Ενα σύστημα λάθος οργανωμένο

Tου Aποστολου Λακασα

Η Ελλάδα έφτασε να έχει τους περισσότερους, με βάση τον πληθυσμό της χώρας, αποφοίτους τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Τα στοιχεία της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας δείχνουν ότι 30% των νέων έως 24 ετών στην Ελλάδα σπουδάζουν σε κάποιο πανεπιστήμιο και ΤΕΙ. Είναι το υψηλότερο ποσοστό στην Ε.Ε. των 27. Στον αντίποδα, το αντίστοιχο ποσοστό στη Γερμανία, τη μεγαλύτερη οικονομία της Γηραιάς Ηπείρου –«ατμομηχανή» της Ευρωζώνης τη χαρακτηρίζουν– είναι μόλις 13%.

Οι ενστάσεις για τη διεύρυνση της ελληνικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης την τελευταία δεκαετία θα ήταν αδικαιολόγητες, εάν η ποσότητα συμβάδιζε με την ποιότητα. Δυστυχώς δεν συνέβη αυτό. Δημιουργήθηκαν νέα πανεπιστήμια και ΤΕΙ στην περιφέρεια, όμως τα περισσότερα έγιναν στο πόδι, χωρίς υποδομές και το απαραίτητο προσωπικό. Τα ΑΕΙ αυτά, μάλιστα, δέχθηκαν σωρηδόν αποφοίτους λυκείου, που δεν είναι σίγουρο εάν ήθελαν να σπουδάσουν ή απλώς εάν είδαν... φως και μπήκαν.

Αντίθετα, η Γερμανία έχει πανεπιστήμια κύρους, στα οποία φοιτούν όσοι πραγματικά θέλουν να το κάνουν. Δίπλα σε αυτά υπάρχει μία στιβαρή τεχνολογική και επαγγελματική εκπαίδευση, για εκείνους που δεν επιθυμούν να ακολουθήσουν μία επιστήμη. Κάτι που δεν συμβαίνει στην Ελλάδα, όπου 16χρονοι μαθητές που επιλέγουν τα Επαγγελματικά Λύκεια θεωρούνται «δευτέρας κατηγορίας».

Βέβαια, δεν φταίνε οι μαθητές και οι γονείς τους που το βλέπουν έτσι, αλλά το ΥΠΕΠΘ. Κι αυτό διότι πόσο αξιόπιστη μπορεί να είναι η επαγγελματική εκπαίδευση όταν οι καθηγητές πηγαίνουν στα σχολεία τον Ιανουάριο, ενώ υπάρχουν σημαντικές καθυστερήσεις σε βασικά βιβλία; Και ποιος να την επιλέξει όταν γνωρίζει ότι μετά την αποφοίτησή του θα βολοφέρνει στην αγορά εργασίας χωρίς συγκεκριμένα επαγγελματικά δικαιώματα; Αποτέλεσμα είναι ο απόφοιτος γυμνασίου να κατευθύνεται προς το Γενικό Λύκειο, που του δίνει τη δυνατότητα να συμμετάσχει στις εξετάσεις για την εισαγωγή στα ΑΕΙ.

Αλλά και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση το σύστημα οργανώθηκε στρεβλά, με αποτέλεσμα, σήμερα, μια σημαντική μερίδα των ΤΕΙ να έχει απαξιωθεί στην κοινή γνώμη. Και η στρέβλωση συνεχίζεται από την στιγμή που σήμερα οι διδάσκοντες των ΤΕΙ (ως αντίδοτο στην απαξίωση) αντί να διεκδικούν ενίσχυση του τεχνολογικού χαρακτήρα των ιδρυμάτων, ζητούν την «πανεπιστημιοποίησή» τους! Θαρρείς ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πανεπιστήμια για όλες τις επιστημονικές ειδικότητες, και ότι ο μοντέρνος τομέας, π.χ. των logistics, χρειάζεται πανεπιστήμιο για να διδαχθεί επαρκώς...

Η προσπάθεια που αναμένεται να αναλάβει η ηγεσία του υπ. Παιδείας για το ξεκαθάρισμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων όλων των τύπων εκπαίδευσης (γενικό λύκειο, επαγγελματικό λύκειο, κολέγια, ΙΕΚ, ΤΕΙ, πανεπιστήμια) κινείται στη σωστή κατεύθυνση, αφού η συγκεκριμένη ρύθμιση θα έπρεπε να είχε γίνει προ δεκαετίας. Αυτό που απαιτείται είναι οι άνθρωποι που εργάζονται στις διάφορες εκπαιδευτικές δομές να υπηρετούν με σοβαρότητα τη θέση που έχουν αναλάβει και στην οποία είναι χρήσιμοι, και όχι να διεκδικούν μία καλύτερη ταμπέλα–τίτλο, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν τις παντός είδους οικονομικές (αμοιβές, δίδακτρα) τους διεκδικήσεις

πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ