"Οι αμερικανικές τράπεζες, οι γερμανικοί όμιλοι και η ΕΕ συνυπεύθυνοι για την υπερχρέωση της Ελλάδας. Οι ΜΗ νόμιμες υποχρεώσεις ΔΕΝ πρέπει και ΔΕΝ επιτρέπεται να αποπληρωθουν."
Griechen aller Länder, vereinigt euch!
Του Werner Rugemer
Η ΕΕ απαιτεί από την Ελλάδα αιματηρές περικοπές, για να μπορέσει να αποπληρωθεί το κρατικό χρέος. Όμως η Ελλάδα είναι μόνο η αρχή. Η συνέχιση της προσπάθειας διάσωσης των ΤΡΑΠΕΖΩΝ θα απαιτήσει και στην Γερμανία θυσίες από τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα. Οι ιδιωτικές επιχειρήσεις έχουν αποδυθεί προ πολλού σε μια σκυταλοδρομία μειώσεων αμοιβών και προσωπικού. Οι κοινωνίες θα έχουν πλέον περιορισμένα έσοδα στη διάθεσή τους για ασφάλιση και περίθαλψη. Διακυβεύονται τα τελευταία απομεινάρια του κοινωνικού κράτους ακόμα και στις πλουσιότερες χώρες της ΕΕ.
Μια Ελλάδα είναι παντού.
Το πειραματόζωο Hellas
"Η Ελλάδα δεν περιήλθε στη θέση του υπερχρεωμένου κράτους μόνο υπʼευθύνη της. Πως εξηγούνται οι επιθέσεις των αγγλο-αμερικανικών σπεκουλαδόρων των αγορών κατά της Ελλάδας όταν παράλληλα οι ίδιοι οι Αμερικάνοι και οι Βρετανοί έχουν υψηλό τρέχον κρατικό έλλειμμα πάνω από 10%, και δεν προσπαθούν καν να το μειώσουν άμεσα στο 3%?" (Financial Times Deutschland, 12.2.2010).
Η αύξηση του δημόσιου χρέους από την αρχή της οικονομικής κρίσης το 2007 σύμφωνα με τα στοιχεία του OECD είναι:
Ελλάδα 19,4 %
Γαλλία 22,6 %
Ιαπωνία 30,1 %
ΗΠΑ 30,6 %
Μ.Βρετανία 36,2 %
και στο πρώην πρότυπο κρατίδιο της Ιρλανδίας [η οποία μυστηριωδώς είναι στο απυρόβλητο της κριτικής] 53 %
Ούτε στις χώρες αυτές προβλέπεται τόσο σύντομα μια ανάταξη της οικονομίας, που θα απομείωνε το δημόσιο χρέος τους. Δεν πρόκειται λοιπόν εδώ για μια κλασική εφαρμογή της οικονομικής θεωρίας.
Η Ελλάδα πρέπει να ταπεινωθεί και να δυσφημιστεί με όλα τα διαθέσιμα μιντιακά και ψυχολογικά μέσα. Ξαφνικά μιλούν όλοι για τον πονηρό Βαλκάνιο, τη διαβόητη διαφθορά του και την εκ παραδόσεως συνήθειά του παραποίησης των στατιστικών του χρέους. Η "ασθένεια" εξαπλώθηκε ταχύτατα και στις άλλες μεσογειακές χώρες, που αναφέρονται ως τέσσερα χοντρόπετσα γουρούνια PIGS Portugal, Italien, Griechenland, Spanien που περιμένουν σειρά για να σφαγιαστούν. Τυπικά από μιντιο-ψυχολογική άποψη αυτή είναι μια εξαιρετική υλοποίηση ψυχολογικής επιχείρησης κατά μίας ολόκληρης χώρας.
Παραποιήσεις στατιστικών στοιχείων
Η Ελλάδα κατηγορείται για παραποίηση των στατιστικών της. Η πρακτική αυτή όμως ανήκει στην ιδιοσυστασία της ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ πρακτικής, είτε πρέπει να μειωθεί ο αριθμός των ανέργων είτε να εμφανιστούν μικρότερα τα κρατικά χρέη. Ωστόσο δεν είναι τόσο ξεκάθαρο αν πρόκειται για παράνομες παραποιήσεις, γιατί όλες οι παρεμβάσεις κινούνται σε μια γκρίζα από νομικής πλευράς ζώνη.
Οι σημερινοί παγκόσμιοι φορολογικοί παράδεισοι, όπως η πολιτεία του Delaware στις ΗΠΑ, οι νήσοι Cayman, το Λουξεμβούργο είναι υπερπλήρεις από εκατοντάδες χιλιάδες εταιρείες Special Purpose Entities ή Conduits. Στα γερμανικά αυτές ονομάζονται εταιρείες εκτός ισολογισμού & ειδικού σκοπού auίerbilanzielle Zweckgesellschaften
Μέσω αυτών σχεδιάζονται νομικά τα περισσότερα χρηματοοικονομικά προϊόντα που προκαλούν τις κρίσεις. Π.χ. η "Rhineland Funding" και η "Rhinebridge" όπως ονομάζονταν στην IKB και είχαν έδρα στο Wilmington/Delaware. Η IKB ήταν η πρώτη τράπεζα που απειλήθηκε με κλείσιμο στην Γερμανία το καλοκαίρι του 2007, αλλά διασώθηκε [με πρωτοβουλία του Josef Ackermann, προέδρου της Deutsche Bank] από την γερμανική κυβέρνηση με ένεση 10 δισ. ευρώ.
Η Deutsche Bank είχε πουλήσει σε αυτές τις εταιρείες ενός σκοπού της IKB τιτλοποιημένα στεγαστικά δάνεια των ΗΠΑ ενώ ταυτόχρονα είχε εγκρίνει στην ΙΚΑ τις πιστώσεις για αυτά τα δάνεια. Όταν όμως αυτές οι θυγατρικές εταιρείες Ενός Σκοπού Einzweck-Tochtergesellschaften δεν πέρασαν στον ισολογισμό της IKB το εποπτικό συμβούλιο της τράπεζας και το κράτος δεν "παρατήρησαν" κάτι το μεμπτό.
Αυτού του είδους οι αλχημείες είναι "νόμιμες" και μια ουσιώδης αιτία της οικονομικής κρίσης. Οι χώρες της ΕΕ όχι μόνο ανέχονται και προάγουν παρόμοιες πρακτικές των τραπεζών, hedgefunds και σία, αλλά τις εξασκούν οι ίδιες, ως κρατικές οντότητες.
Στην ΓΕΡΜΑΝΙΑ οι κρατικοί κρυφοί ισολογισμοί ειναι ΡΟΥΤΙΝΑ ΑΠΟ ΤΟ 1990. Η αρχή έγινε με την Treuhandanstalt.
Ένα σημερινό παράδειγμα: Η σταθεροποίηση της αγοράς των ειδικών funds "Sonderfonds Finanzmarktstabilisierung" (SoFFfin) έχει "αυτονομηθεί/αποσπασθεί" από τον τακτικό ομοσπονδιακό προϋπολογισμό. Με έγκριση της ΕΕ και τα άλλα κράτη μέλη δεν εμφανίζουν στους επίσημους προϋπολογισμούς τους τις ΚΡΑΤΙΚΕΣ τους δαπάνες για τη διάσωση των τραπεζών.
Μια άλλη περίπτωση παραποίησης, ή "διαμόρφωσης" όπως έχει επικρατήσει να αποκαλείται, των στατιστικών, είναι τα κατά κανόνα 30ετή συμβόλαια του τύπου "Public Private Partnership" (PPP). Αυτά προωθούνται επίσημα από την ΕΕ, ενώ η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΙΒ) χορηγεί και ευνοϊκές πιστώσεις γιʼ αυτά. Οι συμβάσεις αυτές είναι στην πραγματικότητα κεκαλυμμένα (κρυφά) χρέη, τα οποία μετατίθενται στο & απώτερο μέλλον και δεν εμφανίζονται στον επίσημο κρατικό προϋπολογισμό (γράφε κέρδος χωρίς ρίσκο. Public Private Partnership: Η λεηλασία του κράτους, jW-Thema v. 30.1.2010).
[βλέπε και: η δωροδοκία ως »επιχειρηματική ρεάλ πολιτίκ«: Jorgo Chatzimarkakis, βουλευτής του FDP, για ένα μείζον θέμα των γερμανο-ελληνικών οικονομικών σχέσεων].
Illegitime Schulden ΑΘΕΜΙΤΑ ΧΡΕΗ - στα αγγλικά "odious debts" ΑΠΕΧΘΗ ΧΡΕΗ - είναι τα χρέη, στα οποία οι δανειστές έχουν ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ για το γεγονός ότι τα χρέη είναι τόσο υψηλά και δεν είναι δυνατόν να αποπληρωθούν τακτικά.
Η έννοια των αθέμιτων χρεών "illegitime Schulden" δημιουργήθηκε αρχικά για τις λεγόμενες "αναπτυσσόμενες" χώρες, στις οποίες οι τράπεζες και τα μονοπώλια (όμιλοι) συνεργάζονται(συνεργάζονταν) με τους δικτάτορες και τα απολυταρχικά καθεστώτα: οι συνθήκες χορήγησης των δανείων είναι(ήταν) αδιαφανείς, οι δανειστές πλούτιζαν από τη χορήγηση του δανείου&, παραβιάζονται(παραβιάζονταν) ανθρώπινα δικαιώματα, γίνεται ξέπλυμα χρήματος και φοροδιαφυγή.
Η δράση Finanzplatz Schweiz π.χ. αναφέρει ως παράδειγμα, για τη χορήγηση δανείων απο ελβετικές τράπεζες στο καθεστώς του απαρτ χάιντ στη Ν.Αφρική: Οι τράπεζες τροφοδοτούσαν μυστικά το κυβερνητικό κόμμα και παρέκαμπταν το εμπάργκο των Ηνωμένων Εθνών (www.afp.ch). Στη Ν. Αμερική και στην Ασία λειτουργούν τα Entschuldungsnetze "Δίκτυα "ΑΠΟ-χρέωσης" [ξεχρεώματος] LATINDADD και AFRODAD. Με σκοπό π.χ. ένα μορατόριουμ τόκων (www.erlassjahr.de). Τα επιχειρήματα είναι εν μέρει νομικά, εν μέρει ηθικά.
Στο μεταξύ όμως, η κατάσταση που βίωναν κατʼ αρχήν μόνο οι "αναπτυσσόμενες" χώρες εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Και οι "ανεπτυγμένες" χώρες της "Δυτικής Τραπεζικής Κοινοπραξίας" είναι τόσο υπερχρεωμένες, που δεν υπάρχει καμία περίπτωση να αποπληρώσουν ποτέ κανονικά και επί της γης τα χρέη τους. Το ίδιο ισχύει για τις ΗΠΑ, Μεγ.Βρετανία και Ιαπωνία. Το χρέος τους είναι κατά πολύ υψηλότερο του μέσου ευρωπαϊκού όρου!
ΑΛΛΑ! σε καμία από αυτές δεν υπάρχει ένα πλάνο αποπληρωμής, ενώ μετά απο τη διάσωση των τραπεζών η κατάστασή τους χειροτέρευσε. Τα νέα δάνεια που συνάπτουν πληρώνουν μόνο τους τόκους. Και παρόλα αυτά οι τράπεζες εκδίδουν συνεχώς καινούργια επισφαλή δάνεια, τα οποία συνεχίζουν το φαύλο κύκλο των τιτλοποιήσεων, που ανατροφοδοτεί την οικονομική κρίση, όπως έγινε και στην Ελλάδα.
Η παραπάνω διαδικασία βασίζεται σε μία και μόνο προϋπόθεση: στην προϋπόθεση ότι οι εργαζόμενοι, οι φορολογούμενοι πολίτες, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι θα ΥΠΟΧΡΕΩΘΟΥΝ να αποπληρώσουν τα χρέη και θα εξαθλιωθούν, οι δημόσιες υποδομές θα ιδιωτικοποιηθούν και το κοινωνικό κράτος και το κράτος δικαίου θα πάψει ουσιαστικά να υφίσταται.
Η θανάσιμη αυτή λογική, πάνω στην οποία εδράζεται και το ευρώ, πρέπει να γκρεμιστεί. Η αντίσταση είναι δικαιολογημένη, αναγκαία και ΝΟΜΙΜΗ. Η μη πληρωμή υποχρεώσεων σύμφωνα με την αρχή του ΑΘΕΜΙΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ θα μπορούσε να διατυπωθεί και ως: "Δεν θα πληρώσουμε για την κρίση σας".
Κριτηρια υπαγωγής ενος χρέους στην κατηγορία ΑΘΕΜΙΤΟ ΕΠΑΧΘΕΣ ΧΡΕΟΣ
Tα κριτήρια που παρατίθενται αφορούν στο "παράδειγμα" της Ελλάδας. Τα στοιχεία είναι προς το παρόν αποσπασματικά και χρειάζονται συμπλήρωση.
Κριτήριο 1. Η συνδρομή των τραπεζών στην παραποίηση των στατιστικών: η επενδυτική Goldman Sachs "βοήθησε" το 2001/2002 την Ελλάδα να παρουσιάσει στατιστικά μειωμένο κρατικό χρέος για να εισέλθει στην ευρωζώνη και να αποκρύψει την πραγματική δημοσιονομική κατάσταση. Η τράπεζα που αποκόμισε προμήθειες 300 εκ. δολ. από τη συναλλαγή αυτή αγόρασε από την Ελλάδα κρατικό χρέος σε δολάρια και γιεν σε ύψος 10 δισ. δολ. και το γύρισε μακροπρόθεσμα σε ευρώ. Αυτό το Cross Currency Swap ήταν ένα κεκαλυμμένο δάνειο που δεν εγγράφηκε στον προύπολογισμό. Η αμερικάνικη επενδυτική τράπεζα JP Morgan και η United Bank of Switzerland (UBS) αγόρασαν την ίδια χρονική στιγμή από το ελληνικό κράτος τα μελλοντικά έσοδα τυχερών παιχνιδιών-λόττο και έσοδα αυτοκινητοδρόμων Autobahngebόhren - έτσι εισέρρευσε για λίγο διάστημα ρευστό στα κρατικά ταμεία εις "ανταλλαγή" για τα μειωμένα έσοδα αργότερα: ο κρατικός προϋπολογισμός "σενιαρίστηκε" κατά την ημερομηνία της αγοράς και το χρέος κρύφτηκε προσωρινά.
Κριτήριο 2. Συνδρομή της ΕΕ στην παραποίηση των στοιχείων: αυτό έγινε εν γνώσει της ΕΕ, για την οποία αυτές οι πρακτικές ανήκουν στο προωθούμενο απορρυθμισμένο χρηματοοικονομικό σύστημα. Ο επίτροπος κος Αλμουνια ήθελε το 2005 να ελέγξει τα ελληνικά στοιχεία, αλλά ο πρόεδρος της επιτροπής, κος Μπαρόζο ήταν αντίθετος. Πριν από το 2004 η Eurostat αμφισβητούσε τα ελληνικά στοιχεία και το Goldman-Deal. Αλλά για πολιτικούς λόγους δεν επιτρεπόταν να κλονιστεί το μέλος Ελλάδα. Η Αθήνα είχε ήδη το 2003 την προεδρία του συμβουλίου της ΕΕ, κάτω από τον Ιερό Βράχο έγινε η διεύρυνση προς ανατολάς και η υποδοχή δέκα νέων κρατών μελών.
Κριτήριο 3 Διαφθορά: Σωστά στην Ελλάδα επικρατούσε και επικρατεί κρατική διαφθορά. Αυτό είναι το ένα μέρος της εξίσωσης. Το άλλο μέρος είναι οι μεγάλες ξένες επιχειρήσεις, που διασφάλιζαν θηριώδεις κρατικές συμβάσεις με δωροδοκίες. Π.χ. Siemens, σύστημα ασφαλείας ΟΑ 2004, ΟΤΕ, Thales. Όλα αυτά ήταν γνωστά σε τραπεζικούς κύκλους που ενέκριναν πιστώσεις για αυτά τα έργα.
[Η πρακτική αυτή επιβεβαιώθηκε κιόλας από τον Jorgo Chatzimarkakis, ευρωβουλευτή και μέλος του προεδρείου του FDP, και ταυτόχρονα προέδρου της γερμανο-ελληνικής[?] οικονομικής ένωσης[?], ο οποίος δήλωσε για την κριτική στη Siemens: "Αυτό ήταν ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΡΕΑΛ ΠΟΛΙΤΙΚ! Αν η ΓΕΡΜΑΝΙΑ& θέλει να παραμείνει ΗΓΕΤΙΔΑ ΕΞΑΓΩΓΙΚΗ ΧΩΡΑ, πρέπει να βγάλει τα ρόζ γυαλιά της." Η δωροδοκία ΕΠΡΕΠΕ να επιτραπεί και να ενισχυθεί φορολογικά (Sόddeutsche Zeitung, 15.12.2006) &]
Κριτήριο 4: Εξαπάτηση όσον αφορά στην ικανότητά της πληρωμής: Η Goldman Sachs οργάνωνε για την Ελλάδα από το 2002 συνεχώς την πώληση κρατικών τίτλων συνολικού ύψους 15 δις δολαρίων. Η τράπεζα γνώριζε την εύθραυστη οικονομική θέση της Αθήνας, αλλά δεν ενημέρωνε τους αγοραστές στα φυλλάδια στα οποία διαφήμιζε τα προϊόντα της. Η Goldman Sachs προήγαγε έτσι εμμέσως την υπερχρέωση της Ελλάδας, συγκάλυπτε την πραγματική της θέση και έθετε σε κίνδυνο την πληρωμή των τίτλων στους κατόχους τους. Προφανώς η προμήθεια του ενός δις ήταν για την Goldman πολύ πιο σημαντική.
Οι μεγάλοι καταθέτες ελέγχουν τώρα τις διαδικασίες που ακολούθησε η Goldman Sachs, είναι πιθανόν να ακολουθήσουν αγωγές και μηνύσεις - η ΕΕ όμως δεν ελέγχει.
Η Ελλάδα είναι χρεωμένη ΚΥΡΙΩΣ ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΠΗΡΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΘΕΣΕΙΣ - ΜΕΣΩ ΔΩΡΟΔΟΚΙΑΣ. Οι δανειστές από την Γερμανία είναι κυρίως η Deutsche Bank και η Allianz, εκτός από τις πτωχευμένες Commerzbank, Eurohypo και Hypo Real Estate (HRE). Όλες οι ανωτέρω έδιναν δάνεια, χωρίς να ελέγχουν την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας.
Κριτήριο 5: Απορρύθμιση: την 8.12.2009 η Fitch υποβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα του ελληνικού κράτους από »A-« σε »BBB+«, και μετά από μία εβδομάδα ακολούθησε η Standard & Poorʼs. Η ΕΕ δεν προβαίνει σε δική της ξεχωριστή αξιολόγηση των μελών της, αλλά στηρίζεται όπως και πριν στην κρίση των οίκων αξιολόγησης, οι οποίοι λειτουργούν προς το συμφέρον των δανειστών. Η υποβάθμιση σήμαινε για αυτούς άμεσο κέρδος γιατί το επιτόκιο δανεισμού αυξήθηκε κατά 2,9%, στο διπλάσιο αυτου που δανείζεται η Γερμανία.
Ταυτόχρονα αυτό σήμαινε: ελευθερία δράσης για τα Hedgefunds και την κερδοσκοπία με τα CDS. Οι σημερινοί δανειστές και κάτοχοι κρατικών ομολόγων αγοράζουν CDS και οι τράπεζες που τα πωλούν εισπράττουν αυξημένα πριμ.
Όσο αυξάνουν τα επιτόκια δανεισμού αυξάνεται η χρέωση της Ελλάδας, η οποία αναγκάζεται να συνάπτει και άλλα δάνεια για να αποπληρώσει τα προηγουμενα κοκ. Ταυτόχρονα οι κερδοσκόποι προτιμούν να επενδύουν στο κρατικό χρέος, γιατί το κέρδος που αποφέρει είναι υψηλότερο και έτσι κλείνει η στρόφιγγα δανείων προς τις επιχειρήσεις (Bφrsenblatt, 19.2.2010). Η οικονομική ανάπτυξη φρενάρεται, το κράτος δεν εισπράττει φορους.
Στο παιχνίδι συμπράττει πάντα η American International Group (AIG), η οποία ασφάλισε δεκάδες χιλιάδες επισφαλή δάνεια και εισέπραξε υψηλότατα πριμ, αλλά δεν διέθετε επαρκή αποθεματική βάση. Για το λόγο αυτό το αμερικανικό κράτος "έπρεπε" να τη διασώσει, ώστε να μπορέσει η Deutsche Bank να εισπράξει με τη σειρά της τα 11 δισ. δολ. για τα δάνεια τα οποία είχε χορηγήσει χωρίς δικές της ασφαλιστικές αποθεματικές δικλείδες.
Η ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι συμμετέχουσες κυβερνήσεις με τις εθνικές τράπεζες (π.χ. Deutsche Bundesbank) δεν φρόντισαν επίσης μετά από την οικονομική κρίση να ρυθμίσουν τους οίκους αξιολόγησης και τα Hedgefunds, και έτσι γίνονται συνυπεύθυνες στην αυξανόμενη υπερχρέωση της Ελλάδας.
"Η κατάσταση δεν θα είχε φθάσει έως εδώ, αν η γερμανίδα καγκελάριος και οι συν αυτή είχαν ξεκαθαρίσει ήδη από το φθινόπωρο, ότι απαιτούν μεν από την ελληνική κυβέρνηση μια εύλογη μείωση του κρατικού ελλείμματος, αλλά θα αντιταχθούν κατά τα άλλα σε κάθε κερδοσκοπική προσπάθεια που θα επιχειρήσει να οδηγήσει τη χώρα αυτή στην καταστροφή" (Financial Times Deutschland, 12.2.2010).
Goldman - ποιος κυβερνά?
Η περίπτωση της Ελλάδας εκθέτει τη σημερινή ελαττωματική κατασκευή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ευρώ και για το λόγο αυτό έχει μεγάλο μερίδιο στις βαθιές αλλαγές που μπορεί να γίνουν στην Ευρώπη. Σύμφωνα με τη συνθήκη της Λισσαβώνας καμία χώρα του Ευρώ δεν επιτρέπεται να βάλει πλάτη για τα χρέη ενός άλλου κράτους. "Γιατί όμως η ρήτρα αυτή δεν ισχύει και για τις τράπεζες, οι οποίες έδρασαν αποκλειστικά για δικό τους όφελος και εις βάρος του κοινού?Οι Έλληνες υποχρεώνονται να σφίξουν το ζωνάρι. Τα μέτρα λιτότητας δεν προάγουν την αναθέρμανση της οικονομίας", σύμφωνα με το Γάλλο οικονομολόγο Jean-Paul Fitoussi (FR-online, 11.2.2010).
Η λογική του ευρώ είναι η εξής: οι αγορές κυβερνούν, στα κράτη απομένει μόνο η συμπίεση των μισθών, η φορολόγηση και η ιδιωτικοποίηση.
Με αυτή τη φιλοσοφία η παγκόσμια τράπεζα έχει εξαθλιώσει δεκάδες "αναπτυσσόμενες χώρες" επιβάλλοντας υπερχρέωση, στασιμότητα, φτώχεια και διεφθαρμένες ελίτ. Η λογική αυτή εκφράζεται καθαρά και στην περίπτωση της Ελλάδας και από το γεγονός ότι ο Ex-Goldman-Banker Πέτρος Χριστοδούλου ορίστηκε ο νέος διαχειριστής του δημόσιου χρέους.
Η Αργεντινή κήρυξε στάση πληρωμών το 2001 εξ αιτίας ενός χρέους που είχε δημιουργήσει η ακραία νεοφιλελεύθερη προηγούμενη κυβέρνηση (του Carlos Menem) και υποτίμησε το νόμισμά της. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσουν μεν οι τράπεζες, χωρίς ωστόσο να χρεωκοπήσουν, αλλά έτσι μπόρεσε να τακτοποιήσει τα δημόσια οικονομικά της και η οικονομία της πήρε μπροστά.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Η βασικότερη προϋπόθεση για την μείωση του χρέους και την αποφυγή συνεχούς σύναψης νέων δανείων είναι η οικονομική αναζωογόνηση, η παραγωγή νέων προϊόντων, η παραγωγή νέων υπηρεσιών, η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, η τόνωση της αγοραστικής δύναμης και τα φορολογικά έσοδα.
ΜΕ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ: το ελληνικό κρατικό χρέος υπό μια ευρεία έννοια ΔΕΝ ξεκίνησε με την υποβάθμιση απο τους οίκους αξιολόγησης, "αλλά ξεκίνησε στα μισθολογικά γραφεία των ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ" (Die Zeit, 14.2.2010).
Οι αυξημένες απολαβές για τους εργαζόμενους και τους άνεργους στη Γερμανία και η αποφυγή περικοπών στην Ελλάδα δεν είναι μόνο προς το συμφέρον Γερμανών και Ελλήνων, αλλά προς το συμφέρον ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου