Απαγόρευση (της δικομανίας) διά νόµου...

Της Σίλας Αλεξίου

ΕΙΝΑΙ ΤΑ κλειδιά για την αποσυµφόρηση της Δικαιοσύνης.

Ελα όµως που κανείς δεν τα πιάνει στα χέρια του! Οι δικαστές τα περιλαµβάνουν στις προτάσεις τους, το υπουργείο Δικαιοσύνης τα προωθεί, αλλά η πραγµατικότητα - ή αλλιώς δικοµανία - δυστυχώς αντιστέκεται. Εξωδικαστική επίλυση διαφορών ακούει ο Ελληνας και ταράζεται. Αν δεν στριµωχτεί στα δικαστήρια, αν δεν αντιδικήσει εις επήκοον πολλών, αν δεν ξεπουληθεί για να πληρώσει έναν µακροχρόνιο δικαστικό αγώνα, πώς θα το ευχαριστηθεί;

Συζητώντας πολιτισµένα µε τον εχθρό του, πίσω από τις κλειστές πόρτες ενός γραφείου πώς θα ανάψουν τα αίµατα; Τι θα αφηγηθεί στο σπίτι, στους φίλους, στη δουλειά; Επί σειρά ετών - υπό την πίεση της ευρωπαϊκής οδηγίας που θα έπρεπε να είχε ενσωµατωθεί στο εθνικό µας δίκαιο από το 2008 - σεµινάρια, ηµερίδες και συνέδρια προσπαθούν να µας πείσουν ότι η δικαστική διαµεσολάβηση για την εξωδικαστική επίλυση αστικών και εµπορικών διαφορών τουλάχιστον συνιστά τη λύση που όλοι αναζητούν για την επιτάχυνση των ρυθµών απονοµής της δικαιοσύνης. Θεωρητικά οι πάντες την επικροτούν. Ακόµη και οι δικηγόροι. Στην πράξη όµως ουδείς την επιλέγει για τη δική του υπόθεση.

Η δικοµανία, ωστόσο, δεν αποτελεί προνόµιο µόνο των πολιτών αυτής της χώρας. Είναι εξόχως αγαπηµένο σπορ των νοµικών υπηρεσιών όλων των φορέων της Διοίκησης σε οποιαδήποτε µορφή τους. Εκλιπαρούν οι διοικητικοί δικαστές και κυρίως το Συµβούλιο της Επικρατείας να περιοριστούν οι εφέσεις και οι αναιρέσεις κατά αποφάσεων που ευνοούν - αιτιολογηµένα και όχι αυθαίρετα ασφαλώς - τον πολίτη στην αντιδικία του µε το κράτος αλλά δεν ακούει κανείς. Αν δεν εξαντληθούν όλα τα ένδικα µέσα, αν δεν εξοντωθεί ο αντίπαλος ηθικά και οικονοµικά, καµιά υπηρεσία δεν κάνει πίσω. Η υπερφόρτωση των πινακίων των δικαστηρίων άλλωστε δεν είναι δικό τους πρόβληµα.

Προτείνει, λοιπόν, η Ολοµέλεια του ΣτΕ να θεσπιστούν ρυθµίσεις για τον δραστικό περιορισµό του µάταιου ανθρωποκυνηγητού, ώστε οι προδήλως αβάσιµες εφέσεις και αναιρέσεις να απορρίπτονται εξ αρχής. Αν δεν αλλάξει όµως η νοοτροπία µας, του καθενός προσωπικά και των εκάστοτε διοικούντων γενικά, ας µην ελπίζει η Δικαιοσύνη σε αποσυµφόρηση.

Εκτός και αν απαγορευθεί η δικοµανία διά νόµου. Γίνεται;

πηγη ΤΑ ΝΕΑ