Η θεωρία της «εξημέρωσης του θηρίου»

Του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΟΥ 

Αντγου ε.α., Επίτιμου Διοικητή Στρατιάς και Αρχηγού ΓΕΕΦ (Οκτωβριος 2008)

Η ανθρωπότητα θυμάται με δέος την περιβόητη θεωρία του «κατευνασμού», που αποθράσυνε τον Χίτλερ και ματοκύλισε τον κόσμο. Ο ενσαρκωτής αυτής της τακτικής, πρωθυπουργός της Αγγλίας Τσάμπερλαιν, υποχωρούσε σε κάθε εξωφρενική απαίτηση του Φύρερ ενισχύοντας έτσι το θράσος και τη βουλιμία του να κατακτήσει το κόσμο. Η Τσεχοσλοβακία ήταν ένα από τα τραγικά θύματα του «κατευνασμού». Ο Χίτλερ τον Μάρτη του 1938 επιτίθεται και καταλαμβάνει την Αυστρία. Την επιχείρηση αυτή ανενδοίαστα την ονομάζει «Άνσλους», δηλαδή ενσωμάτωση. Η Τσεχοσλοβακία νιώθει την καταστροφή δίπλα της και ζητεί βοήθεια από τη Δύση. Ο Τσάμπερλαιν ζητεί από την Τσεχοσλοβακία να παραχωρήσει μεγάλο μέρος του εθνικού της εδάφους, για να καταπραϋνθεί ο Χίτλερ και να σταματήσει εκεί τον επιθετικό πόλεμο.

Όμως ο Χίτλερ εκμεταλλευόμενος την υποχωρητικότητα των Αγγλογάλλων επετέθη τον Μάρτη του 1939 και κατέλαβε ολόκληρη την Τσεχοσλοβακία. Και αμέσως μετά την Τσεχοσλοβακία ήρθε η σειρά της Πολωνίας. Μήπως αρκέστηκε σ' αυτά ο Χίτλερ; Όχι βέβαια, αφού αμέσως μετά υπουδούλωσε σχεδόν ολόκληρη την Ευρώπη. Η ιστορία ποτέ δεν διδάσκει, γι' αυτό και συνεχώς επαναλαμβάνεται.

Ας δούμε όμως μια παράλληλη ιστορία που διαδραματίζεται εδώ μέσα στην αυλή μας και οι έλληνες «Τσάμπερλαιν» πιστεύουν και πάλι στην πολιτική του «κατευνασμού».

Ο τουρκικός στρατός εισέβαλε το 1974 στην Κύπρο παρανόμως, και κατέλαβε το μισό νησί. Την εγκληματική του αυτή ενέργεια τη βάφτισε ειρηνευτική επιχείρηση. Αντί να πολεμηθεί με κάθε μέσο η τουρκική εγκληματική συμπεριφορά, με θάρρος και ανυποχώρητη απαίτηση άμεσης αποχώρησης των στρατευμάτων από το νησί, φτάσαμε στο σημείο να καλοπιάνουμε τους Τούρκους για να κάνουν μερικές υποχωρήσεις. Αντί της θεωρίας του «κατευνασμού» εφευρέθηκε η ταυτόσημη θεωρία της «εξημέρωσης του θηρίου». Και βεβαίως οι Τούρκοι αντιλαμβανόμενοι αυτή την καθολική ελληνική υποχωρητικότητα όχι απλώς δεν υποχωρούν σε κάτι, αλλά τουναντίον πολλαπλασιάζουν τις απαιτήσεις τους(...)

Το ευρωπαϊκό κεκτημένο δεν περνά εδώ, γιατί υπάρχει το τουρκικό κεκτημένο του Αττίλα. Αντί η πλευρά μας να μην προσέλθει ποτέ στο τραπέζι των συνομιλιών, αν δεν αποχωρήσουν τα τουρκικά στρατεύματα, σύμφωνα με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, οι Τούρκοι βάλανε όρο περί μη αποχώρησης των στρατευμάτων. Ο Ταλάτ αμφισβήτησε ακόμα και την αξιοπιστία της ειρηνευτικής δύναμης στο νησί, λέγοντας ότι οι Τουρκοκύπριοι εμπιστεύονται μόνο τα τουρκικά στρατεύματα. (...)

Το 1976 και το 1983 εμείς προτείναμε τη δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία που σήμερα αντιλαμβανόμαστε ότι εξυπηρετεί απόλυτα τα τουρκικά διχοτομικά σχέδια. Συνεχίζουμε τις συζητήσεις και τις συνομιλίες, κάνοντας πάντα ένα πλάγιο βηματάκι για να προσεγγίσουμε τις τουρκικές θέσεις.

Οι Τούρκοι ακλόνητοι στις απαιτήσεις τους δεν είναι διατεθειμένοι να υποχωρήσουν πουθενά. Διερωτάται κανείς πού θα βγάλει αυτή η τακτική. Η ιστορία της Τσεχοσλοβακίας δείχνει πού πορευόμαστε. Το άθλιο σύμφωνο του «Μονάχου» θα επαναληφθεί και στην Κύπρο με την επισφράγιση κάποιας δόλιας συμφωνίας.

Γνωστό κομματικό στέλεχος είχε πει ότι καλό θα ήταν να καλοπιάσουμε την Τουρκία, βάζοντάς την στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για να μη μας πάρει κανένα νησί. Φαίνεται όμως ξεκάθαρα πλέον ότι η θεωρία που ακολουθεί η Ελλάδα «της εξημέρωσης του θηρίου» συμφέρει περισσότερο την Τουρκία, γιατί με βάση αυτή την τακτική, θα πάρει πολύ περισσότερα από ένα νησί. Αν κοιτάξουμε πίσω μας και δούμε από πού ξεκινήσαμε και πού φτάσαμε από το 1974 μέχρι σήμερα, δεν θα πιστεύουμε τα μάτια μας.

Οι Τούρκοι απαιτούν ακόμα και τη Γαύδο. Το Αιγαίο έχει μοιραστεί στα δύο και όλες τις πρωτοβουλίες τις έχουν οι Τούρκοι. Αφήσαμε τη Θράκη απροστάτευτη, και βάλανε πόδι οι Τούρκοι υποκαθιστώντας την ελληνική διοίκηση. Η γη αγοράζεται στην Ξάνθη και τη Ροδόπη με προκλητικές παρεμβάσεις του προξενείου και η Ελλάδα δεν τολμά να αντιδράσει, εφαρμόζοντας την τακτική του κατευνασμού. Πίσω από τον Γκρούεφσκι στέκεται εμφανώς και προκλητικώς η Τουρκία και η Ελλάδα δεν αντιδρά, λες και πρόκειται περί κάποιας ξένης υπόθεσης.

Πιστέψαμε στην καλή θέληση της Τουρκίας και επενδύσαμε σ' αυτή, παραμελώντας την αυτοάμυνά μας. Κανείς λαός δεν επέζησε χάρις στην ευσπλαχνία του αντιπάλου του. Η Τουρκία λοιπόν δεν θα αποσύρει τα στρατεύματά της από την κατεχόμενη ελληνική γη της Κύπρου. Η τουρκική στρατιωτική ηγεσία «θεωρεί την παρουσία της στην Κύπρο σύμβολο και απόδειξη της δυναμικής στρατηγικής της, την οποία δεν πρόκειται να αλλάξει». Το παραθέτω επί λέξει, μήπως και πάρουν το μήνυμα οι ημέτεροι «κατευναστές» και σηκώσουν λίγο το ηθικό του λαού μας...