ΕΘΝΙΚΟΙ ΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΕΣ - ΝουΔοΣΥΡΙΖΑίικο ΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Ο υβριδικός πόλεμος του πολιτικού συστήματος κατά του Ελληνισμού

Γράφει ο ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Κ. ΚΕΦΑΛΑΣ

Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
 

 Η πρόσφατη δήλωση του πρωθυπουργού στη γερμανική εφημερίδα «Bild» περί «επιστροφής μεταναστών και προσφύγων στην Ελλάδα, εάν η Γερμανία αναλάβει το κόστος κατασκευής των σπιτιών τους στην Ελλάδα» αναδεικνύει τις αθέατες παραμέτρους που διέπουν τη σχέση του πολιτικού συστήματος με τον ελληνικό λαό και τη χώρα.

Ταυτόχρονα η προσφορά πληρωμής του κόστους ανέγερσης κατοικιών από τη Γερμανία επισημαίνει την αλλαγή της στάσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο μείζον πρόβλημα του Προσφυγικού – Μεταναστευτικού.

Ουδείς όμως Ελληνας πολιτικός φαίνεται να προβληματίζεται για τους γερμανικούς προβληματισμούς της εγκατάστασης μερικών δεκάδων χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων στην επικράτειά της και τη μετατόπιση της λύσης του προβλήματος σε μία δυστοπία 10.000.000 κατοίκων με κατεστραμμένη οικονομία.

 Με αυτή τη δήλωση ο Ελληνας πρωθυπουργός κατέστησε σαφές προς όλους τους ενδιαφερόμενους αποδέκτες, συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας, την πολιτική βούληση του πολιτικού κατεστημένου και των ελίτ να δημιουργήσουν μία ισχυρή ετερογενή πολιτική, πολιτισμική και θρησκευτική συνιστώσα στη χώρα μας. Στην Ελλάδα αποσιωπάται το γεγονός ότι η επιδίωξη της Τουρκίας δεν είναι μόνον ο έλεγχος των τουρκόφωνων πληθυσμών του πλανήτη, αλλά η πολιτική και πνευματική επιρροή επί του συνόλου του ισλαμικού κόσμου, μέρος του οποίου έχει προσκληθεί να εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα.

Αυτό λοιπόν το οποίο υλοποιεί το πολιτικό σύστημα είναι η δημιουργία μιας ουσιαστικά τουρκικής πνευματικής, πολιτιστικής και θρησκευτικής πληθυσμιακής συνιστώσας στην Ελλάδα, επειδή θεωρεί ότι η εγκατάσταση ισλαμικών πληθυσμών και η πολιτισμική ανομοιογένεια του ελληνικού χώρου θα εμποδίσει μία σύγκρουση με την Τουρκία.  

Αυτό που φοβάται το πολιτικό σύστημα είναι ότι μία πιθανή συρρίκνωση του εθνικού χώρου, που ίσως προκύψει από μία σύγκρουση με την Τουρκία, θα επιφέρει το τέλος της Μεταπολίτευσης και του ιδεολογικού σχήματος που αυτή εκπροσωπεί και που παραμένει αναλλοίωτο τα τελευταία 50 χρόνια στα πρόσωπα, στις οικογένειες και τις πολιτικές θέσεις.

Επιπροσθέτως, οι οικονομικές ελίτ της χώρας έχουν ισχυρά οικονομικά συμφέροντα στην Τουρκία και συνεπώς η ενίσχυση των τουρκικών και ισλαμικών επιρροών στην Ελλάδα μέσω των ηλεκτρονικών και των έντυπων μέσων που ελέγχουν αποτελεί την κυρίαρχη πολιτική θέση του συστήματος. 

Εδώ όμως διαιωνίζεται μία επικίνδυνη διαλεκτική αντίθεση. Η χώρα ενθαρρύνει την εγκατάσταση ισλαμικών πληθυσμών, που μελλοντικά θα αποτελέσουν τον εσωτερικό στρατό του Ερντογάν, και την ίδια στιγμή επιδίδεται σε δαπανηρούς εξοπλισμούς για να αντιμετωπίσει αυτόν τον στρατό.

Όμως το πλέον σημαντικό όφελος για το πολιτικό σύστημα είναι ότι οι κοινωνικές αντιδράσεις λόγω της καθολικής φτωχοποίησης εξουδετερώνονται μέσω της κοινωνικής ανομοιογένειας, που ενισχύει τον κοινωνικό αυτοματισμό και αμβλύνει την κοινωνική συνοχή σε μία χώρα όπου η φτώχεια οξύνει τις κοινωνικές αντιθέσεις και ενισχύει την απάθεια. Οι υβριδικές επιχειρήσεις της «κοινωνικής μηχανικής» που έχει εξαπολύσει το πολιτικό σύστημα εναντίον του ελληνικού λαού έχει επιτύχει τη διάλυση της κοινωνίας μέσω της επιστημονικής όξυνσης των κοινωνικών αντιθέσεων, με αποτέλεσμα η διαχείριση της εξουσίας να αποτελεί προσωπικό ωφελιμιστικό στοίχημα. Οι πολιτικοί πλουτίζουν και ο λαός πένεται.

Οι περιουσίες των πολιτών λεηλατούνται, οι νέοι ενθαρρύνονται να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό (το ονομάζουν κινητικότητα), η παραγωγή έχει καταστραφεί και εκατοντάδες χιλιάδες απόμαχοι της εργασίας μένουν χωρίς σύνταξη. Το πολιτικό σύστημα επιστρατεύει την αριστερή λογική για να λύσει το πρόβλημα, ισχυριζόμενο ότι «η απουσία και η μείωση των συντάξεων είναι μέρος της πάλης των τάξεων και συνεπώς αποτελεί κοινωνική δικαιοσύνη». Την ίδια στιγμή χορηγεί κοινωνικά επιδόματα στους αλλοδαπούς που εισέρχονται στη χώρα ως μετανάστες ή πρόσφυγες.  

Η εξάσκηση της κοινωνικής μηχανικής επιταχύνεται με...

 

ΕΘΝΙΚΟΙ ΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΕΣ - ΝουΔοΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Ο λαθρομαχμουτολάγνος ΣΥΡΙΖΑίος ΜΕ ΓΡΑΒΑΤΑ Κούλης ΣΥΖΗΤΑ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΠΟΛΙΑΣΤΩΝ ΜΑΧΜΟΥΤΑΡΑΔΩΝ , ΕΠ' ΑΜΟΙΒΗ από την Γερμανία! Τί δεν καταλαβαίνεις?

Από τον Γιώργο Χαρβαλιά

Στα ψιλά πέρασε ακόμη μία συνέντευξη του πρωθυπουργού σε γερμανικό μέσο ενημέρωσης, από αυτές που έχουν -ως συνήθως- κεντρικό νόημα το… «ανοίξαμε και σας περιμένουμε», αλλά όχι μόνον. 

Η συνέντευξη αυτή, που βιντεοσκοπήθηκε με φόντο αυτή τη φορά την Ακρόπολη και δημοσιοποιήθηκε την περασμένη Πέμπτη, ήταν από πάσης απόψεως προβληματική 

. Ευτέλισε τη χώρα και το ίδιο το αξίωμα του πρωθυπουργού.

   Το πρώτο ατόπημα ήταν ότι δόθηκε και πάλι στην «Bild». Αυτή την ανεκδιήγητη γερμανική πατσαβούρα που καθυβρίζει τους Έλληνες ως τεμπέληδες («Όχι άλλα δισεκατομμύρια σε αυτούς τους άπληστους!») και τους «θυμάται» νοσταλγικά μόνο όταν είναι να ανοίξει η τουριστική περίοδος για να βρέξουν τα πόδια τους στις ελληνικές θάλασσες οι Γερμανοί συνταξιούχοι. Αλλά αυτό δεν προκαλεί εντύπωση. Ακριβώς (!) έναν χρόνο νωρίτερα ο κ. Μητσοτάκης είχε ξαναδώσει συνέντευξη στην ίδια εφημερίδα, για να (ξανα)προσκαλέσει τους Γερμανούς τουρίστες και να εξαγγείλει ότι κλείνει τα λιγνιτωρυχεία στη δυτική Ελλάδα «ώστε να επωφεληθούν και γερμανικές εταιρίες»! Υπάρχει, επομένως, μια φυσική συνέχεια, απλά αλλάζει το ντεκόρ της φωτογράφισης.

Το δεύτερο ατόπημα ήταν ότι δόθηκε στο ίδιο ακριβώς ζευγάρι δημοσιογράφων που είχε πάρει και την περυσινή. Θυμίζω ότι η μεν κυρία, Ελληνίδα στην καταγωγή, δήλωνε δημόσια ότι ντρέπεται για την πατρίδα της και εκθείαζε με ύμνους την Τουρκία για τις συνθήκες φιλοξενίας των μεταναστών (που εξασφαλίζονται με τα χρήματα του Ευρωπαίου φορολογουμένου). Ο δε Γερμανός «παρτενέρ», που έχει επίσης διακριθεί για τα «φιλελληνικά του αισθήματα», κατηγορούσε τον Προκόπη Παυλόπουλο για απρεπή επίθεση (!) στον Σόιμπλε και ονόμαζε τον Τσίπρα «αμφιλεγόμενης φήμης… ημιεγκληματία», υποχρεώνοντάς τον να στραφεί νομικά κατά της «Bild».

Aς τα προσπεράσουμε όμως αυτά, αφού αυτές ακριβώς οι επιδόσεις των συγκεκριμένων «δημοσιογράφων» μπορεί να κάνουν τον Μητσοτάκη να τους προτιμά. 

Το τρίτο ατόπημα είναι ότι ο πρωθυπουργός για πολλοστή φορά διεθνώς (και δεύτερη συνεχή στην «Bild») εμφανίζεται ως ένα είδος «τουριστικού πράκτορα». Ατζέντη και κράχτη δηλαδή των Γερμανών τουριστών προς τους οποίους απευθύνεται στη γλώσσα τους βροντοφωνάζοντας «καλώς να μας έρθετε» («Κommen Sie nach Griecheland»).

Αυτού του είδους το αγωνιώδες ψηστήρι δεν ταιριάζει σε πρωθυπουργό ανεξάρτητης εξελιγμένης χώρας, κάποιος πρέπει να του το εξηγήσει. Ταιριάζει σε ταλαίπωρο υπάλληλο «rooms to let», που κυνηγάει τουρίστες με σακίδια σε νησιωτικό λιμενοβραχίονα, άντε και σε κανέναν πρωθυπουργό μικρού νησιωτικού κράτους, τύπου Αγιος Μαυρίκιος. Επιπλέον, για να εξηγούμαστε, οι Γερμανοί μπορεί να είναι οι πολυπληθέστεροι, αλλά δεν θα έπρεπε να είναι οι πλέον περιζήτητοι τουρίστες. Αυτοί ειδικά που έρχονται στην Ελλάδα είναι χαμηλής οικονομικής επιφάνειας. Ξοδεύουν τα μισά από τον μέσο Αμερικανό, λιγότερα από τους Ρώσους και σχεδόν όσα οι… Ρουμάνοι. Υπάρχει λόγος να τους γλείφουμε κι από πάνω; 

Ολα τα παραπάνω θα ήταν βέβαια έως και αμελητέα, τα συνήθη πταίσματα ενός γερμανόφιλου πρωθυπουργού δηλαδή, αν δεν υπήρχε το τέταρτο και πιο κραυγαλέο ατόπημα: 

Η περίεργη δήλωση πως η Ελλάδα θα μπορούσε να εξετάσει την υποδοχή και τη φιλοξενία πρόσθετων μεταναστών από τη Γερμανία αντί οικονομικού ανταλλάγματος! Να παίξει δηλαδή τον ρόλο του Ερντογάν που εξαγοράζει την παραμονή εκατομμυρίων μεταναστών σε τουρκικό έδαφος με τα χρυσά κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μοιάζει αδιανόητο, αλλά ειπώθηκε. Ενώπιον των επίμονων ερωτήσεων του προβοκάτορα Γερμανού δημοσιογράφου, ο κύριος Μητσοτάκης «έσπασε» και ομολόγησε ότι θα έβλεπε ως αντικείμενο συζήτησης την υποδοχή πρόσθετων μεταναστών από τη Γερμανία, υπό την προϋπόθεση ότι θα αναλάβει άλλος το κόστος της διαμονής τους.  

«Αν η Γερμανία μπορέσει να χτίσει σπίτια για τους πρόσφυγες αυτούς, θα συζητήσω βεβαίως την προσφορά» είπε επί λέξει ο Ελληνας πρωθυπουργός. 

Καταλάβατε, λοιπόν; 

Σε μία χώρα που πνίγεται από τη λαθρομετανάστευση και δεν ξέρει στην κυριολεξία πόσους τριτοκοσμικούς μουσαφιραίους φιλοξενεί, ημι-νόμιμους και παράνομους, ο Μητσοτάκης σκέφτεται να φέρει κι άλλους! Επειδή το ζητά και πληρώνει τα έξοδα η Γερμανία. Να γίνει και επισήμως η Ελλάδα δηλαδή πάρκινγκ μεταναστών σε φαβέλες made in Germany.

Συγχωρέστε με, αλλά...

 

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΗΛΙΘΙΟΙ - ΕΘΝΙΚΑ ΝουΔοΓΑΛΑΖΑΪΚΑ ΞΕΦΤΙΛΙΚΙΑ: Το Καστελόριζο, το νέο θύμα των δηλώσεων Δένδια στην Άγκυρα

 Της ΚΥΡΑΣ ΑΔΑΜ

Μετά τη Συνθήκη της Λωζάννης ήρθε η σειρά της Συνθήκης των Παρισίων να μπει στο στόχαστρο της Τουρκίας. Η Τουρκία καταγγέλλει τώρα διεθνώς ότι η Ελλάδα παραβιάζει και τη Συνθήκη των Παρισίων, στοχεύοντας ευθέως το Καστελόριζο, με την ελληνική κυβέρνηση να γεύεται τώρα τις καταστροφικές συνέπειες των δηλώσεων Δένδια στην Άγκυρα.

Συγκεκριμένα:
Επτά ημέρες μετά τις ζητωκραυγές Δένδια στην Άγκυρα, στις 22 Απριλίου 2021, η Τουρκία ενημέρωσε εγγράφως τη διεθνή κοινότητα και όλους τους διεθνείς οργανισμούς ότι «η Ελλάδα παραβιάζει τη Συνθήκη των Παρισίων1947 διότι εκτελεί στρατιωτική ΑΣΚΗΣΗ στο νησί Μέις ( Καστελόριζο), μολονότι η Συνθήκη επιβάλει καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης στο νησί».

Όμως:
Ο ορισμός αποστρατιωτικοποίηση και αποστρατιωτικοποιημένος της Συνθήκης των Παρισίων , ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ επιβάλει απαγόρευση στρατιωτικών ασκήσεων στη Μεγίστη. Έτσι η θέση της Τουρκίας στερείται σοβαρότητας, αξιοπιστίας και νομικής βάσης, είναι παντελώς έωλη και συντηρείται/αξιοποιείται χάρη στις δηλώσεις Δένδια στην Άγκυρα, ότι η Ελλάδα εξοπλίζει τα νησιά διότι δέχεται απειλή.

Η μόνη πειστική και νομικά βάσιμη ελληνική απάντηση θα ήταν ότι η Ελλάδα με την εκτέλεση στρατιωτικών ασκήσεων στο Καστελόριζο ΔΕΝ παραβιάζει τη Συνθήκη των Παρισίων διότι η Συνθήκη ΔΕΝ απαγορεύει στρατιωτικές ασκήσεις στη Μεγίστη.
 

Στη διεθνή έγγραφη ενημέρωση για την αποστρατιωτικοποίηση του Καστελόριζου, η Τουρκία αναγράφει επακριβώς ότι « η Ελλάδα παραβιάζει το καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης για τα ΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝ ΑΙΓΑΙΟΥ διότι εκτελεί στρατιωτικές ασκήσεις στο Καστελόριζο».
 

Έτσι λοιπόν , σήμερα, η Τουρκία εντάσσει (πολύ σωστά) το Καστελόριζο στο ΑΙΓΑΙΟ, διότι εξυπηρετεί τα συμφέροντα της σήμερα. Ωστόσο, τον Σεπτέμβριο του 2019, την Τουρκία τη βόλευε το Καστελόριζο και η περιοχή ανατολικά της Ρόδου να κείται στη Μεσόγειο, (όπως φαίνεται στο χάρτη του Μ), προκειμένου να οριοθετήσει την τουρκο/λυβική ΑΟΖ σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου. Και τούτο διότι θέτοντας την περιοχή ανατολικά της Ρόδου στη Μεσόγειο, στην περιοχή αυτή αυτομάτως η Τουρκία καταγράφει 12νμ χωρικά ύδατα, διότι από το 1964 η Τουρκία έχει καθορίσει 6νμ χωρικά ύδατα στο Αιγαίο και 12νμ στη Μεσόγειο, με αποτέλεσμα να στραγγαλίζεται, αφανίζεται και εκμηδενίζεται η ΑΟΖ της Μεγίστης και η ΑΟΖ Ανατολικα της Ρόδου.  

Την τουρκική αυτή ενέργεια αποδέχθηκε εγγράφως και επισήμως η κυβέρνηση Μητσοτάκη μέσα στην Ελληνική Βουλή τον Οκτώβριο 2019 και αυτό διευκόλυνε την Τουρκία να υπογράψει το Δεκέμβριο του 2019 την τουρκο/λυβική ΑΟΖ, με αποτέλεσμα η Ρόδος και το Καστελόριζο να μην έχουν κανένα κυριαρχικό δικαίωμα πέρα και έξω από τα 6νμ χωρικών υδάτων. 

Οι δηλώσεις Μητσοτάκη ότι η κυβέρνηση φυλάει την ελληνική κυριαρχία των 6νμ χωρικών υδάτων, ( όταν το Ρους Ρέις έκανε έρευνες μεχρι τα 6νμ από τη Μεγίστη και τη Ρόδο), έθεσαν τη Μεγίστη και την περιοχή ανατολικά της Ρόδου στη Μεσόγειο. Έτσι , μετά την υπογραφή της τουρκο/λυβικής ΑΟΖ, με τη Μεγίστη να έχει μηδέν (0) ΑΟΖ λόγω Μεσογείου τον Δεκέμβριο 2019, η Τουρκία έρχεται σήμερα και εντάσσει τη Μεγίστη στο Αιγαίο, για να μπορεί να διεκδικήσει ότι, με δεδομένο ότι η Μεγίστη έχει μηδέν ΑΟΖ ως νησί της Μεσογείου, το ίδιο το νησί θα έχει και πάλι μηδέν ΑΟΖ ως νησί του Αιγαίου. Εμφανής επιδίωξη της Τουρκίας να ταυτίσει την μηδενική ΑΟΖ της Μεγίστης με μηδέν (0) ΑΟΖ και των λοιπών νήσων του Αιγαίου.
 

Στις προκλητικές , μετά την επίσκεψη στην Άγκυρα, ενέργειες της Τουρκίας η κυβέρνηση αντέδρασε με την έκδοση της διεθνούς αγγελίας Α1156/21 που αποκαλύπτει το Μilitaire.gr.

Όπως παρατηρεί ο αναγνώστης μολονότι η Άγκυρα δηλώνει διεθνώς ότι η Ελλάδα παραβιάζει τη Συνθήκη των Παρισίων διότι εκτελεί ασκήσεις στο ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ, η κυβέρνηση ΔΕΝ κατονομάζει το νησί. Αντί για το Καστελόριζο δηλώνει αόριστα ότι θα συνεχίσει να κάνει ασκήσεις στην ΠΕΡΙΟΧΗ και όποιος τη βρει την περιοχή,…τη βρήκε, σαν να φοβάται να κατονομάσει το ελληνικό Καστελόριζο, το οποίο το κατάντησε με μηδέν ΑΟΖ και διασφάλιση του μόνον στα 6νμ.

Μολονότι η Συνθήκη των Παρισίων ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ τις ελληνικές στρατιωτικές ασκήσεις στο Καστελόριζο, εν τούτοις η κυβέρνηση δηλώνει ότι θα συνεχίσει να κάνει ασκήσεις στην ΠΕΡΙΟΧΗ ,( όχι στο Καστελόριζο), καθ’ όσον είναι σύμφωνες με τη διεθνή νομιμότητα, η οποία είναι Συνθήκη των Παρισίων την οποία επίσης ΔΕΝ ΚΑΤΟΝΟΜΑΖΕΙ.

Τέτοιου είδους ελληνικές αντιδράσεις – απόρροια των ζητωκραυγών για τις δηλώσεις Δένδια- δείχνουν ότι η κυβέρνηση...

 

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ - ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Η βαρβαρότητα στη γη του Ορφέα

Toυ ΣΑΒΒΑ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗ

 Την ώρα που διαβάζουν οι αναγνώστες μας αυτές τις γραμμές, ο υπουργός Εξωτερικών μιας χώρας όπου:

       Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι στα τουρκικά κάτεργα

    Ένας από τους φυλακισμένους είναι ο Σελαχατίν Ντεμιρτάς, πρόεδρος ενός κόμματος που έλαβε έξι εκατομμύρια ψήφους

 
    Ένας ιστορικός λαός είκοσι εκατομμυρίων ανθρώπων, που κατοικούσε στην Ανατολία χιλιάδες χρόνια πριν έλθουν ως κατακτητές οι Τούρκοι, είναι αλυσοδεμένος και φιμωμένος, χωρίς δικαίωμα εκπαίδευσης στη μητρική του γλώσσα και χωρίς δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης

    Μια θρησκευτική ομάδα, οι Αλεβίτες, που αριθμούν 10-15 εκατομμύρια ψυχές, ζουν καταπιεσμένοι από την σουνιτική πλειονότητα, χωρίς να είναι αναγνωρισμένη από το κράτος η θρησκεία και οι χώροι λατρείας τους, ενώ το κράτος χτίζει τζαμιά στα χωριά τους, όπου δεν κατοικεί ούτε ένας σουνίτης

    Δεκάδες δημοσιογράφοι, οι περισσότεροι αναλογικά από όλες τις χώρες του κόσμου, είναι φυλακισμένοι και όσοι δεν φυλακίστηκαν ζουν και εκφράζονται υπό καθεστώς τρόμου

    Εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, αν δεν έχουν φυλακιστεί, έχουν εκδιωχθεί από τις υπηρεσίες και τις δουλειές τους, χωρίς να ακολουθηθούν οι κανονικές διοικητικές διαδικασίες, με την υποψία ότι αποτελούν μέλη του δικτύου Γκιουλέν, με το οποίο ο ίδιος ο Ερντογάν και το κόμμα του συγκυβερνούσαν

    Οι εναπομείναντες των γενοκτονιών που διέπραξε το τουρκικό κράτος χριστιανοί, Αρμένιοι, Έλληνες και Ασσύριοι, έζησαν επί δεκαετίες υπό τον τρόμο του Vatandaş Türkçe konuş (Πατριώτη μίλα τουρκικά), το οποίο επέβαλε με την άσκηση τρομοκρατίας το κράτος με τους μηχανισμούς του

    Οι εναπομείναντες των γενοκτονιών που διέπραξε το τουρκικό κράτος χριστιανοί, Αρμένιοι, Έλληνες και Ασσύριοι, βλέπουν τις εκκλησίες τους να μετατρέπονται σε τζαμιά, με τους θρησκευτικούς ηγέτες των σουνιτών να ανέρχονται στον άμβωνα με το γιαταγάνι της σφαγής και της καθυπόταξής τους, όπως το είδαμε στην Αγία Σοφία

    Οι εναπομείναντες των γενοκτονιών που διέπραξε το τουρκικό κράτος χριστιανοί, Αρμένιοι, Έλληνες και Ασσύριοι, βλέπουν τους θρησκευτικούς τους ηγέτες να υποχρεώνονται από το τουρκικό κράτος να εκδίδουν δηλώσεις στήριξης σε στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον των Κούρδων, με τις οποίες καταλαμβάνουν εδάφη ξένων χωρών και διαπράττουν εγκλήματα πολέμου

    Οι εναπομείναντες των γενοκτονιών που διέπραξε το τουρκικό κράτος χριστιανοί, Αρμένιοι, Έλληνες και Ασσύριοι, βλέπουν εδώ και δεκαετίες τους πληθυσμούς τους να μειώνονται, ως αποτέλεσμα της πολιτικής εθνοκάθαρσης του τουρκικού κράτος, ένεκα της οποίας οι 150 χιλιάδες Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, Τούρκοι υπήκοοι και εγκατεστημένοι Έλληνες πολίτες το 1923, έφθασαν σήμερα να αριθμούν τις δύο χιλιάδες ψυχές, ενώ ο αριθμός των μουσουλμάνων της Θράκης αυξήθηκε σε σχέση με το 1923

 
    Το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας, εκτός των Κούρδων, υπερασπίζονται και είναι υπερήφανοι για τη γενοκτονία που διέπραξαν οι πρόγονοί τους εναντίον των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων

    Το κράτος και το σύνολο σχεδόν των κομμάτων και ηγετών και των στελεχών τους, εκτός των Κούρδων, διατηρεί στενούς δεσμούς με τη μαφία και τους αρχινονούς διακίνησης ναρκωτικών

    Το κράτος και το σύνολο σχεδόν των κομμάτων και ηγετών και των στελεχών τους, αν δεν συμμετέχουν, υποστηρίζουν ή ανέχονται τις δολοφονίες, τα βασανιστήρια, τους βιασμούς και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που γίνονται εναντίον των Κούρδων και των αντιφρονούντων, ανεξαρτήτως καταγωγής και θρησκείας

    Οι απλοί πολίτες βλέπουν τις πόρτες των σπιτιών τους να σπάνε και να εισβάλλουν μέρα και νύχτα άνδρες της αντιτρομοκρατικής και στη συνέχεια να συλλαμβάνονται και να σύρονται στα δικαστήρια, για ένα σχόλιο που έγραψαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εις βάρος του Ερντογάν ή του Μπαχτσελί.

    Ο υπουργός αυτής της χώρας, λοιπόν, επισκέπτεται την Ελλάδα και μεταβαίνει στη Θράκη, όπου κανείς πολίτης, χριστιανός ή μουσουλμάνος δεν βασανίζεται, δεν βιάζεται, δεν τρομοκρατείται από το κράτος, δεν συλλαμβάνεται για ένα σχόλιο που έκανε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εις βάρος του οποιουδήποτε.

Επισκέπτεται μια χώρα όπου οι πολίτες της, χριστιανοί και μουσουλμάνοι το θρήσκευμα, απολαμβάνουν όλων των δικαιωμάτων που διασφαλίζονται από τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έχει το θράσος, εκμεταλλευόμενος τα λάθη του ελληνικού κράτους και πολιτικού συστήματος, να επιμένει να εξάγει την τουρκική βαρβαρότητα στη Θράκη, εκτουρκίζοντας πληθυσμούς που εθνοτικά δεν έχουν καμία σχέση με τους Τούρκους.

Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις στον κ. Τσαβούσογλου και να βάλει στην ατζέντα το ζήτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολίας, ανάμεσα στους οποίους και οι Έλληνες της Θράκης, του τμήματός της που είναι υπό τουρκική κατοχή.

    Η Ελλάδα σύσσωμη πρέπει να δώσει μια ξεκάθαρη απάντηση στον κ. Τσαβούσογλου:

 

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ - ΟΠΛΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ: Έκθεση του ΟΗΕ επιβεβαιώνει χρήση τουρκικών drones «καμικάζι» στη Λιβύη – Εμείς έχουμε το radar «ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ» της ΕΑΒ και το κοιτάμε…

Γράφει ο  ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ

Ταξίαρχος εν αποστρατεία Πολεμικής Αεροπορίας, πρώην Αντιπρόεδρος Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας

 Έκθεση ομάδας ειδικών για την Λιβύη υποβλήθηκε στον πρόεδρο του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ με τίτλο (Final report of the Panel of Experts on Libya established pursuant to Security Council resolution 1973 (2011), 8 March 2021).
Σύμφωνα με την ανωτέρω έκθεση, δυνάμεις του στρατηγού Χαφτάρ δέχτηκαν επιθέσεις από τις δυνάμεις (GNA) ελεγχόμενες από τον Σάρατζ, εξ αποστάσεως από drones, όπως τα τουρκικά θανατηφόρα αυτόνομα όπλα STM Kargu-2.

Τα mini drone STM Kargu-2, προγραμματίστηκαν για να επιτεθούν σε στόχους χωρίς να απαιτείται σύνδεση δεδομένων μεταξύ του χειριστή και του drone.

Στην ουσία πρόκειται για ένα mini drone με φορτίο εκρηκτικών, με βασικές δυνατότητες τεχνητής νοημοσύνης (ΑΙ), τα οποία κατευθύνονται στον στόχο με πληροφορίες της κάμερας και παραμέτρων αναγνώρισης που έχουν προγραμματισθεί στο drone.

Μιλάμε για επιχειρήσεις «fire and forget», δηλαδή στείλτο και ξεχασέ το.

 Δυνατότητες του STM Kargu-2

Το drone με τα εκρηκτικά που διαθέτει μπορεί να κατευθυνθεί με τεχνικές ΑΙ και να επιτεθεί σε ομάδα στρατιωτών αλλά και άλλων στόχων.

Καλή η ενημέρωση και οι βαρύγδουπες δηλώσεις για συμμετοχή σε μελλοντικά προγράμματα, που είναι κατά κύριο λόγο ερευνητικά και χωρίς να οδηγούν κατ ανάγκη σε προϊόντα. Μήπως οι αρμόδιοι εδώ στη χώρα μας θα πρέπει να ασχοληθούν πιο σοβαρά και με διαδικασίες επείγουσες με την αντιμετώπιση της υπαρκτής απειλής που λέγεται mini drones;

 

Την ίδια στιγμή στην ΕΑΒ εδώ και τρία χρόνια έχει αναπτυχθεί ένα καινοτόμο radar (ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ) ελληνικής κατασκευής και σχεδίασης που αποδεδειγμένα αποκαλύπτει mini drones σε πολύ μικρά ύψη.

Μήπως θα πρέπει...

 

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΗΛΙΘΙΟΙ - ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ: Η Ευρώπη απ το κελί του Ρομάν Προτάσεβιτς

Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ

 Οταν λέγαμε ότι η Ευρώπη ωριμάζει μέσα από τις κρίσεις, εννοούσαμε τις οικονομικές κρίσεις.  

Δεν φανταζόμασταν ότι θα ωρίμαζε και από τις υγειονομικές κρίσεις.  

Δεν μπορούσαμε μέχρι πριν από λίγα χρόνια να μαντέψουμε ότι τη συνοχή της θα μπορούσαν να σφυρηλατήσουν οι εξωτερικές απειλές εναντίον της «κυριαρχίας» της.
 
Ο όρος πρέπει να μπαίνει σε εισαγωγικά γιατί ηχεί ακόμη αδόκιμος όταν αναφέρεται σε μια ένωση ανεξάρτητων κρατών, που το καθένα διατηρεί τη δική του κυριαρχία. Και όμως. Την «ευρωπαϊκή κυριαρχία» επικαλέσθηκε η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ως το αγαθό που έπληξε η αεροπειρατεία μετά απαγωγής από τον Αλεξάντερ Λουκασένκο.
 
Η ταχύτητα της αντίδρασης έναντι της λευκορωσικής απειλής δείχνει μια Ενωση ικανή να δώσει σημεία ζωής και στη διεθνή σκηνή. Μια Ενωση που αναγκάστηκε να αναπτύξει κοινά αντισώματα μετά τον ακρωτηριασμό του Brexit· και που υποχρεώθηκε να μετρήσει τον ίσκιο της όταν την άφησε μόνη η Αμερική (του Τραμπ). Και όταν η Τουρκία του Ερντογάν είχε δοκιμάσει τα όρια –βλέπε και τα σύνορά της– στον Εβρο.
 
Οι γρήγορες κυρώσεις κατά της Λευκορωσίας είναι ένα βήμα. Δεν είναι όμως τεκμήριο ισχύος. Ηταν μια κίνηση τόσο σωστή ηθικά όσο ατελέσφορη μπορεί να αποδειχθεί πολιτικά: μπορεί η απομόνωση να οδηγήσει τον Λουκασένκο σε μεγαλύτερη καταστολή εντός. Μπορεί να τον σπρώξει ακόμη πιο βαθιά στην αγκαλιά της Μόσχας. Οι κυρώσεις ίσως καταλήξουν, έτσι, να πλήξουν αυτούς που υποτίθεται ότι σκοπεύουν να προστατεύσουν: τη λευκορωσική αντιπολίτευση.
 
Σύμφωνα με μια σχολή σκέψης, η ήπια ισχύς των κυρώσεων, που τιμωρεί χωρίς να κόβει εντελώς τις γέφυρες και χωρίς να διακινδυνεύει θερμή αναμέτρηση, προορίζεται να φέρει κάποτε καρπούς. Τα καθεστώτα τύπου Λουκασένκο εξαντλούνται, αργά ή γρήγορα, εσωτερικά. Η δύναμη της Ρωσίας βασίζεται, λένε, σε πλουτοπαραγωγικές πηγές –κυρίως ορυκτά καύσιμα– που χάνουν ήδη την αξία τους. Ο χρόνος δουλεύει υπέρ της Ευρώπης.
 
Ο χρόνος δουλεύει, όπως στον Ψυχρό Πόλεμο, υπέρ των δημοκρατιών. Αυτός ο αυτάρεσκος ντετερμινισμός –οι καλοί στο τέλος πάντα νικούν– παρασιωπά ότι, εν τω μεταξύ, οι κακοί κάνουν ό,τι θέλουν με τους καλούς που βρέθηκαν στο έλεός τους.  

Ετσι είχε γίνει και στον Ψυχρό Πόλεμο: η μισή ήπειρος ευημερούσε και φλυαρούσε περί ελευθερίας, ενώ η άλλη μισή στέναζε υπό μια αυτοκρατορία ανατολικού τύπου.
 
Ετσι και τώρα. Η Ευρώπη έχει όντως χρόνο να ξοδέψει. Κοιμάται ήδη ήσυχη επειδή έχει μαστιγώσει τον αέρα του λευκορωσικού FIR. 

Πώς κοιμάται όμως στο έδαφος ο φυλακισμένος Ρομάν Προτάσεβιτς; 

Πώς φαίνεται η Ευρώπη από το κελί του; 

Μια δύναμη ελευθερίας που πασχίζει να τον σώσει; 

Ή μια δύναμη που...

 

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΗΛΙΘΙΟΙ - ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ: Στρατηγικά λάθη Ισραήλ και Δύσης με Τουρκία και Ισλάμ

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΟ

Γράφει ο ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Κ. ΚΕΦΑΛΑΣ

Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

 "Κατασκευάσαμε ατομικές βόμβες για να τις έχουμε στο μουσείο; Δεν χρειαζόμαστε πυραύλους και έναν τεράστιο στρατό, εάν δεν μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης" δήλωσε πρόσφατα ο Πακιστανός βουλευτής Μουλανά Τσιτραλί, ζητώντας αιφνιδιαστική πυραυλική επίθεση εναντίον του Ισραήλ με πυρηνικά όπλα.

  Ανάλογες απειλές είχαν εκτοξευτεί στο παρελθόν από Πακιστανούς αξιωματούχους εναντίον της Γαλλίας λόγω της τουρκογαλλικής και της πακιστανο-ινδικής διαμάχης και τη θέση της Γαλλίας υπέρ της Ελλάδος και της Ινδίας.  

Το Πακιστάν απέκτησε ατομικά όπλα τη δεκαετία του 1970, επειδή η πολιτική βούληση συναντήθηκε με τον ισλαμικό εθνικισμό τεσσάρων ιδιοφυών Πακιστανών πυρηνικών φυσικών (Abdus Salam, Abdul Kadir Khan, Ishrat Husein Usmani, S.A. Butt).

Ο συνδυασμός της επιστήμης, της πολιτικής βούλησης, καθώς και ο χρηματισμός των Γερμανών πολιτικών με ισλαμικό χρήμα και η βούληση μεγιστοποίησης του κέρδους των γερμανικών εταιριών επέτρεψαν την κατασκευή της πακιστανικής ατομικής βόμβας σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Η καθολική γερμανική εμπλοκή στην πώληση πυρηνικής τεχνολογίας στο Πακιστάν ανάγκασε Γερμανό βουλευτή να δηλώσει «ότι το σύνθημα της εξαγωγικής καμπάνιας της Γερμανίας στο Πακιστάν είναι “κανένας να μην ακούει τίποτα, κανένας να μη βλέπει τίποτα και κανένας να μην εμποδίζει τίποτα”».

Το 1989 το γερμανικό περιοδικό «Stern» παρουσίασε ότι από το 1980 περισσότερες από 70 γερμανικές εταιρίες συμμετείχαν στην κατασκευή της πακιστανικής ατομικής βόμβας, οι υπηρεσίες των οποίων υπερτιμολογήθηκαν χιλιάδες φορές πάνω από τις κανονικές.

Οι προσωπικές φιλικές επαφές του Khan και το άφθονο χρήμα έφεραν Ευρωπαίους φυσικούς και μηχανικούς στο Πακιστάν, όπως τον Ολλανδό Henk Slebos, τoν Βρετανό Peter Griffin, τον Ελβετό Friedrich Tinder και τον Γερμανό Gotthard Lerch.  

Οι πακιστανικές πρεσβείες στις δυτικές χώρες και στους διεθνείς οργανισμούς καθώς και 93 κρατικοί οργανισμοί συνέβαλαν στην επιτυχία της πακιστανικής προσπάθειας, η οποία έγινε γνωστή με το όνομα «το δίκτυο του Khan».

Η τελευταία μέσω του δικτύου Khan και τη βοήθεια του Πακιστάν, της Κίνας, της Ρωσίας και της Γερμανίας απέκτησε σημαντική πυρηνική τεχνογνωσία, ώστε σήμερα να μην αμφισβητείται από κανέναν ότι η απόκτηση πυρηνικών όπλων από την Τουρκία θα γίνει σε σύντομο χρονικό διάστημα. Άλλωστε, ο πρόεδρος Ερντογάν έχει προετοιμάσει τη διεθνή κοινή γνώμη για τις προθέσεις του, δηλώνοντας ότι «η Τουρκία έχει δικαίωμα να αποκτήσει πυρηνικά όπλα, όπως έχουν πράξει ήδη άλλες χώρες και γι’ αυτό τον σκοπό θα διαθέσει όσα χρήματα απαιτηθούν σε εταιρίες και μεμονωμένα άτομα, ακόμα και στον διάβολο», επισημαίνοντας εμμέσως ότι η Τουρκία αντέγραψε την οργανωτική δομή του δικτύου Khan και, συνεπώς, κανένας δεν μπορεί να την εμποδίσει.

Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται ουδείς στην Ελλάδα λόγω μειωμένου πολιτικού δείκτη ευφυΐας είναι ότι η απόκτηση πυρηνικών όπλων από την Τουρκία είναι προτεραιότητα της χώρας, η δε ταύτισή της με το Πακιστάν γίνεται λόγω της ανάγκης απόκτησης πυρηνικής τεχνογνωσίας.

Αυτή η ανάγκη έφερε τον πακιστανικό στόλο στο Αιγαίο, καθώς και τους Πακιστανούς εποίκους στην Ελλάδα. Η απόκτηση πυρηνικών όπλων από την Τουρκία με τη βοήθεια του Πακιστάν σε συνδυασμό με τη «φινλανδοποιημένη» Ελλάδα όχι μόνο θα αλλάξουν τη γεωστρατηγική δυναμική και θα διαταράξουν τις γεωπολιτικές ισορροπίες στη Μεσόγειο, στην Ασία και την Αφρική, αλλά κυρίως θα απειλήσουν την ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ.  

Πράγματι, το Ισραήλ βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση όχι μόνο λόγω της ιστορικής, ιδεολογικής και πολιτιστικής διαφοροποίησής του με το Ισλάμ, αλλά κυρίως επειδή το τεχνολογικό χάσμα μεταξύ του ισλαμικού και του εβραϊκού κόσμου όλο και μικραίνει.  

Πλέον των λεκτικών δηλώσεων, όπως αυτή του Πακιστανού βουλευτή, που ζήτησε τη ρίψη πυρηνικών όπλων στο Ισραήλ, η απόκτηση πυραυλικής τεχνολογίας από τους Παλαιστίνιους, έστω και πρωτόγονης, όχι μόνο απέδειξε την ανάμειξη του Ιράν, του Πακιστάν και της Τουρκίας στη διαμάχη, αλλά ακόμα η τεχνολογική βελτίωση της επιθετικής ισχύος των Παλαιστινίων αιφνιδίασε τους Ισραηλινούς, αντιλαμβανόμενοι στην πράξη τη γεφύρωση του τεχνολογικού χάσματος μεταξύ του Ισλάμ και του κράτους του Ισραήλ.

Επιπροσθέτως, η απόκτηση πυρηνικών όπλων από την Τουρκία θα φέρει σε πολύ δύσκολη θέση και τη Γαλλία, επειδή η σύγκρουσή τους αφορά κυρίως τον έλεγχο της Αφρικής.

Όπως η Δύση, έτσι και το Ισραήλ διέπραξαν τεράστια στρατηγικά λάθη με την Τουρκία και το Ισλάμ, επειδή...

 

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Γιατί είναι αγεφύρωτο το χάσμα στην Παλαιστίνη;

Του Δημήτρη Μακροδημόπουλου.

Η δημιουργία του Ισραήλ εν μέσω των αραβικών λαών αποτέλεσε ακραία πολιτισμική αντίφαση.   

Διότι από τη μια πλευρά υπάρχει ένα ομοιογενές φυλετικά και θρησκευτικά σύνολο, το οποίο διασπάσθηκε σε πολλά κράτη με τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για ν’ αποφευχθεί η δημιουργία ενός ισχυρού αραβικού κράτους αλλά κυρίως για να εξισορροπηθούν τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων με τη διανομή της περιοχής μεταξύ των με το καθεστώς των Εντολών της Κοινωνίας των Εθνών. 

Απέναντι σ’ αυτήν την πολιτισμική ομοιογένεια επιβλήθηκε η δημιουργία του Ισραήλ, μιας κραυγαλέας διαφορετικότητας εντελώς αποσυνδεδεμένης από το περιβάλλον της. Διότι οι Εβραίοι της διασποράς απόντες επί δύο χιλιετηρίδες από την Παλαιστίνη διαμόρφωσαν στην Ευρώπη, στη Ρωσία και αλλού διαφορετική πολιτιστική ταυτότητα και η εγκατάστασή τους στην Παλαιστίνη απετέλεσε βίαιη παρέμβαση στην περιοχή. Αντίθετα η συνύπαρξη Αράβων και Εβραίων επί δύο χιλιετηρίδες, και ιδιαίτερα στις συνθήκες της Οθωμανικής αυτοκρατορίας που αποτέλεσε ενιαίο χώρο, θα είχε επιλύσει τα προβλήματα της συμβίωσής τους που σήμερα φαίνονται αγεφύρωτα. Αυτό εξ άλλου είχε επιτευχθεί μεταξύ των Παλαιστινίων και των εβραίων του αραβικού κόσμου στη διάρκεια των δύο χιλιετηρίδων, οι οποίοι όμως με τη δημιουργία του Ισραήλ θεωρήθηκαν προσωποποίηση της ανατολίτικης “καθυστέρησης” και βρέθηκαν στο στόχαστρο μιας εντατικής καμπάνιας “αποαραβοποίησης” και πολιτισμικής αφομοίωσης.

Το Ισραήλ εμφυτεύθηκε ως ξένο σώμα στην Εγγύς Ανατολή για να περιφρουρεί ως χωροφύλακας των αραβικών λαών τα δυτικά συμφέροντα. 

Όταν στα τέλη του 19ου αιώνα με την γέννηση του σιωνισμού αποφασίσθηκε η εγκατάσταση των Εβραίων σε μία περιοχή, επιλέχθηκε η Παλαιστίνη και ενθαρρύνθηκε από την Αγγλία η μετεγκατάσταση εκεί. 

Γιατί εκεί;  

Διότι ήταν ορατή πλέον η διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είχαν  εντοπισθεί τα πλούσια ενεργειακά κοιτάσματα, ήταν αναγκαίος ο έλεγχος της διώρυγας του Σουέζ για να διασφαλισθεί ο δρόμος προς τις Ινδίες και η σοβιετική Επανάσταση απειλούσε να ενεργοποιήσει τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα των αραβικών λαών.  

Η Διακήρυξη του Μπάλφουρ συμπίπτει χρονικά με την Οχτωβριανή Επανάσταση. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ένας εκ των πατριαρχών του σιωνισμού Τεόντορ Χερτσλ, στην προσπάθειά του να αποσπάσει τη συναίνεση των αποικιοκρατών στην δημιουργία εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη, έγραφε το 1895 ότι «για την Ευρώπη θα είμαστε εκεί κάτω μια αφετηρία ενάντια στην Ασία» ενώ ο έτερος Χάιμ Βάιζμαν προκειμένου να δελεάσει την Μ. Βρετανία διαβεβαίωνε το 1914  ότι οι Εβραίοι που θα εγκατασταθούν στην Παλαιστίνη «θα είναι οι φύλακες της διώρυγας του Σουέζ». 

Επομένως το κράτος του Ισραήλ δεν δημιουργήθηκε στην Παλαιστίνη επειδή οι Εβραίοι άκουσαν τη φωνή των προγόνων τους αλλά διότι συγκεκριμένα συμφέροντα συνηγόρησαν σε αυτή την επιλογή. 

Έτσι όμως, η περίφημη ρήση του Μαρξ, σύμφωνα με την οποία «κανένα έθνος δεν μπορεί να είναι ελεύθερο και ταυτόχρονα να καταπιέζει άλλο έθνος», δικαιώθηκε πλήρως στην περίπτωση του Ισραήλ. Διότι ο εβραϊκός λαός έχει παγιδευτεί χάριν ξένων συμφερόντων στην Παλαιστίνη και είναι υποχρεωμένος να ζει δια βίου με το όπλο στο χέρι για να κατορθώνει να επιβιώνει σε ένα εχθρικό περιβάλλον, υποταγμένος ταυτόχρονα στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη.

H υπογραφή των “Συμφωνιών του Αβραάμ’ μεταξύ των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και του Ισραήλ, παρά τη συνεχιζόμενη κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών, όπως και του Μπαχρέιν, με τη Σαουδική Αραβία και το Ομάν να περιμένουν στη σειρά, αποτελούν ύβρη για τον αγώνα των Παλαιστινίων. Tα μοναρχικά καθεστώτα  των  αραβικών  κρατών  της  περιοχής, του πολιτισμικού, κοινωνικού και πολιτικού Μεσαίωνα, ανησυχούν περισσότερο από το Ισραήλ για  τις  εξελίξεις  στο  Παλαιστινιακό. Διότι ο  αγώνας  του  Παλαιστινιακού  λαού, ίσως “αναστήσει” την Αραβική Άνοιξη οδηγώντας στην ανατροπή των κληρονομικών καθεστώτων της περιοχής. 

Είναι  χαρακτηριστικό  ότι  ο  Αμπού  Τζιχάντ, συνιδρυτής της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης μαζί με τον Αραφάτ, πριν  τη  δολοφονία  του  είχε  διατυπώσει  την  άποψη  σύμφωνα  με  την  οποία  οι  Άραβες  ηγέτες  δεν  επιθυμούν  την  ίδρυση  Παλαιστινιακού  κράτους  διότι  θα  είναι  κράτος  δημοκρατικό,  με  πληθυσμό  που  γαλουχήθηκε  μέσα  στον  ένοπλο  αγώνα  και  επομένως  θ’ αποτελεί  ζωντανή  αμφισβήτηση  των  καθεστώτων  των  αραβικών  κρατών.

Γιατί απαξιώνει η Δύση τα δίκαια των Παλαιστινίων; 

“Εκείνο που επέδειξαν οι δυτικές ελίτ όταν αποφάσισαν χωρίς δισταγμούς να βάλουν τους άραβες να πληρώσουν το αντίτιμο των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν στην Ευρώπη εναντίον των εβραίων, γράφει ο Ένζο Τραβέρσο, ήταν...

 

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Η (προπαγανδιστική) ενημέρωση για την Μέση Ανατολή

Toυ ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

Είναι δεδομένο πως τα ΜΜΕ βλέπουν με ευνοϊκότερο βλέμμα τους Παλαιστίνιους στις συγκρούσεις τους με τους Ισραηλινούς. Η έννοια του αδύνατου, που ευρύτερα κυριαρχεί γι’ αυτούς, τους δίνει πλεονέκτημα για το πώς τους βλέπουν οι εκπρόσωποι της ενημέρωσης.  

Το αντικρύζει κανείς εύκολα στις αναφορές των ΜΜΕ για τα συμβαίνοντα στη Γάζα. Τα θύματα των ισραηλινών βομβαρδισμών ανακοινώνονται δίχως αναφορά σε πηγές πληροφόρησης. Δηλαδή σαν δεδομένοι. Οσοι σκοτώνονται από ρουκέτες της Χαμάς στο Ισραήλ είναι «σύμφωνα με τις αρχές του Ισραήλ». Τους πρώτους, προφανώς τους έχουν μετρήσει οι δημοσιογράφοι και είναι τόσο σίγουροι για τους αριθμούς!

Οσο για την αναμέτρηση του Δαυίδ (οι Παλαιστίνιοι) με τον Γολιάθ (Ισραήλ) χρειάζεται μία ανάλυση.  

Οι Ισραηλινοί παλεύουν για την ύπαρξή τους απέναντι σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο. Ανεξάρτητα αν τα τελευταία χρόνια οι Παλαιστίνιοι έχουν χάσει την πραγματική στήριξη των Αράβων Σουνιτών αυτοί, στα χαρτιά τουλάχιστον, είναι δεσμευμένοι στη στήριξή τους και στην εξαφάνιση του κράτους του Ισραήλ. 

Σαν συνέπεια κάθε αντιπαράθεση που ξεσπάει για το Ισραήλ σηματοδοτεί έναν αγώνα ζωής ή θανάτου. Που η όποια ήττα μπορεί να σημάνει το τέλος.

Γι’ αυτό και πριν από λίγα χρόνια όταν η Χεζμπολάx κατόρθωσε να ανακόψει μια ισραηλινή προέλαση στον νότιο Λίβανο, υπήρξε η μόνη αντιπαράθεση μουσουλμάνων και Ισραηλινών που δεν έληξε με συντριπτική νίκη του Ισραήλ. Και η επιτυχία ήταν των Σιιτών. Της Χεζμπολάχ δηλαδή με στήριξη του Ιράν.  

Γι’ αυτό και στη Γάζα η Χαμάς διαφοροποιήθηκε από την παραδοσιακά σουνιτική Φατάχ, που εκφράζει την Παλαιστινιακή Αρχή στη Δυτική Οχθη του Ιορδάνη και στην Αν. Ιερουσαλήμ. Με στήριξη από το Ιράν και με οπλική ενίσχυση απο εκεί, η Χαμάς – παρά τον σουνιτικό της προσανατολισμό – εξαρτάται από την Τεχεράνη και τη συστρατευμένη μαζί της λιβανική Χεζμπολάχ.  

Το παράδοξο αυτό έχει διώξει μακριά της άλλες παραδοσιακές αραβικές χώρες (Ιορδανία, Αίγυπτο, Εμιράτα, Σαουδική Αραβία) προσελκύοντας την Τουρκία. Που είναι ήδη ψυχρά διακείμενη απέναντι σ’ αυτές.

Αυτή όμως η στάση του Ερντογάν του έχει στοιχίσει αρκετά ακριβά. Και στις σχέσεις του με τη Δύση και το Ισραήλ, αλλά και απέναντι στον Γκιουλέν (ενάντιος σε κάθε κίνηση προς τον αραβικό κόσμο) και στους σουνίτες Αραβες που τον βλέπουν να πασχίζει για την ηγεσία του σουνιτικού Ισλάμ. Παρά τις προσπάθειες του Ερντογάν η Χαμάς, όπως και το Κατάρ, είναι κάτω από την ισχυρή επιρροή του Ιράν και του σιιτισμού.

Μέσα στο θολό αυτό μωσαϊκό σχέσεων και επιρροών είναι φανερό πως το Ισραήλ δεν αποτελεί τον Γολιάθ. Και πως η Χαμάς έχει μπει σε ένα παιχνίδι ισχύος ανάμεσα σε σιίτες και σουνίτες που, μέσω κυρίως της Χεζμπολάχ, ελπίζει να της προσδώσει ισχύ και διαπραγματευτικά ατού.

Ολα αυτά όμως τα διεθνή μέσα ενημέρωσης δείχνουν να τα παραβλέπουν, εμμένοντας σε παρωχημένες ιδέες περί αδύνατων και ισχυρών.  

Σήμερα τα πράγματα στη Μέση Ανατολή έχουν εμπλακεί στην αέναη δίνη των συγκρούσεων σιιτών και σουνιτών. Μια ήττα ή υποχώρηση του Ισραήλ στη σύγκρουση με τη Χαμάς, σηματοδοτεί ριζικές εξελίξεις πολύ μακρύτερα του άμεσου πεδίου ρήξης γύρω του. Πρακτικά θα σημάνει κυριαρχία κι επικράτηση του σιιτικού τόξου από Ιράν, Ιράκ σε Συρία, Λίβανο μέχρι και τα σύνορα με Αίγυπτο. Κι αποσταθεροποίηση στην Ιορδανία, τα Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβια, μέχρι και την Υεμένη.  

Κάτι τέτοιο επίσης θα ισχυροποιήσει το χαρτί της Ρωσίας στην περιοχή αλλά θα επιφέρει και αναταράξεις σε Σουδάν, Λιβύη, Τυνησία και ίσως σε Αλγερία και Μαρόκο.

Ο καθένας λοιπόν καταλαβαίνει πως το παιχνίδι είναι περίπλοκο και πολύ μακρύτερα από την απλή αντιπαράθεση Ισραηλινών και ακραίων της Χαμάς. 

Είναι...

 

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Τραγωδία χωρίς κάθαρση: Μια νέα πολιτική στη Μέση Ανατολή

 

Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ

Το παρελθόν δεν δημιουργεί αισιοδοξία για την εξέλιξη της ισραηλινοπαλαιστινιακής εκεχειρίας. Θα παραμείνει μια εκεχειρία μέχρι το επόμενο τραγικό επεισόδιο. 

Από αυτή την πλευρά, η κάθαρση δεν θα έρθει. Λύση στο Παλαιστινιακό δεν θα υπάρξει. Ιδιαιτέρως, τώρα, που μετά την τελευταία αντιπαράθεση ενισχύθηκε ο ρόλος της Χαμάς.

    Η ισραηλινοπαλαιστινιακή διαμάχη αναδεικνύει νέα χαρακτηριστικά τα οποία αξίζει να δούμε:

1. Η Χαμάς ενισχύεται στρατιωτικά, οικονομικά και πολιτικά από το Ιράν. Μια χώρα κέντρο του σιιτισμού ενισχύει μια παλαιστινιακή ομάδα η οποία ανήκει στην σουνιτική Μουσουλμανική Αδελφότητα. Τα θρησκευτικά όρια ξεπερνούνται μπροστά σε ένα άλλο μείζον συμφέρον. Ποιο είναι;

2. Η Χαμάς κυριάρχησε (μέχρι εξαφανίσεως) της Αλ Φατάχ και των άλλων κοσμικών ομάδων που συγκροτούσαν την μέχρι τώρα Παλαιστινιακή Αρχή. Η κυριαρχία αυτή περιπλέκει τα πράγματα. Εκλογές θα γίνουν κάποια στιγμή. Αν κερδίσει η Χαμάς, που μέχρι στιγμής φαίνεται να κερδίζει, θα αναγνωριστεί διεθνώς ως εκπρόσωπος των Παλαιστινίων; Υπενθυμίζω πως έχει χαρακτηριστεί τρομοκρατική οργάνωση από τις ΗΠΑ και την ΕΕ.

3. Το ρήγμα μεταξύ των Παλαιστινίων είναι βαθύ, δεν υπάρχει δυνατότητα σύγκλισης. Η Παλαιστινιακή Αρχή υπό τον Μαχμούτ Αμπάς έχει διαβρωθεί εντελώς από τη διαφθορά. Αποτέλεσμα είναι παλαιοί σκληροί αραφατικοί της Αλ Φατάχ να έχουν εγκαταλείψει το χώρο που τους εξέφραζε και να υποστηρίζουν την Χαμάς. Η Χαμάς για πολλούς θεωρείται το ένοπλο τμήμα του παλαιστινιακού αγώνα.

4. Υφίσταται αυτός ο αγώνας; Ναι. Οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν πατρίδα. Και όσο δεν έχουν πατρίδα θα αγωνίζονται για να την αποκτήσουν. Επιπλέον, είναι καθημερινές οι προσβολές της ύπαρξής τους. Της ταυτότητάς τους. Αυτού που είναι. Και η προσβολή στο «είναι» του ανθρώπου τον εξεγείρει. Παρά τον εκμαυλισμό της ηγεσίας τους, οι Παλαιστίνιοι –όπως και άλλοι λαοί χωρίς πατρίδα και με αμφισβήτηση της ταυτότητάς τους– εξεγείρονται. Αδιαφορώντας για τις συνέπειες.

5. Οι επιχειρησιακές δυνατότητες της Χαμάς με τη βοήθεια του Ιράν –ίσως και άλλω– βελτιώθηκαν. Αλλά το θέμα αυτό χρήζει στρατιωτικής προσέγγισης.

6. Στην τελευταία παλαιστινιακή εξέγερση υπήρξαν ατυχείς χειρισμοί και εκ μέρους του Ισραήλ. Χειρισμοί που ήταν προβλέψιμο πού θα οδηγήσουν. Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι δεν επιδιώχθηκε αυτή η αντιπαράθεση. Ιδιαιτέρως αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα στην πολιτική ζωή του Ισραήλ.

7. Το Αλ Ακσά είναι ένα τέμενος το οποίο ενώνει όλους τους Παλαιστίνιους. Ανεξαρτήτως του αν πιστεύουν ή όχι. Το Ισραήλ το γνωρίζει αυτό πολύ καλύτερα όλων μας. Και η κυβέρνησή του δεν φάνηκε προσεκτική στη διαχείρισή του.

8. Εν μέσω της κρίσης η Ελλάδα διά του υπουργού Εξωτερικών επιχείρησε να βοηθήσει. Ήταν μια από τις καλές στιγμές της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Η κινητικότητα πρέπει να συνεχιστεί. Το δόγμα «όταν δεν κάνουμε τίποτε δεν έχουμε και συνέπειες» δεν ισχύει. Το κενό που θα αφήσεις θα το εκμεταλλευτεί άλλος. Και θα είναι σε βάρος σου.

Βεβαίως, υπήρξε η ατυχής δήλωση του υπουργού εξωτερικών της Παλαιστινιακής Αρχής που αρνήθηκε να συναντηθεί με τον Έλληνα ομόλογό του. Συμβαίνουν αυτά στην πολιτική. Από τη μία πέφτουν οι προσωπίδες και από την άλλη η Μέση Ανατολή –και το Παλαιστινιακό ιδιαιτέρως– χρειάζονται μια πολύ ανεκτική προσέγγιση.

Ο κ. Δένδιας συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό της Παλαιστινιακής Αρχής. Το Παλαιστινιακό Κίνημα έχει πολλές τάσεις. Το παράδοξο της… παιδικής χαράς που λέγεται «Ευρωπαϊκή Ένωση σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας» είναι ότι οι Βρυξέλλες, αντί να στηρίξουν τον Έλληνα υπουργό στην επίσκεψή του, έδειξαν πόσο διασπασμένες είναι με τις επισκέψεις πλειάδας υπουργών Εξωτερικών στην περιοχή. Αυτό δεν είναι ένωση κρατών. Αν υπάρχει κάποιας μορφής ένωση είναι μόνο στην οικονομία. Στα υπόλοιπα οι σχέσεις των ευρωπαϊκών χωρών είναι ανταγωνιστικές.

9. Για την ελληνική πολιτική είναι καλύτερο η Χαμάς να αναπτύσσει σχέσεις με το Ιράν παρά με την Τουρκία. Τουρκία και Ιράν έχουν στρατηγικά αντιπαρατιθέμενα συμφέροντα.

10. Η Χαμάς, και εν πολλοίς ο παλαιστινιακός αγώνας, έχουν εγκαταλειφθεί από πολλές αραβικές χώρες.  Αξιοσημείωτη είναι η απουσία από την τελευταία κρίση της Ρωσίας και της Κίνας. Το ερώτημα πώς θα δομηθεί η νέα ισορροπία στη Μέση Ανατολή είναι υπαρκτό και αναδείχθηκε έντονα από την τελευταία αντιπαράθεση.

11. Σε διεθνές διπλωματικό επίπεδο αναβαθμίστηκε η Αίγυπτος λόγω της συμβολής της στην επίτευξη εκεχειρίας. Η επιρροή της Αιγύπτου στην Χαμάς είναι θετικό γεγονός. Και για την Ελλάδα. Και το Κατάρ έχει τη δική του παρέμβαση στους Παλαιστινίους, κυρίως στη Γάζα. Και εδώ έχουμε μια ευέλικτη πολιτική του Κατάρ με το οποίο οι ελληνικές σχέσεις πρέπει να προσεγγισθούν ανεξαρτήτως της Τουρκίας.

12. Το Ιράν είναι μια πολυσύνθετη χώρα που παράγει επιρροή. Χωρίς να διαταράξει τις συνεργασίες της, η Ελλάδα πρέπει να δει πιο προσεκτικά και με μεγαλύτερο ενδιαφέρον τις σχέσεις με την Τεχεράνη. Όπως και με τις αραβικές χώρες του Κόλπου με τις οποίες οι επαφές ήταν –και είναι– ελάχιστες, αν όχι ανύπαρκτες.

 13. Η διαχείριση της ρευστότητας στη Μέση Ανατολή δεν μπορεί να γίνει όπως παλιά. Οι ΗΠΑ δεν είναι η μόνη υπερδύναμη. Οικονομικά ισορροπείται σε μεγάλο βαθμό από την Κίνα, και στρατιωτικά εν πολλοίς από τη Ρωσία. Τα προβλήματα είναι πλέον πολυπαραγοντικά και απαιτούν υψηλού επιπέδου και ακρίβειας διαχείριση.

14. Και ερχόμαστε στον αγαπημένο μας Ερντογάν: 

 

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: ΗΠΑ – Ρωσία – Ελλάδα – Τουρκία - Κύπρος

Γράφει ο  Μελέτης Η. Μελετόπουλος
Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.

Δεν υπάρχει καμία περίπτωση, παρά τα όσα κατά καιρούς επιπόλαια γράφονται, να εμπλακούν σε έστω και έμμεση πολεμική σύγκρουση οι ΗΠΑ και η Ρωσία. Οι δύο αυτές μεγάλες, υπερβολικά μεγάλες δυνάμεις (οι ΗΠΑ εκτείνονται από τον Ατλαντικό έως τον Ειρηνικό Ωκεανό και η Ρωσία από τη Βαλτική Θάλασσα μέχρι τον Βερίγγειο Πορθμό) γνωρίζουν ότι νίκη της μιας επί της άλλης είναι αδύνατη. 

Εξάλλου, ούτε και επιθυμούν μία τέτοια σύγκρουση. Η οποία δεν επήλθε ούτε καν όταν στον Ψυχρό Πόλεμο, επί τρεις δεκαετίες, οι δύο χώρες βρέθηκαν απέναντι.  

Τέλος, ας μην υποτιμάται το γεγονός ότι σε δύο παγκοσμίους πολέμους ΗΠΑ και Ρωσία συμπολέμησαν εναντίον του γερμανικού μιλιταρισμού. Αυτό καλό θα ήταν να μην το ξεχνά και η Γερμανία, που ισορροπεί στο τεντωμένο σχοινί Ουάσιγκτον – Μόσχα.

Η υπόθεση της Ουκρανίας, όπως και η υπόθεση της Κριμαίας, έδειξε ότι οι ΗΠΑ δεν σκοπεύουν να προκαλέσουν παγκόσμιο πόλεμο για μία διένεξη εντός της ρωσικής σφαίρας επιρροής. 

Η Ουκρανία ανήκει στη λεγόμενη «υγειονομική ζώνη» της Ρωσίας, η οποία υφίσταται από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου, ανανεώθηκε από τον Στάλιν, αποτυπώθηκε στο δόγμα περιορισμένης κυριαρχίας των κρατών της Ανατολικής Ευρώπης του Μπρέζνιεφ και ανασυγκροτήθηκε πλήρως από τον Πούτιν, ο οποίος επεξέτεινε την «υγειονομική ζώνη» μέχρι τον Καύκασο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Ταυτόχρονα, η υπόθεση της Ουκρανίας έδειξε τα όρια των ιμπεριαλιστικών και νεο-οθωμανικών αυτοσχεδιασμών της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Η Τουρκία αρχικά προσέγγισε τη ρωσική πλευρά, αλλά στην ουκρανική κρίση έθεσε ζήτημα Τατάρων της Κριμαίας, προσφερόμενη με αυτόν τον τρόπο να προσεγγίσει τις ΗΠΑ. Η εκτόνωση της κρίσης κατέστησε την Τουρκία εκτεθειμένη έναντι της Ρωσίας, αλλά και την τουρκική «προσφορά» αχρείαστη στις ΗΠΑ. Το χειρότερο για τη μετέωρη πλέον Τουρκία είναι η αποβολή της από το αμερικανικό εξοπλιστικό πρόγραμμα των F-35 και ο κόλαφος της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τις ΗΠΑ.

Η Ελλάδα ορθώς δεν αμφισβητεί τη γεωπολιτική της θέση στο δυτικό στρατόπεδο (διατηρώντας ταυτόχρονα και μία φιλική σχέση με τη Ρωσία).  

Το στοίχημα για την ελληνική εξωτερική πολιτική είναι...

 

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Πλησιάζει η ώρα του Ερντογάν...

Toυ ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ

Αυταρχικοί ηγέτες όπως ο Ερντογάν, ο Πούτιν και η ηγεσία της Κίνας υποτιμούν την αποτελεσματικότητα των δημοκρατικών συστημάτων και το σθένος των πολιτών τους.

Επίσης, θεωρούν πως η παραμονή τους επί μακρόν στην εξουσία, τους παρέχει το πλεονέκτημα του μακροπρόθεσμου σχεδιασμού και η "ενός ανδρός αρχή" την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη λήψη κρίσιμων αποφάσεων.

Η αλήθεια είναι πως κάθε αυταρχική εξουσία εξαλείφει τις κριτικές φωνές γύρω της επιβραβεύοντας τους κόλακες οι οποίοι πληθαίνουν. Τούτο δημιουργεί πλασματική αυτοπεποίθηση στην ηγεσία, η οποία καταλήγει να εκλαμβάνει ακόμη και απεγνωσμένα σπασμωδικές  κινήσεις της  ως ιδιοφυείς ελιγμούς...

Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνεύσει κάποιος τις σχεδόν εβδομαδιαίες δημόσιες εξαγγελίες του Καθεστώτος Ερντογάν τους τελευταίους μήνες, περί της αποκατάστασης των σχέσεων με την Ελλάδα,  την Αίγυπτο, το Ισραήλ, τις ΗΠΑ ή την Ε.Ε. όταν σε πλείστες των περιπτώσεων, την ίδια μέρα, κάποιο άλλο  στέλεχος του καθεστώτος αναφέρει δημόσια εντελώς τα αντίθετα;

Τον Δεκέμβριο π.χ. ο Ταγίπ Ερντογάν είχε δηλώσει πως η Τουρκία θα ήθελε καλύτερες σχέσεις με  το Ισραήλ.

Την ίδια περίοδο ο σύμβουλος του προέδρου Μεσούτ Κασίν δήλωνε στην Voice of America ότι οι διπλωματικές σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ θα μπορούσαν να αποκατασταθούν έως τον Μάρτιο.

Ο Μάρτιος πέρασε και σήμερα ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει πως οι σχέσεις βρίσκονται σε χειρότερο σημείο σε σχέση με τον περασμένο Δεκέμβρη.

Στο ίδιο μήκος κύματος ο Τούρκος υπουργός Εμπορίου Μεχμέτ Μους ανέφερε τις τελευταίες μέρες πως η Άγκυρα θα βελτιώσει τις οικονομικές σχέσεις με την Αίγυπτο εν μέσω προσπαθειών εξομάλυνσης των διπλωματικών δεσμών μεταξύ των δύο χωρών...

Στα ελληνικά και αιγυπτιακά μέσα ενημέρωσης όμως η είδηση που ξεχωρίζει είναι η επιθυμία της Αιγύπτου να δημιουργηθεί ο αγωγός Φυσικού Αερίου  που θα παρακάμπτει προς τον παρόν τον EastMed (την υλοποίηση του οποίου εμποδίζει η Τουρκία) και θα την συνδέει με την Κρήτη και μέσω της ηπειρωτικής Ελλάδας με τα ευρωπαϊκά δίκτυα.

Την ίδια παρελκυστική πολιτική ακολουθεί η Άγκυρα και έναντι της Ε.Ε. με τελευταία χειρονομία την αίτηση συμμετοχής στα σχέδια ανάπτυξης κοινών ευρωπαϊκών αμυντικών  δράσεων.

Το αίτημα συμμετοχής της Τουρκίας στα αμυντικά σχέδια της Ευρώπης βέβαια από πολλές πλευρές εκλαμβάνεται σαν "Δούρειος ίππος".

Σύμφωνα με τη γερμανική  "Welt am Sonntag", ως  μέλος του ΝΑΤΟ η  Τουρκία δήλωσε επίσημα την πρόθεσή της να συμμετάσχει στο σχέδιο στρατιωτικής κινητικότητας της ΕΕ στο πλαίσιο της μόνιμης δομημένης συνεργασίας της ΕΕ (PESCO) 46 στρατιωτικών σχεδίων και αποτελεί ένδειξη βελτίωσης της συνεργασίας ΕΕ-ΝΑΤΟ.

Το επίσημο αίτημα της τουρκικής κυβέρνησης έχει πράγματι ληφθεί από το ολλανδικό υπουργείο Άμυνας, το οποίο συντονίζει το έργο, επιβεβαίωσε ολλανδός εκπρόσωπος στην EURACTIV.

Οι υπουργοί Άμυνας της ΕΕ τον Μάιο συμφώνησαν να αποδεχτούν τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Νορβηγία και τον Καναδά στο σχέδιο στρατιωτικής κινητικότητας. Είναι η πρώτη  φορά που η Ε.Ε. επέτρεψε σε χώρες εκτός Ε.Ε. να συμμετάσχουν σε οποιοδήποτε από τα στρατιωτικά της σχέδια.

Πολλοί διπλωμάτες της ΕΕ έχουν συμφωνήσει πως το σύνολο των πολιτικών προϋποθέσεων αποκλείει χώρες όπως η Ρωσία, η Κίνα, αλλά και η Τουρκία, ειδικά μετά την επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ Βρυξελλών και Άγκυρας τα τελευταία χρόνια.

"Εάν η πολιτική κατάσταση βελτιωθεί στο μέλλον, σίγουρα η συμμετοχή της Τουρκίας σε έργα PESCO θα ήταν επωφελής για την ευρωπαϊκή ασφάλεια", δήλωσε ο ll Toygür του Γερμανικού Ινστιτούτου Διεθνών και Ασφάλειας (SWP).

"Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη τις εντάσεις μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας και Τουρκίας και Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο και την τρέχουσα δημοκρατική οπισθοδρόμηση της Τουρκίας, ίσως να μην είναι η καλύτερη στιγμή για μια τέτοια συνεργασία", πρόσθεσε ο ίδιος.

Είναι φανερό πως η Τουρκία ακολουθεί μια καιροσκοπική και εξωτερική πολιτική της οποίας οι αντιφάσεις μεγαλώνουν όσο τα περιθώρια και τα αδιέξοδα στενεύουν.

Όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις στη γείτονα θα πρέπει να συμπεριλάβουν στα δεδομένα που διαμορφώνουν τις εξελίξεις και τον παράγοντα της επανεμφάνισης του Πληθωρισμού στο σκηνικό της διεθνούς οικονομίας. Ήδη τους τελευταίους μήνες χωρίς πληθωρισμό και με αρνητικά επιτόκια στις περισσότερες οικονομίες της Δύσης στην Τουρκία παρατηρούνταν ελλείψεις τροφίμων σε σημείο που το καθεστώς μοίραζε πατάτες και κρεμμύδια...

Toν τελευταίο χρόνο π.χ. η τιμή του καλαμποκιού έχει ανέβει από τα 3 στα 6,40 δολάρια το μπούσελ. Στο ίδιο διάστημα η τιμή της σόγιας έχει ανέβει από τα 0,25 δολ. στα 0,65 δολ. το πάουντ. Ανάλογες είναι οι αυξήσεις στο σιτάρι ή βασικά μέταλλα για τη βιομηχανία όπως ο χαλκός.

Την τελευταία φορά που οι τιμές των τροφίμων εκτοξεύθηκαν, σε χώρες όπου οι δαπάνες διατροφής καταλαμβάνουν σημαντικό ποσοστό των εισοδημάτων των νοικοκυριών, υπήρξαν πολιτικές και κοινωνικές εντάσεις. Έτσι ξεκίνησε η "Αραβική Άνοιξη" που οδήγησε στη διάλυση της Λιβύης και της Συρίας...

Η άνοδος του πληθωρισμού αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει σε αύξηση των επιτοκίων του δολαρίου και του ευρώ. Οι τουρκικές επιχειρήσεις έχουν μεγάλο χρέος σε σκληρά νομίσματα και μέρος των εσόδων στην υπό κατάρρευση τουρκική λίρα.  

Αυτή τη φορά η Τουρκία...

 

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Μονιμοποιείται το ρήγμα Αγκυρας – Ουάσιγκτον

 

Toυ ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ

Η Τουρκία έχει καταφέρει να γίνει μία από τις πιο «αντιπαθείς» χώρες στο αμερικανικό κατεστημένο εξωτερικής πολιτικής. Ακόμη και στο Πεντάγωνο, το οποίο ήταν παραδοσιακά ο μεγάλος υποστηρικτής της Αγκυρας. 

Οι λόγοι είναι πολλοί.  

Η υπόθεση της αγοράς των ρωσικών πυραύλων S-400 είναι προφανώς στην κορυφή της λίστας μαζί με το πώς η Αγκυρα αντιμετώπισε τους Κούρδους και το ISIS.

Η Αγκυρα θεωρείται ένας παγκόσμιος γεωπολιτικός παίκτης ο οποίος όμως προκαλεί συνεχώς «αναστατώσεις». Αμερικανοί αναλυτές θεωρούν, για παράδειγμα, πως ο πρόεδρος Ερντογάν προσπάθησε να τορπιλίσει τις συμφωνίες που έγιναν επί Τραμπ μεταξύ Ισραήλ και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, ωθώντας τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ σε πιο σκληρές θέσεις ώστε να προκληθεί κρίση και να καταστεί ανέφικτη η προσέγγιση του Ισραήλ με τον αραβικό κόσμο. Κατά την άποψή τους, ο Ερντογάν βλέπει πια τον εαυτό του ως ίσο με τον Μπάιντεν ή τον Πούτιν και βάζει ακόμη και το Παλαιστινιακό στο τραπέζι της δικής του διαπραγμάτευσης με τη Δύση. Σαν ένα δικό του δηλαδή «χαρτί».

Το ρήγμα με τους Αμερικανούς είναι βαθύ και μονιμοποιείται. Τα στελέχη της κυβέρνησης Μπάιντεν πιστεύουν ότι τα «χάδια» του Ομπάμα και του Τραμπ έδωσαν το σήμα στον Τούρκο ηγέτη ότι μπορεί να φέρεται πιο αυταρχικά και να μπαίνει σε περιπέτειες χωρίς κόστος. Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων ήταν μια σαφής, ξεκάθαρη προσπάθεια να δοθεί το μήνυμα πως «ώς εδώ». Οπως έλεγε χαρακτηριστικά Αμερικανός αξιωματούχος, οι ΗΠΑ δίνουν ένα μήνυμα ότι ανάλογες συμπεριφορές δεν θα γίνουν ανεκτές και στο μέλλον. Η Αγκυρα βρέθηκε χωρίς συμμάχους όταν διεξαγόταν η συζήτηση για την αναγνώριση, πράγμα εντυπωσιακό για όσους έχουν ζήσει ανάλογα μπρα ντε φερ στο παρελθόν. 

Η ειρωνεία του πράγματος; 

Η Τουρκία έχτιζε επί δεκαετίες ένα πολύ ισχυρό λόμπι με τη βοήθεια Ισραηλινών διπλωματών και ειδικών. Της έδωσαν την τεχνογνωσία, με θαυμαστά αποτελέσματα. Τώρα όμως το ρήγμα μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας έχει και αυτό βαθύνει, και πολύ δύσκολα θα ξανακλείσει. Ειδικά όσο στην εξουσία βρίσκονται δύο «θανάσιμοι» αντίπαλοι, ο Νετανιάχου και ο Ερντογάν. 

Η Τουρκία έχει χάσει τα ερείσματά της σε μια στιγμή που η Ελλάδα τα ισχυροποιεί, παρά τη θεαματική έλλειψη επαρκούς δημόσιας διπλωματίας και την αναιμική κατάσταση στην οποία βρίσκεται το ελληνικό λόμπι στις ΗΠΑ, με ελάχιστες –λαμπρές– εξαιρέσεις.

Αυτά συμβαίνουν στις ΗΠΑ. 

Αντιθέτως, στην Ευρώπη, και ειδικά στις Βρυξέλλες...

 

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ 2021: Μια δοκιμασμένη-πρακτική «συνταγή επιτυχίας»

 

Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

Σύντομα τελειώνει η σχολική χρονιά (2020-2021) που ταλαιπώρησε βάναυσα τον ψυχικό κόσμο παιδιών, γονέων, παππούδων, γιαγιάδων εξαιτίας της πανδημίας του covid-19, και οι  Πανελλήνιες εξετάσεις του 2021, ξεκινούν Δευτέρα 14 Ιουνίου για τα ΓΕΛ και Τρίτη 15 Ιουνίου για τα ΕΠΑΛ.

     Ήταν και παραμένει αήθεια ότι η εισαγωγή σε Πανεπιστήμιο ή παραγωγική Σχολή των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας εξακολουθεί να θεωρείται ως απαραίτητο πλεονέκτημα για μια αυριανή επιτυχημένη πορεία στην κοινωνία.

     Και έτσι, κάθε χρόνο, η περίοδος των εξετάσεων για εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση φορτίζει ψυχοκοινωνικά χιλιάδες αγόρια και κορίτσια και, μαζί, μυριάδες μαμάδων, μπαμπάδων και συγγενών που "ψήνονται" κυριολεκτικά στην προσπάθεια να βρουν το κλειδί που θα ανοίξει την "μαγική πόρτα" κάποιας τριτοβάθμιας Σχολής.

     Μερικές φορές βλέπουμε να πετυχαίνουν παιδιά που ήταν βέβαια καλοί αλλά όχι εξαιρετικοί μαθητές στο Λύκειό τους, φροντιστηριακά προετοιμασμένα, που διέθεταν όμως  αρκετή αίσθηση χιούμορ και είχαν μια ψυχική και σωματική χαλάρωση, την στιγμή που βλέπουμε να αποτυγχάνουν μερικά παιδιά τα οποία ήταν πολύ καλά προετοιμασμένα, αλλά την τελευταία στιγμή  έχασαν τον ψυχικό έλεγχο και υπέστησαν τις καταλυτικές συνέπειες του άγχους...

    Αναμφισβήτητα, όταν μας τυλίξει το άγχος, η απόδοσή μας θα πέσει και μέσα στην απόγνωση του συναισθήματος του πανικού η μνήμη και η κριτική μας ικανότητα θα μειωθούν σημαντικά.

Συνταγή επιτυχίας;

     Υπάρχει μια συνταγή επιτυχίας, ένας συνδυασμός ψυχολογικής στρατηγικής και τεχνικών, που θα μπορούσαμε να δώσουμε στα παιδιά μας, ώστε να τα βοηθήσουμε να επιτύχουν; 

 Μετά από τρείς δεκαετίες ενασχόλησης με τις πανελλήνιες (πανελλαδικές) εξετάσεις έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι μία ΜΑΓΙΚΗ συνταγή επιτυχίας ΔΕΝ… υπάρχει, αλλά προτείνω μια πρακτική συνταγή επιτυχίας που καλεί παιδιά και οικογένειες να εστιάσουν την προσοχή τους σε τρία συγκεκριμένα σημεία:

*** Στο σπίτι, όπου συνιστώ συναισθηματική ανακωχή ανάμεσα σε γονείς, αδέλφια, θείους και θείες, γιαγιάδες και παππούδες

*** Στον εξεταστικό χώρο

*** Στην ψυχική κατάσταση των παιδιών μετά από κάθε μέρα εξετάσεων, με άλλα λόγια στην προετοιμασία των παιδιών μας να συνεχίσουν στα επόμενα μαθήματα με αισιοδοξία οποιαδήποτε και αν ήταν η επίδοσή τους στο μάθημα στο οποίο εξετάσθηκαν μέχρι στιγμής.

Ας δούμε πιο αναλυτικά την πρακτική «συνταγή επιτυχίας» 

Παιδιά:

 α] συνεχίστε τη μελέτη κάνοντας ένα συνδυασμό εντατικής σπουδής αλλά και ψυχαγωγίας. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει τεράστιες δυνατότητες, ωστόσο οι συναισθηματικές και ψυχοκοινωνικές μας ανάγκες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην υπόθεση της επιτυχίας. Ακόμη και το καλύτερο μυαλό, ο πιο δυνατός μαθητής ή μαθήτρια, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θα κουραστεί και τότε είναι απαραίτητο να σταματήσει τη μελέτη και να επιδιώξει ένα ευχάριστο διάλειμμα.

β] Συχνά, πιο συχνά απ' ό,τι πολλοί νομίζουν υπερβολική μελέτη και επανάληψη, όπως και κάθε άλλου είδους υπερβολή, δεν βοηθάει! Αφού έχετε διαβάσει όλο το χρόνο, λίγο πριν τις εξετάσεις, αν μου επιτρέπεται η έκφραση που πολλοί φοιτητές και φοιτήτριές μου χρησιμοποιούν, «ρίξτε το λίγο έξω...»

 γ] Μην προσπαθήσετε να «ελέγξετε» τις γνώσεις σας λίγα λεπτά της ώρας πριν την είσοδό σας στον εξεταστικό χώρο. Μέσα στην ένταση της ψυχολογικής σας διέγερσης είναι πολύ πιθανό να σας φανούν όλα άγνωστα, με αποτέλεσμα να αγχωθείτε και να πανικοβληθείτε. Μην αφήσετε να σας συμβεί κάτι τέτοιο.

δ] Μέσα στον εξεταστικό χώρο φροντίστε να εξοικειωθεί τε με πρόσωπα και πράγματα και πάρτε μαζί σας ένα μπουκάλι νερό για δροσιά αλλά και για παρηγοριά. Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να παλινδρομούμε σε παιδικές ηλικίες μπροστά σε καταστάσεις στρες και άγχους. Διώξτε το άγχος και την ξηροστομία πίνοντας μια γουλιά νερό.

 ε] Όταν σας δοθούν τα θέματα ξεκινήστε με αυτό που ξέρετε καλύτερα. Μην κολλήσετε στο άγνωστο ή δύσκολο για εσάς θέμα. Απαντώντας το εύκολο που κατέχετε καλά, δημιουργείτε στον εαυτό σας την θετική ψυχολογικά αίσθηση ότι κάνετε κάτι δημιουργικό, και στη συνέχεια, με ανεβασμένο το ηθικό σας, καταπιαστείτε με το ή τα δύσκολα θέματα, πηγαίνοντας και πάλι προοδευτικά από τα γνωστά στα λιγότερο γνωστά.

 ζ) Είναι πιθανό, για μερικά δευτερόλεπτα να σας φανούν όλα τα θέματα άγνωστα, με αποτέλεσμα να αγχωθείτε και να πανικοβληθείτε. Εάν συμβεί αυτό, τότε... χαλαρώστε για μερικά λεπτά, διαβάστε ξανά τα θέματα και ίσως ξαφνιαστείτε με τη συνειδητοποίηση ότι τελικά δεν σας είναι και τόσο άγνωστα...η Άσχετα με το πώς γράψατε σε ένα συγκεκριμένο μάθημα, συνεχίστε τις προσπάθειές σας χωρίς ηττοπάθεια στα υπόλοιπα μαθήματα. Σίγουρα, κάθε μάθημα μετρά, αλλά εκείνο που τελικά μετράει περισσότερο είναι η δυνατότητα να χειρισθείτε κάθε μάθημα σαν ξεχωριστή οντότητα. Δεν είναι λίγα τα παιδιά, που έγραψαν χαμηλά στο πρώτο μάθημα και στη συνέχεια πήγαν πολύ καλά στα υπόλοιπα, χωρίς άγχος και ηττοπάθεια, με αποτέλεσμα να περάσουν σε κάποια από τις αρχικές τους επιλογές.

Γονείς και Συγγενείς:

     Ας σκύψουμε όλοι μαζί πάνω από τα παιδιά μας με φροντίδα και τρυφερότητα και ας τα δώσουμε να καταλάβουν ότι όχι μόνο δεν αγωνίζονται μόνα τους, αλλά και ότι η δικιά σας αγάπη δεν εξαρτάται ούτε και κινδυνεύει από μια πιθανή αποτυχία τους. Κάντε το αυτό με τέτοιο τρόπο, ώστε να μη φανεί ως επιπόλαια, επιφανειακή κάλυψη μιας πραγματικότητας που δεν υπάρχει -ότι δηλαδή είναι ψέμα.

     Μην αφήσετε το παιδί σας να πιστέψει ότι άλλα λένε τα χείλη σας και αλλά η κάρδια σας, αλλά ότι πραγματικά εννοείται ό,τι του λέτε.

     Τις τραγικές συνέπειες αυτής της λαθεμένης, κατά την προσωπική μου γνώμη, τοποθέτησης, που είναι τεράστιας αξίας για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια Εκπαίδευση, μας την επιβεβαιώνουν με τον πιο δραματικό τρόπο τα ΜΜΕ, όταν μας ανακοινώνουν πόσα  παιδιά κάνουν απόπειρες «αυτοκτονίας» μαθαίνοντας ότι απέτυχαν στις εισαγωγικές εξετάσεις (πολλά, μάλιστα, περιστατικά δεν φτάνουν ποτέ για ευνόητους λόγους στα ΜΜΕ…)

     Δυστυχώς, η οικονομία των αριθμών, δηλαδή η αντιστοιχία θέσεων και υποψηφίων, είναι τέτοια, που προδικάζει ότι μερικές χιλιάδες παιδιών δεν θα πετύχουν... 

    Κλείνω υπογραμμίζοντας ότι...