Στον δρόμο που χάραξε ο Μαντέλα

...«Οι άνδρες μπορεί να ήταν ή και να παραμένουν το κεφάλι: εμείς όμως είμαστε ο λαιμός.Και το κεφάλι, χωρίς τη βοήθεια του λαιμού δεν είναι δυνατόν να κουνηθεί».

Ετσι σκέφτεται, κι εδώ που τα λέμε όχι άδικα, η 38χρονη Νομφανέλο Μαγκουέντσου: μαμά δύο κοριτσιών, μιας 21χρονης κι μιας 12χρονης, δεξί χέρι του Ντάνι Τζορντάαν, Νο2 της Οργανωτικής Επιτροπής του Μουντιάλ 2010, επικεφαλής ομάδας 500 ανθρώπων και καμίας δεκαριάς ακόμη, αλλά χιλιάδων, εθελοντών.
Ετσι σκέφτεται και η πλειονότητα των Νοτιοαφρικανών γυναικών. Πολύ απλά, γιατί αυτό ακριβώς ονειρευόταν και ο Νέλσον Μαντέλα, ο πρώτος -μαύρος- πρόεδρος στην (αιματηρή) ιστορία της χώρας του απαρτχάιντ. Ο άνθρωπος που αγωνίστηκε σκληρά για ν' αποκτήσουν οι γυναίκες τού σήμερα την απόλυτη ισότητα κι ακριβώς τις ίδιες, ίσες κι άκρως αξιοκρατικές ευκαιρίες που ανέκαθεν είχαν και οι άνδρες.

«Ονειρεύομαι μια Νότιο Αφρική μη ρατσιστική και μη σεξιστική», ήταν το μότο του μεγάλου ηγέτη το μακρινό '94, χρονιά της αποφυλάκισής του και ορισμού του σχεδόν στην προεδρική -κι άκρως «καυτή»- καρέκλα της χώρας.
Κι αυτόν ακριβώς τον δρόμο ακολουθεί έκτοτε, με πίστη και πάθος η Νότιος Αφρική: τον δρόμο του Women Power, της γυναικείας δύναμης, είτε πρόκειται για πολιτική είτε για μπάλα. Αυτό είναι εξάλλου και το σλόγκαν του Μουντιάλ που θα βιώσουμε τον ερχόμενο καλοκαίρι: μιας διοργάνωσης στον αστερισμό της γυναίκας αφού, σε αντίθεση με την Ευρώπη, στην πιο απομακρυσμένη περιοχή της Μαύρης Ηπείρου, οι ισορροπίες είναι εντελώς διαφορετικές.

Στη Νότιο Αφρική το 48% των ανθρώπων που παθιάζονται με την μπάλα, είτε live είτε από την τηλεόραση, είναι εκπρόσωποι του αδύναμου κατά τ' άλλα φύλου. Ενώ οι γυναίκες, από τη Μαντέλα-εποχή και μετά έχουν ήδη τοποθετηθεί στις αποκαλούμενες θέσεις-κλειδιά. Είναι, εν ολίγοις, παντού: επικεφαλής, με ρόλο κυβερνητικό κι εκτελεστικό, σε πέντε από τους εννέα νοτιοαφρικανικούς νομούς. Σε δημαρχεία, σε υπουργεία, στη δημόσια αυτοδιοίκηση, σ' επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, στο μάρκετινγκ.
Για ν' αποκτήσουμε μια περισσότερο ξεκάθαρη εικόνα για το τι ακριβώς σημαίνει «γυναικεία δύναμη», αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στο σημερινό κυβερνητικό σχήμα του προέδρου Ζούμα, επί χρόνια συγκρατούμενου και δεξιού χεριού του Μαντέλα. Από τους 34 υπουργούς του, οι 14 είναι κυρίες και στην πλειονότητά τους, μάλιστα, σε «καυτά» και άκρως υπεύθυνα πόστα: στο Εσωτερικών, στο Παιδείας, στο Αμυνας, στο Ενέργειας, στο Υγείας, στο Επιστήμης και Τεχνολογίας.
Παρ' όλα αυτά η Νομφανέλο πιστεύει ότι το φαινόμενο του «Machismo» (από το «macho», σκληρός και βίαιος άνδρας), σ' ελεύθερη μετάφραση, το φαινόμενο της «γυναικο-κρατία» δεν έχει ακόμη ξεπεραστεί. Και αντιθέτως, θέλει πολλή δουλειά για να νικηθεί.

Κι έχει απόλυτο δίκαιο, γιατί η διαπίστωσή της αφορά το τραγικό περιστατικό που συνέβη την περασμένη άνοιξη στο Γιοχάνεσμπουργκ.
Αφορά το «λιντσάρισμα» μέχρι θανάτου της Εουντί Σιμελέιν, αστέρα της εθνικής ποδοσφαιρικής ομάδας γυναικών, αλλά δηλωμένης λεσβίας. Ενα βήμα προς τα πίσω, για μια χώρα που έχει αποδείξει ότι μπορεί να κάνει δύο προς τα μπρος...
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου