Tης Σαντυς ΤσαντακηΧωρίς να μπορούμε να προσδιορίσουμε τον λόγο, όταν μιλάμε για σύγχρονο ντιζάιν, το μυαλό μας πηγαίνει αυτομάτως σε νέους σχεδιαστές που ξεσπούν με χρώματα και νέα υλικά σε πολυχρηστικά, καθημερινά αντικείμενα που σκοπό έχουν να ομορφύνουν τη ζωή μας.
Ομως από ό, τι φαίνεται, και τώρα που συμπληρώνεται μια δεκαετία με χάιτεκ περιτύλιγμα, πίσω από μια φαινομενικά νέα βιομηχανία κρύβονται βετεράνοι δημιουργοί που εξακολουθούν να ερμηνεύουν ρόλους - κλειδιά στην εξέλιξη της ιστορίας.
Και αυτή είναι η έκπληξη. Ενας θρυλικός ντιζάινερ, ο Κένεθ Γκρέιντζ αποφάσισε να ξεκινήσει μια νέα φάση της καριέρας του στα 80 του χρόνια. Αλλά και η Εύα Ζέιζελ έβαλε την υπογραφή της στο πρώτο της χαλί στην ηλικία των 102 χρόνων (!)
Και αυτή είναι η έκπληξη. Ενας θρυλικός ντιζάινερ, ο Κένεθ Γκρέιντζ αποφάσισε να ξεκινήσει μια νέα φάση της καριέρας του στα 80 του χρόνια. Αλλά και η Εύα Ζέιζελ έβαλε την υπογραφή της στο πρώτο της χαλί στην ηλικία των 102 χρόνων (!)
Ποτέ μη λες ποτέ. Ειδικά όταν μιλάμε για σημάδια επανάστασης στον κόσμο του ντιζάιν και ανατροπές, τα 80 είναι τα νέα 30. Και μπορεί ο Γκρέιντζ και η Ζέιζελ να είχαν ήδη διαμορφωμένες σταδιοδρομίες πριν ξεκινήσουν κάτι καινούργιο, που σημαίνει ότι δεν εμφανίστηκαν από το πουθενά, όμως παρ’ όλα αυτά είναι εντυπωσιακό να βλέπεις έναν άνθρωπο σε αυτήν την ηλικία να φτιάχνει κάτι με τόσο φρέσκια ματιά.
Ο πρώτος έχει υπογράψει προϊόντα απίστευτα διαφορετικά μεταξύ τους, ανάμεσά τους φωτογραφικές μηχανές, μίξερ, λάμπες, ακόμη και λονδρέζικα ταξί ή τρένα, αν αυτό λέει κάτι. Η δεύτερη συστήθηκε στο κοινό της αρχικά σαν κεραμίστρια, για να συνεχίσει σαν ντιζάινερ με έμφαση στις καμπύλες. Θυμάται ότι πρέπει να έχει φτιάξει περισσότερα από 10.000 αντικείμενα, από βάζα και είδη μαγειρικής μέχρι έπιπλα.
Είναι ανακουφιστικό να βλέπει κανείς σε μια κοινωνία που τρέφει εμμονές με την αιώνια νεότητα δημιουργούς που δεν σταματούν να εμπνέονται και μετά τα -ήντα, όπως ο σερ Τέρενς Κόνραν και ο Αλεσάντρο Μεντίνι. Ο, τι τους λείπει σε ενέργεια το έχουν σε εμπειρία.
Ο 94χρονος Ρόμπιν Ντέι είχε πει το 1962: «Το σωστό σχέδιο πρέπει να εκτελεί την αποστολή του, χωρίς να θυσιάζει τίποτα από τη λειτουργικότητά του».
Ο πρώτος έχει υπογράψει προϊόντα απίστευτα διαφορετικά μεταξύ τους, ανάμεσά τους φωτογραφικές μηχανές, μίξερ, λάμπες, ακόμη και λονδρέζικα ταξί ή τρένα, αν αυτό λέει κάτι. Η δεύτερη συστήθηκε στο κοινό της αρχικά σαν κεραμίστρια, για να συνεχίσει σαν ντιζάινερ με έμφαση στις καμπύλες. Θυμάται ότι πρέπει να έχει φτιάξει περισσότερα από 10.000 αντικείμενα, από βάζα και είδη μαγειρικής μέχρι έπιπλα.
Είναι ανακουφιστικό να βλέπει κανείς σε μια κοινωνία που τρέφει εμμονές με την αιώνια νεότητα δημιουργούς που δεν σταματούν να εμπνέονται και μετά τα -ήντα, όπως ο σερ Τέρενς Κόνραν και ο Αλεσάντρο Μεντίνι. Ο, τι τους λείπει σε ενέργεια το έχουν σε εμπειρία.
Ο 94χρονος Ρόμπιν Ντέι είχε πει το 1962: «Το σωστό σχέδιο πρέπει να εκτελεί την αποστολή του, χωρίς να θυσιάζει τίποτα από τη λειτουργικότητά του».
Σύμφωνα πάντως με τη Ζέιζελ, «η λειτουργικότητα είναι το πρώτο. Ο δεύτερος πιο σημαντικός παράγοντας είναι να ευχαριστεί αυτόν που το χρησιμοποιεί - να προσφέρει χαρά». Δεν θα διαφωνήσουμε...
Και ο 78χρονος Κόνραν δεν έχει σταματήσει να προσφέρει νέες λύσεις στο ντιζάιν. «Τα συναισθήματα πολλές φορές χάνονται σε προϊόντα που λειτουργούν απολύτως καλά. Ενα προϊόν μπορεί να κρύβει ένα έξυπνο ντιζάιν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ξυπνάει και τις αισθήσεις. Το ντιζάιν πρέπει να ασκεί γοητεία».
Αυτό που κάνει τους βετεράνους σχεδιαστές να ξεχωρίζουν είναι ότι αντί να αντιγράφουν αυτά που κάνουν όλοι οι άλλοι, εκείνοι γνωρίζουν και τι σημαίνει πόλεμος, και τι σημαίνει κρίση, γνωρίζουν από πρώτο χέρι τις αγαπημένες δεκαετίες του ’50, του ’60, του ’70 και μετά. Και αντί να ξεπατικώνουν λευκώματα, αντιγράφουν και βελτιώνουν διαρκώς τις καλύτερες στιγμές του προσωπικού τους ημερολογίου. Μπορεί να είναι και να δείχνουν μεγαλύτεροι στο σώμα αλλά όχι στο πνεύμα. Και είναι εκείνοι που έμαθαν πρώτοι ότι η περιέργεια και η ανασφάλεια αποτυπώνουν στο χαρτί αντικείμενα με ψυχή.
Αυτό που κάνει τους βετεράνους σχεδιαστές να ξεχωρίζουν είναι ότι αντί να αντιγράφουν αυτά που κάνουν όλοι οι άλλοι, εκείνοι γνωρίζουν και τι σημαίνει πόλεμος, και τι σημαίνει κρίση, γνωρίζουν από πρώτο χέρι τις αγαπημένες δεκαετίες του ’50, του ’60, του ’70 και μετά. Και αντί να ξεπατικώνουν λευκώματα, αντιγράφουν και βελτιώνουν διαρκώς τις καλύτερες στιγμές του προσωπικού τους ημερολογίου. Μπορεί να είναι και να δείχνουν μεγαλύτεροι στο σώμα αλλά όχι στο πνεύμα. Και είναι εκείνοι που έμαθαν πρώτοι ότι η περιέργεια και η ανασφάλεια αποτυπώνουν στο χαρτί αντικείμενα με ψυχή.
ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου