωτηρίας.

Περιποιήθηκαν το πόδι του, όµως το παιδί δεν µιλούσε, κοιτούσε µόνο σαστισµένο.

Εκεί το γνώρισε η Ταµάρα Παλίνκα, µια 37χρονη εθελόντρια από τον Καναδά που είχε σπεύσει να βοηθήσει µετά τον φονικό σεισµό. Δούλευε ήδη τρεις εβδοµάδες στο νοσοκοµείο όταν έφεραν το παιδί. Τα άλλα παιδιά στο παιδιατρικό τµήµα είχαν κοντά τούς γονείς τους, τη νύχτα οι µητέρες κοιµούνταν µαζί µε τα παιδιά τους στα ράντσα. Η Ταµάρα λυπήθηκε το ορφανό, που έµοιαζε µικροσκοπικό µέσα στο ράντσο και ξάπλωσε δίπλα του.

Οταν ξύπνησε το πρωί, το παιδί την κοίταξε κι αµέσως γύρισε από την άλλη. Η Ταµάρα ένιωσε πως το πλευρό της ήταν υγρό, ο µικρός είχε κατουρηθεί στον ύπνο του. Τον άλλαξε, τον έπλυνε, του βρήκε ρούχα κι ένα πάρκο για νήπια. Οταν του έβαλε µπροστά του το κουτί από πολυστυρένιο µε το φαγητό του νοσοκοµείου, εκείνος το άνοιξε και µετά άπλωσε το ένα πόδι του από πάνω, σαν να θελε να το προφυλάξει από επίδοξους κλέφτες. Εφαγε λαίµαργα µέχρι που δεν µπορούσε άλλο κι έκρυψε το κουτί κάτω από ένα τραπέζι. Και κάποιο πρωί, καθώς η Ταµάρα τον έβαζε στο πάρκο του και γύρισε να φύγει, εκείνος σήκωσε τα χέρια του προς το µέρος της και φώναξε: «Μαµά!».

Η Ταµάρα πήρε το παιδί στη σκηνή της.

Ζήτησε από έναν αϊτινό µεταφραστή να µάθει το όνοµά του. Εκείνος ρώτησε το παιδί, που απάντησε: «Σονσόν». «Σονσόν, είναι ένα ωραίο όνοµα», έγραψε η Ταµάρα στο Facebook. Και άρχισε τις διαδικασίες για να το υιοθετήσει.

Οµως διάφορα περιστατικά κατά τα οποία Δυτικοί είχαν αποπειραθεί να αρπάξουν παιδιά από την Αϊτή µετά τον σεισµό είχαν ως αποτέλεσµα την αναστολή των υιοθεσιών. Τα ορφανά, ανάµεσά τους και ο Σανσόν, µεταφέρθηκαν σε ορφανοτροφεία. Το παιδί ούρλιαζε όταν το πήραν. Η Ταµάρα το αναζήτησε στο ορφανοτροφείο. Το κεφάλι του ήταν ξυρισµένο. «Σονσόν;» του είπε. Εκείνος την κοίταξε και µετά γύρισε το βλέµµα του αλλού. Τον αγκάλιασε κι εκείνος κρατήθηκε σφιχτά από πάνω της. Δεν έβγαλε άχνα µέχρι που προσπάθησαν να τον τραβήξουν από την αγκαλιά της, οπότε ο Σονσόν άρχισε να ουρλιάζει. Η Ταµάρα είναι πλέον αποφασισµένη ότι δεν θα φύγει από την Αϊτή χωρίς αυτόν.