ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΨΕΚΑΣΜΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Η υποχρεωτικότητα άργησε μια μέρα

 Γράφει το ΕΜΟ ΤΕΑΜ

 

Κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Η υποχρεωτικότητα ήταν μονόδρομος.

Εμείς είχαμε υποστηρίξει την πρόταση υποχρεωτικού εμβολιασμού, όλων των μισθοδοτούμενων από τον κρατικό κορβανά.

Αποφασίστηκε με κριτήριο την πίεση στο ΕΣΥ η ηλικιακή υποχρεωτικότητα.

Οι άνω των 60, είναι σύνηθες να νοσούν βαριά, μιας και όλο και κάποιο υποκείμενο θα έχουν κατά τη έβδομη και βάλε δεκαετία του βίου τους.

Έχει και μια άλλη διάσταση η υποχρεωτικότητα που εξαγγέλθηκε.

Δεν σε υποχρεώνει κανείς, φτάνει να ρίχνεις ένα κατοστάρικο το μήνα, στον κουβά για το ΕΣΥ.

Και ανέπτυξε τις θεωρίες σου για τα μπόλια, το φάιβ τζι, τα τζιτζίκια, το 666, τον πόλεμο των ξένων κέντρων.

Όχι όμως τζάμπα.

Κυνικά να το πούμε, κάποια στιγμή, ακόμη και εκτός Covid θα χρειαστείς τις υπηρεσίες του συστήματος Υγείας.

Οπότε συμβάλεις στην αναβάθμισή του, θα έχεις και όλα α δίκια του κόσμου να ζητάς απολογισμό για το που πήγαν τα λεφτά σου.

Τα οποία λεφτά υπάρχουν, αλλά αυτή είναι μια Κιναλοπασοκοσυζήτηση που θα μας απασχολήσει όλη την τρέχουσα εβδομάδα.

Προς το παρόν να πούμε πως η υποχρεωτικότητα άργησε (πολύ παραπάνω) από μια μέρα.

Αλλά αυτά συμβαίνουν όταν πας με τη λογική «βλέποντας και κάνοντας». Διότι υπάρχει και το πολιτικό κόστος αν παρθούν υπερβολικά μέτρα σου λέει.

Μια αστεία συζήτηση από τη στιγμή που έχουμε ζήσει καραντίνες, που αντιμετωπίζαμε τους άλλους σα λεπρούς, αλλά...

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΨΩΝΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Οι πολιτικοποιημένοι καλλιτέχνες κι ο Ρινόκερος

 

Γράφει  ο Μιχάλης Δεμερτζής

Ένα εκ των βασικών θεμάτων της επικαιρότητας την εβδομάδα που μας διανύουμε ήταν η αποχώρηση του ηθοποιού Άρη Σερβετάλη από την παράσταση «Ρινόκερος», το γνωστό θεατρικό έργο του Ιονέσκο, επειδή αντιτίθεται στο μέτρο που απαγορεύει στους ανεμβολίαστους να μπαίνουν στα θέατρα. 

Ωστόσο, κακώς έγινε θέμα. Οι επαναστατικές τάσεις των Ελλήνων καλλιτεχνών κάθε άλλο παρά είδηση είναι.

Συγκεκριμένα, πολλοί από αυτούς, τουλάχιστον στην Ελλάδα, φαίνεται να έχουν το ίδιο ζήτημα: Γίνονται καλλιτέχνες περισσότερο από ματαιοδοξία και λιγότερο για να ασκήσουν τέχνη. Δεν είναι τυχαίο που το ευρύ κοινό γνωρίζει τις πολιτικές πεποιθήσεις (ενίοτε και ακριβώς το κόμμα που ψηφίζουν) πολλών γνωστών Ελλήνων καλλιτεχνών, όπως δεν είναι καθόλου τυχαίο και το ότι οι περισσότεροι από αυτούς τρέχουν πιο πολύ σε κοινωνικές και πολιτικές εκδηλώσεις, παρά για να δουλέψουν.

Θα μου πείτε είναι δύσκολοι οι καιροί, πρώτα η οικονομική κρίση και αμέσως μετά η πανδημία, και δεν είναι καθόλου εύκολο να σιωπήσει και να μην εκφραστεί πολιτικά ένας δημοφιλής καλλιτέχνης. Σύμφωνοι, αλλά αν μιλάνε περισσότερο από ό,τι δουλεύουν, εκ των πραγμάτων δεν είναι και τόσο καλλιτέχνες, σωστά; 

 Ίσως αγαπούν την εικόνα τους ή τον ήχο της φωνής τους περισσότερο από την τέχνη τους, ίσως πάλι να δυσκολεύονται να βρουν το δρόμο τους καλλιτεχνικά και θεωρούν παραγωγικότερο να το παίζουν επαναστάτες, ποιος ξέρει... 

Το μόνο βέβαιο είναι πως στην Ελλάδα, καλώς ή κακώς, έχουμε πολλούς τέτοιους και μάλλον μας αρέσουν. Αν δεν μας άρεσαν, δεν θα ήταν τόσοι πολλοί...

Από την άλλη, ξέρετε ποιοι είναι όντως καλλιτέχνες; 

 Εκείνοι που λένε πολλά μιλώντας απλώς μέσα από τη δουλειά τους. 

Αυτοί δεν μας αρέσουν και τόσο... Ή τουλάχιστον δεν αρέσουν σε εκείνη τη μερίδα του κοινού που πολιτικοποιεί τα πάντα και στους ψευτοεπαναστάτες που έχουν απαιτήσεις από όλους εκτός από τον εαυτό τους. Θυμάστε τους καλλιτέχνες που συμμετείχαν στο αντιμνημονιακό μέτωπο και βγήκαν το 2015 στο πεζοδρόμιο υπέρ του δημοψηφισματικού «Όχι»; Ε, μιλάμε για τους άλλους, τους απέναντι, οι οποίοι τότε κατηγορήθηκαν ως «πουλημένοι» στο σύστημα ή ακροδεξιοί. Σου λέει, «τι καλλιτέχνες είναι αυτοί αν δεν συντάσσονται με το όνειρο;» 

Η απάντηση είναι πως είναι καλλιτέχνες που θέλουν να χειροκροτηθούν για το αποτέλεσμα της εργασίας τους και όχι για πολιτικές φανφάρες. Αν θέλετε και ονόματα, είναι ο Ρουβάς, είναι ο Μπέζος, ο Μαρκουλάκης, ο Αρκάς και κάποιοι λίγοι ακόμα, που ενδιαφέρονται υπερβολικά πολύ για τη δουλειά τους για να τη σταματήσουν και να τρέχουν να κρατάνε σημαίες στις πλατείες και να υψώνουν γροθιές. Ό,τι έχουν να εκφράσουν, βλέπετε, το εκφράζουν πρωτίστως εργαζόμενοι.

Στον αντίποδα, ο Σερβετάλης εξέφρασε τη θέση του σταματώντας να εργάζεται... Επειδή, λέει, αδυνατεί να υποστηρίξει τον διαχωρισμό ανθρώπων σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους που επιβάλλει (sic) η κυβέρνηση. Εν τω μεταξύ, για να δει κανείς την παράσταση «Ρινόκερος» έπρεπε να πληρώσει εισιτήριο! Ούτε πέρασε από το μυαλό του «ενωτικού» Άρη Σερβετάλη να βγει στις πλατείες και να παίζει παραστάσεις δωρεάν, ώστε να μη διαχωρίζονται οι έχοντες χρήματα για εισιτήριο με τους μη έχοντες. Ο μόνος διαχωρισμός που καταλαβαίνει είναι το «εμβολιασμένοι-ανεμβολίαστοι» και θεωρεί ότι τον προκαλούν τα κυβερνητικά μέτρα, την ώρα που το εμβόλιο διατίθεται από το κράτος δωρεάν και όποιος θέλει πηγαίνει και το κάνει!

Προφανώς αδυνατεί να καταλάβει, όπως και πολλοί άλλοι, ότι στην πραγματικότητα με αυτά τα μέτρα προστατεύεται η δημόσια υγεία, η οποία είναι πυλώνας συνοχής για την κοινωνία. Ο διαχωρισμός δηλαδή προκαλεί τα μέτρα, όχι τα μέτρα το διαχωρισμό. 

Ο Σερβετάλης, όμως, τα βλέπει ανάποδα: Υπάρχει ο διαχωρισμός εμβολιασμένων-ανεμβολίαστων, υπάρχει και το μέτρο για τα θέατρα και τους κλειστούς χώρους που τους αφορά, άρα ο διαχωρισμός είναι το μέτρο!

Μάλλον τον επηρέασε υπέρ το δέον το...

 

ΕΘΝΙΚΑ ΨΕΚΑΣΜΕΝΑ ΨΩΝΙΑ: Φωτογενής υποκρισία κακομαθημένων ψωναράδων

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του ΑΡΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ

Τι θα απαντούσαμε σε κάποιον αν μας έλεγε ότι αρνείται να πάρει τα φάρμακα που του συνταγογράφησε ο γιατρός του, μέχρι αυτά να γίνουν διαθέσιμα για όλους όσοι τα επιθυμούν, ακόμη και αν δεν είναι ασθενείς; 

Τι θα του λέγαμε αν δεχόταν να επιβιβαστεί σε ένα αεροπλάνο μόνον εφόσον επιτραπεί σε όλους τους καπνιστές να καπνίζουν κατά τη διάρκεια της πτήσης; 

Κατ’ αρχάς, θα γελούσαμε εις βάρος του. Αν όμως έπρεπε να του πούμε οπωσδήποτε κάτι, θα του λέγαμε ότι είναι παράλογος. Οτι έχει μπερδέψει την ελευθερία με ένα όνειρο ρομαντικοποιημένης αυθαιρεσίας, αδιαφορώντας για τις συνέπειες της τελευταίας. 

Οτι οι διαχωρισμοί μπορεί να ηχούν άσχημα, αλλά δεν εμπεριέχουν κάτι εγγενώς κακό· ίσα ίσα, μπορούν να αποβούν ιδιαίτερα χρήσιμοι, ακόμη και σωτήριοι, αρκεί να αιτιολογούνται επαρκώς.

Η δημόσια υγεία είναι μια επαρκής αιτιολογία.

Η περίπτωση του ηθοποιού Αρη Σερβετάλη, ο οποίος παραιτήθηκε από τη δημοφιλή παράσταση στην οποία πρωταγωνιστούσε, αρνούμενος να αποδεχτεί τον «διαχωρισμό των ανθρώπων» εφόσον η πρόσβαση στο θέατρο επιτρέπεται πλέον μόνο σε εμβολιασμένους, είναι ενδεικτική μιας ευρύτερης παρανόησης σχετικά με τις έννοιες της ελευθερίας, της ισότητας και του περιορισμού: πολύς κόσμος τείνει να πιστεύει ότι ο αυτοπροσδιορισμός του και τα δικαιώματα που του παρέχουν η δημοκρατία και οι νόμοι συνιστούν ένα είδος αντικλειδιού για όλες τις πόρτες.  

Πρόκειται για μια αφελή και ναρκισσιστική νοοτροπία όσων έχουν μάθει πως το αγαθό βρίσκεται μόνο στις καταφάσεις και ότι η δικαιοσύνη σημαίνει πρόσβαση των πάντων στα πάντα ή ταυτόχρονη ικανοποίηση όλων των αιτημάτων όλων των ανθρώπων. 

Η πραγματικότητα απέχει παρασάγγας. Ο λόγος που οι οργανωμένες κοινωνίες συνεχίζουν να υπάρχουν, είναι ακριβώς επειδή διαχωρίζουν: το σωστό από το εσφαλμένο, το νόμιμο από το παράνομο, το εφικτό από το ανέφικτο, το ασφαλές από το επικίνδυνο.  

Στις σύγχρονες κοινωνίες, οι επιλογές των πολιτών δεν υπαγορεύονται από μάγους, ξόρκια και προλήψεις, αλλά στοιχειοθετούνται επιστημονικά και προτάσσονται πολιτικά. Ο καθένας διαλέγει την πλευρά του, απολαμβάνει οφέλη και υφίσταται συνέπειες.

Ο διαχωρισμός εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων δεν στερεί δικαιώματα από τους ανεμβολίαστους.  

Θέτει προϋποθέσεις για την άσκησή τους, πράγμα που συμβαίνει με τα δικαιώματα γενικώς. Για τον ίδιο λόγο που δεν μπορούμε να χτίσουμε όπου θέλουμε ή να ακούσουμε μουσική στην ένταση που θέλουμε όποτε θέλουμε, δεν μπορούμε εν μέσω πανδημίας να διαχειριζόμαστε τη φυσική μας παρουσία με τρόπο που θέτει σε εξακριβωμένο κίνδυνο τους συμπολίτες μας και το σύστημα υγείας, εφόσον υπάρχει άλλος τρόπος –επιστημονικά εγκεκριμένος και πιστοποιημένα πιο ασφαλής– να συνυπάρξουμε στους ίδιους χώρους.  

Φυσικά, τα μέτρα προστασίας από τον κορωνοϊό, στον βαθμό που αποτελούν πολιτικές αποφάσεις, επιδέχονται ανάλυση, κριτική και διαφωνία. Η επιστήμη, όμως, ειδικά σε περιόδους κρίσης, δεν αποτελεί προϊόν λαϊκής διαπραγμάτευσης. Είναι ό,τι καλύτερο διαθέτουμε μέχρι η ίδια να βελτιώσει τον εαυτό της και να βγάλει νέα συμπεράσματα, πάντα με τις τυπικές διαδικασίες διά των οποίων η επιστήμη προοδεύει – όχι δηλαδή μέσω αυτονομημένων πτυχιούχων χωρίς επαφή με τις έρευνες και τις εξελίξεις. Η μη συμμόρφωση με τις επιταγές της επιστήμης δεν είναι «άποψη». Εφόσον, δε, συμπαρασύρει και άλλους εκτός από εμάς, είναι αντικοινωνική και εν δυνάμει εγκληματική συμπεριφορά.

Οι κοινωνίες περιέχουν πάντα μερίδες ανθρώπων που αντιτίθενται στην υπευθυνότητα όταν αυτή αποδεικνύεται δυσάρεστη ή δεν αποφέρει επαίνους και επιβραβεύσεις. Ορισμένοι απλώς δεν καταλαβαίνουν την αναγκαιότητα του να συμπεριφέρονται ως ενήλικοι, με αποτέλεσμα να περνάνε μια ζωή ως φαιδρά αποτυπώματα της παιδικής τους ηλικίας. Δεν τους νοιάζει το εμβόλιο – ίσως αν το πλήρωναν να τους ένοιαζε λίγο παραπάνω. Επειδή όμως πρέπει να το κάνουν, επιλέγουν να το αντιπαθούν. «Κανείς δεν θα μας πει τι θα κάνουμε!» – αντηχούν ο εγωισμός και η αντιδραστικότητα, ελπίζοντας να εκληφθούν ως «αντίθετη γνώμη».  

Στην πραγματικότητα, έχουμε να κάνουμε με απροσάρμοστες, εριστικές υπάρξεις που ψυχαγωγούνται κάνοντας τις δύσκολες και επενδύοντας στην ταραχή. Κάποιοι άλλοι είναι λίγο πιο πονηροί. Μέσα στον παραλογισμό βρίσκουν ψήγματα συμφέροντος και το πτώμα μιας επανάστασης –πάντα υπάρχει μία επανάσταση– το οποίο θα αναστηθεί και θα τους δοξάσει – για την εξυπνάδα τους, το θάρρος τους, την ικανότητά τους να λένε την αλήθεια, ενώ εμείς οι χαζοί κοιμόμαστε. Μπορεί να μην το κάνουν συνειδητά και ο ψευδοαντισυστημισμός να είναι ένα δέλεαρ που τους μαγνητίζει παρά τη θέλησή τους. Μπορεί τελικά να μην είναι πονηροί αλλά αδύναμοι.

Αν ο Αρης Σερβετάλης κόπτεται για τους διαχωρισμούς των ανθρώπων, ίσως πρέπει να αποχωρεί από παραστάσεις κάθε φορά που...

 

ΕΘΝΙΚΕΣ ΨΩΝΑΡΕΣ: Ει µη τραγουδισταί ήσαν, ουδέν αν ην των ηθοποιών μωρότερον

Του Βασίλη Αγγελικόπουλου

Ει µη τραγουδισταί ήσαν, ουδέν αν ην των ηθοποιών μωρότερον | θα μπορούσε να πει κανείς, αν συνηθίζει να διαβάζει δηλώσεις καλλιτεχνών αμφοτέρων των κλάδων. 

Δεν είναι πρέπον βεβαίως το τσουβαλιάζειν, γενικεύοντας αδιακρίτως. | Υπάρχουν και μεταξύ αυτών σώφρονες γλώσσες, πέρα και πάνω από ταλέντα ή μη. | Και μάλιστα όχι σε πολύ μικρότερο ποσοστό απ’ ό,τι συμβαίνει σε άλλους κλάδους προβεβλημένων επαγγελμάτων, | όπως λ.χ. σε βουλευτές, δημοσιογράφους, ραδιοπαρουσιαστές και ποικίλες τηλεπερσόνες, οι οποίες μάλιστα διακρίνονται και ως μαμές δηλώσεων και απόψεων σημαντικών ή και, συνήθως, απολύτως ασήμαντων καλλιτεχνών. | Ωστόσο, η παραλλαγή του αρχαίου γνωμικού, στην αρχή της στήλης, έχει κι αυτή το αντίκρισμά της, | όσο τουλάχιστον είχε και η παιγνιώδης, αλλ’ όχι άσχετη με την πραγματικότητα, σύγκριση μεταξύ αρχαίων ιατρών και γραμματικών. 

 Η αρκετών δεκαετιών επαγγελματική επαφή μου και με τους δύο αυτούς κλάδους καλλιτεχνών με έκανε συχνά να σκέφτομαι πόσο δίκιο είχε ο αείμνηστος συγγραφέας και φιλόλογος Γιώργος Ιωάννου για κάτι σχετικό που είχε γράψει στο θρυλικό «Φυλλάδιό» του. | Απότοκο μιας συνεργασίας που είχε με θεατρικούς για την παρουσίαση ενός έργου του στη σκηνή. 

 Αλλά πέρα από την προσωπική εμπειρία, νομίζω πως εύκολα θα κατέληγε κανείς στο ίδιο συμπέρασμα και μόνο παρακολουθώντας δηλώσεις | και μάλιστα σε στιλ «διακηρύξεων» μερικές φορές | ηθοποιών και τραγουδιστών κατά τη δεκαετή διάρκεια της οικονομικής κρίσης. | Και ιδίως κατά την περίοδο της Πρωτηφοράς… |

Ιδού τώρα η πολυσυζητημένη των ημερών απόφαση του ηθοποιού Αρη Σερβετάλη να κλείσει ένα θέατρο, στην παράσταση του οποίου πρωταγωνιστούσε, και ν’ αφήσει αίφνης στην ανεργία τους συναδέλφους του στον θίασο και το λοιπό προσωπικό – για ποιο λόγο; |  

Επειδή απαγορεύτηκε η είσοδος ανεμβολίαστων στα θέατρα κι επειδή ο ίδιος το θεωρεί αυτό κοινωνικά απαράδεκτο διαχωρισμό των ανθρώπων. | 

Τώρα ανακάλυψε αυτός «τον κοινωνικό διαχωρισμό των ανθρώπων», και μάλιστα για ένα ζωτικό υγειονομικό θέμα όπως η αντιμετώπιση μιας πανδημίας. | Ευτυχής στον παράδεισό του, αφού δεν είχε αντιληφθεί μέχρι σήμερα, και σε ώριμη πλέον ηλικία, την ανθρώπινη πραγματικότητα. | Με τους τόσους πολύμορφους και βαθύρριζους «κοινωνικούς διαχωρισμούς». | Μακάριος. |

    Εδώ η ανευθυ- νότητα συναντά ως κακοήθεια συριζαϊκές ερινύες.

Κι επειδή είπε και κάτι για «σεβασμό στην ελευθερία του ανθρώπου να διαθέτει όπως θέλει τον εαυτό του» κτλ, | ίσως του φανεί χρήσιμο το εξής απλό και πασίγνωστο, όπως το διατύπωσε ο μέγας Δημόκριτος: | 

ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Ο εθνικός μας μηνυτής, Παναγιώτης Δημητράς

 

Του ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ

Γράφοντας αυτό το κομμάτι ξέρω ότι η τιμή της πιθανότητας να δεχθώ μήνυση, προσεγγίζει τη μονάδα, είναι, δηλαδή, σχεδόν βέβαιο.  

Από την άλλη, όμως, οι πιθανότητες να μη φτάσει η μήνυση στο ακροατήριο, είναι με το μέρος μου. Διότι οι περισσότερες από τις μηνύσεις που καταθέτει ο Παναγιώτης Δημητράς καταλήγουν στο αρχείο. Την τελευταία δεκαετία υπέβαλε 409 μηνύσεις. Οι 263 αρχειοθετήθηκαν ως αβάσιμες. Και οι υπόλοιπες εκκρεμούν. 

 Όμως, μισό λεπτό. Γράφω λες και γνωρίζουμε όλοι τον Παναγιώτη Δημητρά και το Ελληνικό Παρατηρητήριο του Ελσίνκι. Και είναι από τις περιπτώσεις που δεν γνωρίζεις από πού πρέπει να ξεκινήσεις τις συστάσεις. Από τον άνδρα ή από τον οργανισμό που εκπροσωπεί;  

Χμ, εν προκειμένω δεν αλλάζει κάτι, οι έννοιες ταυτίζονται αν και προσωπικά δυσκολεύομαι να κατανοήσω τι ακριβώς είναι και τι κάνει το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι, το Greek Helsinki Monitor. Στη σχετική ιστοσελίδα μαθαίνουμε ότι πρόκειται για έναν φορέα που ασχολείται με την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα Βαλκάνια, πλην όμως δεν μαθαίνουμε τίποτα για τις Συμφωνίες του Ελσίνκι. Αν τώρα βγάλεις το Greek από τον τίτλο και αναζητήσεις το Helsinki Monitor, θα μάθεις ότι πρόκειται για ένα περιοδικό που άλλαξε τίτλο και πλέον λέγεται Security and Human Rights. Tέλος πάντων, το Greek Helsinki Monitor δηλώνει ότι είναι μέλος μίας σειράς οργανισμών για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την υπεράσπιση μεταναστών και προσφύγων. Δεν πρόκειται, πάντως, για γνωστούς οργανισμούς, ενώ οι ιστοσελίδες ορισμένων δεν λειτουργούν. Και ο Παναγιώτης Δημητράς είναι στη γραμματείας της Ενωσης Ουμανιστών Ελλάδας. Ναι, έχουν και ένωση οι ουμανιστές. 

Τι κάνει, λοιπόν, ο Παναγιώτης Δημητράς; 

Μηνύσεις και δημόσιες καταγγελίες.  

Οι καταγγελίες δεν κοστίζουν τίποτα. Όμως οι μηνύσεις; Έχουν και κόπο (δικηγόρος είναι) και κάποιο κόστος αν και το παράβολο κατάθεσης έχει καταργηθεί εδώ και δύο χρόνια. Και επειδή το θέμα έφτασε στη Βουλή, μετά από ερώτηση του βουλευτή Χριστόφορου Μπουτσικάκη (ΝΔ), ο υπουργός Δικαιοσύνης έδωσε μερικά εντυπωσιακά στοιχεία. 

Ο Παναγιώτης Δημητράς έχει υποβάλει μηνύσεις στα πρωτοδικεία Αθηνών, Αιγαίου, Αν. Κρήτης, Β. Αιγαίου, Δ. Μακεδονίας, Δωδεκάνησου, Εύβοιας, Θεσσαλονίκης, Θράκης, Ιωαννίνων, Καλαμάτας, Κέρκυρας, Κρήτης, Λαμίας, Λάρισας, Ναυπλίου, Πατρών, Πειραιά. Πολλές φορές δε, μία μήνυση στρέφεται εναντίον αρκετών προσώπων. Και εντάξει, όταν η μήνυση πάει στο αρχείο, σκέφτεσαι τον δικαστικό που τη διάβασε, αλλά είναι η δουλειά του. Τι γίνεται όταν πάει στο ακροατήριο; 

Το έπαθε η Σώτη Τριανταφύλλου επειδή έγραψε ότι υιοθετεί την άποψη του Μάρκο Πόλο: «φανατικός μουσουλμάνος είναι αυτός που σου κόβει το κεφάλι, ενώ μετριοπαθής είναι εκείνος που σε κρατάει για να σου κόψουν το κεφάλι.»  

Ο Δημητράς τη μήνυσε με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο. Φυσικά εκείνη αθωώθηκε, αλλά υποχρεώθηκε να έρχεται από το Παρίσι στην Αθήνα για το δικαστήριο.  

Ο ίδιος είχε χαρακτηρίσει τη Φώφη Γεννηματά «ακροδεξιά εθνικίστρια» και τη ΝΔ «ναζιστικό κόμμα». 

Να το δούμε και πιο προσωπικά; 

Πρόσφατα, επικαλούμενος ένα άρθρο μου για τους Ρομά, έκανε ανάρτηση ισχυριζόμενος ότι «το Protagon είναι ρατσιστικό». Με σκωπτική διάθεση του έστειλα ένα μήνυμα, λέγοντας του ότι αυτό σηκώνει μήνυση. Άλλαξε αμέσως την ανάρτηση σε «το Protagon είναι συχνά ρατσιστικό».  

Τι λέτε κύριε Δημητρά; Να ανταλλάξουμε μηνύσεις;  

Ο εκδότης μου συμφωνεί. 

Το ευτύχημα είναι ότι...

 

ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Δικανική ακράτεια

 

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

«Θα σας αποκαλύψω τώρα τη νόσο του αφέντη. Λατρεύει την Ηλιαία και είν’ ερωτευμένος με τις δίκες». Μιλάει ο ένας από τους δύο υπηρέτες του Φιλοκλέωνος στους «Σφήκες» του Αριστοφάνη. Βλέπετε, η δικανική ακράτεια είναι ασθένεια που συνοδεύει τη δημοκρατία από τα πρώτα της κιόλας βήματα.  

Δεν έχει ακόμη βρεθεί ούτε εμβόλιο ούτε φάρμακο για να την αντιμετωπίσει. Iσως θα έπρεπε να ασχοληθεί μαζί της το ΚΕΘΕΑ. Είναι κι αυτή μια εξάρτηση όπως το αλκοόλ, η νικοτίνη ή τα τυχερά παιχνίδια. Μόνον που, σε αντίθεση με αυτές, αυτή φαίνεται πως είναι προσοδοφόρα. Πώς αλλιώς να εξηγήσω το γεγονός πως ένας συμπολίτης μας τη χρησιμοποιεί ως δουλειά πλήρους απασχόλησης;  

409 μηνύσεις έχει καταθέσει τα τελευταία χρόνια ο κ. Παναγιώτης Δημητράς.  

Εξ αυτών οι 263 αρχειοθετήθηκαν ως «προφανώς αβάσιμες». Κοινώς, θεωρήθηκαν ψευδείς. Οι υπόλοιπες είναι στο στάδιο της επεξεργασίας. Κατά την εκτίμηση του υπουργού Δικαιοσύνης κ. Τσιάρα, οι περισσότερες από αυτές θα βρουν τον δρόμο για το αρχείο. Ενδεχομένως κάποιες να φθάσουν στο ακροατήριο, όπως η υπόθεση της Σώτης Τριανταφύλλου, η οποία όμως αθωώθηκε. Τις πληροφορίες αυτές τις αντλώ από την απάντηση του κ. Τσιάρα στην ερώτηση του βουλευτή Πειραιά κ. Μπουτσικάκη για τις δραστηριότητες του πάσχοντος.

Λένε πως η πάθηση αυτή μπορεί να αμβλύνει τη λειτουργία του εγκεφάλου, όμως οξύνει την όσφρηση. Oπως οι αστυνομικοί σκύλοι οσμίζονται τα ναρκωτικά, ο πάσχων οσμίζεται το ιικό φορτίο του ρατσισμού. 

Παρέλειψα μια λεπτομέρεια: η πλειονότητα, αν όχι όλες οι μηνύσεις του, αφορούν τον αντιρατσιστικό νόμο. Μυρίζεται «ισλαμόφοβους», «τσιγγανόφοβους», και δεν μπορεί να αντισταθεί. Μέχρι στιγμής δεν έχει κάνει μήνυση για μικροβιοφοβία, υψοφοβία ή κλειστοφοβία.  

Τον υπογράφοντα τον είχε μηνύσει για «ισλαμοφοβία». Η υπόθεση βρήκε τη θέση της στο αρχείο, όμως ο ίδιος εξακολουθεί να με αποκαλεί «ισλαμόφοβο» στο Διαδίκτυο. Δεν έχει άδικο. Φοβάμαι την ισλαμική επιθετικότητα. Eχω κι εγώ τις αδυναμίες μου. Σας λείπει η όσφρηση και ως εκ τούτου δεν αντελήφθητε ότι η Φώφη Γεννηματά ήταν «ακροδεξιά εθνικίστρια» και η Ν.Δ. ναζιστικό κόμμα – η γλωσσική ακράτεια συνοδός της δικανικής. Eχει καταθέσει μηνύσεις στα μισά πρωτοδικεία της επικρατείας εναντίον του Λιμενικού, εισαγγελέων, υπουργών, του Γεωργιάδη, του Σαμαρά. 

Απορία αφελούς: πώς τόσον καιρό η Δικαιοσύνη δεν αντέδρασε για να θεραπεύσει τον άτυχο συμπολίτη μας από την πάθησή του;  

Είναι ηθική μας υποχρέωση να του συμπαρασταθούμε.

Ως εκ τούτου, προτείνω...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΑ ΣΥΡΙΖΑίικα ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Το κοσμικό ζεϊμπέκικο του Ζεϊμπέκ Χουσεΐν

 

Γράφει ο  Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης


Δεν θα ισχυριστώ τίποτε για τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε για «την αδελφοσύνη των λαών» και την μονομερή «αλληλεγγύη με τον αδελφό τούρκικο λαό» που δεν έχουμε να μοιράσουμε τίποτα παρά μόνο την μισή κατεχομένη Κύπρο, το μισό Αιγαίο, καμιά διακοσαριά νησιά -μαζί με τις ευχαριστίες μας που μας αναγνωρίζουν ότι η Διονυσίου Αρεοπαγίτου ανήκει στον ελλαδικό χώρο και η Ακρόπολη είναι (προς ώρας) ελληνική.

Καθώς, ως γνωστόν, ο τούρκικος πολιτισμός με τα κοσμικά επιτεύγματα μάς έχει αφήσει κυριολεκτικά άφωνους.

Θα  παραμείνω στο γεγονός ότι ο Ζεϊμπέκ Χουσεΐν είναι βουλευτής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μουσουλμάνος το θρήσκευμα, ο οποίος ένα χρόνο μετά από την μετατροπή της Αγίας Σοφίας, μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς, σε τζαμί και πολλά χρόνια μετά τον βίαιο ξεριζωμό κάθε ελληνικού ορθόδοξου στοιχείου από την αδελφή χώρα, καταγγέλλει την χώρα μας ως μη κοσμική και μάλιστα σε αντιδιαστολή με την απόλυτα κοσμική δημοκρατική Τουρκία του Ερντογάν.

Το καταγγέλλει απολαμβάνοντας όλες εκείνες τις ελευθερίες (που καθώς φαίνεται περισσότερο εκμεταλλεύεται παρά εκτιμά) που του παραχωρεί το σύνταγμα και οι νομοί ενός απόλυτα κοσμικού δυτικού κράτους, ιδρυτικού μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Για την ακρίβεια, το πιο ωραίο είναι ότι εμφανίζει την Τουρκία του ισλαμοφασίστα Ερντογάν ως ένα κράτος κοσμικό (εμείς εδώ ζούμε σε άλλον πλανήτη και δεν το πήραμε χαμπάρι) και την Ελλάδα που ανήκει στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του δυτικού κόσμου, σαν μια χώρα όπως το Πακιστάν, για παράδειγμα.  

Το πρώτο πράγμα που σκέφτεται κανείς σε αυτή την απροκάλυπτα προβοκατόρικη αθλιότητα, είναι αν σήμερα στην Τουρκία υπάρχει ελευθερία λόγου, δηλαδή η δυνατότητα να αμφισβητηθεί ο σκληρός ισλαμικός χαρακτήρας της Τουρκίας υπέρ του κοσμικού κράτους – με ακροατή τον Ερντογάν. Δεν γνωρίζω κατά πόσο το Ισλάμ έχει σχέση με την δημοκρατία και κατά πόσο μπορεί να είναι κοσμικό. Μια και το συζητάμε, τι ακριβώς εννοεί λέγοντας κοσμικό κράτος ο Ζεϊμπέκ Χουσεΐν;  

Ποια είναι  στο κοσμικό κράτος της Τουρκίας η θέση των γυναικών, ποια είναι τα δικαιώματα  των  ομοφυλόφιλων;  

Ρωτώ από περιέργεια, γιατί εμείς εδώ που δεν έχουμε κοσμικό κράτος, αγνοούμε αυτά που ξέρει ο μουσουλμάνος ριζοσπάστης Ζεϊμπέκ Χουσεΐν. Γιατί δεν διοργανώνει στη κοσμική  εκλογική του περιφέρεια ένα κοσμικό pride parade να χαρούμε όλοι;

Τι ακριβώς σπούδασε στην Τουρκία και άνοιξαν τα μάτια του ώστε να εντοπίσει την έλλειψη κοσμικού κράτους στην Ελλάδα σε αντίθεση με την Τουρκία που η κοσμική δημοκρατία ξεχειλίζει από τα πεζοδρόμια και δεν προλαβαίνουν να την μαζέψουν;

Το ότι η Ελλάδα πριν 200 χρόνια, εμπνεόμενη από τα προτάγματα του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης εξεγέρθηκε κατά της Οθωμανικής τυραννίας και οικοδόμησε ένα ευρωπαϊκό κράτος που σήμερα του δίνει την δυνατότητα να κακοποιεί ατιμώρητα την πραγματικότητα, το έμαθε στο τουρκικό πανεπιστήμιο που σπούδασε και κατάλαβε ότι η Ελλάδα δεν είναι κοσμικό κράτος;  Ή ήταν εκτός ύλης;

Ο παρατηρητικός Ζεϊμπέκ Χουσεΐν αντελήφθη ποτέ το δάκτυλο του Τούρκου πρόεδρου που έχει πάθει αγκύλωση να χαιρετά σε στυλ «ραμπιά» υποδηλώνοντας πολιτική θέση στους κύκλους των ισλαμιστικών ομάδων;  Τ

ου διαφεύγει μήπως ότι πρόκειται για μία κίνηση που έχει τις αναφορές της στην οργάνωση των «Αδελφών Μουσουλμάνων», αλλά και σε μυστικιστικούς συμβολισμούς που εκπορεύονται από δοξασίες των πιστών Σούφι;

Εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει κανείς να τον μαζέψει; 

Δεν υπάρχει κανείς να τον ρωτήσει, για παράδειγμα...

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ (ΝουΔο)ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΟΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Μετάθεση

Του ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΟΥΣΟΥΛΗ

Θα ήταν αυταρχισμός μια υποχρεωτικότητα στο μέτωπο του εμβολιασμού – για αυστηρά συγκεκριμένες ομάδες γινόταν λόγος – είχαμε ακούσει από επίσημα κυβερνητικά χείλη πριν από μερικές εβδομάδες. 

Μάταια αναζητήσαμε σχετικό εδάφιο στα εγχειρίδια δημοκρατικότητας.

Είναι σύνηθες στην πολιτική. Η αποφυγή. Η αποφυγή της αντιμετώπισης των προβλημάτων μέσα από έναν μηχανισμό διαρκούς μετάθεσης σε μια επόμενη, προσφορότερη φάση. Αν στην ψυχολογία η μετάθεση είναι αντικείμενο μελέτης, στην πολιτική ο μηχανισμός δεν έχει κερδίσει τη δέουσα προσοχή. Δεν πρόκειται για μια τρέχουσα αναβολή που μια στιγμιαία ή παρατεταμένη συνθήκη επιβάλλει. Πρόκειται για τη συνειδητή επιλογή άρνησης αποδοχής ενός προβλήματος στο σύνολό του και την οργανωμένα συνακόλουθα αποφυγή αντιμετώπισής του.

Η μετάθεση των λύσεων σε ένα μέλλον, συχνά αόριστο, συχνά μακρινό, είναι ένας τρόπος διακυβέρνησης στη χώρα μας και μια μέθοδος παράτασης του πολιτικού χρόνου. Η έντεχνα αυτή επεξεργασμένη δραστηριότητα απέδωσε πολιτικά και η μετάθεση έγινε μέσο πολιτικής αυτοπροστασίας από τα σύμφυτα με τη συλλογική ύπαρξη προβλήματα.

Η μέθοδος βρήκε οπαδούς και διακομματικά υιοθετήθηκε ως πολιτική πράξη, που άκοπα γινόταν αποδεκτή και ανεμπόδιστα, όπως η εμπειρία μάς έδειξε, λειτουργούσε. Τα πολιτικά προγράμματα των κομμάτων, από αναμέτρηση σε εκλογική αναμέτρηση, ήταν η επιτομή της γενικευμένα αποδεκτής μετάθεσης. 

Αυτό που δεν κατέστη εφικτό, λόγω της μη εφαρμογής μιας λύσης με επικινδυνότητα για την εξουσία, τώρα είναι δυνατόν να συμβεί στο μέλλον. Και αυτό που μπορεί να κυοφορεί κρίση θα βρεθεί ο τρόπος να αναχθεί αργότερα στον χρόνο. Εκεί δεν υπάρχει όριο, το επέκεινα δεν έχει τέλος.

Η προσήλωση της εξουσίας στην ασφάλεια τους εαυτού της, σε παραλληλία με τη συναίνεση του μεγάλου αριθμού στην προτίμηση της αδράνειας, έγινε η φύση της πολιτικής λειτουργίας μας. Είναι όλο και πιο μακρινό οι δύσκολες αποφάσεις, μοιάζει όλο και πιο απίθανο να υιοθετηθεί μια πολιτική αλλαγών, που συνδέονται με τις νοσηρές καταστάσεις του σήμερα, αναφέρονται στο παρόν, το απειλούν και το διαταράσσουν.

Μέσα στη χρονική ζώνη της πανδημίας η φιλοσοφία και η δοκιμασμένη πολιτική της μετάθεσης αναζητούν δικαίωση. Μετά το πρώτο κύμα και την αξιοθαύμαστη στάση, κερδίζει ο δισταγμός, ο πολιτικός υπολογισμός γίνεται το μέτρο και η μετάθεση των «σκληρών» αποφάσεων τρόπος και οδηγός.  

Μόνο που...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Ντου στην Τούμπα: έστειλαν ένα μήνυμα για τη σωτηρία του πλανήτη

 

Γράφει το ΕΜΟ ΤΕΑΜ

Δεν είναι τα πράγματα έτσι όπως τα παρουσιάζουν τα συστημικά μέσα.

Οι οπαδοί που έκαναν το ντου στην Τούμπα, τήρησαν όλα τα έθιμα και όλα τα πρωτόκολλα.

Καταρχάς, μπήκαν στο γήπεδο στις καθυστερήσεις, στα χασομέρια που λέμε και έδωσαν μια άλλη διάσταση, πιο εκρηκτική, στο ματς.

Το ντου ήταν σε ανοικτό χώρο , όπου όλοι εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι μπορούν να ψυχαγωγηθούν.

Παράλληλα έστειλαν ένα μήνυμα για τη σωτηρία του πλανήτη από τα πλαστικά, ακόμη και τα καθίσματα.

Θα αντικατασταθούν από χάρτινα μια χρήσης, φτάνει να μην είναι εύφλεκτα.

Και μπορεί ο πλανήτης να σωθεί, το ελληνικό ποδόσφαιρο όμως δεν έχει καμία πιθανότητα σωτηρίας.

 

Ο Σκοτζέζος διαιτητής απαράδεκτος, διέκοψε το ματς το οποίο θα μπορούσε να συνεχιστεί μετά από 3-4 ώρες, αύριο ίσως, γιατί το έχουμε σε γρουσουζιά να μην ολοκληρώνονται τα ματς.

Αν οι ξένοι ρέφερι δεν αντιλαμβάνονται τη σημασία που έχουν τα ήθη και τα έθιμα στο ελληνικό ποδόσφαιρο...

 

ΥΓΕΙΑ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ποιος τη ζωή μας, ποιός την κυνηγά...

Του Δημήτρη Θεοδωρόπουλου

 

Μετά από δυο χρόνια πανδημίας και από την στιγμή που η κυβέρνηση δεν άλλαξε ούτε κατ ελάχιστον την πολιτική της για την υγεία τα πράγματα άρχισαν ξεκαθαρίζουν.

Και οι πλέον δύσπιστοι εξ ημών κατάλαβαν πλέον ότι κάποιοι άλλοι κυριολεκτικά αποφασίζουν για την δική μας την ζωή και δεν ντρέπονται να μας το δηλώνουν στην πρώτη ευκαιρία.

Πρώτα είχαμε κατά καιρούς την είδηση περί έλλειψης κρεβατιών εντατικής.

Απλά πράγματα.

Πληρότητα σχεδόν 100% και κυριολεκτικά όποιον πάρει ο χάρος.

Κανείς δεν μας είπε όμως τι πραγματικά σημαίνει αυτό το σχεδόν 100% πληρότητα.

Φαίνεται ότι δεν ήταν ανάγκη να μας πουν τι σημαίνει για κάποιον συνάνθρωπο μας να θέλει εντατική και να μην βρίσκει.

Έτσι πρέπει να παρουσιάζονται αυτές οι ειδήσεις από τα ΜΜΕ που έχουν πριμοδοτηθεί ακριβώς γι αυτόν τον σκοπό .

Όσο το δυνατόν χαμηλότονα και ουδέτερα λες και δεν πληρώνουμε αυτές τις ελλείψεις με την ζωή μας.

Τελευταία είχαμε και άλλη μια ωραία είδηση.

Η κα Υφυπουργός Υγείας πρότεινε στα Νοσοκομεία να μειώσουν τα Χειρουργεία κατά 80%

Και αυτό ανακοινώθηκε χαλαρά από τα ΜΜΕ.

Ούτε αυτό κρίθηκε σημαντικό σαν είδηση.

Φαίνεται ότι κάποιοι  συμπολίτες μας δεν είχαν τι να κάνουν και είπαν να πάνε να κάνουν και ένα χειρουργείο έτσι για να τους περάσει η ώρα και να μην πλήττουν.

Οπότε κανένα πρόβλημα να περιμένουν ……

Η κυρία Υφυπουργός έκρινε ότι το πρόβλημα που έχουν δεν θα χειροτερέψει προϊόντος του χρόνου οπότε ελαφρά τη καρδία πήρε την απόφαση.

Και εννοείται ότι σε όλες αυτές τις περιπτώσεις κάποιοι γιατροί θα κληθούν να δώσουν προτεραιότητες.

Προτεραιότητα για την εντατική.

Προτεραιότητα για το χειρουργείο.

Στην ουσία προτεραιότητα για...

 

Ελληνόφωνης δικαιωματιστικής μπανανίας κωμωδία

 

Υπαρκτού ηθικά πλεονεκτούντος ελληνισμού κωμωδία

 

 

 

Σαν σήμερα (30/11/ΧΧΧΧ)

 

1925: Ο δικτάτορας Θεόδωρος Πάγκαλος απαγορεύει στις γυναίκες να φοράνε κοντά φουστάνια στις εξόδους τους.

1958: Υποβάλλεται στην κυβέρνηση Καραμανλή η μελέτη για την κατασκευή του Μετρό των Αθηνών, το οποίο θα κατασκευαστεί προσεχώς και κατά τμήματα. Το «προσεχώς» σήμαινε 33 χρόνια.

1979: Κυκλοφορεί στη Μεγάλη Βρετανία ένα από τα θρυλικά άλμπουμ της ροκ, το «The Wall» των Pink Floyd και πουλάει μέσα σε δύο εβδομάδες 6 εκατομμύρια αντίτυπα.

1835: Γεννιέται ο Μαρκ Τουέιν, αμερικανός συγγραφέας

1871: Γεννιέται ο Ουίvστον Τσόρτσιλ, βρετανός πολιτικός, πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

1900: Πεθαίνει ο Όσκαρ Ουάιλντ, ιρλανδός συγγραφέας. («Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι») 

2013 Πεθαίνει σε ηλικία 65 ετών ο παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής, που έκανε καριέρα σε Ολυμπιακό και Ολυμπιακό Βόλου Τάκης Συνετόπουλος

2013: Σκοτώνεται σε τροχαίο ο μερικανος ηθοποιος, Πολ Γουόκερ, σταρ των ταινιών δράσης «Μαχητές των δρόμων» (Fast & Furious) .

2015:  Αφήνει  την τελευταία του πνοή σε ηλικία 67 ετών στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», όπου νοσηλευόταν έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο ο γνωστός ηθοποιός Μηνάς Χατζησάββας 

2017: Πεθαίνει σε ηλικία 98 ετών , ο Ευτύχιος Αλεξανδράκης, ο παλαιότερος έμπορος της Αθήνας, μια από τις πιο ευπρεπείς και ευγενικές προσωπικότητες της πόλης.

Tαυτισμένος με την οικογενειακή επιχείρηση της οδού Ερμού, έδινε το παρών καθημερινά στο ομώνυμο, κλασικό κατάστημα του σημαντικότερου εμπορικού δρόμου της πρωτεύουσας παραδίδοντας μαθήματα ζωτικότητας και απαράμιλλου στιλ

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΙΣΛΑΜΟΛΑΓΝΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ - ΔΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ ΟΡΘΑ ΛΟΒΟΤΟΜΗΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Ευρω-φωνές για φρένο στην ισλαμοποίηση (2)

 

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΙΣΛΑΜΟΛΑΓΝΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ - ΔΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ ΟΡΘΑ ΛΟΒΟΤΟΜΗΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Ευρω-φωνές για φρένο στην ισλαμοποίηση

Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη

Στις 18 και 19 Νοεμβρίου είχαμε στις Βρυξέλλες συνάντηση των Προέδρων των κομμάτων που απαρτίζουμε το ευρωπαϊκό κίνημα Ταυτότητα και Δημοκρατία.

Σε αυτή, πλην του υπογράφοντος και του Αντιπροέδρου Δημήτρη Κεκερή, εκ μέρους της Νέας Δεξιάς, ήταν η Μαρίν Λεπέν, Πρόεδρος του Συναγερμού για τη Γαλλία και του χρόνου διεκδικήτρια της Προεδρίας της Γαλλικής Δημοκρατίας μαζί με τον Αντιπρόεδρο Ζορντάν Μπαρντελά, που είχε επισκεφτεί τον Εβρο πέρυσι για αλληλεγγύη στην Ελλάδα, ο οικοδεσπότης μας και Πρόεδρος του Φλαμανδικού Συμφέροντος Τομ Βαν Γκρίκεν, το μεγαλύτερο κόμμα της Φλάνδρας, με πιθανότατη απώτερη ελληνική καταγωγή, αφού το όνομά του σημαίνει «από τους Ελληνες», ο Γκέερτ Βίλντερς, Πρόεδρος του δεύτερου μεγαλύτερου Ολλανδικού κόμματος, του Κόμματος για την Ελευθερία, ο Τόριο Οκαμούρα του Τσεχικού SPD, ο Μάρτιν Χέλμε, Πρόεδρος του Εσθονικού ΕKRE που ως πρόσφατα συγκυβερνούσε, ο βουλευτής και Πρόεδρος του Πορτογαλικού CHEGA Αντρέ Βεντούρα και ο Ευρωβουλευτής της γερμανικής AFD Γιεργκ Μόιθεν. Και φυσικά ο εξαιρετικός φίλος και πολύπειρος Πρόεδρος του ID, ο Ευρωβουλευτής Γκέρολφ Ανεμανς.

Η συνάντηση είχε ένα τεράστιο πολιτικό πλεονέκτημα. Ηταν άτυπη. Καφές, δείπνο και πρωινό όλοι μαζί, με ελεύθερη ατζέντα, ο μόνος τρόπος να γίνει σε βάθος πολιτική συζήτηση. Πολύτιμες ώρες ανταλλαγής πολιτικής εμπειρίας, όπου μοιραστήκαμε τα προβλήματα των χωρών μας, ιδέες και με μια ελευθερία που δεν υπάρχει στις επίσημες δημόσιες διαδικασίες. Γνωστό άλλωστε πως και στις επίσημες διεθνείς διασκέψεις τα σημαντικά συζητούνται και αποφασίζονται στο περιθώριο. Μπορώ όμως να σας πω κάποια πράγματα.

Η πραγματικότητα καθόρισε από μόνη της, ως κεντρικά θέματα στην ατζέντα, τη λαθρομεταναστευτική εισβολή, την ανεπάρκεια και ενοχή της ευρωγραφειοκρατίας, που επιδοτεί τον ισλαμικό εποικισμό και το καθεστώς ανελευθερίας που επιδιώκει ο αριστερός ολοκληρωτισμός στα ΜΜΕ και στα κέντρα αποφάσεων της Ε.Ε., που έχει μετεξελιχθεί στον μεγαλύτερο εχθρό των ευρωπαϊκών αξιών, προωθώντας τον μηδενισμό, τον δικαιωματισμό και την ισλαμοποίηση. Είναι παρήγορο να ακούς τόσους ηγέτες να αναγνωρίζουν πλέον και με θαυμασμό τον ρόλο Ακρίτα της Ελλάδας στη γραμμή αντιπαράθεσης με τον τουρκικό ισλαμοφασισμό, τα κύματα των παράνομων που στέλνει ενάντια στην Ευρώπη το κράτος-συμμορία και η μαφία των δουλεμπόρων διακινητών και των άμεσων συνεργών τους, που είναι οι δυσώδεις ΜΚΟ με τις βαθιές τσέπες.

Είναι πλέον κοινός τόπος σε όλα τα πατριωτικά κόμματα, αλλά και σε μία λαϊκή βάση πολύ ευρύτερη των κομμάτων μας, πως αντιμετωπίζουμε αδίστακτους εχθρούς που μας μισούν. Μισούν την Ευρώπη, τις αξίες της, τους πολιτισμούς που την απαρτίζουν, τον Χριστιανισμό, τη Δύση, της οποίας η καρδιά είναι η Ευρώπη.

Συμφωνούμε όλοι πως η Ευρώπη δεν αντιμετωπίζει κάποια συνωμοσία. Οι συνωμοσίες, πραγματικές ή θεωρίες, έχουν μια βασική προϋπόθεση: να γίνονται εν κρυπτώ. Εδώ όλα συμβαίνουν φόρα παρτίδα. Ανοιχτά και αυτοκτονικά η Ευρωγραφειοκρατία επιδοτεί την καταστροφή μας, δεν σταματά να ενισχύει με χρήμα, σπίτια, προνόμια, προπαγάνδα τον μαγνήτη που φέρνει στις ακτές, στα σύνορα και στις πόλεις μας κύματα παράνομων και αναφομοίωτων ξένων.

Τεράστιες οι ευθύνες της Γερμανίας που με την οικονομική, πολιτική της δύναμη και τον έλεγχο που ασκεί στο ευρωπαϊκό διευθυντήριο επιβάλλει με τους υποτακτικούς της τέτοιες αυτοκτονικές πολιτικές. Σε αυτόν τον αγώνα θα γευτούμε ήττες, θα πέσουμε, αλλά πρέπει να σηκωνόμαστε πάντα και να συνεχίζουμε τον αγώνα», και η νίκη θα έρθει.

Στον αγώνα των πατριωτικών κομμάτων εχθρός δεν είναι μόνο τα ορατά συμφέροντα που επιτίθενται στα σύνορά μας και υπονομεύουν εκ των έσω. Δεν είναι εχθρός μόνο ο κόκκινος φασισμός και η συκοφαντική αθλιότητα της Αριστεράς.

Η Μαρίν Λεπέν έκανε πολλά χρονιά να ξεφορτωθεί τους ακραίους που λειτουργούσαν ως προβοκάτορες, δυσφημούσαν τις πατριωτικές ιδέες, στερώντας από το πολιτικό μήνυμα τη σοβαρότητα, την κοινή λογική και κάνοντάς το αντιπαθές σε κομμάτι των ψηφοφόρων. Τώρα χτυπάει στα ίσια την Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας. Και, πιστέψτε με, έχοντας περάσει πολλές ώρες συζητώντας μαζί της, με τον Μακρόν η Ελλάδα τα πάει εξαιρετικά, αλλά με τη Μαρίν Λεπέν θα ανοίξει μια νέα, λαμπρή εποχή για τα κοινά συμφέροντά μας.

Στην Ελλάδα είμαστε ακόμη κάποια επεισόδια πίσω. Το κοτζαμπάσικο κατεστημένο μας ευνοεί τους κλόουν, επιδοτεί επικοινωνιακά ή και κυριολεκτικά σαλτιμπάγκους, τάχα πούρους και ασυμβίβαστους που μαζί με πατρίδα πουλάνε σωβρακοφανέλες, μαντζούνια, υπόσχονται λύσεις με τσαμπουκά στο αεροδρόμιο, αλληθωρίζουν προς κάθε συνωμοσιολογική θεωρία, ακόμη κι αν διακινδυνεύεται η δημόσια υγεία και η ζωή των πολιτών.

Εκπροσωπούμε ένα ρεύμα που ρομαντικά πιστεύει πως υπάρχει ποσοστό πολύ μεγαλύτερο του 3% στο εκλογικό σώμα που αναγνωρίζει τους κινδύνους που επισημαίνουμε, που θα εκτιμήσει τη συνέπεια, την προσπάθεια διατύπωσης ενός λόγου συνέπειας, με πατριωτική κοινή λογική, χωρίς τις πολιτικές αρρώστιες που περιέγραψα, που καταλήγουν είτε σε εξαπτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ αλά ΑΝ.ΕΛ. είτε σε συκοφάντες του πατριωτισμού, όπως η Χ.Α. και τα παράγωγά της ή σε κωμικές καταστάσεις λιανεμπορίου κηραλοιφών και πατριδοκαπηλείας. 

Θα επιμείνουμε διότι...

 

ΔΙΕΘΝΗ ΙΣΛΑΜΟΛΑΓΝΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ και ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Δίνουν μπράβο στους Πολωνούς για τα push back και ζητούν τα ρέστα από την Ελλάδα: Ποιοι άλλοι; Οι Γερμανοί…

Από τον Γιώργο Χαρβαλιά

 Κυκλοφορεί εσχάτως ένας… αστικός μύθος, σύμφωνα με τον οποίο οι Γερμανοί και οι υπάλληλοί τους στις Βρυξέλλες κάνουν τα στραβά μάτια στις δυναμικές μεθόδους φύλαξης των πολωνικών συνόρων, επειδή το έργο εξελίσσεται δίπλα τους.

Φοβούνται δηλαδή πως, αν «τρυπήσει» η πολωνική μεθόριος, σύντομα θα δεχτούν και οι ίδιοι ανεπιθύμητους επισκέπτες.  

Φοβούμαι ότι πρόκειται περί βολικής φαντασιώσεως και προσχήματος για να μην υιοθετήσει ποτέ η Ελλάδα τη σκληρή στάση των Πολωνών προς τους λαθροεισβολείς.

Μια πρώτη παρατήρηση είναι ότι οι Γερμανοί δεν άλλαξαν ποτέ ουσιαστικά την ανεκτική στάση τους στο Μεταναστευτικό. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα με την αλλοίωση της πληθυσμιακής τους ομοιογένειας, θεωρώντας ότι ο καλός μύλος της παγκοσμιοποίησης όλα τα αλέθει και η τάση αυτή, με ενδεχόμενη είσοδο των Πρασίνων στη νέα κυβέρνηση αναμένεται να ενισχυθεί.  

Με μία διαφορά όμως: Επειδή βλέπουν τους μετανάστες ως «εργατικά χέρια» που χρειάζονται, από την εποχή του Τρίτου Ράιχ μέχρι τις μέρες μας για τη συντήρηση της εξαγωγικά προσανατολισμένης γερμανικής βιομηχανίας, θέλουν να τους διαλέγουν.

Και σήμερα η Γερμανία ξεσκαρτάρει αυστηρά τους μετανάστες που θα δεχτεί. Δεν σκοτίζεται για τη χώρα προέλευσης, το θρήσκευμα ή το χρώμα του δέρματος, αλλά απαιτεί να έχουν μία στοιχειώδη εξειδίκευση τεχνίτη, για να μπορούν να καλύψουν ανάγκες στη βιομηχανική παραγωγή. Αν πληρούν τις προδιαγραφές, είναι ευπρόσδεκτοι και μπορούν να προσέλθουν με τις οικογένειές τους για να εργαστούν και -γιατί όχι;- να ενσωματωθούν στην τοπική κοινωνία. Σε αυτές τις περιπτώσεις το «μπόλιασμα» είναι καλοδεχούμενο. Οι υπόλοιποι, ανειδίκευτοι, αναλφάβητοι, ηλικιωμένοι, διακινητές, ναρκομανείς ή… μισθοφόροι τζιχαντιστές, μπορούν να μείνουν στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, κατά προτίμηση στις «χώρες πρώτης υποδοχής» που είναι και μακριά από τα σύνορά τους. Η αδρή χρηματοδότηση δομών φιλοξενίας αυτήν ακριβώς την έννοια έχει.

Στην περίπτωση της Πολωνίας, βέβαια, η Γερμανία και ολόκληρο το ευρωιερατείο πράγματι κάνουν τα στραβά μάτια, αλλά για εντελώς διαφορετικούς λόγους. 

Πρώτον, επειδή αυτή τη φορά αυτός που σπρώχνει τους μετανάστες στα ευρωπαϊκά σύνορα είναι ο μισητός Λουκασένκο και όχι ο καρντάσης ο Ερντογάν. Γι’ αυτό και οι κυρώσεις πέφτουν σύννεφο. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, βεβαίως, έχουμε κραυγαλέες περιπτώσεις «εργαλειοποίησης» του Μεταναστευτικού. Αλλά στη μία πρωταγωνιστής είναι η Λευκορωσία, που -υποτίθεται- λειτουργεί ως εμπροσθοφυλακή του Πούτιν και στην άλλη η προσφιλής στο Βερολίνο Τουρκία.

Στο πλαίσιο της ψυχροπολεμικής αναβίωσης και της ρωσοφοβίας που επιδιώκουν με γερμανική και αμερικανική ενθάρρυνση οι Ουκρανοί, η αντιπαράθεση μιας ευρωπαϊκής χώρας με τον Λουκασένκο ταιριάζει γάντι. Αντίθετα, η αντιπαράθεση της υπερχρεωμένης ελληνικής αποικίας με τους απέναντι αντιμετωπίζεται συγκαταβατικά, σαν την γκρίνια ενός κακομαθημένου παιδιού που αρνείται να μοιραστεί τα παιχνίδια του με τον μεγαλύτερο συμμαθητή του…

Ένας δεύτερος λόγος που οι Πολωνοί αφήνονται να προστατεύσουν τα σύνορά τους με τον τρόπο που εκείνοι νομίζουν, χωρίς να αγγίζουν τις ελαστικές χορδές ανθρωπιστικής ευαισθησίας των Βρυξελλών, είναι ότι έχουν φροντίσει να κρατήσουν την «Ευρώπη» μακριά από το πρόβλημά τους. Πληρώνουν τη φύλαξη από τον εθνικό τους προϋπολογισμό, αμύνονται με τις δικές τους δυνάμεις και δεν αφήνουν κανέναν να πλησιάσει στο «μέτωπο» για να τους «βοηθήσει» ή, πολύ περισσότερο, να τους ελέγξει. Σωστά διαβάσατε: Frontex, ΜΚΟ και λοιποί «καλοθελητές» δεν πατάνε το πόδι τους στη μεθόριο, όπου υπάρχει «στεγανή ζώνη» 10 χιλιομέτρων.

Το απίθανο είναι ότι η ευρωπαϊκή συνοριοφυλακή έχει την έδρα της στη Βαρσοβία! Αλλά οι Πολωνοί προτιμούν να καθαρίζουν την μπουγάδα μόνοι τους. Κι ας τους κατηγορούν για χρήση υπέρμετρης βίας. Παραμένει γεγονός ότι από την άλλη πλευρά, της Λευκορωσίας, δεν περνάει κουνούπι.

Τους λίγους επίδοξους λαθρομετανάστες που μάγκωσαν δεν τους αντιμετώπισαν με το «σεις και με το σας», όπως απαιτεί η επίτροπος-μπουλντόγκ Ιλβα Γιόχανσον από την Ελλάδα. Τους μπαγλάρωσαν σε κρατητήρια και το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να τους πάρουν τα κινητά. Ανοίγοντάς τα, ανακάλυψαν πράματα και θάματα. Από «πολεμικά ανδραγαθήματα» με το Ισλαμικό Χαλιφάτο, μέχρι πειστήρια παιδεραστίας και διακίνησης σεξουαλικών σκλάβων. Μόλις τα βρήκαν, έσπευσαν να τα παρουσιάσουν σε συνέντευξη Τύπου, για να αντιληφθεί η πολωνική κοινή γνώμη ποιοι είναι αυτοί που θέλουν να μπουν στη χώρα και γιατί πρέπει να εμποδιστούν με όλα τα μέσα.

Στον αντίποδα, η Ελλάδα, παρά τους αρχικούς λεονταρισμούς Μητσοτάκη, υποχρεώθηκε από τα ευρωπαϊκά αρμόδια «όργανα» (βλέπε Γιόχανσον) όχι μόνο να αφήσει ελεύθερους όσους μπουζούριασε στον Εβρο, αλλά να τους παραχωρήσει και δικαίωμα υποβολής αίτησης χορήγησης ασύλου!

Η Ελλάδα, πραγματικό ξέφραγο αμπέλι λαθρομετανάστευσης, κατηγορείται σήμερα για βίαιες μεθόδους επαναπροώθησης. Έχει γίνει σάκος του μποξ διάφορων «ανθρωπιστικών οργανώσεων» και αποδέκτης «έντονων συστάσεων» ευρωπαϊκών φορέων, χωρίς να προστατεύει επαρκώς τα σύνορά της. Ελέγχεται για υπερβολική αυστηρότητα ακόμη και από ορισμένους πεμπτοφαλαγγίτες της Frontex, από αυτούς που οι Πολωνοί δεν αφήνουν ούτε να πλησιάσουν στα σύνορά τους.

Στο πρώτο 15νθήμερο του μήνα που διανύουμε συνελήφθησαν -προσέξτε- μόνο στην περιοχή του Εβρου, αλλά σε διαφορετικά επεισόδια, 15 λαθροδιακινητές! Αμέτρητα τροχαία έχουν προκύψει τα τελευταία χρόνια με πρωταγωνιστές σύγχρονους δουλεμπόρους. Και το ελληνικό κράτος αλλάζει σαν τα πουκάμισα τους ποινικούς κώδικες, χωρίς να έχει θεσπίσει αμετάκλητη ποινή ισοβίων για αυτούς τους εγκληματίες. Γιατί; Γιατί φοβάται «τας Ευρώπας», όπου η έννοια του επαγγελματία διακινητή σκοπίμως συγχέεται με αυτήν του επαγγελματία «ανθρωπιστή», των «δικών μας παιδιών», δηλαδή, που διευκολύνουν τη διακίνηση.

Γι’ αυτό...

 

ΔΙΕΘΝΗ ΙΣΛΑΜΟΛΑΓΝΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ - ΔΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ ΟΡΘΑ ΛΟΒΟΤΟΜΗΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ: H κατάπληκτη Marlène Schiappa

 

Σχόλιο της ΣΩΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ για τη αντίδραση της υπουργού υποθέσεων του Πολίτη της κυβέρνησης Μακρόν-Καστέξ, Marlène Schiappa στην επίτροπο για την Ισότητα Helena Dalli.

Η υπουργός υποθέσεων του Πολίτη της κυβέρνησης Μακρόν-Καστέξ, Marlène Schiappa, έχει ψιθυρίσει πολλές φορές τους φόβους της για τον εξισλαμιστικό εισοδισμό στην Ευρώπη. Όχι με αυτούς τους όρους. Συνήθως αναφέρεται στην κατάσταση των γυναικών, η οποία αποτελεί μέρος του χαρτοφυλακίου της, δίνοντας την εντύπωση ότι καταλαβαίνει το πρόβλημα αλλά ίσως όχι την έκταση και το βάθος του. Οι πολιτικοί δεν ζουν ανάμεσά μας: αν και έχουν πρόσβαση σε περισσότερες πληροφορίες από μας, δείχνουν να μη γνωρίζουν με ακρίβεια τι εκτυλίσσεται στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, στις γειτονιές και στις δημοτικές πισίνες. Εν πάση περιπτώσει, όπως κάνει ο περισσότερος κόσμος ―πολιτικοί και πολίτες― η Schiappa αποφεύγει να παροξύνει την ήδη τεταμένη ατμόσφαιρα. Πράγματι, τα τελευταία χρόνια στη Γαλλία έχουμε αρχίσει να συζητάμε μερικά απαγορευμένα προβλήματα που επιδεινώνουν τις κοινωνικές εντάσεις ― τα συζητάμε, δεν κάνουμε όμως τίποτα ουσιαστικό για να τα λύσουμε.

Όπως έχω γράψει πολλές φορές, το πρόβλημα δεν είναι η ισλαμική τρομοκρατία: τρομοκρατία υπήρχε πάντοτε και συνεχίζει να προκαλεί τραγωδίες, αλλά είναι λιγοστές ―το πρόβλημα είναι αυτό που μοιάζει να ανακαλύπτει αυτές τις μέρες η Marlène Schiappa: τα ευρωπαϊκά κράτη ―το καθένα χωριστά και όλα μαζί μέσω των ευρωπαϊκών θεσμών― ευνοούν την ιδεολογική, θρησκευτική και πολιτική επέκταση του Ισλάμ. 

Η προστασία των ισλαμιστών είναι μέρος της πολιτικής της Ευρώπης, ιδιαίτερα της αριστεράς η οποία ωστόσο έχει διχαστεί, σιωπηρά, σ’ εκείνη που παραμένει αφοσιωμένη στο κοσμικό κράτος και στον στόχο της εξασθένισης των θρησκειών, και σ’ εκείνη που ασκεί μια διεστραμμένη πολιτική ορθότητα.

Η Γαλλίδα υπουργός φάνηκε λοιπόν κατάπληκτη όταν η επίτροπος για την Ισότητα Helena Dalli (από το Εργατικό Κόμμα της Μάλτας) διακήρυξε τις στενές σχέσεις της με το Forum Of European Muslim Youth And Student Organisations (Femyso), μια οργάνωση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. 

Έχω αναφερθεί πολλές φορές στη Μουσουλμανική Αδελφότητα οπότε θα αποφύγω να αφηγηθώ πάλι την ιστορία και το έργο του εξισλαμισμού που έχει αναλάβει σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο ―το ζήτημα εδώ είναι κατά πόσον εκπρόσωπος ευρωπαϊκών θεσμών, όπως η Helena Dalli, έχει δικαίωμα να υπερηφανεύεται για τη συνεργασία της με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. 

Όλοι στην Ευρώπη ξέρουμε πως οι ισλαμιστικές οργανώσεις συνεργάζονται με τα κόμματα της ευρωπαϊκής αριστεράς ―θα έπρεπε να το ξέρει και η Marlène Schiappa― αλλά, όπως ανέφερα στην αρχή, συνήθως ψιθυρίζουν σχετικά με αυτές τις διασυνδέσεις. Όχι η Helena Dalli που ανήρτησε στον λογαριασμό της στο Twitter φωτογραφία όπου ποζάρει με εκπροσώπους της Femyso: είτε δεν καταλαβαίνει τι κάνει και είναι κουτή, είτε καταλαβαίνει και έχει πολιτικά, ιδεολογικά ή προσωπικά συμφέροντα.  

Το πρώτο ενδεχόμενο είναι κάπως απίθανο, διότι, επαναλαμβάνω ότι η Femyso δεν αποκρύπτει την ιδεολογία της· εξάλλου, μια γρήγορη περιήγηση στο Διαδίκτυο αποδεικνύει την αντι-γαλλική και αντι-ευρωπαϊκή της στάση, την επιθετικότητα εναντίον των ευρωπαϊκών θεσμών, τη συμπάθεια προς την τζιχάντ και τις σχέσεις με τζιχαντιστικές επιχειρήσεις, όπως είναι, για παράδειγμα, ο εκδοτικός οίκος Nawa. Σημειώνω ότι ο Nawa έχει ζητήσει επιδότηση από το γαλλικό κράτος: το βρίσκω νόστιμο.

Η Γαλλίδα υπουργός χαρακτήρισε τη Femyso «φερετζέ της Μουσουλμανικής Αδελφότητας», αν και το 1989 το διεθνές ισλαμιστικό δίκτυο ανακοίνωσε την ίδρυση της Femyso: δεν είναι «φερετζές», είναι οργάνωση-ομπρέλα. Η Femyso συσπειρώνει πλήθος οργανώσεων, τζαμιών, κορανικών σχολείων, φοιτητικών ενώσεων ισλαμιστών, εκπρόσωποι των οποίων ηγούνται νεανικών συνδικάτων και διαδίδουν ισλαμιστική προπαγάνδα. Υπενθυμίζω ότι η Maryam Pougetoux, αντιπρόεδρος της Φοιτητικής Ένωσης Γαλλίας, είναι μουσουλμάνα· πιθανώς ισλαμίστρια αν κρίνουμε από το λεξιλόγιο και το μαχητικό της ύφος. 

Εν πάση περιπτώσει, η Schiappa τάραξε λίγο τα βαλτώδη νερά και το εβδομαδιαίο περιοδικό Marianne, το μοναδικό έντυπο της αριστεράς που αναγνωρίζει το πρόβλημα, δημοσίευσε έρευνα για τη χρηματοδότηση των ισλαμιστικών οργανώσεων στην Ευρώπη. Μιλάμε για εκατομμύρια ευρώ Ευρωπαίων φορολογουμένων τα οποία διοχετεύονται σε οργανώσεις των Αδελφών Μουσουλμάνων, των σαλαφιστών, των γουαχαμπιστών που πρόσκεινται στη Σαουδική Αραβία και τα τοιαύτα. Όσο για τη Femyso, είναι εκείνη που προώθησε την εκστρατεία «ελευθερία στη χιτζάμπ» την οποία ανέλαβε το Συμβούλιο της Ευρώπης. 

Ο εχθρός είναι μέσα μας: 

ΔΙΕΘΝΗ ΝΕΟΤΑΞΙΚΑ ΦΑΣΙΣΤΑΡΙΑ - ΔΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ ΟΡΘΑ ΛΟΒΟΤΟΜΗΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Δικαιοσύνη κατά φασιστικού δικαιωματισμού

Γράφει ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΡΗΤΙΚΟΠΟΥΛΟΣ

Διδάκτωρ Πληροφορικής 

(twitter: @kritikopoulos)

 Φανταστείτε να είστε στο εδώλιο του κατηγορουμένου επειδή υπερασπιστήκατε τη ζωή σας απέναντι σε έναν όχλο αναρχικών που σας κυνήγησε λυσσαλέα για να σας εξοντώσει και να περιμένετε τα λόγια του δικαστή, όπου στις επόμενες λέξεις του θα καθόριζε αν θα επιστρέψετε στο σπίτι σας αθώος να συνεχίσετε τη ζωή σας ή θα πεθάνετε στην ηλεκτρική καρέκλα σε περίπτωση που οι ένορκοι έχουν αποφασίσει ότι είστε ένοχος.  

Πόσο ένταση θα είχε αυτή η στιγμή, σωστά;

Σε αυτή τη θέση βρέθηκε ο 18χρονος πατριώτης Κάιλ Ρίτενχαουζ, στην πιο φορτισμένη δίκη της Αμερικής την τελευταία δεκαετία. Ολα μα όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στις ΗΠΑ τον είχαν καταδικάσει πριν, αποκαλώντας τον στυγνό δολοφόνο και φασίστα, αφού τόλμησε να πάρει μέρος σε αντισυγκέντρωση πατριωτών απέναντι στο άκρως ρατσιστικό και τρομοκρατικό κίνημα του Black Lives Matter. Οι συγκεκριμένοι πατριώτες προστάτευαν την περιουσία και τα μαγαζιά αθώων συμπολιτών τους από βίαιο λιντσάρισμα και κλοπές που εφάρμοζε ο ακροαριστερός όχλος. 

Τα κοινωνικά δίκτυα είχαν απαγορεύσει οποιαδήποτε εκφορά θέσης υπέρ του πατριώτη νεαρού, ενώ όποιος τολμούσε να βοηθήσει οικονομικά την εκστρατεία υπεράσπισής του απολυόταν από την εργασία του και διαπομπευόταν.

Σε αυτό το άκρως τρομοκρατικό κλίμα η Δικαιοσύνη ήταν τυφλή και θριάμβευσε: η ετυμηγορία ήταν αθωωτική για τον νεαρό και ο ίδιος ξέσπασε σε αναφιλητά από την ένταση, αγκαλιάζοντας τον δικηγόρο του σε μια ανθρώπινη και συγκινητική στιγμή.  

Ο πρόεδρος Μπάιντεν σε ανακοίνωσή του μετά εξέφρασε έμμεσα τη δυσαρέσκειά του για την απόφαση, επειδή και ο ίδιος ήθελε να τιμωρηθεί με την εσχάτη των ποινών ο Ρίτενχαουζ.

Στον αντίποδα αυτής της ιστορικής απόφασης έκανα έναν παραλληλισμό με τη χώρα μας, όπου δυστυχώς η Δικαιοσύνη έχει στοχευμένη όραση προς τα αριστερά και...