Οι γελωτοποιοί στα κανάλια, οι σοβαροί στη Βουλή

Του Αλεξη Παπαχελα

Ρώτησαν κάποτε σε ένα προεκλογικό τραπέζι τον Ελευθέριο Βενιζέλο «πώς είναι δυνατόν να μην σας ψηφίσει ο κόσμος με όλο αυτό το έργο που έχετε κάνει;». Και ο Κρητικός πολιτικός απάντησε σοφά πως «ο λαός ακούει, δεν βλέπει».

Υπάρχει όμως και το αντίστροφο ερώτημα το οποίο απασχολεί πολλούς αυτές τις μέρες: «πώς είναι δυνατόν να ψηφίζει ο κόσμος κάποιον ο οποίος είτε δεν έχει κάνει τίποτα είτε τα έχει κάνει πραγματικά θάλασσα στον τομέα του;». Η συνήθης απάντηση είναι πως ο λαός αρέσκεται στη δημαγωγία, στα μεγάλα λόγια που άκουγε την εποχή του Βενιζέλου και τις θεατρικές εμφανίσεις που απολαμβάνει στην εποχή της ιδιωτικής τηλεόρασης.

Δεν εξηγείται αλλιώς πώς ένας βουλευτής του ΠΑΣΟΚ που έχει αφήσει συντρίμμια από όπου πέρασε συνεχίζει να είναι εξαιρετικά δημοφιλής. Δεν είναι επίσης κατανοητό πώς μπορεί να βγαίνει και να έχει άποψη για τον τρόπο λειτουργίας της κυβέρνησης ένας υπουργός που τίναξε στον αέρα τις δαπάνες στον τομέα του με μηδενικό, πραγματικό μηδενικό, αντίκρισμα στην παροχή υπηρεσιών στον πολίτη.

Τι έχουμε πάθει; Εχουμε όλοι «τυφλωθεί» από το επικοινωνιακό παιχνίδι και ξεχνάμε πως άλλο το καλό μπλα μπλα στην τηλεόραση και άλλο η διαχείριση σοβαρών υποθέσεων του κράτους; Σημαντική ευθύνη έχουμε και όλοι εμείς που καταστήσαμε διαμορφωτές της κοινής γνώμης ανθρώπους που γνωρίζαμε κατά βάθος ότι ήταν «νούλες». Λίγο το κυνήγι της τηλεθέασης, λίγο το παιχνίδι των δημοσίων σχέσεων μπέρδεψε αυτούς που κάνουν για τηλεκονφερασιέ με αυτούς που παίρνουν σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον μας.
Σε αυτόν τον εκλογικό κύκλο είναι σαφές πως καίγεται μια γενιά πολιτικών. Αυτό που δεν φαίνεται είναι το κατά πόσον θα αντικατασταθούν από ανθρώπους που μπορεί πραγματικά να προσφέρουν ή από εκείνους που διαπρέπουν στο πολιτικό τηλεμάρκετινγκ. Είναι μια σημαντική απόφαση που πρέπει κάποια ώρα να πάρουμε όλοι μας πριν πάμε στην κάλπη. Μια επιλογή είναι να συνεχίσουμε να ψηφίζουμε μαζοχιστικά, να αγνοούμε δηλαδή την πραγματικότητα, τις δυνατότητες και την απόδοση κάθε υποψηφίου. Η άλλη είναι να γίνουμε πιο «εκπαιδευμένοι πελάτες» που τα ζυγίζουν όλα προσεκτικά πριν πάρουν τις αποφάσεις τους. Και η πιο θεσμική και μακροπρόθεσμη λύση είναι να υιοθετήσουμε μια παραλλαγή του γερμανικού εκλογικού συστήματος που θα στέλνει τους γελωτοποιούς στα κανάλια και τους σοβαρούς στη Βουλή.

ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ