Η Λαϊκή Σοφία το ΄χασε

Της Μαρίας Μαρκουλή

Φινίτο, λοιπόν. Ούτε σάλιο, όπως θαυμάσια και παραστατικά το τοποθέτησαν οι αρμόδιοι. Άδεια ταμεία, ποιητική αδεία και άδεια από τη σημαία για αντίσταση. Ευτυχές το νέον Δέκα. Μετρήστε σωστά. Πέντε από ΄δώ και πέντε από ΄κεί.

Για να κλείνουμε τους λογαριασμούς μας και να μη χρωστάμε (κι άλλα).

Καλύτερα όμως να χρωστάς, παρά να σου χρωστάνε, έλεγε κάποτε η Λαϊκή Σοφία, που ελέγχεται πολύ ως προς τη σοφία της σε συνάρτηση με τον σημερινό κώδικα αξιών. Ποιος σώφρων θα ισχυριζόταν σήμερα ότι «φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι»; Αδειάζει με τη σέσουλα όταν εσύ κοιτάς αλλού και παρακολουθείς βαθυστόχαστες αναλύσεις με ποσοστά τρόμου.

Γνωστό επίσης πως η «φτήνια τρώει τον παρά» και ό,τι άλλο βρει. Παλιά που έβρισκε. Τώρα, λίγα πράγματα και ούτε στις εκπτώσεις.

Οπότε, έρχεται ακριβώς πάνω στη στιγμή το κλασικό και αθάνατο «ουκ αν λάβοις παρά που του μη έχοντος». Τον «έχοντα» αποκλείεται να τον βρεις. Ή βρες τον και κέρδισε- αλλά για να μην απογοητευτείς στο τέλος, σκέψου πως το ταξίδι αξίζει, όχι ο προορισμός. Έτσι κι αλλιώς, φτάσαμε. Στον πάτο. Που δεν είναι και το χειρότερο. Αν σκεφτεί κανείς πως σου δίνει την ασφάλεια ενός τόπου να κρατηθείς και δεν είσαι στο πουθενά, ούτε μετέωρος στον αέρα, είσαι κάτω, δεν πάει πιο χαμηλά, εκτός αν κρύβει κι άλλες εκπλήξεις τις οποίες θα μάθουμε στο επόμενο επεισόδιουπομονή μέχρι τότε. Προς το παρόν ας μείνουμε συντονισμένοι στην κατάσταση. Ενώ άλλοι θα πλήρωναν ακριβά- λέμε τώρα- να μη νιώθουν την ανασφάλεια του κενού. Γιατί όχι; Χρεοκοπία, η νέα μόδα.

Εκτός αυτού, είναι το άλλο. Το συμβατικό, μετρημένο και άτολμο «κάλλιο πέντε και στο χέρι» βγαίνει αυτόματα εντελώς εκτός οικονομικού θέματος, δεδομένου ότι δεν υπάρχει μία, και για τα πέντε ούτε λόγος, τα δέκα είναι επιστημονική φαντασία και «Οδύσσεια του Διαστήματος».

Η Λαϊκή Σοφία επανέρχεται και «τα πολλά λόγια είναι φτώχεια». Θα τα κόψουμε και αυτά σιγά σιγά. Ίσως έτσι- ποιος ξέρει;- αρχίσουν και τα ταμεία να γεμίζουν.

Η Λαϊκή Σοφία έχει υπομονή. Εμάς μας έμεινε καθόλου;