Tης Ευρυδικης ΜπερσηΧρωστάτε; Ψυχραιμία. Πού να δείτε τι παθαίνουν όσοι έχουν χρέη στην Ινδία. «Γεννήθηκα σκλάβος. Ο πατέρας μου είχε χρέη προς τον ιδιοκτήτη ορυχείου και έτσι εγώ και όλη μου η οικογένεια υποχρεωνόμαστε να δουλεύουμε 16 ώρες την ημέρα, με λιγοστή τροφή και πίνοντας νερό από τις λιμνούλες που σχημάτιζε η βροχή» διηγείται ο Λακσμάν Σιγκ στην ισπανική εφημερίδα Ελ Παΐς. Ο Σιγκ πέρασε τα πρώτα 14 χρόνια της ζωής του μη γνωρίζοντας ότι υπάρχει άλλος κόσμος πέρα από τα όρια του ορυχείου. Κι όμως, βρισκόταν σε απόσταση μόλις 40 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα της Ινδίας, το Νέο Δελχί. Το ύψος του χρέους: 300 ευρώ!
Η δουλεία σήμερα είναι αυτό που ήταν πάντα: υποχρεωτική εργασία, χωρίς αμοιβή, με άσκηση ψυχολογικής ή και σωματικής βίας, χωρίς δυνατότητα διαφυγής. Αυτό που έχει αλλάξει είναι ότι σήμερα υπάρχουν, σε απόλυτους αριθμούς, περισσότεροι σκλάβοι απ’ ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη στιγμή της ανθρώπινης ιστορίας (27 εκατομμύρια σύμφωνα με την αμερικανική οργάνωση Free The Slaves) και ότι το κόστος για την απόκτηση ενός σκλάβου είναι γελοιωδώς χαμηλό. Η οργάνωση αναφέρει ότι δημοσιογράφος μεταμφιεσμένος σε αγοραστή «απέκτησε» με μεγάλη ευκολία δύο εφήβους σκλάβους στην Ακτή του Ελεφαντοστού, πληρώνοντας 90 δολάρια το κεφάλι.
Προφανώς η εικόνα γίνεται πιο αισιόδοξη αν σκεφτεί κανείς ότι τουλάχιστον νομικά, η δουλεία απαγορεύεται σε όλες τις χώρες της γης και ότι ο αριθμός των 27 εκατ. σκλάβων είναι μεν απόλυτο ρεκόρ, αλλά τουλάχιστον, σε αντίθεση με προηγούμενες ιστορικές περιόδους διαδεδομένης δουλείας, αποτελεί ελάχιστο ποσοστό του ανθρώπινου πληθυσμού.
Παρόλα αυτά, η δουλεία συνεχίζει να αποτελεί στίγμα στη συνείδηση της ανθρωπότητας - παντού, όχι μόνο στη Νότια Ασία ή στη Δυτική Αφρική. Πρόσφατο ρεπορτάζ του γερμανικού Σπίγκελ αποκάλυπτε ότι σημαντικό ποσοστό εργαζομένων στις κουζίνες κινεζικών εστιατορίων στη Γερμανία είναι στην πραγματικότητα σκλάβοι. Η ίδια ιστορία με τους εργάτες στα χωράφια της νότιας Ιταλίας ή τις φυλακισμένες γυναίκες-θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης στα καταγώγια της ελληνικής επαρχίας.
Το χειρότερο είναι ότι ακόμη και εκεί όπου η δουλεία εκλείπει, τα κατάλοιπά της συνεχίζουν να επηρεάζουν συνειδήσεις. Το γεγονός ότι οι περισσότεροι Ινδοί σκλάβοι -ιστορικά αλλά και σήμερα- προέρχονται από τη χαμηλότερη κάστα των «ανέγγιχτων», συνεχίζει να εκφράζεται στην αντίληψη που έχουν οι μεσαίες και ανώτερες κάστες ότι κάποιοι άνθρωποι προσφέρονται εκ γενετής προς εκμετάλλευση. Οσο για τη λυσσαλέα άρνηση των λευκών αμερικανικών μεσαίων στρωμάτων να δεχθούν την επέκταση της ασφαλιστικής κάλυψης στον εν πολλοίς ανασφάλιστο πληθυσμό των μαύρων της Αμερικής, μήπως έχει κι αυτή να κάνει με υποσυνείδητες αντιλήψεις για την πραγματική θέση των απογόνων των πρώην σκλάβων;
ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου