Ο «σταφυλοπαραγωγός» είναι εδώ!

Του ΑΡΗ ΑΜΠΑΤΖΗ

(...) ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ που έχω ακούσει από τον πατέρα μου. Είναι σαν να περιγράφει το σήμερα.

Τρεις φίλοι, μια καλοκαιρινή μέρα ταξιδεύουν μαζί. Ενας Τούρκος, ένας Κούρδος κι ένας Αρμένιος. Ο Αρμένιος είναι παπάς.

Κάνει ζέστη και αρχίζουν να διψάνε. Δεν υπάρχει νερό. Εποχή σταφυλιών. «Να βρέξουμε λίγο τα χείλη μας», λένε μπαίνοντας σε ένα αμπέλι. Ο ιδιοκτήτης του αμπελιού είναι κάποιος Τούρκος, αλλά δεν τον βλέπουν. «Θα πληρώσουμε όσο όσο» λένε.

ΕΧΟΥΝ ΑΡΧΙΣΕΙ να τρώνε τα σταφύλια, όταν φτάνει ο ιδιοκτήτης. Τους βλέπει να τρώνε τα σταφύλια του. Εκνευρίζεται, αλλά σκέφτεται ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα και με τους τρεις.

Κοιτάει τον έναν και από τα ράσα καταλαβαίνει ότι είναι Αρμένης και παπάς.

Κοιτάει τον δεύτερο κι από την προφορά του καταλαβαίνει ότι είναι Κούρδος.

Ο τρίτος είναι Τούρκος.

Γυρίζει στον Αρμένη και του λέει «Κοίταξε να δεις, αυτός εδώ είναι Τούρκος. Αίμα μου. Χαλάλι του. Ο άλλος, Κούρδος, αλλά ομόθρησκός μου. Εσύ τώρα γιατί τρως τα σταφύλια μου;». Τούρκος και Κούρδος ικανοποιήθηκαν, αφού από τα λεγόμενα του τύπου δεν προέκυπτε κάτι εναντίον τους.
ΕΤΣΙ, ο ιδιοκτήτης του τραβάει ένα γερό ξύλο του Αρμένη.

Σε λίγο όμως γυρίζει στον Κούρδο και του λέει «Εντάξει, είσαι μουσουλμάνος, αλλά ποιος σου λέει ότι μπορείς να εισβάλεις στο αμπέλι μου; Αυτός εδώ είναι αίμα μου. Μπορεί να φάει. Είναι Τούρκος, αδελφός μου».

Τις τρώει και ο Κούρδος.

Ικανοποιημένος ο τρίτος. Σε λίγο όμως ο τύπος γυρίζει και σ' αυτόν και του λέει «Εντάξει, είμαστε αδέλφια, έχουμε την ίδια πίστη, αλλά πώς μπαίνεις στο αμπέλι χωρίς να είναι εδώ ο ιδιοκτήτης;».

Τις τρώει και ο Τούρκος.

Πέφτοντας κάτω όμως από το ξύλο, γυρίζει και λέει στον Κούρδο: «Δεν έπρεπε να αφήσουμε να τις φάει ο Αρμένης».

ΠΗΓΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ