(Για όσους βλέπουν ποδόσφαιρο ΧΩΡΙΣ παρωπίδες)
Του Φ. Συρίγου
Μετά τη νίκη της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου στην Ουκρανία και την πρόκρισή της στο Μουντιάλ της Ν. Αφρικής, ξανάγιναν αγαπημένο θέμα συζήτησης τα κατορθώματα του Ρεχάγκελ, τα οποία, εδώ που τα λέμε, δεν έχουν προηγούμενο και μάλλον θα μείνουν ανεπανάληπτα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Δύο συμμετοχές σε Euro, μία πρόκριση σε Μουντιάλ, 52 νίκες, 22 ισοπαλίες, 26 ήττες σε 100 αγώνες και, πάνω απ' όλα, ο τίτλος της Πρωταθλήτριας Ευρώπης 2004, είναι ο απολογισμός της Εθνικής από τότε που ο αμφιλεγόμενος Γερμανός προπονητής στρογγυλοκάθισε στο τιμόνι της! Τι περισσότερο θα μπορούσε να ονειρευτεί μια χώρα με ουσιαστικά ανυπόληπτο ποδόσφαιρο, όπως η Ελλάδα;
Από την άποψη αυτή, τα κατορθώματα του Ρεχάγκελ αποκτούν σχεδόν εξωπραγματικές διαστάσεις και κανονικά θα έπρεπε να διδάσκονται σε όλες τις ποδοσφαιρικές ακαδημίες του κόσμου. Κυρίως για να μάθουν όλοι οι μελλοντικοί προπονητές τι θα πει ρεαλισμός στην αξιολόγηση του έμψυχου υλικού και στην επιλογή της τακτικής με βάση την οποία μια μέτρια ομάδα μπορεί να κάνει θαύματα μέσα στο γήπεδο.
Ο Ρεχάγκελ, λοιπόν, πέτυχε γιατί δεν πετάει στα σύννεφα. Και, από την πρώτη ημέρα που πήρε το χρίσμα του ομοσπονδιακού προπονητή, κατάλαβε ότι η δουλειά του στην πατρίδα μας συνίστατο στο να παίξει ποδόσφαιρο και να φέρει, μάλιστα, καλά αποτελέσματα, χωρίς να διαθέτει ποδοσφαιριστές προικισμένους με το απαιτούμενο ταλέντο.
Πώς μπορούσε, όμως, να γίνει αυτό;
Δύο συμμετοχές σε Euro, μία πρόκριση σε Μουντιάλ, 52 νίκες, 22 ισοπαλίες, 26 ήττες σε 100 αγώνες και, πάνω απ' όλα, ο τίτλος της Πρωταθλήτριας Ευρώπης 2004, είναι ο απολογισμός της Εθνικής από τότε που ο αμφιλεγόμενος Γερμανός προπονητής στρογγυλοκάθισε στο τιμόνι της! Τι περισσότερο θα μπορούσε να ονειρευτεί μια χώρα με ουσιαστικά ανυπόληπτο ποδόσφαιρο, όπως η Ελλάδα;
Από την άποψη αυτή, τα κατορθώματα του Ρεχάγκελ αποκτούν σχεδόν εξωπραγματικές διαστάσεις και κανονικά θα έπρεπε να διδάσκονται σε όλες τις ποδοσφαιρικές ακαδημίες του κόσμου. Κυρίως για να μάθουν όλοι οι μελλοντικοί προπονητές τι θα πει ρεαλισμός στην αξιολόγηση του έμψυχου υλικού και στην επιλογή της τακτικής με βάση την οποία μια μέτρια ομάδα μπορεί να κάνει θαύματα μέσα στο γήπεδο.
Ο Ρεχάγκελ, λοιπόν, πέτυχε γιατί δεν πετάει στα σύννεφα. Και, από την πρώτη ημέρα που πήρε το χρίσμα του ομοσπονδιακού προπονητή, κατάλαβε ότι η δουλειά του στην πατρίδα μας συνίστατο στο να παίξει ποδόσφαιρο και να φέρει, μάλιστα, καλά αποτελέσματα, χωρίς να διαθέτει ποδοσφαιριστές προικισμένους με το απαιτούμενο ταλέντο.
Πώς μπορούσε, όμως, να γίνει αυτό;
Μόνο με έναν τρόπο: το θάνατο του ποδοσφαίρου, δηλαδή την υπαγωγή του στα μέτρα και τα σταθμά των παικτών που είχε στη διάθεσή του.
Γι' αυτό αποφάσισε ότι το πρώτο ζητούμενο για τον ίδιο και την ομάδα του θα ήταν το «μηδέν» στην άμυνα, πράγμα που προϋπέθετε ότι οι ποδοσφαιριστές του θα μάθαιναν τουλάχιστον να αμύνονται αποτελεσματικά και να αξιοποιούν τις ελάχιστες ευκαιρίες που θα τους παρουσιάζονταν στην άλλη άκρη του τερέν.
Αυτό είναι, εν ολίγοις το περίφημο σύστημα Ρεχάγκελ, το οποίο οδήγησε στη σταύρωση, το 2004, ομάδες όπως η Πορτογαλία (δύο φορές), η Τσεχία και η Γαλλία και τη δική μας Εθνική στην κορυφή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου! Γεγονός που εκτιμήθηκε ως η μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού από τους παρατηρητές ανά τον πλανήτη.
Βεβαίως, για να γίνουν όλα αυτά, χρειαζόταν και τύχη, η οποία, είναι αλήθεια, έδειξε σκανδαλώδη εύνοια στον Ρεχάγκελ και τα παιδιά του, αλλά αυτό στη διάρκεια αποδείχθηκε δευτερεύον και, εν πάση περιπτώσει, όχι καθοριστικό. Γιατί, εντέλει, τα κατορθώματα του Γερμανού βασίστηκαν στο ότι, όλα αυτά τα χρόνια, δεν παρεξέκλινε ούτε στο ελάχιστο από τις αρχικές εκτιμήσεις του για τις δυνατότητες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και έτσι έμεινε πιστός και προσηλωμένος στο δόγμα που ήδη είχε κάνει πράξη:
Αυτό είναι, εν ολίγοις το περίφημο σύστημα Ρεχάγκελ, το οποίο οδήγησε στη σταύρωση, το 2004, ομάδες όπως η Πορτογαλία (δύο φορές), η Τσεχία και η Γαλλία και τη δική μας Εθνική στην κορυφή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου! Γεγονός που εκτιμήθηκε ως η μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού από τους παρατηρητές ανά τον πλανήτη.
Βεβαίως, για να γίνουν όλα αυτά, χρειαζόταν και τύχη, η οποία, είναι αλήθεια, έδειξε σκανδαλώδη εύνοια στον Ρεχάγκελ και τα παιδιά του, αλλά αυτό στη διάρκεια αποδείχθηκε δευτερεύον και, εν πάση περιπτώσει, όχι καθοριστικό. Γιατί, εντέλει, τα κατορθώματα του Γερμανού βασίστηκαν στο ότι, όλα αυτά τα χρόνια, δεν παρεξέκλινε ούτε στο ελάχιστο από τις αρχικές εκτιμήσεις του για τις δυνατότητες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και έτσι έμεινε πιστός και προσηλωμένος στο δόγμα που ήδη είχε κάνει πράξη:
«Παίζουμε για να μη φάμε γκολ και όχι για να βάλουμε».
Βεβαίως, στο ποδόσφαιρο υπάρχουν και μυαλοφυγόδικοι, οι οποίοι κατ' επανάληψη εναντιώθηκαν στον Ρεχάγκελ. Ιδίως στο Confederations Cup της Γερμανίας και το Ευρωπαϊκό της Αυστρίας, όπου η Εθνική μας είχε συνολικό απολογισμό πέντε ήττες και μία ισοπαλία με 1-9 γκολ σε έξι αγώνες...
Ο κόσμος και οι δημοσιογράφοι ζητούσαν γκολ και θέαμα, αγνοώντας ότι, αν ο Οτο Ρεχάγκελ άλλαζε τακτική, βεβαίως θα ήταν εύκολα και τα δύο, αλλά από την πλευρά των αντιπάλων μας! Και οι επικρίσεις κορυφώθηκαν μετά την απώλεια της απευθείας πρόκρισης για τη Ν. Αφρική, δηλαδή παραμονές των μπαράζ με την Ουκρανία.
Σ' αυτά τα δύο ματς, ο Γερμανός στόχευσε σε αριθμό 0-0 και στα πέναλτι! Μετά το πρώτο, στο ΟΑΚΑ, οι αιθεροβάμονες πήγανε να τον φάνε. Στη ρεβάνς, ωστόσο, βοηθούντων και των Ουκρανών, ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης συντόμευσε τις διαδικασίες και δικαίωσε τον ρεαλισμό του προπονητή του.
Βεβαίως, στο ποδόσφαιρο υπάρχουν και μυαλοφυγόδικοι, οι οποίοι κατ' επανάληψη εναντιώθηκαν στον Ρεχάγκελ. Ιδίως στο Confederations Cup της Γερμανίας και το Ευρωπαϊκό της Αυστρίας, όπου η Εθνική μας είχε συνολικό απολογισμό πέντε ήττες και μία ισοπαλία με 1-9 γκολ σε έξι αγώνες...
Ο κόσμος και οι δημοσιογράφοι ζητούσαν γκολ και θέαμα, αγνοώντας ότι, αν ο Οτο Ρεχάγκελ άλλαζε τακτική, βεβαίως θα ήταν εύκολα και τα δύο, αλλά από την πλευρά των αντιπάλων μας! Και οι επικρίσεις κορυφώθηκαν μετά την απώλεια της απευθείας πρόκρισης για τη Ν. Αφρική, δηλαδή παραμονές των μπαράζ με την Ουκρανία.
Σ' αυτά τα δύο ματς, ο Γερμανός στόχευσε σε αριθμό 0-0 και στα πέναλτι! Μετά το πρώτο, στο ΟΑΚΑ, οι αιθεροβάμονες πήγανε να τον φάνε. Στη ρεβάνς, ωστόσο, βοηθούντων και των Ουκρανών, ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης συντόμευσε τις διαδικασίες και δικαίωσε τον ρεαλισμό του προπονητή του.
Οι επικριτές του Ρεχάγκελ πιστεύουν και σήμερα ότι η Εθνική μας μπορεί να παίξει καλύτερο ποδόσφαιρο, αλλά ο Γερμανός δεν την αφήνει.
Στην πραγματικότητα, όμως, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο:
Η Εθνική του Ρεχάγκελ σκοτώνει το ποδόσφαιρο, γιατί δεν έχει άλλο τρόπο να επιβιώσει.
Αυτή είναι η αλήθεια και, αν εξοικειωθούμε μαζί της, τότε πράγματι υπάρχει περίπτωση να γίνουμε καλύτεροι.
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου