Ο κύριος Χ. Δ. δουλεύει σε λογιστικό γραφείο. Μαθαίνει πως επίκειται διαγωνισμός του ΑΣΕΠ για προσλήψεις στο Υπουργείο Οικονομικών. Αγοράζει τα κατάλληλα βιβλία και αρχίζει. Ξεκλέβει χρόνο από την προσωπική του ζωή και διαβάζει επί ώρες καθημερινά! Το Σεπτέμβριο του 2008 βγαίνει η προκήρυξη του ΑΣΕΠ. Πρέπει στο μεταξύ να ανανεώσει το ECDL και παρόλο που γνωρίζει άριστα τη χρήση Η/Υ πληρώνει εξέταστρα για την ανανέωση. Παράλληλα σπαταλά πολλές ώρες για δικαιολογητικά, παράβολα, επίσημες μεταφράσεις, επικυρώσεις πρωτότυπων κλπ..
Οι εξετάσεις γίνονται τον Απρίλη. Επτά ώρες, επί δύο μέρες. Είναι 37 ετών. Τα θέματα απαιτητικά. Τα προσωρινά αποτελέσματα βγαίνουν τον Ιούλιο. Είναι μέσα! Αλλά θα γίνουν ενστάσεις και, μπορεί να υπάρξει ανακατάταξη στους πίνακες επιτυχόντων. Νοέμβριο του 2009 βγαίνουν τα οριστικά. Παραμένει στους επιτυχόντες. Επιτέλους οι προσπάθειες ευοδώθηκαν. Και η οικονομική κρίση; Μήπως παγώσουν οι διορισμοί;
Στις 14 Ιανουαρίου 2010 χτυπάει το τηλέφωνο. «Να περάσετε από την εφορία για να πάρετε την επιστολή διορισμού». Του ζητούν εντός 20 ημερών να καταθέσει ιατρικά πιστοποιητικά, εξετάσεις, ακτινογραφίες, κλπ. Κάτι που κάνει "Σε 2-3 μήνες θα σας φωνάξουμε να ορκιστείτε" του λένε από το Υπουργείο Οικονομικών. Τώρα είναι πια σίγουρος. Από τους 19.000 συμμετέχοντες του διαγωνισμού είναι μέσα στους 877 που πέτυχαν τις άριστες βαθμολογίες.
Θέλει να είναι εντάξει με το αφεντικό του. Του δηλώνει ότι πέρασε στο διαγωνισμό. "Δεν πιστεύω να με αφήσεις στα κρύα του λουτρού;" του λέει το αφεντικό. "Όχι, μα γι' αυτό σε ενημερώνω από τώρα, γιατί σε 1-2 μήνες θα πρέπει να φύγω." απαντάει ο επιτυχών. Ο αντικαταστάτης βρίσκεται μέσα σε 5 μέρες.
Τέλη Φεβρουαρίου βγαίνει το νομοσχέδιο που παγώνει τις προσλήψεις. Πέφτει από τα σύννεφα. Έχει παραιτηθεί πριν 5 μέρες από το γραφείο. Είναι χωρίς δουλειά. Πανικός. Δεν τον θέλουν πίσω στη δουλειά, η θέση κατελήφθη. Μικρές αγγελίες. Ανεργία. Δύσκολο να βρει εργασία.
"Όχι ρε γαμώτο, τι έκανα και τα τραβάω αυτά;" Αναρωτιέται. Τον Απρίλιο η γυναίκα του γεννάει δίδυμα. Η χαρά του είναι μεγάλη, αλλά το πρόσωπό του δεν το δείχνει.
Τι πρέπει να κάνει ο παραπάνω επιτυχών και οι υπόλοιποι 876 (πολλοί εκ των οποίων έχουν πιο δραματικές ιστορίες με δάνεια, αγορές κατοικιών κλπ); Γιατί να πληρώσει με την καριέρα του και την ευημερία της οικογένειάς του την προχειρότητα του κράτους; Γιατί να πληρώνει την αναξιοκρατία, την ασυνέπεια και την ανακολουθία;
ΥΓ. Στο λογικό ερώτημα γιατί δέχθηκαν στο υπουργείο την κατάθεση των δικαιολογητικών, λίγα 24ωρα πριν το πάγωμα των προσλήψεων, η απάντηση είναι απλή. Κανείς δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να εκδώσει μια απλή εγκύκλιο, να σταματήσουν οι διαδικασίες προκειμένου να μην χάσουν τις δουλειές τους οι άνθρωποι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου