Tης Σαντυς ΤσαντακηEχουμε ακούσει ιστορίες και ιστορίες.
Για παιδιά και ενήλικες που ξημεροβραδιάζονται δουλεύοντας υπό άθλιες συνθήκες για να εισπράξουν γελοίες αμοιβές. Τις ακούμε, αλλά (νομίζουμε ότι) δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι' αυτό.
Η εκμετάλλευση είναι κι αυτή στο πρόγραμμα. Ειδικά στον κόσμο της μόδας, που όλα μοιάζουν τόσο λαμπερά, κοστίζουν τόσο ακριβά, κάθε made in Turkey ή αλλού μεταφράζεται σε σκοτεινές αφηγήσεις, ανατριχιαστικές μαρτυρίες.
Αλλά ποιος μπορεί να τα βάλει με κολοσσούς, αυτοκρατορίες, οίκους πολυτελείας με ιστορίες δεκαετιών πίσω τους;
Αλλά ποιος μπορεί να τα βάλει με κολοσσούς, αυτοκρατορίες, οίκους πολυτελείας με ιστορίες δεκαετιών πίσω τους;
Απ' ό, τι φαίνεται, μια γυναίκα θέλησε να κάνει την αρχή. Η 61χρονη Κάρμεν Κολ, από μια μικρή πόλη της Γαλλίας, αποφάσισε να οδηγήσει στο δικαστήριο γνωστό γαλλικό οίκο επειδή, όπως λέει, έκλεψαν το σχέδιο που είχε κάνει πρώτη με το βελονάκι...
Και μπορεί να μοιάζει σαν μάχη Δαβίδ εναντίον Γολιάθ, όμως θα είχε ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς την εξέλιξη της ιστορίας. Η επικεφαλής του World Tricot, που παρέχει χειροποίητη κουτύρ σε μεγάλους οίκους (Ντιόρ, Ζιβανσί, Γκοτιέ), μαζί με πρωτότυπες ιδέες, ζητάει τώρα να αποζημιωθεί με 2,5 εκατ. ευρώ.
Μόνο έτσι μπορεί να ταρακουνηθεί η βιομηχανία μόδας. Ακόμη κι αν ο ιστορικός οίκος αρνείται κάθε κατηγορία. Είναι ένα μάθημα κυρίως ήθους για τον τρόπο που αντιμετωπίζονται μοδίστρες που εργάζονται χρόνια τώρα σε ατελιέ υψηλής ραπτικής χωρίς να τις γνωρίζει κανείς.
Η Κάρμεν Κολ δεν διεκδικεί τα χρήματα για τον εαυτό της. Ιδρυσε εταιρεία παραγωγής ρούχων προκειμένου να παρέχει δουλειά σε μετανάστες. Με την πράξη της αυτή λέει ότι θέλει να δικαιώσει αυτούς τους ανθρώπoυς. Το δείγμα, λέει η ίδια, φτιάχτηκε από τους δικούς της ράφτες και όχι από τον πρώην εργοδότη της.
Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν πέντε χρόνια για να ανοιχτεί ο φάκελος στο δικαστήριο. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αναδείξει ως πρωταγωνιστές της κουτύρ και του πρετ-α-πορτέ τα «μικρά χέρια» -ή petits mains, όπως αποκαλούνται- των ραφτών και μοδιστρών που συνεργάζονται με τα μεγαλύτερα ατελιέ της Γαλλίας. Οπως λέει η 61χρονη σχεδιάστρια, «τα μεγάλα ονόματα μας αντιμετωπίζουν σαν πράγματα που μπορούν να πάρουν και μετά να τα πετάξουν. Είναι ντροπή. Η μεγαλοσύνη μιας χώρας, η μεγαλοσύνη μιας επωνυμίας, είναι ο σεβασμός που δείχνουν για τα «μικρά χέρια»».
Μικρά ή μεγάλα, βρώμικα ή καθαρά, ο χρόνος θα δείξει. «Είσαι αντιμέτωπος με μια πελώρια μηχανή. Γίνεσαι η ένοχη πλευρά».
Και μπορεί να μοιάζει σαν μάχη Δαβίδ εναντίον Γολιάθ, όμως θα είχε ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς την εξέλιξη της ιστορίας. Η επικεφαλής του World Tricot, που παρέχει χειροποίητη κουτύρ σε μεγάλους οίκους (Ντιόρ, Ζιβανσί, Γκοτιέ), μαζί με πρωτότυπες ιδέες, ζητάει τώρα να αποζημιωθεί με 2,5 εκατ. ευρώ.
Μόνο έτσι μπορεί να ταρακουνηθεί η βιομηχανία μόδας. Ακόμη κι αν ο ιστορικός οίκος αρνείται κάθε κατηγορία. Είναι ένα μάθημα κυρίως ήθους για τον τρόπο που αντιμετωπίζονται μοδίστρες που εργάζονται χρόνια τώρα σε ατελιέ υψηλής ραπτικής χωρίς να τις γνωρίζει κανείς.
Η Κάρμεν Κολ δεν διεκδικεί τα χρήματα για τον εαυτό της. Ιδρυσε εταιρεία παραγωγής ρούχων προκειμένου να παρέχει δουλειά σε μετανάστες. Με την πράξη της αυτή λέει ότι θέλει να δικαιώσει αυτούς τους ανθρώπoυς. Το δείγμα, λέει η ίδια, φτιάχτηκε από τους δικούς της ράφτες και όχι από τον πρώην εργοδότη της.
Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν πέντε χρόνια για να ανοιχτεί ο φάκελος στο δικαστήριο. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αναδείξει ως πρωταγωνιστές της κουτύρ και του πρετ-α-πορτέ τα «μικρά χέρια» -ή petits mains, όπως αποκαλούνται- των ραφτών και μοδιστρών που συνεργάζονται με τα μεγαλύτερα ατελιέ της Γαλλίας. Οπως λέει η 61χρονη σχεδιάστρια, «τα μεγάλα ονόματα μας αντιμετωπίζουν σαν πράγματα που μπορούν να πάρουν και μετά να τα πετάξουν. Είναι ντροπή. Η μεγαλοσύνη μιας χώρας, η μεγαλοσύνη μιας επωνυμίας, είναι ο σεβασμός που δείχνουν για τα «μικρά χέρια»».
Μικρά ή μεγάλα, βρώμικα ή καθαρά, ο χρόνος θα δείξει. «Είσαι αντιμέτωπος με μια πελώρια μηχανή. Γίνεσαι η ένοχη πλευρά».
Από το 2004, που ξεκίνησε ο πόλεμος, οι τράπεζες αρνούνται να τη βοηθήσουν, πρώην πελάτες έχουν εξαφανιστεί, παρ' όλα αυτά η Κάρμεν Κολ ίδρυσε δική της επωνυμία μόδας, την Angele Batist. «Θα συνεχίσω. Είτε μου βρουν δίκιο είτε όχι, έκανα ό, τι μπορούσα. Μένει σε εκείνους να αποφασίσουν».
Αν πάντως κερδίσει τη δίκη, δεν αποκλείεται να δει τη ζωή της να γυρίζεται ακόμη και σε ταινία. Και όχι με την Οντρεϊ Τοτού...
ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου