Αντάρτικο με τσίπουρα

Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΤΕΤΡΑΔΗΣ

Εχουν συμπληρωθεί τρεις μήνες που η παρούσα κυβέρνηση ανέλαβε τα ηνία της χώρας. Η κύρια αιτία που η κυβέρνηση Καραμανλή εγκατέλειψε την εξουσία ήταν η άρνησή της να κυβερνήσει με τους όρους που ήταν απαραίτητοι για να αντιμετωπίσει το τεράστιο δημόσιο έλλειμμα, που (και) εκείνη δημιούργησε.

Πρωτοφανές, ίσως, στα παγκόσμια χρονικά να εγκαταλείπει κυβέρνηση τη χώρα, και μάλιστα στα χέρια εκείνων τους οποίους κατηγορεί ως απειλή για τον τόπο!

Φυσικά, δεν πείθει κανέναν η πρόφαση του Κ. Καραμανλή ότι χρειαζόταν την έγκριση του λαού για να πάρει σκληρά μέτρα, δύο χρόνια αφού ο λαός του είχε δώσει την εντολή διακυβέρνησης! Ισως μάλιστα θα έπρεπε να υπάρχει νόμος, που να τιμωρεί ως κακούργημα την εγκατάλειψη της διακυβέρνησης, όπως τιμωρείται ο καπετάνιος που εγκαταλείπει το πλοίο με τους επιβάτες σε θύελλα. Πολύ περισσότερο μάλιστα αν έχει οδηγήσει το πλοίο προς τη θύελλα.

Με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν» και την υπόσχεση καλύτερης μέρας για τον λαό κέρδισε τις εκλογές ο Γ. Παπανδρέου και η σκιώδης κυβέρνησή του έγινε πραγματική. Πραγματική τυπικά. Γιατί στην πραγματικότητα αποδείχθηκε (και αποδεικνύεται) ακόμα σκιώδης. Η δικαιολογία ότι τα τραγικά οικονομικά ήταν άγνωστα κατέρρευσε μετά τις επαναλαμβανόμενες δηλώσεις του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, ότι είχε ενημερώσει λεπτομερώς από τις αρχές του καλοκαιριού και τον κ. Παπανδρέου για την ακριβή κατάσταση της χώρας.

Επιπλέον, από έμπειρους πολιτικούς, που επαίρονται κιόλας για την επάρκειά τους και για την ευφυΐα τους, έχει κανείς αυξημένες απαιτήσεις. Τι έκαναν ως σκιώδεις υπουργοί πριν από το καλοκαίρι. Ετρωγαν αμάσητα τα φούμαρα, που τους εμφάνιζαν οι υπουργοί της Ν.Δ.; Παρακολουθούσαν πραγματικά το έργο της τότε κυβέρνησης και έλεγχαν τα πεπραγμένα; Σχεδίαζαν το δικό τους εναλλακτικό έργο εξουσίας; Ή απλώς ξεκοκάλιζαν τη βουλευτική αποζημίωση αναλισκόμενοι σε εύκολη αντιπολιτευτική πολιτική καφενείου και κοινοβουλευτικής φιγούρας;

Οι παλινωδίες και οι ερασιτεχνισμοί των τελευταίων τριών μηνών, η άγνοια βασικών κανόνων άσκησης οικονομικής πολιτικής, η παντελής απουσία συντονισμού μεταξύ υπουργών και η απουσία ενιαίας, σαφούς πολιτικής, αγκαλιά με την παντελή απουσία αποφάσεων και πράξεων συνηγορούν υπέρ της τελευταίας πιθανότητας. Που έχει γίνει βεβαιότητα.

Ο λαός λέει ότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η κυβέρνηση αδυνατεί να αποφασίσει, γιατί το κεφάλι αδυνατεί να αποφασίσει. Το έλλειμμα του Δημοσίου, που απειλεί τη χώρα, δεν έχει καμία σχέση με την οικονομική κρίση. Υπάρχει άσχετα μ' αυτήν και επιδεινώνεται μόνο από τη σαρκοβόρα διάθεση των διεθνών κερδοσκόπων, που, ατιμώρητοι για την κρίση που προκάλεσαν, επανακάμπτουν για να κερδίσουν τα επόμενα εύκολα δισεκατομμύρια. Παίζοντας προϊόντα τζόγου, που οι νομοθέτες των κυβερνήσεων, οι κεντρικές τράπεζες και τα ελεγχόμενα από τα κράτη χρηματιστήρια, τους επιτρέπουν να παίζουν νομίμως!

Ο Γ. Παπανδρέου ξέρει ότι ο μόνος δρόμος μέσα στην Ε.Ε. που έχει, είναι να σφάξει οικονομικά τους εργαζόμενους που πληρώνονται με λεφτά του Δημοσίου. Είτε είναι υπάλληλοι, είτε αγρότες, είτε συμβασιούχοι, είτε επαγγελματίες. Και να σφάξει τα σπάταλα προνόμια υπηρεσιών και εργαζομένων στις υπηρεσίες του Δημοσίου. Και ξέρει ότι μόλις το κάνει θα βρεθεί μπροστά σε ένα μπαράζ απεργιών και κινητοποιήσεων, που θα παραλύσουν τη χώρα. Αν δεν το κάνει, θα βρεθεί μπροστά στη διεθνή επιτήρηση των δανειστών, που θα τον υποχρεώσουν να το κάνει.

Εκτός αν σχεδιάζει να καταγγείλει τα ευρωπαϊκά όργανα για εισβολή και κατοχή. Ο πατέρας του αυτό θα έκανε. Και ο λαός θα έβγαινε στο βουνό. Για τσίπουρα. Μπας και ξεχάσει ποιοι τον κυβερνούν