Ακατάλληλον δι' ανηλίκους!

Του ΑΡΗ ΑΜΠΑΤΖΗ

«ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ θα πρέπει να απομακρύνουν τα παιδιά τους από την τηλεόραση όταν αυτή μεταδίδει ομιλίες του κ. Μπαχτσελί», έλεγε πριν από μερικές μέρες στην τουρκική Εθνοσυνέλευση ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Αναφερόταν στον ηγέτη του ακροδεξιού Κόμματος Εθνικιστικής Κίνησης Ντεβλέτ Μπαχτσελί.
Υπονοούσε την «ακαταλληλότητα» του ύφους του Μπαχτσελί για ανηλίκους. Θα τρομάξουν τα παιδιά, δηλαδή από το πολύ έντονο ύφος του ακροδεξιού ηγέτη. Η απάντηση του τελευταίου ήταν ότι «Τα όσα λέει ο πρωθυπουργός είναι για ταινίες Γουόλτ Ντίσνεϊ. «Αστεία πράματα» δηλαδή.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ μόνο οι ομιλίες των πολιτικών ακατάλληλες για ανήλικους και ενήλικους στην Τουρκία. Καθώς οι πολιτικοί βρίζουν αλλήλους όπου σταθούν κι όπου βρεθούν, καθώς διάφοροι στους δρόμους κυκλοφορούν με το όπλο «επ' ώμου» και όποιον πάρει ο Χάρος, ενώ νεαροί, διαμαρτυρόμενοι για το Κουρδικό και διάφορα άλλα πράγματα, ρίχνουν βόμβες μολότοφ σε λεωφορεία και καίνε ζωντανούς ανθρώπους... Οταν η θανάτωση γίνεται καθημερινό φαινόμενο, που βρίσκει ποικίλες δικαιολογίες, όπως τιμή, θρησκεία, ιδέα και άλλα διάφορα, υπάρχει μια μεγάλη μερίδα, η μεγαλύτερη, που παρακολουθεί τρομαγμένη από τους δέκτες της τηλεόρασης τα όσα διαδραματίζονται στην Τουρκία. Και καθώς παρακολουθούν, αγκαλιάζουν σφιχτά αυτό που τους αντιστοιχεί, δηλαδή τον περίπου διακοσίων ευρώ βασικό μισθό τους. Και όταν δεν αρκεί αυτό, περνούν στην άλλη όχθη και γίνονται και αυτοί πρωταγωνιστές ή κομπάρσοι στο θρίλερ που παρακολουθούν οι υπόλοιποι.

«ΣΚΟΥΠΙΔΙΑΡΗΣ ΕΙΜΑΙ και μου έδωσαν 500 λίρες και ένα όπλο για να πυροβολήσω. Δώσ' μου κι εσύ 500 λίρες να δεις τι μπορώ να κάνω», έλεγε πριν από λίγες μέρες σε κάμερα τηλεοπτικού καναλιού ο πρωταγωνιστής ενός από τα επεισόδια του θρίλερ. Τρεις πολίτες είχαν ανοίξει πυρ εναντίον Κούρδων διαδηλωτών στην Κωνσταντινούπολη. Ενας από αυτούς, λοιπόν, βγήκε και ανέφερε δημοσίως τα κίνητρά του. Ανακοίνωσε δηλαδή ότι αυτός πεινάει και ότι κάποιοι τον χρημάτισαν για να συμβεί η προβοκάτσια. Ετσι απλά, ως επεισόδιο μιας σειράς θρίλερ.

Η «ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ» είναι κάτι με το οποίο ασχολούνται εδώ και καιρό οι Τούρκοι κοινωνιολόγοι και εγκληματολόγοι. Οι επί μέρους έρευνες που κάνουν, για παράδειγμα, σε θέματα βίας ανηλίκων ή εναντίον ανηλίκων, καταστάσεων που σχετίζονται με τα λεγόμενα εγκλήματα τιμής και πολλά άλλα, τείνουν να καταλήξουν σε έναν κοινό παρονομαστή. Αυτός δεν είναι η βία αυτή καθεαυτή, αλλά το γεγονός ότι η βία εξελίσσεται σε κεντρικό σημείο αναφοράς, μαζί με τη θρησκεία, τους εθνικισμούς και το πολύ σοβαρό πρόβλημα της κατανομής του πλούτου.

Αυτό εδώ το τελευταίο, με εξαίρεση τις δεκαετίες του '60 και '70 ήταν απαγορευμένο να διατυπώνεται με τον όρο «ταξικές αντιθέσεις». Για να μπορέσει μια συνομοσπονδία στην Τουρκία να γίνει μέρος διαπραγματεύσεων για συλλογικές συμβάσεις, θα πρέπει να έχει μέλη το 10% των εργαζομένων σε όλο τον κλάδο και ταυτόχρονα το συνδικάτο που πρόσκειται στη συνομοσπονδία να έχει μέλη το 50% +1 των εργαζομένων στο εργοστάσιο ή την επιχείρηση. Η απόλυση εργαζομένων με τη δικαιολογία ότι είναι συνδικαλισμένοι είναι σύνηθες φαινόμενο στον ιδιωτικό και κρατικό τομέα στην Τουρκία.

πηγη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ