Τρεις, τέσσερις «εφ’ άπαξ» εισφορές...

Tου Γιωργου Mαντελα

Ενα από τα πολλά ελληνικά παράδοξα είναι και ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνονται οι (νεο) Ελληνες την επιτυχία και τους φορείς της. Και πώς αυτή η στρεβλή αντίληψη βρίσκει την ανάλογη αντανάκλασή της στα κατά καιρούς οικονομικά επιτελεία όλων των κυβερνήσεων, ανεξαρτήτως κομματικών αποχρώσεων, που βρίσκονται στην εξουσία.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Στη χώρα μας, ακόμα και σήμερα, που βουλιάζει στην ύφεση και αναζητεί εναγωνίως μια σανίδα σωτηρίας, όποιος επιχειρηματίας κάνει το λάθος να πει «έχω κέρδη», αντί να επιβραβεύεται, τιμωρείται και κυνηγείται ανηλεώς. Κατ’ αρχάς, κινεί την κοινωνική υποψία και κατ’ επέκταση την ανάλογη αποδοκιμασία. Θεωρείται περίπου απόβλητος κι όταν δεν του ξημερώνει το ΠΑΜΕ έξω από την επιχείρηση, ακόμη χειρότερα, του στέλνουν τον έφορο για τα περαιτέρω. Του αυξάνουν τη φορολογία, του επιβάλλουν δύο και τρεις «εφ’ άπαξ» έκτακτες εισφορές (κατά το τριμελής επιτροπή από πέντε άτομα) κι εννοείται ότι αντί να του διευκολύνουν την όποια αναπτυξιακή πρόθεση, του κάνουν τη ζωή δύσκολη. Είναι, δηλαδή, σαν να του λένε στην πράξη: «Παρουσίασε –έστω και τεχνικά– ζημίες, για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Τι τα θες κι εσύ τα κέρδη;».

Ούτε εισφορές θα πληρώνεις ούτε μέρισμα θα μοιράζεις και το πολύ πολύ, στέλνε τα κέρδη σου «έξω», γιατί κι εκεί οικονομίες έχουν και κάπως θα πρέπει να επιβιώσουν. Στο μεταξύ, «μέσα», θα συνεχίσουν να αναρωτιούνται γιατί μεγαλώνουν οι εκροές, γιατί μικραίνουν τα έσοδα και γιατί αυξάνεται η αποεπένδυση και μαζί οι δαπάνες.

Στο μεσοδιάστημα, οι υπουργοί θα μαλώνουν για το ποιος φταίει περισσότερο που οι τιμές στα ράφια ακριβαίνουν, ενώ κανείς δεν θα ασχολείται με το γεγονός ότι τα τελευταία 20 χρόνια όλοι οι «αρμόδιοι» υπουργοί επαγγέλλονται, για παράδειγμα, τον θεσμό του one stop shop, αλλά one stop shop δεν βλέπουμε. Ετσι, για την ιστορία και για τους αφελείς, θα πρέπει κανείς να πει εδώ ότι «αν το δούμε», τότε θα περιοριστούν στο ελάχιστον οι «απαιτούμενες υπογραφές διά την υπόθεσίν σας» και κατά συνέπεια, τα προβλεπόμενα γρηγορόσημα. Οπότε, μάλλον θα περιμένουμε για πολύ ακόμα.

Στο μεταξύ, οι κοινοτικοί ελεγκτές θα βλέπουν:

α) Τις φαρμακευτικές δαπάνες στο τρίμηνο να αυξάνονται κατά 60 εκατ. ευρώ, όταν η ετήσια πρόβλεψη κάνει λόγο για μείωση της τάξης του 1 δισ. ευρώ.

β) Την πολύπαθη Εθνική Στατιστική Υπηρεσία να παραμένει ουσιαστικά ακέφαλη τους τελευταίους έξι και πιο κρίσιμους μήνες.

γ) Τα έσοδα –παρά το πάγωμα των επιστροφών του ΦΠΑ– να μην πιάνουν τους στόχους.

No problem, όμως. Το πολύ πολύ θα επιβάλουμε μια τέταρτη «εφ’ άπαξ» εισφορά σε όσους επιμένουν να δηλώνουν κέρδη και όλα θα τακτοποιηθούν. Σιγά το δύσκολο...