Από τον ΦΙΛΙΠΠΟ ΣΥΡΙΓΟ Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τη Νέα Δημοκρατία ίσως να μην είναι ότι απέτυχε κατά τρόπον οικτρό στη διακυβέρνηση της χώρας ούτε ότι ο ελληνικός λαός, με τη 10+ διαφορά υπέρ του ΠΑΣΟΚ, την έστειλε για δύο τετραετίες στην έδρα της αντιπολίτευσης.
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ είναι ότι, μετά τη συντριπτική ήττα και την παραίτηση Καραμανλή, τα περισσότερα στελέχη της εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα στα μάτια της κοινής γνώμης, λόγω της στάσης που κράτησαν απέναντι στον απελθόντα πρωθυπουργό, αποδεικνύοντας έτσι ότι τα μεγέθη τους είναι πάρα (μα πάρα...) πολύ μικρά.
ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ο Καραμανλής δεν είχε ευθύνες και αυτοί έσπευσαν να τις κατασκευάσουν για να βγουν λάδι. Οχι. Ο Καραμανλής, πράγματι, έφταιξε περισσότερο από τον καθένα, γιατί ως πρωθυπουργός είχε στα χέρια του το τιμόνι της χώρας και ταυτόχρονα έπρεπε να ελέγχει τους συνεργάτες του, τους οποίους ο ίδιος είχε διορίσει.
Η ΞΕΦΤΙΛΑ για τα στελέχη της Ν.Δ. έγκειται στο ότι για όσο διάστημα η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός βάδιζαν από το κακό στο χειρότερο, εκείνοι δεν έπαυσαν ούτε στιγμή να χειροκροτούν τον «μεγάλο ηγέτη» και να δηλώνουν τυφλή εμπιστοσύνη (αν όχι υποταγή...) στο πρόσωπό του. Κανένας τους δεν είχε τα κότσια να πει δημόσια (αφού όπως λένε τώρα τα όργανα δεν λειτουργούσαν...) όσα του καταλόγισαν κατόπιν εορτής και εκ του ασφαλούς μετά την ήττα και την παραίτησή του.
ΚΑΙ ΕΤΣΙ, έκαναν τριπλό κακό. Πρώτα στη χώρα, μετά στο κόμμα τους και τέλος στον ίδιο τους τον εαυτό, τον οποίο ανέδειξαν σε όλη του τη μικρότητα προς την κοινή γνώμη. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, ώστε με μια αντίστροφη θεώρηση των πραγμάτων να μπορεί να πει κανείς σήμερα ότι με αυτά τα στελέχη ο Καραμανλής έτσι κι αλλιώς ήταν καταδικασμένος να αποτύχει...
ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ευθύνης, η τόλμη και η συνέπεια είναι τα στοιχεία που έλειψαν από τα περισσότερα στελέχη της Ν.Δ. όλο αυτό το διάστημα. Ο Σουφλιάς πιάστηκε να έχει κάνει ως ΥΠΕΧΩΔΕ πολεοδομικές παραβάσεις στο εξοχικό του, αλλά δεν παραιτήθηκε. Οσο για τον Παυλόπουλο, ενώ είχε δηλώσει απερίφραστα ότι όταν φύγει ο Καραμανλής θα φύγει και ο ίδιος, τώρα σφυρίζει αδιάφορα και προσπαθεί να παίξει ρόλο στην εκλογή του νέου αρχηγού. Φυσικά, για το καλό της παράταξης...
ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ, προσπαθώντας να εξηγήσω την ταχύτατη ανέλιξη του Ρουσόπουλου, στα εσωτερικά της Ν.Δ. και στον κυβερνητικό μηχανισμό, είχα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο τέως συνάδελφός μου έπαιζε χωρίς αντιπάλους. Γιατί τόσα χρόνια στη δημοσιογραφία δεν ήταν κάποιο φαινόμενο, ενώ στη Ν.Δ. σε χρόνο μηδέν τούς πήρε και τα σώβρακα. Και το επίπεδο των στελεχών της Ν.Δ. επιβεβαιώθηκε πλήρως με τα όσα ακολούθησαν πριν και μετά τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου.
ΒΕΒΑΙΩΣ κι ο Ρουσόπουλος έπεσε θύμα των δικών του αδυναμιών, αλλά τουλάχιστον αυτός το έπαιξε έξυπνα. Εφυγε πριν τον φύγουν, προστάτευσε σε σημαντικό βαθμό τον εαυτό του και έτσι τώρα μπορεί να ελπίζει ότι στο μέλλον θα έχει μια δεύτερη ευκαιρία.
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ είναι ότι, μετά τη συντριπτική ήττα και την παραίτηση Καραμανλή, τα περισσότερα στελέχη της εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα στα μάτια της κοινής γνώμης, λόγω της στάσης που κράτησαν απέναντι στον απελθόντα πρωθυπουργό, αποδεικνύοντας έτσι ότι τα μεγέθη τους είναι πάρα (μα πάρα...) πολύ μικρά.
ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ο Καραμανλής δεν είχε ευθύνες και αυτοί έσπευσαν να τις κατασκευάσουν για να βγουν λάδι. Οχι. Ο Καραμανλής, πράγματι, έφταιξε περισσότερο από τον καθένα, γιατί ως πρωθυπουργός είχε στα χέρια του το τιμόνι της χώρας και ταυτόχρονα έπρεπε να ελέγχει τους συνεργάτες του, τους οποίους ο ίδιος είχε διορίσει.
Η ΞΕΦΤΙΛΑ για τα στελέχη της Ν.Δ. έγκειται στο ότι για όσο διάστημα η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός βάδιζαν από το κακό στο χειρότερο, εκείνοι δεν έπαυσαν ούτε στιγμή να χειροκροτούν τον «μεγάλο ηγέτη» και να δηλώνουν τυφλή εμπιστοσύνη (αν όχι υποταγή...) στο πρόσωπό του. Κανένας τους δεν είχε τα κότσια να πει δημόσια (αφού όπως λένε τώρα τα όργανα δεν λειτουργούσαν...) όσα του καταλόγισαν κατόπιν εορτής και εκ του ασφαλούς μετά την ήττα και την παραίτησή του.
ΚΑΙ ΕΤΣΙ, έκαναν τριπλό κακό. Πρώτα στη χώρα, μετά στο κόμμα τους και τέλος στον ίδιο τους τον εαυτό, τον οποίο ανέδειξαν σε όλη του τη μικρότητα προς την κοινή γνώμη. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, ώστε με μια αντίστροφη θεώρηση των πραγμάτων να μπορεί να πει κανείς σήμερα ότι με αυτά τα στελέχη ο Καραμανλής έτσι κι αλλιώς ήταν καταδικασμένος να αποτύχει...
ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ευθύνης, η τόλμη και η συνέπεια είναι τα στοιχεία που έλειψαν από τα περισσότερα στελέχη της Ν.Δ. όλο αυτό το διάστημα. Ο Σουφλιάς πιάστηκε να έχει κάνει ως ΥΠΕΧΩΔΕ πολεοδομικές παραβάσεις στο εξοχικό του, αλλά δεν παραιτήθηκε. Οσο για τον Παυλόπουλο, ενώ είχε δηλώσει απερίφραστα ότι όταν φύγει ο Καραμανλής θα φύγει και ο ίδιος, τώρα σφυρίζει αδιάφορα και προσπαθεί να παίξει ρόλο στην εκλογή του νέου αρχηγού. Φυσικά, για το καλό της παράταξης...
ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ, προσπαθώντας να εξηγήσω την ταχύτατη ανέλιξη του Ρουσόπουλου, στα εσωτερικά της Ν.Δ. και στον κυβερνητικό μηχανισμό, είχα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο τέως συνάδελφός μου έπαιζε χωρίς αντιπάλους. Γιατί τόσα χρόνια στη δημοσιογραφία δεν ήταν κάποιο φαινόμενο, ενώ στη Ν.Δ. σε χρόνο μηδέν τούς πήρε και τα σώβρακα. Και το επίπεδο των στελεχών της Ν.Δ. επιβεβαιώθηκε πλήρως με τα όσα ακολούθησαν πριν και μετά τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου.
ΒΕΒΑΙΩΣ κι ο Ρουσόπουλος έπεσε θύμα των δικών του αδυναμιών, αλλά τουλάχιστον αυτός το έπαιξε έξυπνα. Εφυγε πριν τον φύγουν, προστάτευσε σε σημαντικό βαθμό τον εαυτό του και έτσι τώρα μπορεί να ελπίζει ότι στο μέλλον θα έχει μια δεύτερη ευκαιρία.
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου