Η απάτη Αθήνας - Ε.Ε.

Γράφει ο Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ-ΤΕΤΡΑΔΗΣ

Οι Ελληνες πολίτες βασανίζονται εδώ και τέσσερις μήνες από την απειλή της περικοπής των εισοδημάτων τους. Η δικαιολογία από τα επίσημα χείλη της κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης και της Ευρ. Ενωσης είναι ότι το δημόσιο χρέος είναι τόσο μεγάλο που ξεπέρασε τα επιτρεπτά όρια στην ευρωζώνη και χρειάζονται οδυνηρά μέτρα για να μετριαστεί. Παρ' όλα αυτά, δύο στοιχεία έρχονται διαρκώς να κουρελιάσουν αυτή τη δικαιολογία.

Πρώτα πρώτα, το έλλειμμα της Ελλάδας δεν είναι ούτε το μοναδικό τέτοιου μεγέθους, ούτε και το υψηλότερο. Η Ιρλανδία, η Ισλανδία, η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Βρετανία, η Ισπανία και η Πορτογαλία βρίσκονται περίπου στην ίδια μοίρα, και σε χειρότερη.

Δεύτερον, δεν είναι η πρώτη φορά που το δημόσιο έλλειμμα και της Ελλάδας και άλλων χωρών της ευρωζώνης περνάει κατά πολύ το επιτρεπτό όριο του 3%, που θέλει η δημοσιονομική πειθαρχία.

Επομένως, δεν είναι το δημόσιο χρέος αυτό καθ' αυτό υπεύθυνο για τη σημερινή δεινή θέση που βρίσκεται η χώρα, και με την οποία απειλούνται οι άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.

Η δικαιολογία, ότι τώρα το ποτήρι ξεχείλισε και οι δανειστές φοβούνται πλέον πως δεν θα πάρουν τα χρήματά τους πίσω, έχει επίσης αποδειχτεί ένα ψέμα από τους ίδιους τους δανειστές ! Οι οποίοι (βλ. Ντόιτσε Μπανκ και οι αγγλοαμερικανικές τράπεζες) σκληρίζουν διαρκώς ότι η Ελλάδα είναι στα πρόθυρα χρεοκοπίας, όταν τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων είναι στο 1,90 ή στο 2,20, αλλά φροντίζουν και τα αγοράζουν όταν με τις στριγκλιές τους τα έχουν εκτοξεύσει στο 3,80 ή στο 6%!

Και ο πιο άσχετος, μα και ο πιο αφελής πια καταλαβαίνουν ότι η Ελλάδα δεν απειλείται, ούτε βάλλεται για το δημόσιο χρέος της. Απειλείται από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ενωση και τις τράπεζές της, με πρωτοστατούσα τη Γερμανία, υπό τα χειροκροτήματα της Βρετανίας και της ζώνης των σκληρών εργοδοτικών βόρειων χωρών.

Η Ελλάδα έχει υποδειχθεί από αυτή την ομάδα ως χώρα παραδειγματισμού για την εφαρμογή μιας ακόμη πιο σκληρής εργοδοτικής πολιτικής για συρρίκνωση των εργατικών δικαιωμάτων και του κόστους εργασίας. Οι εργοδότες θεωρούν πλέον τις αμοιβές των Ευρωπαίων ασύμφορες. Πρόκειται για την πιο απροκάλυπτη επίθεση του κεφαλαίου κατά των εργαζομένων, με την πανάρχαια συνταγή της εκτέλεσης ενός αιχμαλώτου για παραδειγματισμό των υπολοίπων.

Ο επικεφαλής του μεγαλύτερου συνδικάτου της Γερμανίας (καμιά σχέση με τα εδώ κρατικοδίαιτα και κατ' ευφημισμόν συνδικάτα), που το 'χει πιάσει το νόημα, προειδοποίησε προχθές τη Μέρκελ: «Μη διανοηθείτε να φέρετε και εδώ τα μέτρα που ετοιμάσατε για τους Ελληνες».

Η τιμωρία της Ελλάδας για παραδειγματισμό και για μοντέλο στους λαούς της Ευρώπης γίνεται ολοφάνερη και από ένα άλλο, καραμπινάτο γεγονός:

Η Ε.Ε. έχει τη δυνατότητα να σώσει μια χώρα και από τα νύχια των κερδοσκόπων, που τη δανείζουν, και από την ύφεση για να μην γκρεμιστεί: δίνοντας εντολή στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να κόψει νόμισμα και να το διαθέσει με πολύ χαμηλότοκη ρήτρα. Αυτό ακριβώς κάνουν οι ΗΠΑ εδώ και μήνες, και έχουν μπει πάλι σε ρυθμό ανάπτυξης.  Μα «θα ανέβει έτσι ο πληθωρισμός», μπορεί να αντιτείνει κάποιος. Τα 30 ή 50 δισ., που χρειάζεται η Ελλάδα για να ξελασπώσει, δεν καταγράφονται ούτε ως χιλιοστό στη γραμμή του ευρωπαϊκού πληθωρισμού.

Ο υπογράφων θεωρεί ότι το ελληνικό οικονομικό, κρατικό, πελατειακό σύστημα είναι εγκληματικό, αντιπαραγωγικό και πρέπει να γκρεμιστεί χθες. Οπως είναι συμφέρον για τον λαό να εξαφανιστεί η αμαρτωλή σχέση Κοινοβουλίου - υπαλλήλων - συνδικάτων, που ροκανίζει την παραγωγικότητα της πλειονότητας του λαού και τον λερώνει με τη νοοτροπία της αρπαχτής, της αδικίας, του ρουσφετιού, της αναξιοκρατίας, του ραγιαδισμού. Σπαταλώντας, επιπλέον, και τρισεκατομμύρια από τον ευρωπαϊκό κορβανά σε απάτες.

Αυτή, όμως, η αλλαγή είναι υποχρέωση της (κάθε) κυβέρνησης, ανεξάρτητα από τις επιθυμίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης των κεφαλαιούχων. Υποχρέωση απέναντι στον ελληνικό λαό και σε κανέναν άλλον. Και είναι έγκλημα να χρησιμοποιείται η Ε.Ε. ως άλλοθι και να της δίνεται και το δικαίωμα να επεμβαίνει, χωρίς να έχει κανέναν μηχανισμό επιβολής ή λύσης.

Η Ελλάδα δυστυχεί εδώ και χρόνια να στερείται ηγεσίας με όρθια στάση και αξιοπρέπεια. Είναι πνιγμένη σε νοοτροπίες φοβισμένων πολιτικάντηδων. Αυτή είναι η πληγή της. Ολα τα άλλα έπονται.

πηγη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ