Γιατί δεν φεύγει η βοήθεια;

Tης Ευρυδικης Μπερση

Γιατί το ελληνικό αεροπλάνο που μεταφέρει βοήθεια προς την Aϊτή δεν έχει πάρει ακόμη την άδεια να φύγει, δεκατρείς ημέρες μετά το σεισμό που σάρωσε τη χώρα;

Για τον ίδιο λόγο για τον οποίο τουλάχιστον πέντε πτήσεις των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, δύο πτήσεις με βοήθεια από το Μεξικό, τουλάχιστον μία πτήση του Προγράμματος Τροφίμων του ΟΗΕ κ. λπ. κ. λπ. δεν προσγειώθηκαν ποτέ στο Πορτ-ο-Πρενς.

Οι ΗΠΑ, που ελέγχουν το αεροδρόμιο της αϊτινής πρωτεύουσας, το χρησιμοποιούν επί 24ώρου βάσης για να μεταφέρουν στην Aϊτή τον μέγιστο δυνατό αριθμό στρατιωτικών δυνάμεων στο συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα.

Με το να κρατιούνται μακριά τα συνεργεία διάσωσης έως ότου εκπνεύσει και ο τελευταίος υποψήφιος προς διάσωση και με το να καθυστερεί η διανομή οποιασδήποτε άλλης βοήθειας πλην της αμερικανικής, ίσως δεν εξυπηρετούνται ακριβώς οι ανάγκες του σεισμόπληκτου πληθυσμού, ικανοποιούνται όμως οι προτεραιότητες της αμερικανικής πολιτικής στην Καραϊβική.

Αυτές συνίστανται στο να παραμείνει η Αϊτή υπό αμερικανική κηδεμονία. Η «ανασφάλεια» την οποία φοβούνται οι ΗΠΑ και πλημμυρίζουν τη χώρα με στρατό είναι ουσιαστικά η απώλεια του ελέγχου από την υποτελή στην Ουάσιγκτον τοπική ελίτ. Το εύφλεκτο υλικό που μπορεί να μεταφερθεί στο αεροδρόμιο του Πορτ-ο-Πρενς και του οποίου η είσοδος στη χώρα πρέπει πάση θυσία να αποφευχθεί, δεν είναι άλλο από τον πρώην πρόεδρο Ζαν-Μπερτράν Αριστίντ, που ζει εξόριστος στη Νότια Αφρική.

Ο Αριστίντ, ιερέας της αριστερής θεολογίας της απελευθέρωσης, είχε δώσει ελπίδα στις μάζες των φτωχών Αϊτινών, χτίζοντας σχολεία, καταργώντας το στρατό (που λειτουργούσε ως προπύργιο της ελίτ) και προσπαθώντας κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες να προσφέρει υγειονομική περίθαλψη. Ο Αριστίντ δύο φορές εξελέγη και δύο φορές εκδιώχθηκε –μία το 1991, με πραξικόπημα, και μία το 2004, κατόπιν φορτικότατων και συντονισμένων πιέσεων από την Ουάσιγκτον και το Παρίσι– με αποτέλεσμα η εξουσία να περάσει στην τωρινή κυβέρνηση των φιλικών προς τη Δύση συνεχιστών της στυγερής δικτατορίας των Ντιβαλιέ, πατρός και υιού, γνωστών ως Πάπα Ντοκ και Μπέιμπι Ντοκ.

Αν ο Αριστίντ επέστρεφε σήμερα, μετά το τρομακτικό σοκ του σεισμού, που έπληξε κυρίως τα φτωχότερα στρώματα, είναι εξαιρετικά πιθανό ότι οι οπαδοί του θα οργανώνονταν, θα περιφρονούσαν τη μαζική τρομοκρατία την οποία έχουν υποστεί όλα αυτά τα χρόνια από τους συνεχιστές των Ντιβαλιέ, και θα έδιναν ξανά την εξουσία στον Αριστίντ. Αυτό όμως θα κινδύνευε να απομακρύνει την Aϊτή από την αμερικανική επιρροή και να την προσδέσει στο άρμα της Βενεζουέλας και του Ούγκο Τσάβες.

Για αρκετό καιρό ακόμα οι ΗΠΑ θα ελέγχουν στρατιωτικά την Αϊτή και το αεροδρόμιο της πρωτεύουσας, προκειμένου να σιγουρευτούν ότι ο Αριστίντ δεν θα πατήσει ποτέ ξανά το πόδι του στη χώρα του – εκτός αν διαπραγματευθεί και συμφωνήσει πρώτα μαζί τους.

πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ