(Δικηγόρου, Fellow INSOL International)
Η τρέχουσα οικονομική κρίση εκδηλώνεται σε πρώτο επίπεδο ως κρίση στα δημόσια οικονομικά, αναμένεται όμως να έχει σημαντικές συνέπειες στην ιδιωτική οικονομία, ειδικά στον τραπεζικό τομέα. Οι τράπεζες αντιμετωπίζουν πρόβλημα ρευστότητας και την απαξίωση του χαρτοφυλακίου δανείων τους.
Καίρια συμβολή στην προστασία δανειστών και οφειλετών καλείται να παίξει το πτωχευτικό δίκαιο – κυρίως οι διατάξεις για την εξυγίανση επιχειρήσεων. O Ελληνικός Πτωχευτικός Κώδικας, παρά την πρόσφατη θέσπισή του (2007), έχει αποτύχει να ενσωματώσει μέσα εξυγίανσης αντίστοιχα με το αμερικανικό Chapter 11 (που έχει αναπαραχθεί με επιτυχία με πολλά άλλα συστήματα δικαίου). Εξάλλου, η διαδικασία συνδιαλλαγής που προβλέπει ο Κώδικας (το γνωστό «άρθρο 99») χρησιμοποιείται ήδη συχνά παρελκυστικά και όχι για την ταχεία επίτευξη αναδιάρθρωσης χρεών. Προβάλλει για τον λόγο αυτό η ανάγκη να βρεθούν συναινετικές λύσεις, κυρίως η αναδιάρθρωση οφειλών μέσω συλλογικής διαπραγμάτευσης χωρίς προσφυγή σε δικαστική προστασία. Παράδειγμα συναινετικής λύσης προσφέρει η λεγόμενη «Προσέγγιση του Λονδίνου», σύνολο κανόνων διαπραγματεύσεων που διαμορφώθηκαν στην Αγγλία περί τα τέλη της δεκαετίας του ’80 και αρχές της δεκαετίας του ’90.
Η συσσωρευμένη εμπειρία μάς επιτρέπει να κωδικοποιήσουμε τις βασικές αρχές αυτών των προσεγγίσεων. Μια τέτοια κωδικοποίηση επιμελήθηκε πρόσφατα ο Bob Wessels, καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Leiden της Ολλανδίας. Η κωδικοποίηση αυτή που μπορεί να γίνει η βάση της «Αθηναϊκής Προσέγγισης», έχει ως εξής:
1. Στόχος των κατευθυντηρίων αρχών.
α. Ο βασικός στόχος των κατευθυντηρίων αρχών είναι η συνεργασία πιστωτών και οφειλέτη για τη συναινετική αναδιάρθρωση των χρεών οφειλετών τους.
β. Οι Αρχές επιδιώκουν να καθοδηγήσουν τα μέρη που συμμετέχουν σε παρόμοια προσπάθεια, και ειδικότερα τους πιστωτές, ως προς το πώς να ενεργήσουν.
2. Εκκίνηση της συναινετικής αναδιοργάνωσης. Οφειλέτης που βρίσκεται σε οικονομική δυσχέρεια οφείλει να λάβει κάθε απαραίτητο μέτρο για την εκκίνηση της διαδικασίας συναινετικής αναδιάρθρωσης.
3. Προκαταρκτική αξιολόγηση.
α. Ο οφειλέτης και αντιπροσωπευτική ομάδα των πιστωτών θα αξιολογήσουν τη βιωσιμότητα του οφειλέτη και τις πιθανότητες επιτυχίας συναινετικής αναδιάρθρωσης, και στη συνέχεια θα αποφασίσουν αν θα συνεχίσουν ή όχι τη διαδικασία συναινετικής αναδιάρθρωσης.
β. Αντιπροσωπευτική ομάδα πιστωτών περιλαμβάνει τουλάχιστον τους μεγαλύτερους πιστωτές (σε αξία απαιτήσεων), επαρκή αριθμό των μικρότερων πιστωτών καθώς και, όπου ισχύει, δέουσα εκπροσώπηση αλλοδαπών πιστωτών.
4. Συντονιστής της συναινετικής αναδιάρθρωσης. Η ομάδα των πιστωτών θα επιλέξει συντονιστή, που θα τεθεί επικεφαλής της διαδικασίας.
5. Αναστολή ενεργειών κατά του οφειλέτη.
α. Οφειλέτες σε οικονομικές δυσχέρειες θα πρέπει να έχουν την ευχέρεια χρόνου για να αναδιοργανωθούν αποτελεσματικά. Η περίοδος αναστολής ενεργειών των πιστωτών εις βάρος τους είναι αντικείμενο συζήτησης και συμφωνίας μεταξύ των συμμετεχόντων στη διαδικασία.
β. Κατά τη διάρκεια της περιόδου αναστολής, οι πιστωτές θα απέχουν από κάθε πράξη εκτέλεσης κατά του οφειλέτη έτσι ώστε να μπορέσει να παραμείνει εν λειτουργία.
6. Πληροφόρηση κατά την έναρξη της αναστολής.
α. Στην έναρξη της περιόδου αναστολής κάθε πιστωτής θα ενημερωθεί για τους όρους ανατολής και τη διαδικασία συναινετικής αναδιάρθρωσης που εφαρμόζεται.
β. Κάθε πιστωτής θα συνεργάζεται με τους λοιπούς και τον οφειλέτη για τη συγκρότηση επαρκούς βάσης για τη συναινετική αναδιάρθρωση.
γ. Το σύνολο της διαθέσιμης πληροφόρησης θα είναι διαθέσιμο σε κάθε πιστωτή, κατά προτίμηση μέσω του Διαδικτύου.
7. Διαχείριση χρεών κατά την περίοδο αναστολής.
α. Στη διάρκεια της αναστολής οποιαδήποτε αποπληρωμή υφισταμένων χρεών θα μετατίθεται.
β. Νέες χρηματοδοτήσεις θα έχουν προτεραιότητα εξόφλησης.
8. Διαχειριστική ευχέρεια του οφειλέτη.
α. Κατά τη διάρκεια της περιόδου αναστολής, ο οφειλέτης θα αποφεύγει οποιαδήποτε ενέργεια που βλάπτει με οποιονδήποτε τρόπο τα συμφέροντα των πιστωτών.
β. Κάθε απόφαση ή ενέργεια του οφειλέτη θα εξετάζεται εγκαίρως και από κοινού με τον συντονιστή.
9. Η ρύθμιση.
α. Η συναινετική αναδιάρθρωση ολοκληρώνεται όταν όλοι οι πιστωτές, εξασφαλισμένοι και μη, συμφωνήσουν με το σχέδιο αναδιάρθρωσης εγγράφως.
β. Σε περίπτωση που υπάρχουν αλλοδαποί πιστωτές, το σχέδιο καταρτίζεται στα αγγλικά και περιλαμβάνει επιλογή εφαρμοστέου νόμου και αρμόδιο δικαιοδοτικό όργανο.
10. Εμπιστευτικότητα. Ολες οι πληροφορίες που αφορούν την οικονομική και επιχειρηματική κατάσταση του οφειλέτη και τα σχέδια συμφωνίας που συζητούνται στο πλαίσιο της συναινετικής αναδιάρθρωσης, θα τηρούνται εμπιστευτικά από κάθε μέρος.
11. Διορισμός συμβούλων.
α. Κατά τη διάρκεια της συνολικής διαδικασίας, ο συντονιστής μπορεί να κάνει χρήση ανεξάρτητων συμβούλων για την υποστήριξη και παροχή συμβουλών ως προς την αναδιάρθρωση.
β. Κάθε ανεξάρτητος σύμβουλος θα έχει πρόσβαση στη διαθέσιμη πληροφόρηση.
γ. Τα μέρη θα συζητήσουν το ποιος θα φέρει το κόστος της αμοιβής και λοιπών εξόδων των υπηρεσιών των ανεξάρτητων συμβούλων.
Είναι αφελές να πιστεύουμε ότι παρόμοιες αρχές και πρακτικές μπορούν να εφαρμοστούν στην ελληνική αγορά ως η «Αθηναϊκή Προσέγγιση»; Πιστεύω πως όχι. Υπάρχει σημαντική συσσωρευμένη εμπειρία ειδικά στα αρμόδια τμήματα των τραπεζών για το κόστος της ολιγωρίας, έλλειψης συντονισμού αλλά και της καιροσκοπικής συμπεριφοράς του οφειλέτη ή οποιουδήποτε μέλους της ομάδας των δανειστών. Υπάρχει συναίσθηση του μεγέθους της παρούσας κρίσης, των περιορισμένων μέσων για την αντιμετώπιση των επιπτώσεών της σε δανειακές εμπλοκές και, σε τελευταία ανάλυση, της ανάγκης να συνενώσουμε τις περιορισμένες δυνάμεις μας, να μοιραστούμε το βάρος της κρίσης για να συναπολαύσουμε τα οφέλη της ανάκαμψης.
πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου