Της Σοφίας ΒούλτεψηΚαι, όμως, δεν είναι η οικονομία. Δεν γνωρίζω κατά πόσον η περίφημη φράση «Είναι η οικονομία, ηλίθιε», ίσχυε τον καιρό που εκστομίστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες –μάλλον όχι, αν κρίνουμε από την κρίση– αλλά στην Ελλάδα δεν ισχύει σίγουρα.
Το σοβαρότερο πρόβλημα της χώρας δεν είναι το οικονομικό. Είναι το έλλειμμα σε πολιτικό προσωπικό. Αν διαθέταμε ικανό πολιτικό προσωπικό, σίγουρα κάποια λύση και για το πρόβλημα της οικονομίας θα βρισκόταν. Και οπωσδήποτε δεν θα φθάναμε σ’ αυτό το σημείο.
Δυστυχώς, όμως, η χώρα κυβερνάται από μια αδιάφορη πολιτική ελίτ, βαρέως πάσχουσα από πολιτικό αυτισμό, που ασκείται σε σκυταλοδρομία ανευθυνότητας και επιδίδεται σε διαγωνισμό ανικανότητας. Χωρίς όραμα για τη χώρα, χωρίς συναίσθηση των ευθυνών του έναντι του λαού και του τόπου, αποδεικνύεται συνεχώς κατώτερο των περιστάσεων, πανηγυρίζει όταν μας υποβαθμίζουν… λίγο και μοιραία διαπιστώνει κάθε φορά την καταστροφή.
Υπάρχουν χρέη και ελλείμματα. Αλλά καμιά καινούργια πρόταση. Ολες οι λύσεις έρχονται από τα παλιά. Ο ένας αντιγράφει τον άλλον: Φορολογία, εθελούσιες, αποκρατικοποιήσεις. Όλα τα υπόλοιπα παραμένουν στο «θα». «Θα» πετύχουμε ανάπτυξη, «θα» πληρώσουν οι έχοντες, «θα» αξιοποιήσουμε τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, «θα» κερδίσουμε το στοίχημα της μηχανογράφησης για να περιστείλουμε τη διαφθορά.
Η χώρα βρίσκεται σε μόνιμη επιτήρηση από το 1997. Εκτοτε έχουν γίνει τέσσερις εθνικές εκλογικές αναμετρήσεις. Και οι τέσσερις με σύνθημα «μηχανογράφηση παντού». Τελειώνει το 2009, αλλά βρισκόμαστε ακόμη στο «μηχανογράφηση πουθενά».
Την προηγούμενη εβδομάδα, κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού, που διεξήχθη στο μεγαλύτερο μέρος της ενώπιον κενών εδράνων –αν και θα περίμενε κανείς σε τέτοιες κρίσιμες ώρες να αγωνιούν όλοι μαζί για το μέλλον αυτών που ανέλαβαν να εκπροσωπούν– ακούσαμε πάλι ευφυολογήματα, εξαγγελίες και κατηγορίες. Οι μεν έριχναν τις ευθύνες στους δε και όλοι μαζί απολάμβαναν την καινούργια καραμέλα τους – την καραμέλα της… συγγνώμης. «Ζητήστε συγγνώμη για το 2004-2009». «Όχι, εσείς να ζητήσετε συγγνώμη για το 2000- 2004»!
Με τη συγγνώμη δεν γεμίζει το τσουκάλι. Δεν γέμισε το χριστουγεννιάτικο τραπέζι ούτε θα γεμίσει το πρωτοχρονιάτικο…
Δυστυχώς, όμως, η χώρα κυβερνάται από μια αδιάφορη πολιτική ελίτ, βαρέως πάσχουσα από πολιτικό αυτισμό, που ασκείται σε σκυταλοδρομία ανευθυνότητας και επιδίδεται σε διαγωνισμό ανικανότητας. Χωρίς όραμα για τη χώρα, χωρίς συναίσθηση των ευθυνών του έναντι του λαού και του τόπου, αποδεικνύεται συνεχώς κατώτερο των περιστάσεων, πανηγυρίζει όταν μας υποβαθμίζουν… λίγο και μοιραία διαπιστώνει κάθε φορά την καταστροφή.
Υπάρχουν χρέη και ελλείμματα. Αλλά καμιά καινούργια πρόταση. Ολες οι λύσεις έρχονται από τα παλιά. Ο ένας αντιγράφει τον άλλον: Φορολογία, εθελούσιες, αποκρατικοποιήσεις. Όλα τα υπόλοιπα παραμένουν στο «θα». «Θα» πετύχουμε ανάπτυξη, «θα» πληρώσουν οι έχοντες, «θα» αξιοποιήσουμε τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, «θα» κερδίσουμε το στοίχημα της μηχανογράφησης για να περιστείλουμε τη διαφθορά.
Η χώρα βρίσκεται σε μόνιμη επιτήρηση από το 1997. Εκτοτε έχουν γίνει τέσσερις εθνικές εκλογικές αναμετρήσεις. Και οι τέσσερις με σύνθημα «μηχανογράφηση παντού». Τελειώνει το 2009, αλλά βρισκόμαστε ακόμη στο «μηχανογράφηση πουθενά».
Την προηγούμενη εβδομάδα, κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού, που διεξήχθη στο μεγαλύτερο μέρος της ενώπιον κενών εδράνων –αν και θα περίμενε κανείς σε τέτοιες κρίσιμες ώρες να αγωνιούν όλοι μαζί για το μέλλον αυτών που ανέλαβαν να εκπροσωπούν– ακούσαμε πάλι ευφυολογήματα, εξαγγελίες και κατηγορίες. Οι μεν έριχναν τις ευθύνες στους δε και όλοι μαζί απολάμβαναν την καινούργια καραμέλα τους – την καραμέλα της… συγγνώμης. «Ζητήστε συγγνώμη για το 2004-2009». «Όχι, εσείς να ζητήσετε συγγνώμη για το 2000- 2004»!
Με τη συγγνώμη δεν γεμίζει το τσουκάλι. Δεν γέμισε το χριστουγεννιάτικο τραπέζι ούτε θα γεμίσει το πρωτοχρονιάτικο…
πηγη ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου