ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Ο «προοδευτικός κόσμος» στην υπεράσπιση του εγκλήματος

 

To MANOY BOYΛΑΡΙΝΟΥ

Ξαναδιαβάζοντας το χθεσινό «και μπράβο τους» συνειδητοποίησα για πολλοστή φορά πόσο μάταιο είναι να προσπαθείς να σατιρίσεις (ή έστω να κοροϊδέψεις) την ευκολία με την οποία οι σύντροφοι υπερασπίζονται κάθε εγκληματική συμπεριφορά τις λίγες εκείνες φορές που έρχεται αντιμέτωπη με τον έλεγχο του κράτους. Βλέπετε, η σάτιρα και η κοροϊδία, χρειάζονται το στοιχείο της υπερβολής και δυστυχώς καμία απόπειρα υπερβολής δεν μπορεί να φτάσει την πραγματικότητα του «προοδευτικού κόσμου» της χώρας, όπως σαρκαστικά αυτοαποκαλούνται τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, του Μερα25, του ΣΥΡΙΖΑ light/ΠΑΣΟΚ και λοιπών, όχι και τόσο δημοκρατικών, δυνάμεων

Θέλω να πω ότι σε όλο τον κόσμο η εξάρθρωση συμμοριών ληστών, απαγωγέων, βιαστών και εμπόρων ναρκωτικών που έχουν στησει τα λημέρια τους σε φοιτητικές εστίες κανονικά θα αντιμετωπίζονταν με χειροκρότημα (βέβαια, πουθενά στον κόσμο οι φοιτητικές εστίες δεν θα γίνονταν λημέρια ληστών και διακινητών ιν δε φερστ πλέις). Προφανώς θα υπήρχε κριτική για το πώς η κατάσταση έφτασε εκεί, αλλά η ίδια η εξάρθρωση (όπως και η πετυχημένη άμυνα μιας αστυνομικού στη δολοφονική επίθεση ενός καταζητούμενου εγκληματία) θα αντιμετωπιζόταν θετικά, με μοναδικές εξαιρέσεις τους ίδιους τους εγκληματίες και τους συνεργούς τους που δικαιολογημένα θα δυσανασχετούσαν.  

Στην Ελλάδα όμως, σύσσωμη η Αριστερά κατηγορεί την κυβέρνηση και την αστυνομία για «αυταρχισμό» και «κατατρομοκράτηση». Μιλάμε για μια επιχείρηση που είχε ως αποτέλεσμα τη σύλληψη δύο ντουζίνων επικίνδυνων κακοποιών (και μοναδικό τραυματισμό αυτόν του επιτιθέμενου με το κατσαβίδι καταζητούμενου) και μιλάμε για την κοινοβουλευτική Αριστερά και όχι για γραφικά εξωκοινοβουλευτικά γκρουπούσκουλα.  Πώς να το κάνεις πιο υπερβολικό αυτό το πράγμα και πώς να το σατιρίσεις;  

Πώς να περιγράψεις μια Αριστερά που αντί να απαιτεί οι φοιτητικές εστίες να φυλάσονται 24/7 από την αστυνομία προκειμένου να διασφαλίζεται ότι οι μόνοι που οφελούνται από τη λειτουργία τους είναι οι λιγότερο προνομιούχοι φοιτητές (γι’ αυτούς άλλωστε που δεν έχουν ούτε για νοίκι φτιάχνονται οι εστίες), απαιτεί να λειτουργούν χωρίς κανέναν έλεγχο ακόμα κι αν γίνονται το λημέρι συμμορίων ληστών, βιαστών, απαγωγέων και διακινητών ναρκωτικών;  

Πόσο πιο υπερβολικά να περιγράψεις βουλευτές που ισχυρίζονται ότι το απολύτως απαραίτητο για τη λειτουργία της Δημοκρατίας δίπτυχο «Νόμος και Τάξη» είναι χουντικής έμπνευσης;

Ακόμα και βουλευτής του (ιδιαιτέρως προσεκτικού παλαιότερα) ΚΚΕ, επιβεβαιώνοντας τη στροφή του κόμματος προς τον αριστερισμό*, αναρωτήθηκε γιατί η αστυνομικός που δέχθηκε τη δολοφονική επίθεση του κακοποιού τον πυροβόλησε 5 φορές (εκτός αν ο σύντροφος μιλούσε ως γνήσιος σταλινικός και εννοούσε ότι αρκούσε μια σφάιρα στο δόξα πατρί, οπότε ζητώ συγγνώμη).

Ακόμα κι ένα μικρό παιδί καταλαβαίνει ότι όταν από τη μια μεριά έχεις συμμορίες επικίνδυνων ποινικών και από την άλλη την αστυνομία, το να απαιτείς να μην επεμβαίνει η αστυνομία είναι στην ουσία υπεράσπιση των επικίνδυνων ποινικών και της δράσης τους. Το να διαμαρτύρεσαι επειδή τάχα αναστατώθηκαν οι φοιτητές με την επιχείρηση της αστυνομίας σημαίνει ότι πιστεύεις ότι με τις συμμορίες ληστών, βιαστών, απαγωγέων και διακινητών να έχουν καταλάβει πανεπιστημιακούς χώρους οι φοιτητές αισθάνονταν ήρεμοι και ασφαλείς.

Κάποιος μπορεί να μιλήσει για κατάντια και πιθανότατα δεν θα έχει άδικο. Σκεφτείτε ότι μιλάμε για κόμματα τα οποία αυτοαποκαλούνται «δημοκρατικα» και στην επέτειο της πιο δραματικής στιγμής για τη Δημοκρατία από τη μεταπολίτευση και μετά, την δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη, δεν εξέδωσαν ούτε μια ανακοίνωση, δεν μπήκαν καν στον κόπο να κάνουν ένα τουιτ στο οποίο, έστω και υποκριτικά, θα παρίσταναν ότι η ανάμνηση της δολοφονίας τους στεναχωρεί κάπως (μοναδική εξαίρεση ο σύντροφος Λοβέρδος από το ΣΥΡΙΖΑ light/ΠΑΣΟΚ)**.

Γιατί όμως; 

Γιατί τέτοια σπουδή εναντίον της νομιμότητας και τέτοια φροντίδα για τους εγκληματίες; 

Και γιατί τόσο απροκάλυπτα, από τη στιγμή που ειναι φανερό οτι η συντριπτική πλειονότητα της κοινής γνώμης είναι και με τον Νόμο και με την Τάξη, ειδικά στα πανεπιστήμια;

Τη μια αιτία την αποκάλυψε η συντρόφισσα Αχτσιόγλου όταν είπε ότι «η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά». Τίποτα δεν διαταράσσει την κανονικότητα όσο το έγκλημα, οπότε με το έγκλημα ανεξέλεγκτο η κανονικότητα πάει κατά διαόλου και να η ευκαιρία για τους συντρόφους.

Η άλλη αιτία είναι κάπως πιο βαθιά. Βλέπετε, στον πυρήνα της ιδεολογίας των (μαρξιστών κατά βάση) συντρόφων βρίσκεται η επιθυμία για ανατροπή της απεχθούς αστικής δημοκρατίας. Μπορεί η επιθυμία αυτή να είναι σε χειμερία νάρκη, μπορεί να κρύβεται κάτω από πολλές στρώσεις περιτυλίγματος, μπορεί ακόμα και να μην υπάρχει ως συνειδητή επιθυμία, αλλά είναι εκεί με τον ίδιο τρόπο που η Δευτέρα Παρουσία βρίσκεται στον πυρήνα της πίστης ενός χριστιανού. 

Κι επειδή οι ανατροπές του πολιτεύματος γίνονται μόνο παρανόμως και με τη βία, είναι πολύ λογικό οι σύντροφοι να νιώθουν μια υπαρξιακή και ενστικτώδη συμπάθεια για κάθε βίαιο παραβατικό συμπολίτη.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που τελικά καταφέρνουν οι σύντροφοι δεν είναι ούτε η διάλυση της κανονικότητας ούτε, πολύ περισσότερο, η δημιουργία συνθηκών για την ανατροπή του πολιτεύματος. 

Στην πραγματικόττα...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ-ΣΟΥΡΓΕΛΟ-ΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Πανεπιστημιούπολη και ιδεοληψία

 

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΕΥΘΥΜΑΚΗ

Ξέρω ότι πολλοί κανονικοί άνθρωποι απόμειναν εμβρόντητοι με την αντίδραση της Aριστεράς στην επέμβαση της αστυνομίας στην Πανεπιστημιούπολη. Αυτή η συλλήβδην καταγγελία της «αστυνομικής βίας», αυτές οι φωνές για την επέμβαση σε ένα άντρο εγκληματικότητας, αυτή η έμμεση πλην σαφής πολιτική κάλυψη που δόθηκε σε ληστές, διακινητές ναρκωτικών και όπλων, ξεπερνά τα όρια της κοινής λογικής. Αν μάλιστα μιλάμε για κόμματα εξουσίας όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Ναι, ομολογουμένως αυτή η στάση είναι καινοφανής και ολοφάνερα αυτοκαταστροφική.  

Αλλά είναι και καινούργια για την ελληνική Αριστερά. Από τις διαμαρτυρίες και τα διαβήματα των πρώτων κομμουνιστών κρατουμένων να μη φυλακίζονται στις ίδιες πτέρυγες με τα «κοινωνικά κατακάθια και τους ποινικούς», παραδόξως φτάσαμε στον ιδεολογικό εναγκαλισμό ποινικών και Αριστεράς. Από τη σκληρή απαγόρευση των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού να τραγουδάνε τα «χασικλίδικα ρεμπέτικα», φτάσαμε στην έμμεση πολιτική δικαιολόγηση των εγκληματιών από την ελληνική Αριστερά. 

Μπορεί να νιώθουμε έκπληκτοι με το γεγονός ότι –κόντρα σε κάθε κοινή λογική– το απόγευμα τόσο τρανταχτών συλλήψεων έγινε διαδήλωση κατά της πανεπιστημιακής αστυνομίας με παρότρυνση της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έστεκαν διόλου ούτε η θεματολογία ούτε το timing. Ομως αυτό που στον κοινό νου φαίνεται αδιανόητο ή απλώς ανόητο, στον ιδεολογικά επηρεασμένο εγκέφαλο μοιάζει κανονικό και λογικότατο.  

Είναι πασίγνωστο στους μελετητές της Σοβιετικής Ιστορίας ότι οι Μπολσεβίκοι αλλά και ο Στάλιν, στην αρχή της ηγεσίας του, αρνούνταν πεισματικά να φτιάξουν εγκληματολογικές υπηρεσίες στη σοβιετική αστυνομία. 

Γιατί; 

Μα διότι, με βάση τη θεωρία τους, η απάτη, η παραβατικότητα και το έγκλημα ήταν απότοκα του καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας που έσπρωχνε κάποια άτομα στο περιθώριο και σε παράνομες πράξεις. Η ιδεοληπτική αυτή αντίληψη προεξοφλούσε ότι μόλις επικρατούσε η Eπανάσταση, θα εξαλείφονταν οι πολιτικές και ταξικές αιτίες που οδηγούν στην παραβατικότητα, οπότε το έγκλημα θα εξαφανιζόταν αυτομάτως. Οπότε δεν υπήρχε ανάγκη να λειτουργεί Εγκληματολογικό της αστυνομίας. Και επειδή φυσικά αυτά δεν σταμάτησαν, ήρθε το δεύτερο απότοκο αυτής της οπτικής. Αφού το ποινικό δεν είχε λόγους ύπαρξης, κάθε παράνομη πράξη ήταν πολιτική. Από την κλεψιά μέχρι τη δολοφονία και από την πορνεία μέχρι την απάτη, όλα αποτελούσαν έμμεσες ή άμεσες πράξεις δολιοφθοράς του προλεταριάτου που ήταν στην εξουσία. Και αντιμετωπίζονταν ως αντεπαναστατικές πράξεις.  

Είδατε πώς η ιδεοληψία αντιστρατεύεται την κοινή λογική; 

Οπότε μην αναρωτιέστε για μερικά πασιφανώς ανορθολογικά που πράττονται και λέγονται σήμερα. Εξάλλου ήταν η ιδεολογική μονομέρεια που είχε οδηγήσει το σοβιετικό καθεστώς και σε μια άλλη αλλόκοτη πρακτική. Πολλοί στη Δύση αναρωτιούνταν για ποιον λόγο οι αντιφρονούντες κλείνονταν στα περίφημα σοβιετικά ψυχιατρεία. Ο δυτικός νους δεν μπορούσε να το κατανοήσει.  

Οι Σοβιετικοί όμως...

 

ΝουΔοΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Γιουρούσια

Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ

Φαίνεται σαν να επιβεβαιώνεται το μοτίβο: Ο ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνει το αντιπολιτευτικό του φολκλόρ κάνοντας έτσι εύκολη τη ζωή της κυβέρνησης. 

 Αυτό φάνηκε ότι έκανε και στην περίπτωση της αστυνομικής εφόδου στη φοιτητική εστία του Πολυτεχνείου. Την αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ συνόψισε γλαφυρά ο Δημήτρης Τζανακόπουλος, κάνοντας λόγο για «γιουρούσι» «κατατρομοκράτησης» και «αυταρχισμού», που δεν υπάκουε σε «καμία επιχειρησιακή ανάγκη».

Φαίνεται ότι με αυτήν τη στάση η αξιωματική αντιπολίτευση διολισθαίνει πάλι στο μειοψηφικό περιθώριο, αφήνοντας στη Ν.Δ. την αποκλειστική εκπροσώπηση όσων είδαν τις τριτοκοσμικές εικόνες από το πανεπιστημιακό κτίριο, η κατάσταση του οποίου το καθιστά κατάλληλο μόνο για φωλιά συμμοριών – και τρωκτικών.

Στην κυβέρνηση αρκεί να ανεμίζει άνετη το λάβαρο της νομιμότητας, ενοχοποιώντας τους ιδεοληπτικούς απολογητές των μπάχαλων. Εκείνοι αυτοϋπονομεύονται. Η κυβέρνηση απλώς εισπράττει. Αλήθεια;

Οποιος ξαναδεί το βίντεο από την εστία δεν μπορεί εύκολα να πιστέψει σε αυτόν τον αυτοματισμό.  

Η απορία του θεατή δεν θα είναι, βέβαια, «γιατί μπήκε η αστυνομία;». 

Θα είναι, όμως, «γιατί δεν είχε μπει τόσον καιρό;». 

Γιατί, επί τρία χρόνια, η κυβέρνηση ψηφίζει τους σωστούς νόμους, αφήνοντάς τους ανεφάρμοστους ακόμη και σε κραυγαλέες περιπτώσεις βαριάς εγκληματικότητας;

Η αντίφαση γίνεται ακόμη πιο αλγεινή από τη ρητορική, που παρουσιάζει την αποκατάσταση της νομιμότητας στα πανεπιστήμια σαν ιδεολογικοπολιτική αναμέτρηση. Οσο πιο πομπώδης είναι ο βερμπαλισμός σερίφη που μετέρχονται τα κυβερνητικά στελέχη, τόσο πιο έκδηλη γίνεται η αποτυχία να μπουν τα πανεπιστήμια σε μια ακαδημαϊκή ρουτίνα αντίστοιχη των διακηρύξεων – χωρίς δακρυγόνα, ξύλο και, ενίοτε, σφαίρες.

Αυτό που στην αρχή της τετραετίας ήταν ένα ώριμο αίτημα, επί του οποίου η κυβέρνηση είχε το πολιτικό μονοπώλιο, εξελίσσεται τώρα σε φαντασμαγορικά ανεκπλήρωτη επαγγελία. Τη μία μέρα εξαγγέλλονται φιλόδοξα προγράμματα για τη νεανική στέγη. Και την επομένη αποκαλύπτεται με δραματικό τρόπο τι παρέχει σήμερα ως στέγη η πολιτεία στους φτωχότερους φοιτητές.

Η κυβέρνηση δεν έχει πια καμία ιδεολογική μάχη να δώσει ή να κερδίσει. Αυτή η μάχη ήταν ήδη κερδισμένη. 

Τώρα της μένει μόνο να δείξει...

 

ΝουΔοΣΥΡΙΖΑίικο ΚΗΦΗΝΟ-ΑΛΗΤΑΡΟ-ΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Τα παρεπόμενα της ασυλίας

Toυ ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ

Τα όσα συνέβησαν στη φοιτητική εστία Ζωγράφου είναι γνωστά και απολύτως προβλέψιμα. Το μόνο απρόβλεπτο ήταν το πάθος της δόκιμης αστυνομικού με τον φερόμενο ως διακινητή ναρκωτικών, επιβεβαιώνοντας για μία ακόμη φορά την παραλυτική λειτουργία του έρωτα.  

Εννοείται πως οι συλληφθέντες θα υποστούν τις συνέπειες των πράξεών τους, εκείνο όμως που δεν εννοείται, δυστυχώς, είναι αν οι υπεύθυνοι για τη λειτουργία και διαχείριση των φοιτητικών εστιών θα υποστούν και αυτοί τις συνέπειες των παραλείψεών τους.  

Η κατάσταση που επικρατούσε στις φοιτητικές εστίες ήταν γνωστή, καθώς δεν ήταν φαινόμενο των τελευταίων ετών. Να δεχθώ πως η προηγούμενη κυβέρνηση για ιδεολογικούς λόγους πιθανόν και να το ενθάρρυνε, η σημερινή κυβέρνηση όμως δεν έχει καμιά δικαιολογία για την τριετή αδράνειά της. 

Προφανώς και οι σημερινοί υπεύθυνοι των φοιτητικών εστιών υιοθέτησαν την αντίληψη «πού πας να μπλέξεις τώρα!» και άφησαν να συνεχίζεται το καθεστώς της ανομίας, τη στιγμή που εκατοντάδες φοιτητές ψάχνουν εναγωνίως για φθηνή στέγη. Είναι οξύμωρο από τη μια μεριά ο πρωθυπουργός να εξαγγέλλει προγράμματα για τη στέγαση των νέων και από την άλλη ολόκληροι όροφοι των φοιτητικών εστιών να είναι κατειλημμένοι, επί πολλά χρόνια, από περιθωριακά στοιχεία. Και πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις δεν φταίνε μόνον οι παραβάτες, αλλά και αυτοί που ανέχονται την παρανομία.

Είναι κανόνας πως ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τα κακώς κείμενα του παρελθόντος, προδικάζει και το πώς θα αντιμετωπίσουμε παρόμοια φαινόμενα στο μέλλον. Στον βαθμό που οι πάσης φύσεως υπεύθυνοι –και είναι πολλοί– δεν λογοδοτήσουν για τις παραλείψεις τους, αφού διαχειρίζονται λεφτά των φορολογουμένων, στον βαθμό που ουσιαστικά θα επιβραβευτεί ο συμβιβασμός με τα κακώς κείμενα, αυτά δεν πρόκειται να αντιμετωπιστούν με τρόπο ριζικό.

Βέβαια, όσα συμβαίνουν στις φοιτητικές εστίες δεν είναι ξεκομμένα από όσα συμβαίνουν σε όλους τους πανεπιστημιακούς χώρους. Δηλαδή, οι φοιτητικές εστίες δεν αποτελούν νησίδες ανομίας σε ένα ευνομούμενο ελληνικό πανεπιστήμιο.  

Απλώς...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΟ-ΚΗΦΗΝΟ-ΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Το ξεχαρβάλωμα σπορ νεοελληνικό

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑ

Περίφημα. Επιτέλους εξαρθρώθηκε συμμορία, υπό τον Αλβανό, τον λεγόμενο «Εσκο». Μια συμμορία που είχε μετατρέψει κοιτώνες φοιτητικής εστίας στην Πολυτεχνειούπολη σε άντρο εξορμήσεων αλλά και καταφύγιο όλων των μελών. Επί σειρά ετών. Ποιος ξέρει
 

Προσέξτε τώρα μερικές λεπτομέρειες. Χαρακτηριστικές και αποκαλυπτικές. Καλά τώρα, σ αυτές τις εστίες ουδείς εποπτεύει; Ουδείς θυρωρός; Ουδείς ιδιωτικός φρουρός;

Πάμε παρακάτω. Και οι πρυτανικές αρχές; Και οι φοιτητές; Που όπως λένε, όλοι ήξεραν. Τότε; Και τι έκαναν όλες αυτές οι φοιτητικές παρατάξεις, όλων των παρατάξεων και όλων των ιδεολογικών χρωμάτων; Απλώς έβλεπαν, παρατηρούσαν και όλα τα έκαναν γαργάρα; Απίστευτα πράγματα

Τα αυτονόητα εντελώς ξένα και εχθρικά γι αυτή την ελληνική, την τριτοκοσμική πραγματικότητα. 

Ετσι η ασυλία ευτελίζεται. Ετσι το καθηγητικό προσωπικό διασύρεται. Ετσι οι φοιτητικοί αγώνες κατασυκοφαντούνται. Και έτσι τάξη βάζουν οι αστυνομικοί

Το συλλαμβάνετε; Οι φοιτητικές εστίες που πληρώθηκαν με τον ιδρώτα, το αίμα και τον μόχθο απλών, καθημερινών, του μεροκάματου, πολιτών, είχε μετατραπεί σε άντρο συμμοριών. Και όχι μόνο αυτό. Φανταστείτε ακόμα ότι αυτοί οι συμμορίτες έκαναν face control σε όποιον έμπαινε και έβγαινε σ αυτές τις εστίες. Οι λύκοι να προστατεουν τα πρόβατα

Η μεγάλη ανατριχίλα. 

Η Ελλάδα στην ευρωπαική πρωτοπορία επειδή το φοιτητικό άσυλο στην υπηρεσία εγκληματιών και εμπόρων ναρκωτικών. Το υπουργείο Παιδείας να καταφεύγει, ως λύση, στη δημιουργία σώματος Πανεπιστημιακής αστυνομίας. Οι φοιτητές να εξεγείρονται με μολότοφ. Οι αστυνομικοί να εκτοξεύουν χημικά. Και την ίδια στιγμή οι εστίες αφύλακτες, απροστάτευτες ως δωρεάν ξενοδοχειακά καταλύματα για συμμορίτες που ο φάκελό τους συνοδεύεται από τον μισό και πλέον ποινικό κώδικα!

Και τα κόμματα να αλληλοσπαράσσονται για πράγματα εντελώς αυτονόητα. Όπως, λόγου χάριν, τα πανεπιστημιακά ιδρύματα θα έπρεπε να ήταν περιφρουρημένα. 

 Όπως συμβαίνει παντού. Ακόμα και στη Ρωσία. Όπως οι πόρτες να είναι «σφραγισμένες» για κάθε ξένο. Και ανοικτές μόνο για φοιτητές, καθηγητές και διοικητικό προσωπικό. Όπως οι πύλες να ανοίγουν και να κλείνουν με τη χρήση ηλεκτρονικής κάρτας. Τα στοιχειώδη δηλαδή

Τίποτα απ όλα αυτά. Στου κωφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. 

Οι πόρτες ανοικτές. Μπάτε σκύλοι αλέστε. Πλήθος μικροπωλητών, χαβαλετζήδων και εγκληματιών να πηγαινοέρχονται με την άνεση και τη βεβαιότητα πως εδώ δεν μας κουνάει κανείς.  

Οι πρυτανικές αρχές με τα χέρια σηκωμένα ψηλά. 

Και οι φοιτητικές οργανώσεις να υπερασπίζονται έναν θεσμό που οι ίδιοι, με τις ιδεοληψίες τους, πορεύονται, υποτίθεται, προς τον αγώνα και την επανάσταση

Και την ίδια στιγμή, η ύπαρξη πανεπιστημιακής αστυνομίας, να ρίχνει λάδι στη φωτιά.  

Τίποτα μα τίποτα...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΑΡΝΗΣΙΔΙΚΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Μιχάλης Χριστοφοράκος για Πρόεδρος!

 

Και τι καταλάβαμε εμείς οι μαυρόψυχοι που εδώ και χρόνια κατηγορούσαμε έναν αθώο;


    Από τον Παναγιώτη Λιάκο

Η ελληνική Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη, ανεπηρέαστη, πυλώνας της δημοκρατίας μας (που έχει από καιρό καταρρεύσει). Ξέρει τι κάνει. Οι κακοί είναι στη φυλακή και οι καλοί είναι έξω. 

Ο Μιχάλης Χριστοφοράκος, αυτός ο γενναιόδωρος άνθρωπος, προτού αποφανθεί για εκείνον η Δικαιοσύνη ήταν έξω, πολύ έξω.  

Στο εξωτερικό, στην ξενιτιά ταλαιπωριόταν και φυτοζωούσε (για την ακρίβεια στο Μπόγκενχάουζεν, μια ακριβή συνοικία του Μονάχου της Γερμανίας) ο φιλέλλην.

Εκεί κρυβόταν από την κακία και τον φθόνο ημών των ιθαγενών, που τον κατηγορούσαμε ως αρχιλαδωτή πολιτικών για λογαριασμό της Siemens.  

Τώρα που αποφάνθηκε για εκείνον η Δικαιοσύνη, που ξέρει πολύ καλά τι κάνει και δεν της ξεφεύγει κεραία από όσα γίνονται, ο Χριστοφοράκος μπορεί να είναι έξω, αλλά στον καθαρό αγέρα της Εκάλης. Μπορεί να έρθει κατά δω, δίχως να μπει μέσα.  

Η Δικαιοσύνη τον βρήκε αθώο, εφαρμόζοντας το γράμμα του νόμου που ψήφισαν εκείνοι που ΔΕΝ λαδώνονταν από τον εκλεκτό επιχειρηματία και αθλητή του καράτε (ναι, ησχολείτο και με αυτό ο δεινός σπόρτσμαν).

Η Βουλή, μια που έχει ψηφίσει τόσους νόμους και τροπολογίες, που όλως τυχαίως τον έχουν καταβολέψει, ας μας κάνει μία μεγάλη χάρη: να ζητήσει από τον Μιχάλη Χριστοφοράκο να αποδεχθεί την εκλογή του στην Προεδρία της Δημοκρατίας. 

Είναι ο πλέον κατάλληλος για το αξίωμα στη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο.  

Αν δεχτεί, ίσως να καταδεχτεί να μη ζητήσει αποζημίωση για όλα αυτά τα χρόνια που αδίκως εδιώκετο από τους μηχανισμούς ενός κράτους που ΔΕΝ είχε την πρόθεση να τον πιάσει. Τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία να του γίνει η πρότασις, τώρα που είναι χαρούμενος με την τελική έκβαση της υπόθεσής του.

Ο Μιχάλης Χριστοφοράκος, ο αδάμας της επιχειρηματικότητας, με τις λαμπρές οικογενειακές παρακαταθήκες, αποτελεί ιδανικό σύμβολο της Μεταπολίτευσης και γι’ αυτό πρέπει να ανέλθει στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα.

Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, που τον ξέρει τόσο καλά...

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΑΡΝΗΣΙΔΙΚΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Στρίβειν δια της παραγραφής

 

Του Λέανδρου Ρακιντζή
Αρεοπαγίτη ε.τ.

Η κινηματογραφική ατάκα "στρίβειν δια του αρραβώνος", που σημαίνει απαλλαγή από μια υποχρέωση που επιτυγχάνεται με τη σύναψη αρραβώνα, κατά προσαρμογή στρίβειν δια της παραγραφής ταιριάζει απόλυτα στην απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων για απαλλαγή λόγω παραγραφής των κατηγορουμένων στην υπόθεση των μαύρων ταμείων της Siemens για δωροδοκίες και ξέπλυμα βρόμικού χρήματος με πράξεις που έλαβαν χώρα από το 1997 μέχρι 26-9-2002 και αφορούσαν τη σύμβαση 8002 της Siemens με τον ΟΤΕ για την προμήθεια τηλεπικοινωνιακού υλικού και έχουν γίνει αντικείμενο δίκης στη Γερμανία κατά την οποία η Siemens ομολόγησε την ενοχή της και καταδικάσθηκε σε βαρύτατο πρόστιμο.

Η απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, που δίκασε κατόπιν εφέσεων σε δεύτερο βαθμό την υπόθεση μετά την καταδίκη των κατηγορουμένων από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων σε πολυετείς φυλακίσεις, λήφθηκε όχι ομόφωνα αλλά με μειοψηφίες και έχει δύο σκέλη: αφενός έκρινε ότι κάποιες πράξεις κάποιων κατηγορουμένων έχουν υποπέσει στην εικοσαετή παραγραφή και εφόσον έχει εξαλειφθεί το αξιόποινο των πράξεων έπαυσε την ποινική δίωξη και αφετέρου λόγω αμφιβολιών κήρυξε κάποιους αθώους για κάποιες άλλες πράξεις. 

Το δεύτερο σκέλος δεν επιτρέπεται να το σχολιάσω, γιατί πρόκειται για δικανική κρίση κατ’ ουσία, που παράγει δεδικασμένο, που μόνο με ένδικο μέσο μπορεί να ανατραπεί. Ελπίζω όμως η απόφαση να περιέλαβε διάταξη, ότι δεν οφείλεται αποζημίωση στους κατηγορουμένους για τον χρόνο που έμειναν στις φυλακές.

Η απόφαση σε πρώτο βαθμό του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων εκδόθηκε το 2016, όταν οι σε βαθμό κακουργήματος πράξεις δεν είχαν παραγραφεί, οπότε έπρεπε να επισπευσθεί η διαδικασία και η υπόθεση να εκδικασθεί σε δεύτερο βαθμό εντός του 2017, πριν παραγραφούν οι αποδιδόμενες στους κατηγορουμένους πράξεις. Ο Εισαγγελεύς του Α.Π. διέταξε τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης από Αντ/λέα ΑΠ για να διερευνηθούν οι λόγοι της βραδείας εισαγωγής της υπόθεσης σε δίκη. Φοβάμαι, ότι και αυτή τη φορά δεν θα πληροφορηθούμε το πόρισμα της προκαταρκτικής εξέτασης, γιατί όταν πρόκειται για πειθαρχικές ευθύνες δικαστών ισχύει το απόρρητο, εκτός του ότι μπορεί κάποιοι δικαστές, που έχουν χειριστεί την υπόθεση να έχουν ήδη συνταξιοδοτηθεί.

Σαφώς υπήρξαν καθυστερήσεις δικαστικών ενεργειών κυρίως κατά την προδικασία, γιατί ζητήθηκε δικαστική συνδρομή ξένων αρχών και κατά την κυρία διαδικασία με τη βραδεία σε δεύτερο βαθμό εκδίκαση της. Η ενδεχομένη αναζήτηση πειθαρχικών ευθυνών από δικαστές δεν ανατρέπει τη δυσμενή εικόνα που σχηματίστηκε στην κοινή γνώμη από την ανεπάρκεια και αναποτελεσματικότητα της Δικαιοσύνης να χειριστεί σοβαρές υποθέσεις με επωνύμους κατηγορουμένους και φοβάμαι, ότι η εμπιστοσύνη του κοινού σε αυτή θα έχει μειωθεί και άλλο από το 15% της δημοσκόπησης της 6-9-2021 της C.R.

Σαφώς για την απαράδεκτη αυτή κατάληξη της υπόθεσης συντελέσαν πολλοί παράγοντες αντικειμενικοί και υποκειμενικοί, τους οποίους ελπίζω να τους εντοπίσει η παραπάνω προκαταρκτική εξέταση. Γεγονός όμως είναι ότι η ενοχή των κατηγορουμένων προέκυπτε από έγγραφα, τα πρακτικά της δίκης και την καταδίκη της Siemens στη Γερμανία, αντίγραφα των οποίων διαβιβάστηκαν στις Ελληνικές Αρχές και βάσει αυτών καταδικάστηκαν πρωτόδικα. Επομένως ο μόνος τρόπος να αποφύγουν την καταδίκη οι κατηγορούμενοι ήταν με την πάροδο του χρόνου να επιτευχθεί η παραγραφή του αξιοποίνου των πράξεων τους.  

Δεν γνωρίζω όμως αν η συγκεκριμένη παραγραφή ήταν μεθοδευμένη ή τυχαία εξαιτίας των εγγενών συνθηκών που μαστίζουν τη δικαιοσύνη. Γεγονός όμως είναι ότι αποδόθηκε δικαιοσύνη με ευτυχές αποτέλεσμα για τους κατηγορούμενους, αλλά με τεράστιο κόστος για τη δικαιοσύνη, που απασχολήθηκε για πάνω από είκοσι χρόνια με ανακρίσεις, ταλαιπωρία μαρτύρων, συνεδριάσεις δικαστηρίων, σπατάλη δικαστικού χρόνου και εξόδων, που θα μπορούσαν να εκδικαστούν άλλες υποθέσεις, που λιμνάζουν και τώρα ψάχνουμε "τις πταίει". Είναι όμως γνωστό στους παροικούντας την Ιερουσαλήμ, ότι οι αλλεπάλληλες αναβολές με την επίκληση κωλύματος δικηγόρου αποσκοπούν και στην παραγραφή υποθέσεων.

Η παραγραφή είναι θεσμός του ουσιαστικού δικαίου, που ισχύει σε χώρες με λατινογενές δίκαιο, σύμφωνα με το οποίον μετά την πάροδο ορισμένου χρόνου από την πράξη ο δράστης του εγκλήματος δεν τιμωρείται, γιατί η πράξη δεν είναι αξιόποινη. Αποτελεί ευθύνη της Πολιτείας η ταχεία απονομή της δικαιοσύνης η δε βραδεία απονομή οφείλεται κυρίως στις αλλεπάλληλες αναβολές δίκης, που χορηγούν αφειδώς τα δικαστήρια βάσει νομοθεσίας, που το επιτρέπει με αποτέλεσμα την παραγραφή αξιοποίνων πράξεων.  

Η Πολιτεία θα μπορούσε με κατάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις και σωστές επιλογές προσώπων να περιστείλει το φαινόμενο αυτό, όλες όμως οι προσπάθειες προσέκρουσαν σε...

 

ΝουΔοΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Κερδάμε! Τρεισήμισι χρόνια τώρα…

 

Του Strange Attractor

Τρεισήμισι χρόνια πέρασαν ήδη από τη λαμπερή εκείνη μέρα που η χώρα άλλαξε σελίδα, λέγοντας όχι στα σούργελα των Συριζανέλ, και στέλνοντας στο Μαξίμου τον συνετό Κυριάκο και τους «άριστους» συνεργάτες του (π.χ. Πέτσας), μπας και σωθούμε.

Εσύ είσαι που το λες;  

Πάρε να ‘χεις να πορεύεσαι…

Οι άριστοι κυβερνούν μεν, το μπάχαλο συνεχίζεται δε.

Μόνο που αυτή τη φορά δεν έχει αριστερό πρόσημο, όπως επί Αλέξη, και ούτε έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο όπως είχε επί των κατσαπλιάδων.

Το σημερινό μπάχαλο έχει ως επίκεντρο τους κρατικοδίαιτους φίλα προσκείμενους στον Κυριάκο επιχειρηματίες.

Αυτοί κυβερνούν μέσω των εκλεγμένων από τον σοφό λαό μεσαζόντων πολιτικάντηδων (γόνων και μη),και με πλέρια στήριξη από τα αδέκαστα ΜΜΕ, που για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της Αιλάδας αντί να ελέγχουν την εξουσία τη γλείφουν πατόκορφα (και με το αζημίωτο).

Βέβαια αυτό με τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες συνέβαινε ανέκαθεν στην ψωροκώσταινα, και όχι μόνο.

Ο σύγχρονος πολιτισμός βασίζεται στον καπιταλισμό.

Ποιοι διακονούν τον καπιταλισμό;

Οι «επιχειρηματίες» που λέγαμε. Με λιπαντικό στις μηχανές του την πατροπαράδοτη μίζα.

Εδώ διάβασα πως η Ουκρανία ξοδεύει κάθε εβδομάδα οπλικά συστήματα που η Αμερική της στέλνει, και που η αμερικανική πολεμική βιομηχανία θέλει ένα χρόνο για να τα κατασκευάσει.

Δουλειές με φούντες δηλαδή για κάποιους οι οποίοι φωνάζουν «βάστα Ζελένσκι», όπως κάποτε οι δικοί μας μαυραγορίτες κραύγαζαν «βάστα Ρόμελ»!

Παντού τα πάντα… απλά εδώ στο Ελαδιστάν είναι λίγο πιο ξετσίπωτοι, αφού ό,τι κάνουν το κάνουν με δημόσιο χρήμα.

Ο αέναος κύκλος δηλαδή. Το κράτος χρηματοδοτεί επιχειρηματίες, οι οποίοι χρηματοδοτούν τους «λειτουργούς» του για να περνάνε νόμους και αποφάσεις για τη… χρηματοδότησή τους!

Πως το έλεγε η ΕΟ 17Ν; 

ΛΜΑΤ, ήτοι Λούμπεν Μεγαλοαστική Τάξη.

Και όσο πιο αντικρατιστές φιλελεύθεροι κατοικοεδρεύουν στο Μαξίμου, τόσο πιο πολύ κρατικό χρήμα ρέει προς τις τσέπες των «ιδιωτών» επιχειρηματιών.

Και πώς να μην είναι έτσι, αφού ακόμη και ο ΠΘ μας (το ΠΘ σημαίνει παραθεριστής), ο αρχιερέας του φιλελευθερισμού, αποτελεί μέλος μιας πολυπλόκαμης οικογένειας που σιτίζεται άπασα από τον δημόσιο κορβανά επί δεκαετίες… μισθωτοί βουλευτές, υπουργοί, δήμαρχοι, ΜΚΟτζήδες, κλπ.

Τέλος πάντων… τρεισήμισι χρόνια μετά, και δυστυχώς οι «νοικοκυραίοι» ξαναέχασαν τον πόλεμο.

Με τους αντίστοιχους της γειτονικής Ιταλίας (προηγήθηκαν οι Σουηδοί και οι Γάλλοι) να ρίχνουν το κουκί τους στην «ακροδεξιά» και στον «φασισμό».

Γιατί άραγε; 

Έλα μου ντε…

Ίσως επειδή δεν αντέχεται άλλο η λαθρομετανάστευση, η εγκληματικότητα, η και καλά πολιτική ορθότητα, η ατέρμονη  τεχνοκρατική γραφειοκρατία των Βρυξελλών,  η ανομία, και κυρίως η ατιμωρησία.

Με την τελευταία να είναι κυρίαρχη στη μπανανία μας.

Έτσι, κι ενώ όλος ο πλανήτης κρατάει την αναπνοή του με όσα διαδραματίζονται ή μέλλουν να διαδραματιστούν χάρη στον συμπλεγματικό Πούτιν…

Ενώ εδώ στα καθ’ ημάς κρατάμε επίσης την ανάσα μας για όσα τυχόν συμβούν χάρη στον μεγαλομανή Ερντογάν…

Η χώρα συνεχίζει στους συνήθεις ρυθμούς της.

Με την ατιμωρησία, τον κυριότερο παράγοντα που θεριεύει την ανομία, να χτυπάει κόκκινο.

Δεν αναφέρομαι τόσο στην περίπτωση ΣΙΜΕΝΣ (θυμάστε τους εκχυμωτές της οικογένειας);

Αυτή η κατάληξη ήταν προδιαγεγραμμένη για όσους μελετούν τη νεοελληνική ιστορία.

Αναφέρομαι όμως στα καθημερινά. Αυτά δηλαδή που μας κάνουν να καταπίνουμε ηρεμιστικά μπας και σταματήσουμε να τρέμουμε το ενδεχόμενο να βρεθεί κανείς και μας σφάξει στο δρόμο για ένα κινητό, ή σφάξει τα παιδιά μας με δρεπάνι(!) επειδή υποστηρίζουν  άλλη ομάδα…

Με ενδεικτικό παράδειγμα αυτό που είδαμε προχτές στη «φοιτητική» εστία της πολυτεχνειούπολης.

Οι χώροι της οποίας είχαν μετατραπεί σε γιάφκες Αλβανών και Μαροκινών κακοποιών, οι οποίοι διέμεναν εκεί ανενόχλητοι, απολαμβάνοντας στέγη, ρεύμα, θέρμανση, ακόμη και ίντερνετ εντελώς δωρεάν… με χρήματα των φορολογούμενων νοικοκυραίων που λέγαμε, και οι οποίοι ψήφισαν τον Κυριάκο για να βάλει μια τάξη.

Κακοποιοί με αρχηγό έναν «καταζητούμενο» Αλβανό ληστή, απαγωγέα, έμπορο ναρκωτικών, κλπ. κλπ., ο οποίος μάλιστα είχε 4-5 εκκρεμή εντάλματα σύλληψης!

Με συνεργούς άρτι αποφυλακισθέντες (σωφρονισμένους προφανώς) συμπατριώτες του σκληρούς κακοποιούς, οι οποίοι μπορεί να διέμεναν στις «φτωχικές» εστίες, αλλά κυκλοφορούσαν με Μερσεντές και Καγιέν (κλασικά), ξοδεύοντας τεράστια ποσά στα σκυλάδικα, και διαφημίζοντας τη ντόλτσε βίτα, αλλά και τα όπλα και τα μετρητά τους στα σόσιαλ μύδια.

Με την αστυνομία να κοιτάει αλλού…

Ναι, αλλά έκανε, λένε οι χειροκροτητές, τρεις ανακαταλήψεις κτιρίων από το 2019.

Ουάου… με αυτούς τους ρυθμούς, ίσως ανακαταληφθούν όλα τα κατειλημμένα κτίρια μέσα στα επόμενα 30-40 χρόνια. Μπορεί και πριν λειτουργήσει το μετρό Θεσσαλονίκης δηλαδή.

Μιλάμε για νοικοκυραίους, για τάξη και ασφάλεια, όχι αστεία.

Και σαν να μη μας έφτανε η ολιγωρία ή η ανεπάρκεια των αστυνομικών αρχών, είχαμε και την περίπτωση εκείνη της δόκιμης αστυφύλακος, που ήταν undercover, όχι στη γιάφκα, αλλά στο οικείο αστυνομικό τμήμα!!!!

Πώς βλέπετε σε αμερικάνικες ταινίες κάποιον αστυνομικό να εισχωρεί σε συμμορίες για να μαζεύει στοιχεία ώστε να γίνουν συλλήψεις;

Καμία σχέση.

Το δικό μας μπουμπούκι εισχώρησε στην αστυνομία για να δίνει πληροφορίες στον γκόμενο, που παρεμπιπτόντως ήταν σκληρός κακοποιός.

Και τι έκαναν οι συνάδελφοί της στο τμήμα; 

Δεν πήραν χαμπάρι για τι κουμάσι πρόκειται;

Τι έκανε το περίφημο «Εσωτερικών Υποθέσεων» της ΕΛ.ΑΣ;

Δεν έβλεπαν στα σόσιαλ μύδια αναρτήσεις και φωτό της παρέα με τους καταζητούμενους;

Πάντως, για να τα λέμε όλα, έγιναν 32 συλλήψεις.

Μπράβο… μόνο που μέχρι να γίνει η δίκη, αν γίνει εντός της δεκαετίας, όλοι θα είναι έξω, με περιοριστικούς (χα χα) όρους, και αν ποτέ καταδικαστούν θα τους επιβληθεί ποινή με αναστολή…

Να ‘χαμε να λέγαμε δηλαδή.

Διότι όπως λένε ειδικοί και μη, μπορεί η αστυνομία να κάνει τη δουλειά της, αλλά οι δικαστές τους αφήνουν όλους ελεύθερους διότι η ελεήμων νομοθεσία μας τους δένει τα χέρια.

Αυτό πίστευα κι εγώ μέχρι που έμαθα, πριν από έναν περίπου μήνα, μια περίεργη είδηση.

Στη Λάρισα, κάποιοι νεαροί επιτέθηκαν σε περιπολικό και έδειραν άγρια δυο αστυνομικούς.

Έσπευσαν συνάδελφοί τους, και κατάφεραν να συλλάβουν έναν εκ των πρωτεργατών.

Και το ρεζουμέ; 

Πήγε αυτόφωρο, και καταδικάστηκε σε 37 μήνες φυλάκιση χωρίς αναστολή!

Δηλαδή τον έχωσαν μέσα. Πρωτοφανές…

Άρα τι συμβαίνει; Μπορούν οι δικαστές να τιμωρήσουν πραγματικά κάποιον κακοποιό, χωρίς η νομοθεσία να τους δένει τα χέρια;

Δυο μέτρα και δυο σταθμά;

Μήπως ...

 

ΝουΔοΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Νόμος είναι το δίκιο του τραπεζοκαθίσματος!

Γράφει το ΕΜΟ ΤΕΑΜ

Κανένα μέτρο για τον covid δεν ισχύει πια, όποιος φοράει μάσκα στο δρόμο, οι περαστικοί τον κοιτούν με λύπηση έτοιμοι να του δώσουν ένα ευρώ, αλλά τα μέτρα στην εστίαση καλά κρατούν.

Όχι, μη σκεφτείτε περιορισμό στο συνωστισμό στα ορθάδικα, εκεί θα είμαστε όλοι μαζί, κολλητά, τσικ του τσικ, τόσο κοντά, όσους τους πρώτους 3 μήνες μιας σχέσης.

Αναφερόμαστε στα τραπέζια και στις καρεκλίτσες των μαγαζιώνε.

Μιλάμε για την απόλυτη κατάντια: να εκτείνονται όσο γουστάρουν, κάτω από μπαλκόνια κατοικιών, έξω από τις στέγες μέσα στις καρδιές, καλημέρα φρεντάρα καλημέρα.

Η τροπολογία λέει πως  παραχωρούμενος χώρος μπορεί να εκτείνεται μέχρι του διπλάσιου του χώρου της αρχικής παραχώρησης, ή να είναι ικανός για ανάπτυξη του ίδιου αριθμού τραπεζοκαθισμάτων.

Δηλαδή κανένα έλεος.

Νόμος είναι το δίκιο του τραπεζοκαθίσματος!

Θέλει ...

 

ΝουΔοΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Προσωπικός γιατρος - απόψε αυτοσχεδιάζουμε!

 

Του Δημήτρη Θεοδωρόπουλου

 

Παλιά τον λέγαμε οικογενειακό γιατρό αλλά όπως συμβαίνει πάντα κάθε Κυβέρνηση προσπαθεί με κάποιες επικοινωνιακές πινελιές να δείξει ότι κάνει κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό….

Και επειδή η παρούσα Κυβέρνηση ήταν τόσο σίγουρη για την οργανωτική πληρότητα του προγράμματος που εξήγγειλε πρόλαβε να μας πει ότι θα επιβληθούν ποινές σε όποιον «ιδιότροπο» δεν δεχτεί να έχει έναν προσωπικό γιατρό σε πρώτη ζήτηση.

Τώρα όμως νωρίς νωρίς είδε ότι κάτι δεν πάει καλά και τρέχει κακήν κακώς να μαζέψει τα αμάζευτα.

Βλέπεις οι γιατροί δεν έτρεξαν ενθουσιασμένοι να ενταθούν στο σύστημα οπότε κάτι πρέπει να γίνει μπας και σωθούν τα όποια προσχήματα μέχρι τις εκλογές και μετά βλέπουμε.

Παλιά μας τέχνη κόσκινο που λέει ο λαός μας.  

Είπε λοιπόν το Υπουργείο να βάλει μέσα και κάποιες νέες ειδικότητες μπας και αυξηθεί ο αριθμός των διαθέσιμων γιατρών.

Η ιδέα μεγαλοφυής.

Ο Υπουργός σαν δικηγόρος εννοείται ότι κατέχει το θέμα σε βάθος.

Σκέφτηκε λοιπόν ότι κάποιοι γιατροί πριν την ειδικότητα είχαν κάνει αρχικά και παθολογία οπότε μπορούν τώρα να τους πούμε παθολόγους για την ανάγκη του συστήματος.

Είναι να απορείς πως δεν το είχαν σκεφτεί πριν.

Αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ.

Από όλα αυτά τεκμαίρεται πέραν πάσης αμφιβολίας ότι έχουμε μια Κυβέρνηση που αν μη τι άλλο έχει συγκεκριμένο πρόγραμμα.

Δεν αυτοσχεδιάζει όπως κάποιοι κακώς κάκιστα την κατηγορούν.

Πάντως είναι τόσο σίγουρος ο Υπουργός για την επιτυχία του προγράμματος μετά τις τελευταίες παρεμβάσεις που μετέθεσε χρονικά την επιβολή των προστίμων και βλέπουμε.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι αν μη τι άλλο θα έχει πολύ πλάκα να επιβάλει η Κυβέρνηση πρόστιμα στον πολίτη που δεν βρήκε διαθέσιμο γιατρό να γραφτεί.

Όλα αυτά βέβαια από την στιγμή που μερικά στατιστικά για το σύστημα υγείας της χώρας είναι τουλάχιστον τρομακτικά.

·        Διατηρούμε επάξια την πρωτιά στους θανάτους από covid αλλά η Κυβέρνηση κάνει ότι δεν καταλαβαίνει και θεωρεί επιτυχημένη την διαχείριση που έκανε

·        Έχουμε κάπου 30% λιγότερους διαγνωσμένους καρκίνους.

Όχι βέβαια ότι έπεσε η νοσηρότητα απλά δεν έγινε διάγνωση στα χρόνια της πανδημίας και όλοι καταλαβαίνουμε τι σημαίνει πρακτικά αυτό για τους συμπολίτες μας που δεν έχουν διαγνωστεί…..

·        Η λίστα των χειρουργείων στο Νοσοκομείο παίδων, και όχι μόνο, μεγαλώνει λόγω της έλλειψης αναισθησιολόγων και η διαφωνία είναι πόσοι ήταν επί ΣΥΡΙΖΑ και πόσοι επί ΝΔ.

Είναι ενδιαφέρουσα και λίαν καθησυχαστική η άποψη του Υπουργού ότι...

 

Υπαρκτού αριστερο-σουργελο-ξεφτιλαρόπληκτου ελληνισμού κωμωδία

 

Σαν σήμερα (30/9/ΧΧΧΧ)

 

1846: Ο δρ Γουίλιαμ Μόρτον χρησιμοποιεί για πρώτη φορά τον αιθέρα ως αναισθητικό για την εξαγωγή δοντιού, στο Τσάρλεστον της Μασαχουσέτης.

1922: Η ελληνική κυβέρνηση αποδέχεται τη συμφωνία της Διάσκεψης των Μουδανιών, με την οποία δίδεται στους Τούρκους και η Ανατολική Θράκη μέχρι τον Έβρο.

1988: Ο Ανδρέας Παπανδρέου υποβάλλεται σε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς στο Χέρφιλντ του Λονδίνου.

1955: Σκοτώνεται σε τροχαίο ο Τζέιμς Ντιν.

1978: Πεθαίνει ο Λαυρέντης Διανέλος.

2018: Εφυγε από τη ζωή σε ηλικία 94 ετών ο τραγουδιστής Σαρλ Αζναβούρ ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ευρωπαϊκού -και όχι μόνο- πενταγράμμου

 

 

 

 

 

30/9/2019: Πέθανε  στη Νέα Υόρκη, σε ηλικία 74 ετών, (εξαιτίας πολυοργανικής ανεπάρκειας και σηψαιμικού σοκ, επιπλοκών του τραυματισμού της στη σπονδυλική στήλη που είχε υποστεί πριν από τέσσερα χρόνια) η θρυλική αμερικανίδα ερμηνεύτρια της όπερας Τζέσι Νόρμαν 

KKE-δο-ΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Πλασιέ χαλασμένων ψυγείων

 

Ακολουθούν μερικές σκέψεις για την ετήσια περιφορά του σκηνώματος του κομμουνισμού στο φεστιβάλ της ΚΝΕ

Από τον Παναγιώτη Λιάκο

Το ΚΚΕ θυμίζει κατάστημα που πουλάει χαλασμένες οικιακές συσκευές, οι οποίες δεν αγοράζονται σε κανένα σημείο του πλανήτη. Οι συσκευές αυτές έχουν τη χειρότερη φήμη όλων και δεν έχουν λειτουργήσει πουθενά.

Όποιοι τις φορτώθηκαν (αυτές πωλούνται με το στανιό, πάντοτε υπό την απειλή των όπλων) έκαναν τάμα στον Μεγαλοδύναμο να τις ξεφορτωθούν, διότι, όσο μεγαλύτερη βλάβη έβγαζαν τόσο αυξανόταν ο κίνδυνος για τη ζωή τους.

Ηταν δε τόσο βλακώδης η κατασκευή τους ώστε οι άνθρωποι που αναγκάστηκαν να ζήσουν δίπλα σε χαλασμένα ψυγεία, τηλεοράσεις, κουζίνες και πλυντήρια του μαρξισμού – λενινισμού ησχολούντο μόνο με ένα πράγμα: την απόδραση. 

Άνθρωποι και κομμουνιστικοί μηχανισμοί δεν χωρούν στο ίδιο μέρος, δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Είτε ο άνθρωπος πρέπει να αποκτηνωθεί είτε η συσκευή να διαλυθεί και να οδηγηθεί στα παλιατζίδικα, στη χωματερή.

Οι ελληνόφωνοι πλασιέ των χαλασμένων συσκευών επιμένουν ότι αυτές δούλεψαν, δουλεύουν και θα δουλέψουν ακόμα καλύτερα στο μέλλον – παρότι μερικά δισεκατομμύρια χρήστες έχουν εντελώς διαφορετική άποψη. Οποτε γίνεται λόγος για τα «βραχυκυκλώματα» και τα θανάσιμα «ατυχήματα» στην ΕΣΣΔ, στην Αλβανία, στην Καμπότζη, στη Ρουμανία, στην Πολωνία, στην Ουγγαρία και αλλού, οι πλασιέ έχουν βρει δικαιολογία: οι χρήστες δεν διάβασαν καλά το εγχειρίδιο χρήσης. Αυτό που λειτούργησε εκεί δεν ήταν ακριβώς κομμουνισμός.

Συνεχίζουν δε τις ρητορείες τους με εσχατολογικές αναλύσεις για το «αναπόφευκτο» να λειτουργήσει κάποτε το ψυγείο τους, καθιστώντας απαγορευτική τη λειτουργία οποιουδήποτε άλλου ψυγείου στην πλάση και με αγιογραφικούς εγκωμιασμούς για μαζικούς δολοφόνους, όπως ο Στάλιν, ο Λένιν και λοιποί αιμοσταγείς.

Αξιοπερίεργο είναι ότι το ελληνόφωνο κατάστημα – αντιπροσωπία του κομμουνισμού ...

 

ΠΑΣΟΚοΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Ποιος θα ψηφίσει ΠΑΣΟΚ αν η ψήφος του ειναι τζόγος;

 

Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ

Tα εκλογικά ποσοστά του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, δεν πρόκειται να φτάσουν διψήφιο νούμερο. Καταλαβαίνω ότι γράφοντας το αυτό μπορεί να γίνομαι δυσάρεστος σε κάποιους συμπολίτες, αλλά τους διαβεβαιώνω ότι τα μονοψήφια αυτά δεν θα είναι αποτέλεσμα της πρόβλεψής μου αλλά των προσπαθειών του συντρόφου προέδρου Ανδρουλάκη ο οποίος από την πρώτη μέρα της εκλογής του κάνει ό,τι μπορεί ώστε να είναι αδύνατο να δοθεί σοβαρή απάντηση στην ερώτηση «γιατί να ψηφίσει κάποιος ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ;»

Είμαι σίγουρος ότι ακόμα κι εσείς που μπορεί να βλέπετε με συμπάθεια τα απομεινάρια του κάποτε κραταιού κόμματος, θα δυσκολευτείτε να δώσετε απάντηση που να ξεφεύγει από συναισθηματικές ιστορικές αναφορές που συνδυάζουν τις λέξεις «Αντρέας» και «κρέας». Κι αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή ο σύντροφος Πρόεδρος επιμένει να μην αποκαλύπτει τι τελικά θα ψηφίσει αυτός που θα ψηφίσει το κόμμα του.

Μπορεί για τον ίδιο να μην έχει τόση σημασία, αλλά οι περισσότεροι στις εκλογές ψηφίζουμε για να εκλέξουμε κυβέρνηση. Αυτό είναι το μόνο πραγματικό διακύβευμα των εκλογών για όποιον δεν είναι υποψήφιος βουλευτής ή κομματικό στέλεχος (εκεί υπάρχουν άλλες αγωνίες που είναι όμως αδιάφορες για εμάς). Για τα εκατομμύρια των ανθρώπων η «ισορροπία των δυνάμεων», το αν το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη θα είναι ισχυρότερο από το ΠΑΣΟΚ της Γεννηματά, το αν ο Ανδρουλάκης θα βγει κερδισμένος ή όχι, δεν έχει καμια απολύτως σημασία. Αυτό που θέλει η συντριπτική πλειονότητα όσων πάνε μέχρι την κάλπη για πολιτικούς και όχι για θρησκευτικούς λόγους (όπως ας πούμε οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ) είναι μια κυβέρνηση.

Δυστυχώς για τον σύντροφο Πρόεδρο μόνο δύο εκδοχές κυβέρνησης φαίνονται πιθανές. 

Μια με πρωθυπουργό τον Κυριάκο τον Μητσοτάκη και μια με πρωθυπουργό τον Αλέκση τον Τσίπρα. Κάποιοι ψηφοφόροι θα ψηφίσουν επειδή προτιμούν πρωθυπουργό τον πρώτο και κάποιοι επειδή προτιμούν πρωθυπουργό τον δεύτερο. Κι εκεί τελειώνουν οι εκδοχές της πραγματικότητας. Συνεπώς (και ειδικά σε συνθήκες απλής αναλογικής) ένα μικρό κόμμα που δεν αρκείται στις θρησκευτικές ψήφους, που δεν αισθάνεται άνετα να το ψηφίζουν μόνο οι φανατικοί πιστοί του Αγίου Αντρέα, ενα κόμμα που θέλει να είναι ρυθμιστής, θα πρέπει να εξηγήσει τι σημαίνει η ψήφος σε αυτό. Όχι συναισθηματικά αλλά πρακτικά.  

Και πρακτικά ψήφος στο ΠΑΣΟΚ μόνο δύο πράγματα μπορεί να σημαίνει:  

α) στηρίξη σε κυβέρνηση Τσίπρα με χαλινάρι που θα τον κρατάει μακριά από τα πολύ αριστερά, 

β)στήριξη σε κυβέρνηση Μητσοτάκη με χαλινάρι που θα τον κρατάει από τα πολύ δεξιά. 

Αν ο ψηφοφόρος δεν ξέρει τι από τα δύο ψηφίζει ψηφίζοντας ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ το πιο πιθανό είναι να μην το ψηφίσει καθόλου.

Όλα αυτά τα γράφω γιατί χτες ξανάκουσα τον σύντροφο Πρόεδρο Ανδρουλάκη να λέει ότι πρώτα θα ψηφίσουν οι πολίτες ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και μετά θα μάθουν τι ακριβώς ψήφισαν. Αν δηλαδή ψήφισαν ένα κόμμα που θα βοηθήσει τον Μητσοτάκη να κάνει κυβέρνηση ή ένα κόμμα που θα σταθεί στο πλευρό του Τσίπρα.

Ισως φταίει το ότι ο σύντροφος πρόεδρος, ζώντας μια ζωή στους κομματικούς διαδρόμους, δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι το ΠΑΣΟΚ πια είναι ένα μικρό κόμμα. Και μάλιστα ένα μικρό κόμμα το οποίο δεν έχει καμία διαφοροποίηση από τα μεγάλα. Σε κάποια θυμίζει το ένα, σε κάποια το άλλο και γενικώς η όποια πολιτική του πρόταση ήδη καλύπτεται από τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο μόνος ρόλος που μπορεί να παίξει ένα τέτοιο κόμμα είναι του κυβερνητικού στηρίγματος (που υποτιμητικά όσοι μεγαλοπιάνονται αποκαλούν «δεκανίκι»).  

O ρολος αυτός δεν είναι καθόλου μικρός κι μόνο αν πάσχεις από ψευδαισθήσεις μεγαλείου μπορεί να τον απορρίψεις. 

Μόνο που για να παίξεις καλά αυτόν τον ρόλο πρέπει να σε ψηφίσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι.  

Και για να σε ψηφίσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι πρέπει...

 

ΝουΔοΣΥΡΙΖΑίικο ΜΑΥΡΟΓΙΑΛΟΥΡΑΔΙΚΟ: Οι ανησυχίες των αγορών

Του ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΛΙΤΣΗ

 Τι βλέπουν οι αγορές και ανησυχούν για την Ελλάδα; 

 Είναι γνωστό ότι ο ESM, στα χέρια του οποίου είναι το πολύ μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους, μας έχει δώσει μακρά περίοδο χάριτος: Εως το 2033 δεν πληρώνουμε τόκους. Επίσης, ότι η Ελλάδα θα μπει στην ανηφόρα των μεγάλων αποπληρωμών μετά το 2043, δυστυχώς, οι νεότερες γενιές θα αναστενάξουν μέχρι το 2060. Τέλος, σημαντικό, τα ελληνικά ομόλογα έχουν χρυσό χορηγό την ΕΚΤ: επαναγοράζει όσα ελληνικά ομόλογα αποφασίσει να πουλήσει οιοσδήποτε ομολογιούχος και μηδενίζει το άμεσο ρίσκο της χώρας.

Και όμως, η απόδοση του ελληνικού 10ετούς ομολόγου έχει ανέβει στο επίπεδο του 4,46%, πάνω από τρεις ποσοστιαίες μονάδες από τις αρχές του έτους και σχεδόν μιάμιση μονάδα πάνω από εκεί όπου βρισκόταν πριν από περίπου ένα μήνα. Αυτή η αύξηση δεν οφείλεται στη γενική άνοδο των επιτοκίων διεθνώς αλλά σε αιτίες με αναφορά στην Ελλάδα. Απόδειξη είναι ότι, τον τελευταίο μήνα, η απόδοση του ελληνικού 10ετούς αυξάνεται περισσότερο από τις αποδόσεις όλων των άλλων ευρωπαϊκών ομολόγων: Το spread του ελληνικού με το γερμανικό 10ετές ανέβηκε στις 2,525 μονάδες, με το γαλλικό στις 1,96, με το ισπανικό στις 1,39 μονάδες κ.ο.κ. Τι φταίει;

Δύο είναι οι νέοι κίνδυνοι που τιμολογούν οι αγορές και αποτυπώνονται στις αυξημένες αποδόσεις των ομολόγων μας. 

Ο ένας δεν εξαρτάται από εμάς. 

Ο άλλος προκαλείται από το πολιτικό σύστημα της χώρας μας.

Ο πρώτος κίνδυνος προέρχεται από τα «γεράκια» της ΕΚΤ, που έχουν πάρει το πάνω χέρι στη Φρανκφούρτη. Πλέον των μεγάλων αυξήσεων που επιβάλλουν στα επιτόκια της τράπεζας (οι οποίες εφόσον συνεχιστούν έτσι θα σύρουν την Ευρώπη σε μια βαθύτατη ύφεση), τώρα πιέζουν να αντιστραφεί η ποσοτική χαλάρωση και να μετατραπεί σε ποσοτικό σφίξιμο: Η ΕΚΤ, αντί να επαναγοράζει στη δευτερογενή αγορά ευρωπαϊκά ομόλογα, να αρχίσει να πουλάει όσα ήδη έχει στο χαρτοφυλάκιό της – όπως κάνει η Fed. Η Ελλάδα, που ήταν η πλέον ευεργετημένη από τις επαναγορές, θα υποστεί δραματικές συνέπειες από την αντίστροφη διαδικασία. Αυτός ο κίνδυνος είναι υπαρκτός.

Ο δεύτερος είναι εσωτερικής παραγωγής, καταγράφηκε στην τελευταία έκθεση του οίκου Moody’s, είναι ο πολιτικός κίνδυνος. Κατά τη γνώμη μου, προκύπτει από δύο συνιστώσες: 

Η μία είναι ότι η κυβέρνηση, με την πολιτική συγκάλυψης στο σκάνδαλο των υποκλοπών, αφενός περιορίζει τις πιθανότητες αυτοδυναμίας της (ένα κρίσιμο ποσοστό φιλελεύθερων ψηφοφόρων απεχθάνεται παρακρατικές πρακτικές σαν αυτές που συγκαλύπτονται στην ΕΥΠ), αφετέρου γκρεμίζει κάθε πιθανή γέφυρα συνεννόησης για κυβερνητική συνεργασία με το τρίτο κόμμα. Ο κοινωνικός μιθριδατισμός δουλεύει για την υποβάθμιση του θέματος μεν, αλλά αρκούν μικρές μετατοπίσεις ψηφοφόρων για να γίνουν σημαντικές ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό.

Η δεύτερη συνιστώσα του πολιτικού κινδύνου είναι...