Του JΟΗΑΝΝ ΗΑRΙ // THE INDEPENDENTΤο Ντουμπάι βρίσκεται λοιπόν στο χείλος της οικονομικής χρεοκοπίας- ηθικά, όμως, έχει χρεοκοπήσει από καιρό. Η θεωρία που θέλει το συγκεκριμένο εμιράτο να είναι μια όαση ελευθερίας στην Αραβική Χερσόνησο είναι ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα της εποχής μας. Ναι, έχει Starbucks και Dunkin΄ Donuts και Gucci, πίσω όμως από αυτήν τη βιτρίνα, κρύβεται μια δικτατορία χτισμένη από σκλάβους.
Αν πάτε εκεί με τα μάτια ανοιχτά, η αλήθεια είναι κρυμμένη σε πλήρη θέα. Οι ταξιδιωτικοί οδηγοί και οι φανφαρόνοι ντόπιοι θα σας πουν πως η πόλη χτίστηκε από τον σεΐχη Μοχάμεντ, τον κληρονομικό άρχοντα του Ντουμπάι.
Δεν είναι αλήθεια. Τους ανθρώπους που πραγματικά έχτισαν την πόλη μπορείς να τους δεις στην άκρη του δρόμου ή να μοχθούν ολημερίς στην κορυφή των ψηλότερων κτιρίων στον κόσμο, κάτω από τον αφόρητο ήλιο που οι Δυτικοί καλούνται να αποφεύγουν. Τους ξεγέλασαν για να έρθουν, τους παγίδεψαν για να μείνουν.
Στην πατρίδα τους- το Μπανγκλαντές ή τις Φιλιππίνες ή την Ινδία- οι εργάτες αυτοί ακούνε πως μπορούν να βγάλουν μια περιουσία στο Ντουμπάι αν καταβάλουν ευθύς εξαρχής ένα μεγάλο ποσό. Όταν φτάνουν, τους αφαιρούνται τα διαβατήρια και τους λένε πως οι μισθοί τους θα είναι το ένα δέκατο εκείνου που τους είχαν υποσχεθεί.
Καταλήγουν να δουλεύουν σε εξαιρετικά επικίνδυνες συνθήκες για χρόνια. Τους κλείνουν σε βρώμικες παραγκουπόλεις έξω από το Ντουμπάι, όπου κοιμούνται πλάι σε ανοιχτούς υπονόμους. Δεν έχουν τρόπο να γυρίσουν στην πατρίδα τους. Και αν επιχειρήσουν να απεργήσουν για καλύτερες συνθήκες, ξυλοκοπούνται από την αστυνομία.
Το Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αποκαλεί το σύστημα αυτό «δουλεία». Εντούτοις, οι Δυτικοί που συρρέουν στο Ντουμπάι καυχώνται πως «λατρεύουν» αυτήν την πόλη, διότι δεν χρειάζεται να πληρώνουν φόρους και έχουν οικόσιτους σκλάβους να τους κάνουν όλη τη σκληρή δουλειά.
Στην πατρίδα τους- το Μπανγκλαντές ή τις Φιλιππίνες ή την Ινδία- οι εργάτες αυτοί ακούνε πως μπορούν να βγάλουν μια περιουσία στο Ντουμπάι αν καταβάλουν ευθύς εξαρχής ένα μεγάλο ποσό. Όταν φτάνουν, τους αφαιρούνται τα διαβατήρια και τους λένε πως οι μισθοί τους θα είναι το ένα δέκατο εκείνου που τους είχαν υποσχεθεί.
Καταλήγουν να δουλεύουν σε εξαιρετικά επικίνδυνες συνθήκες για χρόνια. Τους κλείνουν σε βρώμικες παραγκουπόλεις έξω από το Ντουμπάι, όπου κοιμούνται πλάι σε ανοιχτούς υπονόμους. Δεν έχουν τρόπο να γυρίσουν στην πατρίδα τους. Και αν επιχειρήσουν να απεργήσουν για καλύτερες συνθήκες, ξυλοκοπούνται από την αστυνομία.
Το Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αποκαλεί το σύστημα αυτό «δουλεία». Εντούτοις, οι Δυτικοί που συρρέουν στο Ντουμπάι καυχώνται πως «λατρεύουν» αυτήν την πόλη, διότι δεν χρειάζεται να πληρώνουν φόρους και έχουν οικόσιτους σκλάβους να τους κάνουν όλη τη σκληρή δουλειά.
Εκπαιδεύουν τον εαυτό τους να μη βλέπουν τον πόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου