THE NEW YORK TIMESΑς ελπίσουμε ότι αυτοί που σε Ουάσιγκτον και Ευρώπη σχεδιάζουν την ιρανική πολιτική έχουν διαβάσει ιστορίες για το 1989, έτος παγκόσμιων κοσμογονικών αλλαγών.
Η βασική διαφορά -για παράδειγμα- ανάμεσα στη Μόσχα του 1989 και στην Τεχεράνη του 2009 είναι ότι η ισλαμική δημοκρατία είναι έτοιμη να ανοίξει πυρ. Οι βασικές ομοιότητες είναι εμφανείς: κουρασμένες ιδεολογίες, καθεστώτα και κοινωνίες που βαδίζουν σε αντίθετες κατευθύνσεις και πολλοί διαφωνούντες. Τόσο εντός της κρατικής μηχανής όσο και εντός της αντιπολίτευσης.
Η αλήθεια είναι ότι το Ιράν δεν είναι ακόμη έτοιμο να συμβιβαστεί, παρά τις εκκλήσεις για εκσυγχρονισμό από σημαντικούς κύκλους κληρικών. Δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσο θα κρατήσει αυτή η κατάσταση. Οποιος διατείνεται ότι μπορεί να διαβάσει το μέλλον του Ιράν ψεύδεται. Αλλά είναι σαφές ότι το «πολιτικό ρολόι» έχει ξεπεράσει το «πυρηνικό ρολόι». Η Δύση δεν πρέπει να απαντήσει στο πρόβλημα του Ιράν με κυρώσεις. Μάλλον θα πρέπει να δείξει κατανόηση και να δανειστεί κάτι από τη φιλοσοφία του Ιράν: αδράνεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου