Τα προδοµένα γηρατειά

Του Ηλία Π. Γεωργάκη

ΟΥΤΕ ΣΤΟΝ χειρότερο εφιάλτη τους δεν θα µπορούσαν οι συντα ξιούχοι να σκεφθούν τις περικο πές στις συντάξεις τους και µάλιστα από µία κυβέρνηση που διακήρυττε ότι βρισκόταν δίπλα στους εργα ζοµένους, τους συνταξιούχους και τους ανέργους. Το ποτήρι των περικοπών γίνεται δηλητήριο αν αντιληφθεί κανείς ότι ένα µεγάλο τµήµα των συνταξιούχων ψήφισε το ΠΑΣΟΚ ελπίζοντας σε καλύτερες µέρες. Κι ενώ όλοι πίστευαν ότι θα βελτιωθούν τα εισοδήµατά τους, αίφνης βρεθήκαµε µε... άλλη κυβέρνηση και χωρίς ευρώ στην τσέπη. Η λεγόµενη τρόικα επιβάλλει, απαιτεί, προστάζει. Σκληρά µέτρα, άγριες περικοπές, ανασφάλεια και αδι έξοδα. Αλλά και σύνταξη -φιλοδώρηµα ύστερα από 40 χρόνια δουλειάς.

Με τα πρόσφατα οι κονοµικά µέτρα ψαλιδίζεται το επίδοµα αδείας και στη συνέχεια τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα των συνταξιούχων ηλικίας άνω των 60 ετών (όσοι είναι κάτω των 60 τα χά νουν οριστικά), εφόσον έχουν συ ντάξεις πάνω από 2.500 ευρώ µει κτά (και 1.700 ευρώ αν αφαιρεθούν τα επιδόµατα που αντικαθιστούν τα δώρα). Παράλληλα από την 1η Αυγούστου τρέχοντος έτους έρχεται ο περίφηµος ΛΑΦΚΑ. Οι απώλειες αρχίζουν από το 3% για τις συντάξεις των 1.400 ευρώ και φθάνουν στο 9% για τις συντάξεις άνω των 2.900 ευρώ (σ.σ.: απώλει ες από 40 ευρώ έως και 270 ευ ρώ µηνιαίως).

Είναι δικαιολογηµένη η πίκρα και η οργή των συνταξιούχων. Και όχι µόνο για τις περικοπές. Και για τις ανατροπές στη ζωή τους. Αλλά και για την έκρηξη της ακρίβειας στην αγορά, την αναξι οπιστία των πολιτικών, για την ατι µωρησία όσων φοροδιαφεύγουν, για τα σκάνδαλα. Είναι οι ίδιοι που (µαζί µε τους µισθωτούς) θυσιάζονται για να επιβιώνουν τα «λαµόγια». Και απορούν γιατί δεν λαµβάνονται άµεσα και αποτελεσµατικά µέτρα για την εκτεταµένη εισφοροδια φυγή, τη φοροκλοπή, τη µαύρη και ανασφάλιστη εργασία που αποτελούν διαχρονικά το µεγάλο πρόβληµα εσόδων. Απορούν για την απραξία στην είσπραξη των βεβαιωµένων και καταλογισθέντων ασφαλιστικών οφειλών σε µεγάλους και ισχυρούς εργοδότες και επιχειρηµατίες. Για τη λεηλασία των ασφαλιστικών ταµείων από τις ανεξέλεγκτες δαπάνες Υγείας (φαρµάκων, εξωνοσοκοµειακών υπηρεσιών, προ σθετικών υλικών κ.λπ.) που έχουν γίνει η µεγαλύτερη πληγή σπατάλης.

Απορούν. Και αγανακτούν. Τα πάλαι ποτέ «περήφανα γηρατειά» τώρα νιώθουν προδοµένα.