Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΖΗΒΑ
…..’’Του ‘σπάγαν πλάκα’’…., δάκρυζε….,
ηλίθιοι ψευτομάγκες….,
σβάρνα τους δρόμους…., λεύτερος….,
σπίτι του οι παράγκες….!
Αρχίναγε το ‘’κήρυγμα’’…..
και έφτυνε ‘’τα πάντα’’….,
πολιτικούς, θρησκέμπορους,…..
που ‘’όλα’’ για τα φράγκα….!
‘’Θρήσκοι’’ αυτοί…., στραβόδοξοι….,
μαζόχια ψηφοφόροι….,
κι όμως…., τρελό τον έλεγαν….,
υποταγμένοι ‘’φλώροι’’….!
Ώσπου, μια νύχτα, φτύνοντας
’κόσμο’’ και ‘’λογική’’ του….,
φιλί στον Ήλιο έστειλε
και πήγε ‘κει η ψυχή του….!
Κι από ψηλά τους έριχνε
φάσκελα….. με άσπρο γέλιο….,
του Πάπα και του Καίσαρα
που ‘τρωγαν το φραγγέλιο….!.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου