….. Ήταν ένα προβατάκι….,
κι ήταν άτακτο…., όλο ‘’θράσος’’….,
ξέφυγε απ’ το κοπάδι….,
λεύτερο…., μακριά στο δάσος….!
Και δεν το ‘φαγε ο λύκος….,
---- λύκοι, μόν’, στα παραμύθια….. ----
κι είδε δόλια που του κρύβαν
οι βοσκοί –του την Αλήθεια….!
Κι ήσυχα τα προβατάκια….,
όλο τάξη…., ζούσαν…., πάλι….,
ως το ‘’Πάσχα’’…., που τα ‘φάγαν
οι βοσκοί –τους και ‘’οι άλλοι’’….!.....
.....Μικρός...., ζωγράφιζα πουλιά
σε δάση με ρυάκια....,
κήπους που θύμιζαν ''Εδέμ''....,
φιλάνθρωπα ζωάκια....!
Σαν πήγα στο Δημοτικό....,
μ’ ανάλαβαν δασκάλοι....,
να ζωγραφίζω μ’ έμαθαν
ανθρώπους σε σαφάρι....!
Κι ύστερα...., στο Γυμνάσιο....,
μ’ αλλάξανε το πλάνο....,
να με σχεδιάζω κυνηγό
μ’ έμαθαν ''κι από πάνω''....!
Μα τις σπουδές σταμάτησα....,
‘’δεν ήτανε της τύχης''....,
απ’ το που θα ‘μουν ''Κυνηγός''.....
κάλλιο που ‘μαι ''Σπουργίτης''....!.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου