Η μπάζα και τα μπάζα

Επιστολή του κυρίου Στάθη Βουρνά στα "ΝΕΑ"

Η πρόσφατη προκήρυξη των εκλογών με έβαλε στον πειρασμό να σας εκθέσω μερικές σκέψεις μου, προκειμένου να προλάβω μια αδικία. Κατηγορούμε όλοι τη Ν.Δ. πως δεν κατάφερε να επανιδρύσει το κράτος, όπως προεκλογικά διατυμπάνιζε. Λάθος μέγα! Διότι για να χτίσεις κάτι νέο πάνω σε κάτι παλιό, θα πρέπει πρώτα να κατεδαφίσεις! Πιστεύω πως, στον τομέα των κατεδαφίσεων, η κυβέρνηση πέτυχε πολλά μέσα στα πέντε χρόνια που πέρασαν. Ενδεικτικά αναφέρω μερικά: Ασφαλιστικά Ταμεία, δημόσια περιουσία, Παιδεία, Υγεία, Δικαιοσύνη, Ασφάλεια, Εργασιακό, δασοπροστασία, Βατοπέδι κ.λπ.

Σε μερικές από αυτές τις κατεδαφίσεις κάποιοι έκαναν την μπάζα τους, αλλά άφησαν τα μπάζα, με συνέπεια η κυβέρνηση να μην προλάβει να τα απομακρύνει μέσα στα πέντε χρόνια που πέρασαν. Μας ζητάει λοιπόν νέα πίστωση χρόνου, με φρέσκια λαϊκή εντολή (νωπή, όχι κατεψυγμένη), για να ολοκληρώσει το έργο της. Μέσα στον ορυμαγδό των κατεδαφίσεων, όμως, συνέβη και ένα σοβαρό ατύχημα με θύμα τη δύστυχη οικονομία, για την οποία ο κ. Ιπποπιλοποιός- ως ειδικός- είχε φροντίσει να της φτιάξει ένα φέσι μέχρι τ΄ αυτιά, που όμως της έκλεινε και τα μάτια, με αποτέλεσμα να σκοντάψει στα μπάζα και να πέσει να σκοτωθεί...

Για την κηδεία φρόντισε ένας Καρακατσάνος φύλαρχος, ο οποίος κάλεσε τον Παπαθανάση για να την ψάλει. Από τότε την κλαίμε «όλοι μας μαζί» στον ρυθμό του γνωστού Σακάφλειου θρήνου...

Πώς το έλεγε εκείνο το βαρύ άσμα ο αοιδός Βασίλης Καρράς, αγαπητέ Στάθη; «Κατεδαφίζεται μου είπαν τ΄ όνειρό μου/ και η καρδιά μου στο ξεπούλημα κι αυτή,/ γιατί μου είπανε δεν ήτανε δικό μου...».