Η προφητεία του Βησσαρίωνα

Tου Κωστα Λεονταριδη

Οι δανειστές μας ούτε αφελείς ούτε φιλάνθρωποι είναι. Τα 110 δισ. ευρώ που θα εκταμιεύονται σταδιακά δεν δόθηκαν για να τα χρησιμοποιήσουμε με δικές μας εμπνεύσεις. Θα τα εισπράξουμε εφόσον τηρήσουμε κατά γράμμα τα συμφωνηθέντα κι όσα άλλα στην πορεία μάς ζητηθεί να εφαρμόσουμε.

Αυτή είναι η βαριά αλήθεια που για λόγους ψυχικής υγιεινής καλό είναι να τη χωνέψουμε μια ώρα αρχύτερα. Κι ας εμπεδώσουμε ότι το «πακέτο σωτηρίας» δίνεται στην Ελλάδα για να μη διασαλευτεί κι άλλο η τιμή της Ευρωζώνης, αλλιώς πιθανότατα θα μας άφηναν να πνιγούμε.

Αυτά τα κοινότοπα καλό είναι να τα θυμόμαστε καθημερινά:

α) για να μη χάνουμε τη ψυχραιμία και τον χρόνο μας με συναισθηματικές δολιχοδρομίες και

β) να προετοιμαζόμαστε για τα χειρότερα, αφού οι παραμορφωτικοί καθρέφτες, που συντηρούσαν την ευζωία μας, θρυμματίστηκαν.

Η άλλη σκληρή αλήθεια δικαιώνει όσους είχαν τη (στοιχειώδη) διορατικότητα να συμπεράνουν από νωρίς ότι η χώρα τελεί υπό καθεστώς ομηρίας. Σε μεγάλο βαθμό δεν αποφασίζει η εκλεγμένη κυβέρνηση για τη ζωή μας, αλλά η «τρόικα», τη βοήθεια της οποίας εμείς ζητήσαμε. Τόσο -δυστυχώς- απλά έχουν τα πράγματα κι όσοι δικαίως διαμαρτυρόμαστε και απεργούμε, ουσιαστικά την πόρτα της τρόικας χτυπάμε, που σίγουρα παραμένει ασυγκίνητη στο επιχείρημα «εμείς δεν κλέψαμε».

«...Μόνο με νέες δομές, με καλή οργάνωση και με την ευνομία θα σωθεί ο τόπος, με την αναπροσαρμογή προς τις νέες πολιτικές και κοινωνικές ανάγκες... Μεγάλη επομένως είναι η ευθύνη πολλών αρχόντων που παρακολουθούσαν με τρόμο τον κατήφορο του κράτους, που ακόμη έφθαναν ώς το σημείο να ψέγουν τους εαυτούς τους για τη συμμετοχή τους στις αδικίες και οι οποίοι, μολονότι υποστήριζαν την ανάγκη να γίνει κάτι, δέσμιοι όμως και οι ίδιοι του καθεστώτος, της διεφθαρμένης κοινωνίας, δεν είχαν το σθένος ν’ αντιδράσουν δίνοντας το καλό, ζωογόνο παράδειγμα».

Το παραπάνω απόσπασμα γράφτηκε πριν από 566 χρόνια, από το χέρι του Βησσαρίωνα (μετέπειτα ουνίτη καρδινάλιου), μαθητή του Πλήθωνα, με τη μορφή προτρεπτικού υπομνήματος προς τον Δεσπότη του Μυστρά Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. (Αποστ. Βακαλόπουλου «Ο χαρακτήρας των Ελλήνων»).

Ο Βησσαρίων απορούσε και μ’ αυτούς που αντιδρούσαν παθητικά, κρατώντας δεμένη τη γλώσσα τους, ενώ τα κακώς κείμενα έφθειραν τα θεμέλια του κράτους, υπονομεύοντας και τη δική τους ύπαρξη.

Ούτε σαν αντίλαλος, οι διαπιστώσεις του Βησσαρίωνα έχουν παρηγορητική ισχύ, η ιστορία επαναλαμβάνεται αλλά όχι σαν φάρσα. Για άλλη μια φορά, όπως τόσες στο παρελθόν, λύση στο ελληνικό πρόβλημα δίνουν οι ξένοι με ψυχρή λογική και παγερούς αριθμούς.

Μη λησμονάμε ότι δεν είναι δουλειά της τρόικας να κάνει απογραφή τίμιων κι ανέντιμων Ελλήνων, η τρόικα λογαριάζεται μόνο με το κράτος κι αφού αυτό φαλίρισε θα πληρώσουμε όλοι. Δυστυχώς, τόσο ωμά...