ΕΘΝΙΚΟΙ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ - ΣΥΡΙΖΟΛΑΜΟΓΙΑΡΑΔΙΚΟ: «Επιχείρηση σωτηρίας» του ΣΥΡΙΖΑ

Toυ ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ

Οταν ένα κόμμα μπαίνει σε περιδίνηση είναι φυσιολογικό να προστατεύσει πρώτα τον αρχηγό του.  

Το ίδιο κάνει τώρα κι ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Αλ. Τσίπρα. Λογικό και αναμενόμενο.

Η πρώτη γραμμή άμυνας ήταν ότι «δεν ήξερε». «Κρατάω ότι (…) δεν γνώριζε ο κ. πρωθυπουργός» είπε ο Ν. Βούτσης (Thema FM, 23/6).

Η γραμμή αυτή εξασθένησε με την δήλωση Παπαγγελόπουλου στην Προανακριτική ότι ο τότε πρωθυπουργός «ήταν ενήμερος για όλες τις πρωτοβουλίες μου» (24/6).

Και είχε ήδη κλονιστεί σοβαρά από την υπόθεση Παππά – Μιωνή. Ο μεν Παππάς έχει δώσει συγκεχυμένες και αντικρουόμενες απαντήσεις στο ερώτημα αν ο Πρωθυπουργός ήξερε ή δεν ήξερε. Ολοι όμως υπέθεσαν ότι το «δεξί χέρι» του Τσίπρα δύσκολα θα δρούσε μόνο του.

Ακόμη περισσότερο που κανείς δεν έπεσε από τα σύννεφα για τις δραστηριότητες του Παππά.

Πολλά λέγονταν προ πολλού στο παρασκήνιο. Ο Μιωνής έχει καταθέσει στην Προανακριτική. Αλλά υπήρχε ήδη και η επώνυμη καταγγελία του Β. Μαρινάκη ότι ο Παππάς του μετέφερε «την επιθυμία του μεγάλου, όπως είπε για τον πρωθυπουργό» να πληρώσει την προκαταβολή της τηλεοπτικής άδειας και να δανειοδοτήσει τον Χρ. Καλογρίτσα «για να έχουν κανάλι».

Πρόσθεσε μάλιστα για τον Παππά πως «αν έπρεπε να δώσει μια απάντηση απευθυνόταν στον πρωθυπουργό» (Real FM, 18/4/2019).

Η καταγγελία αυτή είχε απαντηθεί από την τότε κυβέρνηση με κραυγές αλλά ποτέ επί της ουσίας.

Το βέβαιο είναι ότι όποιος ήθελε να ξέρει για τον Παππά ήξερε και πριν προκύψει το ηχητικό Μιωνή.

Πράγμα που σημαίνει ότι η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να προστατεύσει τον Τσίπρα οδηγεί εκ των πραγμάτων στην προστασία και του Παππά. Τη στιγμή μάλιστα που η πλευρά Μιωνή προειδοποιεί πως έχει κι άλλα εννιά ηχητικά στη διάθεσή της.

Δεν θα είναι εύκολη υπόθεση.

Αφενός επειδή το πολιτικό αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ στη συγκεκριμένη υπόθεση έχει ουσιαστικά καταρρεύσει. Οι πρώτες πληροφορίες που έχουμε επιβεβαιώνουν ότι το ηχητικό είναι αυθεντικό και όχι κατασκευασμένο. Την ίδια στιγμή που η θεωρία περί αντιπερισπασμού έχει εκ των πραγμάτων ακυρωθεί πριν ακόμη αποφασίσει ο ΣΥΡΙΖΑ για ποιον λόγο γίνεται ο αντιπερισπασμός.

Γιατί κάνει αντιπερισπασμό η κυβέρνηση; Για τη Novartis; Για τη «λίστα Πέτσα»; Για την ύφεση που είπε ο Τσίπρας; Για κάτι άλλο; Αγνωστο.

Αφετέρου επειδή ούτε ο Τσίπρας ούτε ο Παππάς έχουν δώσει έως τώρα σαφείς εξηγήσεις για όσα επί της ουσίας προκύπτουν από το ηχητικό Μιωνή. Και όχι μόνο για όσα περιέχονται. Αλλά και για το ύφος της συνομιλίας.

Ο Παππάς έχει προσφέρει έως τώρα τρεις-τέσσερις διαφορετικές και αντικρουόμενες ερμηνείες χωρίς να πείσει πολλούς ότι κάποια από αυτές ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Είναι δύσκολο λοιπόν να προεξοφλήσει κανείς σήμερα αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα σώσει τον αρχηγό του, τον Παππά, τους δύο ή κανέναν. Ο Παπαγγελόπουλος φαίνεται πως έχει ήδη θυσιαστεί.

Το βέβαιο είναι πάντως πως η ζημιά μοιάζει μεγάλη. Για δύο λόγους.

Πρώτον, επειδή κολλάει στην προηγούμενη κυβέρνηση τη ρετσινιά του «παρακράτους». Μια ρετσινιά δυσβάσταχτη πολιτικά και ασήκωτη ιδεολογικά, που δεν αντιμετωπίζεται εύκολα, ιδίως αν συνοδεύεται από στοιχεία.

Δεύτερον, επειδή αναζωογόνησε το «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» μέτωπο και όρθωσε ξανά γύρω από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μια υγειονομική ζώνη.

Το ερώτημα είναι γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ που έφτασε στην εξουσία ως ένας άφθαρτος πολιτικά οργανισμός έμπλεξε σε αυτόν τον καθόλου κολακευτικό σκουπιδότοπο. Τι λόγο είχε να τσαλαβουτήσει στον υπόνομο.

Ανοησία; Απειρία; Απληστία; Αλαζονεία; Αμοραλισμός; Ασυνειδησία; Ανοησία;

Υποθέτω ότι αυτό θα το κρίνει ο ιστορικός του μέλλοντος.

Εχω την αίσθηση ότι ο Παππάς αδίκησε την κυβέρνησή του στη συνομιλία με τον Μιωνή. Ο χαρακτηρισμός «μαγαζί» είναι υποτιμητικός.

Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ περισσότερο λειτουργούσε ως shop in the shop ή εμπορικό κέντρο.

Στο οποίο άλλο μαγαζί είχε ο Παππάς, άλλο ο Παπαγγελόπουλος, άλλο ο Καμμένος, ακόμη κι αν ενίοτε τα διάφορα μαγαζιά εφάπτονταν μεταξύ τους ή αναλάμβαναν κοινά outsourcing, για να δανειστώ την ορολογία του Παππά.

Είναι μια ευρεσιτεχνία που αξίζει να αναγνωριστεί και να αναδειχτεί.

Διότι κυβερνήσεις που λειτουργούν ως μαγαζιά έχουμε δει κι αλλού. Αλλά...

ΕΘΝΙΚΟΙ ΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΕΣ - ΣΥΡΙΖΟΛΑΜΟΓΙΑΡΑΔΙΚΟ: Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία...

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Γράφει ο  ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖAΚΗΣ

Δεν ξέρω πώς το πετυχαίνουν αυτό οι Αριστεροί… Να είναι ιδεολογικοί υπέρμαχοι του «Σιδηρού παραπετάσματος» και να διαδηλώνουν για τα ανοιχτά σύνορα.

Να είναι διαπρύσιοι σταλινικοί και να δηλώνουν ότι ανήκουν στο δημοκρατικό τόξο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας. 

Να είναι κατά της ατομικής ιδιοκτησίας και να αγοράζουν κατά δωδεκάδες τα σπίτια.

Ο κατάλογος είναι μακρύς και απάντηση στην ουσία δεν υπάρχει. Αυτά τα ερωτήματα και άλλα πολλά θα μείνουν εσαεί αναπάντητα μυστήρια σε μιαν εποχή που η επιστήμη έχει απαντήσεις σχεδόν για τα πάντα…

Δεν θα αναρωτηθούμε, για παράδειγμα, για την υποθετική αντιστροφή της σημερινής σκανδαλολογίας. Αν, δηλαδή, αυτό που συμβαίνει σήμερα στον Νίκο Παππά, συνέβαινε, για παράδειγμα, στον Άδωνη Γεωργιάδη, ποιά θα ήταν η στάση των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ;

Θα δεχόταν τις ίδιες αιτιάσεις εκ μέρους του ή την ίδια κάλυψη εκ μέρους της ΝΔ και του Μητσοτάκη; 

 Από την άλλη, αν έχει ξεστομίσει ανώτατος υπουργός της, «Ρε μαλάκα εδώ μιλάμε για λεφτά ...όχι για λεφτά , αλλά για λεφτά!» θα τον κάλυπτε η ΝΔ;  

Ερωτήσεις θέτουμε - στοιχειώδους ηθικού περιεχομένου. 

Ούτε αυτά τα ερωτήματα μένει να απαντηθούν. Είναι υποθετικά. 

Το συμπέρασμα είναι ότι όποιος δεν έχει κανέναν κανόνα ηθικής, διατηρεί το ηθικό πλεονέκτημα δολοφονώντας το.

Δεν ξέρω πώς το πετυχαίνουν αυτό. Να είσαι ο Αλέξης Τσίπρας, ο πρόεδρος του κόμματος που πρωταγωνίστησε στο βρώμικο ’89, να είσαι ο επίγονος της Αριστεράς που συμμάχησε με τη Δεξιά, και ο πρωθυπουργός της Αριστεράς που συγκυβέρνησε με την ποινική ακροδεξιά, και να έχεις το θάρρος να καταγγέλλεις το βρώμικο ’89, ενώ ταυτόχρονα από κάτω να σε χειροκροτεί ο Φώτης Κουβέλης που υπήρξε ο Υπουργός της Δικαιοσύνης που φέρει βαρύτατες ευθύνες για το βρώμικο ΄89, και στάλθηκε το 2020 από τον Τσίπρα στη δικαιοσύνη να καταγγείλει ότι επιχειρείται να γίνουν σήμερα μεθοδεύσεις παρόμοιες του βρώμικου ’89 (που ο ίδιος εξύφαινε τότε)! Άντε τώρα να το εξηγήσεις αυτό στον απλό ψηφοφόρο ο όποιος πιστεύει ότι ο κορωνοϊός είναι συνομωσία και η πανδημία πλεκτάνη.

Πώς μπορεί μια δημοκρατία να αντιμετωπίσει περιπτώσεις σαν τον Τσίπρα, τον Πολάκη, τον Κουβέλη, τον αμέμπτου ηθικού πλεονεκτήματος Νίκο Παππά; 

 Το κλειδί σε αυτή την απάντηση ίσως είναι ότι όσο υπάρχουν ο Ραγκούσης, η Ξενογιαννακοπούλου, ο Σπίρτζης, ο Μωραίτης, οι πιο πάνω θα μένουν ακλόνητοι.

Δεν είναι ότι οι Συριζαίοι τους αποκαλούσαν προδότες, πουλημένους, γερμανοτσολιαδες, Πινοσέτ, ούτε ότι ζητούσαν από το πλήθος να στηθούν αγχόνες στο Σύνταγμα - έως ότου ανακαλύψουν το αληθινό πολιτικό φως και μετανοήσουν για τα ανομήματά τους παρκάροντας το σαραβαλάκι της σοσιαλδημοκρατίας τους στα έδρανα του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι και...

ΕΘΝΙΚΟΙ ΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΕΣ - ΣΥΡΙΖΟΛΑΜΟΓΙΑΡΑΔΙΚΟ: Το μαγαζί!

Γράφει ο  ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖAΚΗΣ
 

Έχοντας μεγαλώσει μέσα στο εμπορικό τού πατέρα μου, μικρό παιδί ανάμεσα σε τόπια υφάσματος που τα πουλούσαμε με τον πήχη και οι άνθρωποι τα αγόραζαν για να καλύψουν τη γύμνια τους, να ντυθούν, να ομορφύνουν, να νοικοκυρευτούν, να αναθαρρήσουν μια στάλα, νιώθω μιαν απίστευτη τρυφερότητα όταν ακούω τη λέξη «μαγαζί».

Μου θυμίζει εκτός από τον πρόωρα χαμένο, καλό μου πατέρα, έναν κόσμο ολόκληρο όπου οι ταπεινοί άνθρωποι έλαμπαν από φιλότιμο, παλικαριά, ντομπροσύνη, και το βλέμμα τους ήταν καθαρό. Το μαγαζί για μένα υπήρξε μια έννοια  που γέμιζε την ζωή μου ομορφιά, ασφάλεια, ειρήνη, αγωνία, όνειρα, ανθρωπιά, προσπάθεια, εγκαρτέρηση, δικαίωση. Ήταν για μένα το «έχει ο Θεός» που μου έδινε κουράγιο… 

Κάθε φορά που ακούω τη λέξη «μαγαζί», νιώθω τη νοσταλγία ενός κόσμου παραμυθένιου, πολύχρωμου όπου κυματίζουν υφάσματα πάνω από την θάλασσα, πάνω από τις πόλεις, τα βουνά και τις πεδιάδες. Το μαγαζί που μας χόρτασε ψωμάκι για να μην μείνουμε πεινασμένοι, για να μην γίνουμε αχόρταγοι, πλεονέκτες, άγρια θηρία.

Το μαγαζί για μένα ηχεί σαν την πιο τρυφερή ιστορία ζωής, μέχρι που άκουσα να το προφέρει ο Νίκος Παππάς, αξιωματούχος του ΣΥΡΙΖΑ, εξέχουσα φυσιογνωμία πλήρους …ακεραιότητας που εισέβαλε στις ζωές μας το σωτήριον έτος 2015 ως Αριστεροφόρος Μαχητής του Ηθικού Πλεονεκτήματος, ως ιππότης του νέου ήθους και ύφους της εξουσίας.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι μας πλήγωσε η πολιτική ποιότητα  του κυρίου Παππά. Ουδέποτε θεωρήσαμε ότι είναι …κασμίρι! 

Είναι που...

ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ - ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Η Αριστερά που βρυχάται

Toυ ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
 
Το λαϊκό κίνημα δεν το πτοούν ούτε οι κορωνοϊοί ούτε οι ηχογραφήσεις. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να το προκαλέσουν και να ξυπνήσουν το τέρας μέσα του. 

Αναμενόμενο ήταν. Τόσες μέρες τώρα το έλεγα αλλά κανείς δεν με άκουγε. Ολες αυτές οι ιστορίες με τον Παππά δεν θα βγουν σε καλό. Δεν ήμασταν σε θέση να αντιληφθούμε πως η σιωπή των αγωνιστών δεν οφειλόταν ούτε στην αιδημοσύνη τους –πού να τη βρουν;– ούτε στην αμηχανία τους. Μας έφτανε η αιθρία πάνω από τα κεφάλια μας και δεν βλέπαμε την απειλή του σκοτεινού ορίζοντα. Αδιαφορούσαμε για τα δημοσιεύματα των εντύπων του λαϊκού κινήματος που απέδιδαν τις αποκαλύψεις στον πανικό του κυβερνητικού παρακράτους. Δεν ακούσαμε καν τον πρώτο βρυχηθμό του θηρίου. Και ας έφερε βροντώδεις υπογραφές. Οταν ο Λιάκος, ο Μπίστης και ο Μουζέλης καλούν τον Τσίπρα να μετασχηματισθεί, δεν μπορείς να μείνεις με σταυρωμένα τα χέρια. Διότι μπορεί να τον ξανακαλέσουν σε καμιά δυο εβδομάδες, ενώ εμείς θα νομίζουμε πως ετοιμάζονται για διακοπές. 

Πότε θα καταλάβουμε ότι οι δαιμόνιοι μας έχουν συνηθίσει να πέφτουν έξω για να μας κοιμίσουν;
 

Προχθες οι φόβοι μου επιβεβαιώθηκαν.  

Ξυπνώ και ακούω πως ο Κουβέλης μαζί με τη Γεροβασίλη ανέβηκαν τα σκαλοπάτια του Αρείου Πάγου για να παραδώσουν στη Δικαιοσύνη ηχογραφήσεις και άλλα καμώματα του παρακράτους της Δεξιάς.  

Μήπως με ξεγελούν τα αυτιά μου; 

Διότι ο Κουβέλης δεν σπάει ποτέ τυχαία τη σιωπή του. Ομως τα μάτια δεν ξεγελούν. Στη φωτογραφία είδα τον Κουβέλη με τη Γεροβασίλη να ανεβαίνουν ένα ένα τα σκαλοπάτια. Και λίγο αργότερα, όταν τα είχαν ανεβεί και κατεβεί, μια άλλη φωτογραφία τους έδειχνε να κάνουν δηλώσεις. Ηταν και οι δύο μουτρωμένοι, εμφανώς δυσαρεστημένοι. Είχαν την έκφραση ανθρώπων που είναι έτοιμοι για όλα. Κατάλαβα πως το τέρας είχε ξυπνήσει. Το λαϊκό κίνημα έδειχνε τα άγρια δόντια του στο παρακράτος. Επιτέλους.

Δεν ξέρω ποια θα είναι η συνέχεια. Δεν ξέρω αν ο Μπίστης, ο Μουζέλης και ο Λιάκος θα γράψουν και άλλο κείμενο και αν ο Κουβέλης θα ξαναπάει στον Αρειο Πάγο. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα. Ας περιμένουμε τουλάχιστον τις αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητος για να πάρουμε τις τελικές μας αποφάσεις. Και δεν σας κρύβω ότι ο συμβιβασμός της Novartis με το αμερικανικό δημόσιο δεν με καθησυχάζει. Αποδεικνύει ότι...

ΕΘΝΙΚΟΙ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ - ΣΥΡΙΖΟΛΑΜΟΓΙΑΡΑΔΙΚΟ: Τε-τέ-λε-σται

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑ

Εδώ ο παπάς, εκεί παπάς, μα σε όλα πάντα Νίκος Παππάς; 

Σε όλα. Και σε ακόμα περισσότερα!
 

Ελάτε στη θέση του. Είναι αριστερός. Ενας από τους εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους του Αλέξη Τσίπρα.  

Ενας από αυτούς που έλεγαν, μετά αμετάπειστης βεβαιότητας, ότι ένοχοι χρεοκοπίας, ανεργίας, φτωχοποίησης, καταστροφής αποκλειστικά και μόνο τα δύο περασμένα κόμματα εξουσίας.

Ενας από αυτούς που πίστεψαν. Αγωνίστηκαν. Διαδήλωσαν. Και με τις αλλεπάλληλες ιδεολογικές αντιπαραθέσεις εξαντλήθηκαν. Και μαζί με το κόμμα τους πορεύτηκαν. Ενας από αυτούς που έλεγαν «επιτέλους, νέοι άνθρωποι, φρέσκοι, προοδευτικοί». Ενας από αυτούς που στο άκουσμα και μόνο ονομάτων όπως Μητσοτάκης, Παπανδρέου, Γεωργιάδης, Βορίδης, Βενιζέλος έβγαζαν φλύκταινες!

Ενας από αυτούς που πανηγύρισαν με το δημοψήφισμα. Ορκισμένος εχθρός Μέρκελ, Σόιμπλε, καθώς και όλων αυτών «των καταραμένων που συνωμοτούν και επιβουλεύονται την περιουσία της πατρίδας».

Στην αρχή η κωλοτούμπα. Δεν πειράζει. Είπε. Τι να κάνουμε; Είμαστε φτωχοί και ανυπεράσπιστοι. 

Υστερα η στενή συνεργασία με Πανοκαμμένο. Δεν πειράζει. Είπε πάλι. Τι να γίνει; Πρέπει να συμβιβαστούμε. Ωστε στη συνέχεια να κερδίσουμε και να απογειωθούμε. 

Μετά ο δεξιός Παπαγγελόπουλος. Πάλι δεν πειράζει.  

Αργότερα το πλήθος των μεταγραφών από ΠΑΣΟΚ. Καλά κάνουμε. Είπε. Πώς αλλιώς θα εξασφαλίσουμε την εξουσία; Μόνο με χαλύβδινο μέτωπο συμμαχιών.

Εκεί αυτός. Αδιόρθωτος νοσταλγός του συνθήματος «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά».  

Αργότερα, όταν αισθάνθηκε το αόρατο και μακρύ χέρι της Εφορίας να αφαιρεί τα ελάχιστα από το πορτοφόλι του, το πρώτο που είπε: «Μα καλά, από μένα βρήκες;». Το δεύτερο: «Μα καλά, εσύ ο αριστερός, γιατί δεν τα παίρνεις από το μεγάλο κεφάλαιο;». Και το τρίτο, μετά από ψύχραιμη σκέψη: «Καλύτερα να μου τα παίρνουν οι σύντροφοι παρά οι ακροδεξιοί Βορίδηδες».

Το κατάπιε και αυτό. Τα κατάπιε όλα. Μα όλα. Ετσι πορεύτηκε στις κάλπες. Ετσι για μία ακόμα φορά το έριξε στον Αλέξη. Εστω στον συμβιβασμένο Αλέξη. 

Και έτσι με την ανάσα στο στόμα, σαν από ορθοπεταλιά στον ανήφορο, έπεσε τώρα πάνω σε ηχητικά ντοκουμέντα, υπόγειες συναλλαγές, παραμάγαζα και άλλες σκοτεινές πρακτικές. Εκεί, λοιπόν, για πρώτη φορά, του ξέφυγε: «Μα τι ψήφισα, κόμμα ή εταιρεία;».

Και αφού πρώτα άνοιξε τις δύο παλάμες. Και αφού μπροστά στον καθρέφτη μούτζωσε τον εαυτό του. 

Και αφού ορκίστηκε: «Την επόμενη φορά να μου κοπεί το χέρι». Και αφού λόγω COVID-19 ψιθύρισε πριν από τον ύπνο του: «Εδώ που τα λέμε, καλύτερος ο δεξιός Κυριάκος από τον τάχα μου αριστερό Αλέξη». Και αφού ξαφνιάστηκε με την ιδέα πως κάποτε θα έφτανε σε αυτό το σημείο εκτροπής από τις αριστερές του πεποιθήσεις προς τους αιώνιους ταξικούς εχθρούς του. Είδε στον ύπνο του μια σκηνή που θα τον στοιχειώνει μέχρι το τέλος της ζωής του:

Ο Νίκος Παππάς, λοιπόν. Το δεξί χέρι του Αλέξη. Ο πιο κατάλληλος και αρμόδιος σύντροφος για άλλες συναλλαγές. Αυτός, λοιπόν. Σήκωσε το νεκροζώντανο σώμα του ΣΥΡΙΖΑ. Μετά το τοποθέτησε στο φέρετρο. Μετά ο Σάμπυ Μιωνής το σφράγισε με καρφιά. Και τέλος, αφού προηγουμένως τα υπόλοιπα συντρόφια της υπόλοιπης παρέας είχαν σκάψει αρκετό βάθος και πλάτος, ο Νίκος Παππάς τοποθέτησε το φέρετρο στον λάκκο και το σκέπασε με χώμα.

Κάπου στο βάθος, ο αρχηγός. Αόρατος πλην πανταχού παρών και τα πάντα (παρασκηνιακά) πληρών! Κάπου στο βάθος, πιο μακριά τα πρωτοκλασάτα στελέχη. Και κάπου, ακόμα πιο μακριά, το πλήθος των μεσαίων και μικρών στελεχών. Παρατρεχάμενοι, φίλοι, κολλητοί, καλοθελητές και πάντα πρόθυμοι.

Αν και οι περισσότεροι είναι άθεοι. Αν και δεν έχουν δρασκελίσει κατώφλι εκκλησίας. Ισως μόνο στις 12 τα μεσάνυχτα με το χτύπημα της αναστάσιμης καμπάνας. Παρ’ όλα αυτά, όλοι σταυροκοπήθηκαν και...

ΕΘΝΙΚΟΙ ΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΕΣ - ΣΥΡΙΖΟΛΑΜΟΓΙΑΡΑΔΙΚΟ: Θεσμικό κραχ χωρίς μοντάζ - Η διπλωματία της προσποιητής οικειότητας του «ρε μαλάκα».

Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ

Στην αρχή, η υπερασπιστική γραμμή ήταν ότι ο Μιωνή είχε μοντάρει την ηχογράφηση. Την είχε μοντάρει, αφήνοντας περιέργως όλα τα καθόλου κολακευτικά για τον ίδιο σημεία του διαλόγου, όπως η αυτοπρότασή του για προξενικό αξίωμα ή απειλές για «πόλεμο» με την ελληνική κυβέρνηση μέσω των λόμπι.

Μετά, η απολογία του ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε. Από την παραχάραξη, πέρασε στο αναποδογύρισμα της κατηγορίας: Εμείς, παρακράτος; Παρακράτος είστε εσείς που μας ηχογραφείτε.
 
Πολλοί θυμήθηκαν ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν που είχε χαλαρώσει τους κανόνες για την αποδοχή παρανόμως ληφθέντων αποδεικτικών μέσων, προτού επαναφέρει την απαγόρευση λίγο πριν από τις εκλογές. Δεν χρειαζόταν, όμως, η επίκληση της νομοθετικής προϊστορίας. Αρκεί να θυμηθεί κανείς τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ στην πράξη.

Αρκεί να θυμηθεί την ψιλοξεχασμένη επιθεώρηση «Χαϊκάλης-γκέιτ». Παραμονές της άκαρπης προεδρικής εκλογής του 2014, και ενώ οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κάλπαζαν προς την εξουσία, ο Λαζόπουλος είχε προωθήσει την καταγγελία του βουλευτή των ΑΝΕΛ Χαϊκάλη ότι κάποιος δοκίμασε να εξαγοράσει την ψήφο του. Τη βιντεοσκόπηση της σχετικής υποκλοπής είχε οργανώσει το ίδιο το κόμμα Καμμένου. Το μοντάζ το είχε αναλάβει το Τσαντίρι. Τη διανομή ανέλαβε ο –ήδη αρραβωνιασμένος με τους ΑΝΕΛ– ΣΥΡΙΖΑ. Προκειμένου να έρθει πιο γρήγορα στην εξουσία, το κόμμα της Αριστεράς είχε εκμεταλλευθεί μια φάρσα ψευτο-αποκάλυψης για να προκαλέσει ευκολότερα τη διάλυση της Βουλής. Τώρα, οι κασέτες είναι κακές.

Η τρίτη συριζαϊκή δικαιολογία, διατυπωμένη από τα χείλη του Παππά, είναι ότι ο διάλογος είναι μεν αυθεντικός, αλλά αυτός που ομιλεί δεν ήταν ο αυθεντικός Παππάς. Επρεπε, είπε, να διαχειριστεί «έναν άνθρωπο σε παραλήρημα». Επρεπε δηλαδή να παίξει στον Μιωνή θέατρο. Λίγα εικοσιτετράωρα πριν, είχε πει ότι έπρεπε να διαχειριστεί ένα διπλωματικό πρόβλημα. Η διπλωματία της προσποιητής οικειότητας του «ρε μ...».

Παραλήρημα, βεβαίως, υπάρχει, αλλά δεν είναι του Μιωνή. Ο επιχειρηματίας κατέφυγε σε ένα ακραίο μέσο – το οποίο έχει ιστορικά χρησιμοποιηθεί ως θεμιτή άμυνα για αποκαλύψει και να αναχαιτίσει μεγάλες κρατικές αυθαιρεσίες.

Η παρανομία του αποδεικτικού μέσου αίρεται από το βάρος της αποδεικνυόμενης πράξης: Αυτά τα 45 λεπτά βραχνού ήχου λειτουργούν σαν ένας σκληρός καθρέφτης. Σαν ένα κάτοπτρο όχι μόνο για την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού, αλλά και για τους εισαγγελείς που αναφέρονται στη συνομιλία σαν μαριονέτες.

«Θα πω στον Παπαγγελόπουλο», λέει ο Παππάς για την εισαγγελέα Διαφθοράς, «φέρε μου την τύπισσα». 

Ενα...

ΕΘΝΙΚΟΙ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ - ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Εθνικού σουργελοξεφτιλαρά εξομολόγηση

Γράφει ο ΑΛΚΗΣ Ο ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΣ

✔️Δεν ήξερα ότι ο Παπαγγελόπουλος απειλούσε δικαστικούς.

✔️Δεν ήξερα για τα ταξίδια του Παππά στη Βενεζουέλα.

 
✔️Δεν ήξερα πόσο άχρηστος είναι ο Βαρουφάκης.

 
✔️Δεν ήξερα για τα σπίτια του Παπαδημούλη.

 
✔️Δεν ήξερα για τον Πετσίτη. Δεν τον είδα ποτέ στο Μαξίμου.

 
✔️Δεν ήξερα ότι ο Παππάς ζήταγε το κεφάλι της Μαρέβας.

 
✔️Δεν ήξερα για τα βοσκοτόπια του Καλογρίτσα.

 
✔️Δεν ήξερα ότι η θάλασσα έχει σύνορα.

 
✔️Δεν ήξερα αγγλικά.

 
✔️Δεν ήξερα πού είναι ο φάκελός μου όταν συνάντησα τη Μέρκελ.

 
✔️Δεν ήξερα πώς να σταθώ κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου.

 
✔️Δεν ήξερα ότι στις συναντήσεις μου με ξένους ηγέτες δεν πρέπει να χασμουριέμαι.

 
✔️Δεν ήξερα ότι, αμέσως μετά το Μάτι, δεν έπρεπε να κάνω διακοπές σε κότερα εφοπλιστών.

 
✔️Δεν ήξερα ότι ο Καμμένος έχει κάνει κλίκα στην αστυνομία και παρακολουθεί δημοσιογράφους.

 
✔️Δεν ήξερα ότι θα ψηφίζατε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, επειδή σας το είπα.

 
✔️Δεν ήξερα ότι δεν θα μας έσωζαν οι Ρώσοι. Άλλα μου έλεγε ο Πάνος.

 
✔️Δεν ήξερε ότι ο Πάνος ήθελε να καταλάβει το Νομισματοκοπείο και να συλλάβει το Στουρνάρα.

 
✔️Δεν ήξερα ότι υπάρχει δικαιοσύνη σε αυτήν τη χώρα και δεν μπορώ να υπόσχομαι ό,τι θέλω στον Ερντογάν.

 
✔️Δεν ήξερα ότι ο Μαδούρο βασανίζει κόσμο. Ο Νίκος μου είπε ότι πέρασε πολύ ωραία.

✔️Δεν ήξερα ότι έπρεπε να παρακαλέσω τη Μέρκελ, για να μη χρεοκοπήσουμε.

Δεν...

ΕΘΝΙΚΟΙ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ - ΣΥΡΙΖΟΛΑΜΟΓΙΑΡΑΔΙΚΟ: Αγορά και μαγαζί

Toυ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΔΟΥΔΩΝΗ

Θυμάμαι τον παππού μου στο χωριό, να φοράει τα απογεύματα το καλοσιδερωμένο του σακάκι και να με αποχαιρετά με τη φράση «πάω στην αγορά». 

Αισθανόμουν ανταγωνιστικά απέναντι σε αυτή την «αγορά», διεκδικούσαμε εξάλλου και οι δύο το ενδιαφέρον του παππού μου τα απογεύματα κι εγώ έχανα, αυτή κέρδιζε. Ως λέξη μου θύμιζε την αγορά των προϊόντων, τη λαϊκή αγορά. Στην πορεία, όταν άρχισε να με παίρνει μαζί του, κατάλαβα ότι επρόκειτο για κάτι εντελώς διαφορετικό: ήταν το μέρος όπου συγκεντρώνονταν μετά τις αγροτικές εργασίες όλοι και συζητούσαν. 

Η πολιτική είχε ξεχωριστή θέση σε αυτές τις κουβέντες, που συχνά γίνονταν έντονες, πολύ συχνά γεμάτες φωνές, αλλά κανείς ποτέ δεν έφευγε μαλωμένος. Υπήρχε μια βαθιά αίσθηση της πολιτικής ως συγκέντρωσής και συνύπαρξης, ακόμα και για τη γενιά των παππούδων μου, που είχαν πολεμήσει κυριολεκτικά ο ένας εναντίον του άλλου σε έναν Εμφύλιο Πόλεμο.  

Γιατί τα θυμάμαι όλα αυτά;  

Γιατί σκέφτομαι πως στο περιβάλλον ενός ημιορεινού χωριού της Φθιώτιδας τη δεκαετία του ’90 ο χώρος που γινόταν η πολιτική συζήτηση, από την πλατεία ως το Κοινοβούλιο, αντιμετωπιζόταν με την αρχαία ελληνική του διάσταση, αυτή της «αγοράς»: μιας συγκέντρωσης ανθρώπων που συζητούσαν και συνυπήρχαν μέσα από τη συζήτηση για το κοινό καλό. Και σκέφτομαι ακόμα πόσο διαφορετική είναι μια τέτοια αντίληψη της πολιτικής ως «αγοράς» από την προσέγγιση της πολιτικής ως λαφύρου εξουσίας, ως «μαγαζιού». Μια προσέγγιση που τόσο άδικα για τον αρχαίο ελληνικό όρο θα μπορούσε να ονομαστεί «αγοραία». 

Στην επικαιρότητα τώρα: 

Μέχρι στιγμής, γνωρίζαμε ότι η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τους συνταγματικούς θεσμούς είναι προβληματική. Είχαμε την εικόνα της περιφρόνησης της έννοιας των θεσμικών αντιβάρων και των περιορισμών που απορρέουν από τη διάκριση των εξουσιών, συνδυασμένη με έντονες τάσεις συνταγματικού λαϊκισμού.  

Τώρα, με τη δημοσίευση της συνομιλίας Παππά έρχονται στην επιφάνεια οι βαθύτεροι λόγοι πίσω από την απαξιωτική στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στους θεσμούς. Αυτό που όμως ξαφνιάζει είναι ότι οι λόγοι αυτοί δεν είναι συγκυριακοί ή έστω ιδεολογικοί αλλά έγκεινται στην ίδια την πρόσληψη της πολιτικής από μεριάς των στενότερων μελών του ηγετικού πυρήνα της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η εξουσία γίνεται αντιληπτή ως μαγαζί, η πολιτική ως σχέση πελατείας.  

Τι να υποθέσουμε λοιπόν ως πολίτες; 

Ότι ένα κόμμα εξουσίας διεκδίκησε και πέτυχε το 2015 την εκλογική νίκη υποσχόμενο στους πάντες τα πάντα για να ανοίξει ένα τέλει ένα «μαγαζί»; 

Οσο λυπηρό κι αν ακούγεται αυτό κι όσο κι αν θέλουμε ανθρώπινα να κρατάμε τη θετικότερη δυνατή εκδοχή των πραγμάτων, η συνομιλία Παππά δεν γίνεται παρά να σοκάρει. Η εξουσία ως εμπόρευμα και ως μέσο για την εξυπηρέτηση αμιγώς προσωπικών κινήτρων είναι κάτι που μπορεί να προκαλέσει αποστροφή σε κάθε πολίτη που ανοίγει την τηλεόραση και ακούει τον σχετικό διάλογο.  

Μπροστά στον κίνδυνο διολίσθησης προς την απαξίωση της πολιτικής στρέφομαι λοιπόν σε εκείνη την «αγορά» που πήγαινε ο παππούς μου. Και καταλαβαίνω πως εν τέλει...

ΕΘΝΙΚΟΙ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ - ΣΥΡΙΖΟΛΑΜΟΓΙΑΡΑΔΙΚΟ: Μεταφραστικές πλαστογραφίες

Του ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ

Τα αγγλικά του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι αρμοδιότητας των σατιρικών εκπομπών, όπως τα «Κούβεντος» που κάνουν «Τα παιδιά της Αλλαγής», κάθε μεσημέρι στον ΣΚΑΪ. Σε ένα ηχητικό έχουν τον διάλογο από την αθάνατη ταινία «Γαμπρός από το Λονδίνο» με τον Κώστα Βουτσά να λέει «ελλήνικος λίγκος», ενώ στη συνέχεια ακούγονται οι αγγλικούρες του κ. Αλέξη Τσίπρα «Greece has reached at least...».  

Το πρόβλημα όμως δεν είναι το «Frozen War», με το οποίο μετέφρασε τον «Ψυχρό Πόλεμο» ο κ. Τσίπρας, αλλά η επίσημη απόδοση αγγλικών όρων από τον ΣΥΡΙΖΑ για τη δημιουργία ψευδών πολιτικών εντυπώσεων. Και σε αυτό έχει μεγάλη παράδοση πλαστογράφησης.  

Να θυμηθούμε ότι το 2012 ο πολύς Σλάβοϊ Ζίζεκ ήταν προσκεκλημένος σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ και στην ομιλία του ζήτησε από το κόμμα που τον είχε προσκαλέσει «να κινηθεί κτηνωδώς, βάναυσα, σκληρά, άγρια (brutally) όταν χρειαστεί» (3.6.2012). Αυτό το «brutally» στην επίσημη ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ είχε μεταφραστεί για τους ιθαγενείς σε «αποφασιστικά».

Την ίδια μεταφραστική πλαστογράφηση επιχειρεί και τώρα, με αφορμή το πόρισμα της αμερικανικής επιτροπής κεφαλαιαγοράς, για όσα έπραξε στην Ελλάδα η Novartis. 

Στο πόρισμα αναφέρεται ότι η εταιρεία «bribe employees of state-owned and state controlled hospitals and clinics....» που σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι η εταιρεία «δωροδόκησε υπαλλήλους των κρατικών νοσοκομείων και κλινικών». Η απόφαση δεν αναφέρεται καν σε «officials», που είναι αγγλιστί οι «αξιωματούχοι», πολλώ δε μάλλον σε υπουργούς και πρώην πρωθυπουργούς, τους οποίους η «Πρώτη Φορά Αριστερά + ΑΝΕΛ» κρέμασε στα μανταλάκια ως δωρολήπτες. Αναφέρεται σε απλούς «employees» που είναι οι «υπάλληλοι». Μόνο σε ένα σημείο και για τη νομική τεκμηρίωση το πόρισμα αναφέρει ότι όλοι «όσοι εργάζονται στα ελληνικά κρατικά νοσοκομεία και κλινικές» αναφέρονται στην απόφαση, κατά το αμερικανικό δίκαιο, «foreign officials».

Το «employees» (υπάλληλοι) έγινε στην επίσημη ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ «αξιωματούχοι» (officials). Μικρό το κακό, αν σκεφτεί κανείς το «we ate the camel».  

Από εκεί και πέρα αρχίζει το γαϊτανάκι της διόγκωσης για να διατηρηθεί η εντύπωση περί του «μεγαλύτερου σκανδάλου από συστάσεως του ελληνικού κράτους» (Δ. Παπαγγελόπουλος 5.2.2018). 

Η εφημερίδα «Αυγή» αναφέρεται σε «Απόφαση βόμβα από τις ΗΠΑ... Η Novartis χρησιμοποιούσε την επιρροή της στην ελληνική κυβέρνηση για να επηρεάσουν τις αποφάσεις των κυβερνήσεων των Οργανισμών και Οργάνων προκειμένου να βοηθήσουν τη Novartis Hellas» (26.6.2020), έτσι ώστε στην κοινωνική αρένα των social media να συντηρηθεί το αφήγημα ότι κάποιοι πολιτικοί έπαιρναν τις μίζες σε τροχήλατες βαλίτσες. Οσο για τους «employees», που συμφώνως με το πόρισμα δωροδοκήθηκαν, αυτοί πίνουν στην υγεία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, επειδή εκ των πραγμάτων μένουν στο απυρόβλητο. 

Πέντε χρόνια τώρα, ο κόσμο βοά για το μεγάλο σκάνδαλο Novartis, οι κυβερνήσεις ακόμη και αφρικανικών κρατών οδήγησαν την εταιρεία σε επώδυνους συμβιβασμούς, αλλά η ποδηγετούμενη από την εξουσία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ελληνική Δικαιοσύνη...

ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ - ΝουΔοΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Οι πολίτες πληρώνουν όλα τα σπασμένα για τις… Αντουανέτες των κομμάτων και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Το μεγαλοπρεπές φιάσκο του πολυδιαφημισμένου «Μεγάλου Περιπάτου» έχει δυσκολέψει πολύ την πρόσβαση στην πρωτεύουσα. Οι μόνοι που κινούνται ελεύθερα στην Αθήνα είναι οι κουκουλοφόροι.

Η καταδρομική επιχείρηση που έκαναν το σαββατόβραδο στην πολυσύχναστη οδό Ερμού, με τα πανάκριβα ενοίκια και τα καταστήματα που παλεύουν να επιβιώσουν, είναι μια επιπλέον απόδειξη ότι οι κυβερνητικές δεσμεύσεις περί τάξεως, ασφάλειας και πατάξεως της εγκληματικότητας προέρχονταν από τη συνηθισμένη παρτίδα των φράσεων που ουδέποτε μετατρέπονται σε έργα.

Ίσως πολλοί να έχουν λησμονήσει τις υποσχέσεις για τα Εξάρχεια, που η κυβέρνηση θα τα… καθάριζε από την πληγή των τραμπούκων κουκουλοφόρων, των παραφυάδων της τρομοκρατίας και του οργανωμένου εγκλήματος, το οποίο έχει κι ένα ιδεολογικό πρόσημο για να κάνει πιο άνετα τις βρομοδουλειές του.

Όμως, δεν έχουν ξεχάσει τις ακάλυπτες πολιτικές επιταγές των ανέξοδων εξαγγελιών εκείνοι που ακόμα και σήμερα δυσκολεύονται να βγάλουν τα προς το ζην επειδή το κράτος και διάφοροι εκλεγμένοι κάνουν ό,τι περνάει από τα χέρια τους για να μετατρέψουν την καθημερινότητα των πολιτών σε κανονική κόλαση.

Την ίδια στιγμή που ο δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης πειραματίζεται με τα όρια του κιτς, με τις ζαρντινιέρες, το κλείσιμο δρόμων, τον αποκλεισμό των οχημάτων από διάφορα σημεία της πόλης και με την παραγγελία παγκακιών που κοστίζουν 5.700 ευρώ και οι οδηγοί μποτιλιάρονται από το κέντρο μέχρι τα προάστια των Αθηνών, οι αναρχικοί αποφασίζουν και υλοποιούν την καταστροφή ιδιωτικών περιουσιών και την κατατρομοκράτηση των περαστικών λίγα μέτρα μακριά από το ελληνικό Κοινοβούλιο.

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι...

"Επίγεια σοφία"

Οι λαοί που εκλέγουν διεφθαρμένους πολιτικούς, κλέφτες, απατεώνες και προδότες δεν είναι θύματα αλλά συνένοχοι.
Τζωρτζ Όργουελ,  Βρετανός συγγραφέας

Η ελευθερία που δόθηκε σε έναν διεφθαρμένο λαό είναι παρθένα που δόθηκε στους ακόλαστους.

Μπαλζάκ, Γάλλος συγγραφέας

Ένας από τους πιο κοινούς πειρασμούς ο οποίος όμως οδηγεί στις μεγάλες συμφορές είναι ο πειρασμός των λέξεων: 

Σαν σήμερα (30/6/ΧΧΧΧ)

1912: Παγκόσμιο ρεκόρ για τον υπολοχαγό Δημήτριο Καμπέρο. Με το υδροπλάνο «Δαίδαλος» πετά με μέση ταχύτητα 110 χιλιομέτρων την ώρα

1934: «Η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών». Ο Χιτλερ επιβάλλεται,στο ναζιστικό κόμμα της Γερμανίας σκοτώνοντας 77 στελέχη του κόμματος ή κατ' άλλους 400

1936: Εκδίδεται το ιστορικό ερωτικό μυθιστόρημα της Μάργκαρετ Μίτσελ «Όσα Παίρνει ο Άνεμος»,

1993: Ο Αντώνης Σαμαράς προχωρά στην ανακοίνωση της ιδρυτικής διακήρυξης της «Πολιτικής Άνοιξης».

1997: Το Χονγκ Κονγκ ενώνεται με την Κίνα.

1958: Γεννιέται η στιχουργός Λίνα Νικολακοπούλου

ΕΘΝΙΚΟΙ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ - ΣΥΡΙΖΟΛΑΜΟΓΙΑΡΑΔΙΚΟ: Novartis και γιατροί; Συριζογατάκια…

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Της ΡΕΑΣ ΒΙΤΑΛΗ

Τι κατάληξη Συριζογατάκια! 

Τι ξεφτίλα! 

Τι διεθνές άδειασμα της συνωμοσίας σας! 

Τι «χάλασμα» του πανηγυριού σας! 

Σεις, το αξίζατε. Τώρα «όλο, όλο, όλο» δικό σας. 

Αλλά για τον λαό σας, άρχοντες; Ποιοι οι ανίερα αχόρταγοι εκ των ελλήνων γιατρών; Αρα αντιστρόφως, ποιες οι φωτεινές εξαιρέσεις; Κανόνας οι ευσυνείδητοι ή οι ασυνείδητοι;  

Σεις φροντίσατε, όλοι αθώα περιστέρια.  

Και οι ένοχοι; 

Ως συνήθως θα πάρουν στον λαιμό τους, τους αθώους του αίματος. Θα τους κοροϊδέψουν κατάμουτρα: «Ας τα παίρνατε και σεις! Εμείς που τα παίρναμε τη γλυτώσαμε και πάλι».  

Μόνο στη χώρα μας ανέγγιχτοι οι αληθινοί ένοχοι. Γιατί μόνο στη χώρα δεν υπήρξε πολιτική βούληση να εντοπιστούν, να τιμωρηθούν.  

Δεν σας τρόμαξε, μωρέ, στο πετσί σας, στο πετσί των δικών σας ανθρώπων, των παιδιών, των γονιών σας, των συγγενών σας, ότι εκατέρωθεν ασυνείδητοι παίζουν παιχνίδια στην πλάτη ασθενών; Τόσο αδιανόητα βέβαιοι, ότι δεν θα χρειαστεί η υψηλότητά σας γιατρό στο βιό σας; Παρά μόνο πώς να διαιωνίσετε την καρέκλα της εξουσίας σας!  

Σας θυμάμαι… Νύχτα… Να έχει ατμόσφαιρα θρίλερ και ο πολιτικός σας άνδρας, θρίλερ πάνω στο θρίλερ. Και εισέρχονταν τα πρωτοπαλίκαρα βιαστικά -και καλά- στου Μαξίμου σαν για να προλάβουν να σώσουν τα άσωστα. Και μετά οι δηλώσεις, με εκείνα τα φώτα-προβολείς, τι ατμόσφαιρες εμπνευστήκατε, τι διαστροφή! «Το μεγαλύτερο πολιτικό σκάνδαλο του αιώνα»! 

Και εργατοώρες, χώρας –ώρες, πεταμένες-χαραμισμένες στα πόδια του ανέντιμα θρασύ χαρακτήρα σας. Στην «πλάκα» που οργανώσατε. Και λιώσατε ελαφρά τη καρδιά υπολήψεις, εξευτελίσατε, διαπομπεύσατε…  

Ενα ανάλογο «Λιντσάρετε τον Πάχτα!». Χαρά και στο πράγμα! 

Και μεις να αναμεταδίδουμε στις οθόνες του Πικραμένου το δάκρυ. Κι αν δεν είχε υπάρξει το δάκρυ; Κι αν στη «βουλιμική» σας λίστα δεν είχατε προσθέσει και τον κ. Πικραμένο;  

Και έρχονται τα υπουργεία Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (SEC) και η ίδια η εταιρεία Novartis και οριστικά, ανάμεσα σε άλλα ουσιώδη, καταλήγουν ότι δεν υπάρχει εμπλοκή πολιτικών προσώπων της Ελλάδας στο σκάνδαλο. Ενα σκάνδαλο όμως, με οριστικώς επιβεβαιωμένες τραγικές προεκτάσεις, διεθνώς. 

 Τι έγινε, ρε παιδιά; «Προδότες των λαών Αμερικάνοι»; Τι γίνεται με το ζουμί, το κουκούτσι, την απόλυτη ουσία του πράγματος;  

Διαβάστε την απόφαση: «Η επιτροπή Κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ διαπιστώνει ότι οι τοπικές θυγατρικές ή οι θυγατρικές της Novartis ή της πρώην θυγατρικής της Alcon Inc. συμμετέχουν σε σχέδια για την πραγματοποίηση καταχρηστικών πληρωμών ή την παροχή προνομίων σε δημόσιους και ιδιωτικούς παρόχους υγείας στη Νότια Κορέα, το Βιετνάμ και την ΕΛΛΑΔΑ σε ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ τη συνταγογράφηση ή τη χρήση προϊόντων Novartis ή Alcon».  

Τι είδους σκάνδαλο δίκασαν οι έξω; Τι είδους σκάνδαλο πληρώνει η Εταιρεία; 

Τις πρακτικές αλισβερισιού με μερικούς εκ των γιατρών και στην Ελλάδα.  

Τα φάρμακα που παρέχονται στον ασθενή, όχι με σκοπό να γιάνει αλλά πρωτίστως να γιάνει η τσέπη του ιατρού και η Εταιρεία έναντι των άλλων ανταγωνιστικών εταιρειών φαρμάκων.  

Διαβάστε παρακαλώ και την κατάληξη. «Η Novartis έχει καταλήξει σε εξωδικαστική συμφωνία με το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ και την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ για την επίλυση όλων των εκκρεμών υποθέσεων της εταιρείας και θυγατρικών της που σχετίζονται με τη νομοθεσία περί Πρακτικών Διαφθοράς Εξωτερικού. Στο πλαίσιο της συμφωνίας θα καταβάλουν 233,9 εκατ. δολάρια στο υπουργείο και 112,8 εκατ. δολάρια στην SEC».

  Εν κατακλείδι, αγαπημένοι μου αναγνώστες, ακούστε το παράδοξο:  

ΕΘΝΙΚΟΙ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ - ΣΥΡΙΖΟΛΑΜΟΓΙΑΡΑΔΙΚΟ: Βαθιές ανάσες ελευθερίας

O Λεωνίδας Καστανάς γράφει για το «τέλος του σκανδάλου Novartis» και για τη σύγχρονη κοινωνία που έρχεται και φοβίζει τις κοινωνικές δυνάμεις που συσπειρώνει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Πέφτει κόσμος και ντουνιάς από τα σύννεφα μετά τη δημοσίευση της γλαφυρής, αν και ασαφούς, συζήτησης μεταξύ των κκ Παππά και Μιωνή. 

Σιγά τα ωά. Αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες των οικογενειών. Όταν έχεις την κυβέρνηση, μπορεί να σου ανοίξει η όρεξη να δοκιμάσεις και την εξουσία. Με όλα της τα αξεσουάρ. Τι κι αν είσαι δεξιός ή αριστερός; Η ηθική δεν κληρονομείται. Ή την έχεις ή δεν την έχεις, αλλά και, όταν την έχεις, μπορεί και να τη χάσεις. Ειδικά όταν βγαίνουν πολλά λεφτά και το μαγαζί υπόσχεται τη διαιώνιση της ισχύος.

Γι' αυτό η φιλελεύθερη δημοκρατία διαθέτει θεσμικά αντίβαρα, κατά το δυνατόν αδιάβατα από τις πολιτικές παρατάξεις, ώστε να μη χάνεται ο έλεγχος. Να μην μπορεί η κάθε ηγετική πολιτική ομάδα να αλώνει το κράτος και να το θέτει στη δική της υπηρεσία. Ή τουλάχιστον να μην υπερβαίνει τα εσκαμμένα, μιας και η διαφθορά δεν λείπει από τη δημοκρατία. 

Γι' αυτό και οι δικτάτορες, είτε με εθνικιστικό είτε με σοσιαλιστικό προσωπείο, δήλωναν «επανάσταση» και λόγω του επαναστατικού δικαίου καταργούσαν κάθε δημοκρατικό ελεγκτικό θεσμό που τους ενοχλούσε. Κάτι ήξεραν.

Ο Φράνκο, ο Παπαδόπουλος, ο Βιδέλα ή ο Πινοσέτ δεν είχαν πρόβλημα να ασκούν ωμή βία στο όνομα του έθνους ή του θεού που τους είχε «διορίσει». Οι κομμουνιστές όμως, που ήθελαν να φαίνονται και δίκαιοι, ονόμαζαν τη δικτατορία τους «λαϊκή δημοκρατία», μιας και αυτούς τους είχε δήθεν διορίσει ένας άλλος θεός, ο «λαός». Στο όνομα αυτής της ντεμέκ δημοκρατίας, στη Σοβιετική Ένωση σε εξαφάνιζαν, στην Κίνα σου έκαναν «πολιτιστική αναμόρφωση», στην Καμπότζη σε καθάριζαν αν φορούσες γυαλιά και στην Κούβα σε έκλειναν σε στρατόπεδο αν ήσουν ομοφυλόφιλος. Στη Βόρειο Κορέα κανείς δεν ξέρει ακόμα και σήμερα τι γίνεται. Εκατομμύρια νεκροί και εκτοπισμένοι στο όνομα ενός άλλου κόσμου που δυστυχώς ήταν εφικτός. Του κόσμου της δουλείας. Εχθρός όλων αυτών η φιλελεύθερη δημοκρατία.

Στην Ελλάδα όμως έχουν φάει τέτοια χλεύη και τόσο φτύσιμο ο φιλελευθερισμός και η σύγχρονη κοινωνία των ανοικτών θεσμών, που οι όποιες αποκαλύψεις για δράση κυβερνητικού παρακράτους συνήθως περνάνε στο ντούκου, αφού προκαλέσουν έναν κάποιο τηλεοπτικό θόρυβο. Οι πολίτες ή ο λαός έχουν άλλες ως κύριες έγνοιες. Την επιβίωση ή τον πλουτισμό. Όταν μάλιστα μια fake υπόθεση κλείνει άπραγη, πολλοί μιλούν για συγκάλυψη. Δεν τους απασχολεί και τόσο η διαδικασία, η δημοκρατία.

Χάρη όμως στους δημοκρατικούς θεσμούς που κάποιοι ευπατρίδες φρόντισαν να υπάρχουν οι επίδοξοι εξουσιαστές δεν τα κατάφεραν. 

Δεν κατάφεραν να ελέγξουν την ενημέρωση με τις 4 τηλεοπτικές άδειες πανελλαδικής εμβέλειας που επιχείρησαν. Αλλά ούτε και να σπιλώσουν την τιμή δύο τέως πρωθυπουργών και μιας πλειάδας πολιτικών τους αντιπάλων με κάτι κουκουλοφόρους «μάρτυρες» που κάτι άκουσαν για τροχήλατες βαλίτσες. 

Το τέλος του δήθεν μεγαλύτερου σκανδάλου όλων των εποχών, του σκανδάλου Novartis, ήταν άδοξο. Ένα φιάσκο για την αριστερά που νόμισε ότι όλα μπορούν να γίνουν στο μιλητό, με την πολιτική βούληση, το κληρονομικό «ηθικό πλεονέκτημα» και έναν Ρασπούτιν. Ακόμα και να μπουν άνθρωποι στη φυλακή χωρίς στοιχεία. Αρκεί να είναι πολιτικοί αντίπαλοι. Σκευωρία λέγεται;

Δεν υπάρχει λόγος να αναλωθούμε σε ιστορικά γεγονότα για να δούμε το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς εκεί όπου κυβέρνησε και εξουσίασε. Το 2020 αυτά είναι γνωστά και στο νηπιαγωγείο. Κατανοώ την τεχνητή πολιτική όξυνση ή τα παραπειστικά επιχειρήματα προς πολιτικό όφελος. Κατανοώ ακόμα και την κατευθυνόμενη δημοσιογραφία, όταν όλοι λίγο πολύ την έχουν χρησιμοποιήσει. Ακόμα και τα κατάπτυστα fake news που κάνουν θραύση την εποχή του internet, παγκοσμίως. Εκλέγουν ακόμα και πλανητάρχη. Αλλά αυτή η εμμονή να βρούμε κάτι, έστω και ψευδομαρτυρία, για τη σύζυγο του πρωθυπουργού ώστε να πλήξουμε τον ίδιο με ξεπερνάει. Όχι για αριστερούς αλλά για τον κάθε πολίτη, για τον κάθε άνθρωπο. Ποιο ηθικό και ποιο πλεονέκτημα, ρε παίκτες μου. Αν χρειάζεται κάπου η ηθική είναι για να θέτει όρια στους στόχους και τα μέσα.

Αν η συμπολίτευση θελήσει να επενδύσει πολιτικά στις όποιες αποκαλύψεις Μιωνή θα έχει κάνει πολιτικό ατόπημα. Αν υπάρχουν παράνομες πράξεις να επιληφθεί η δικαιοσύνη, μέχρις εκεί. Η δημοσιογραφία φυσικά και θα κάνει τη δουλειά της, άλλη καλή και άλλη κακή. Αν κάτι απομένει για τους θεσμούς είναι να φροντίσουν να γίνουν πιο διαφανείς αλλά και πιο ανοξείδωτοι ώστε να μη χρειάζονται οι παράνομες μαγνητοφωνήσεις για να μαθαίνουν οι πολίτες κάτι από τα σκοτεινά έργα και τις πονηρές ημέρες της κάθε κυβέρνησης.

Ο κόσμος που ακολουθεί σήμερα το ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αλλάξει γνώμη από τις ιστορίες με τα «μαγαζιά» και τις σκευωρίες, έστω και αν ξέρει ότι είναι αληθείς. Ο κόσμος από το βαθύ ΠΑΣΟΚ, τη λαϊκή δεξιά ή τη ριζοσπαστική αριστερά που σήμερα συγχρωτίζεται γύρω από τον κύριο εκπρόσωπο της αριστεράς έχει δυσανεξία στη ΝΔ, στην κεντροδεξιά, στον φιλελευθερισμό ή απλά στον Μητσοτάκη. Μπορεί να μην είδε καλύτερες μέρες από την αριστερά, αλλά είναι πεπεισμένος ότι ο «νεοφιλευθερισμός» και η ελεύθερη οικονομία επιβουλεύονται την ελευθερία και το πορτοφόλι του. Ως εκ τούτου μπορεί και να νιώθει υπερήφανα που οι αριστεροί δεν είναι τελικά και τόσο αθώοι.

Οι κοινωνικές δυνάμεις που συσπειρώνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν δυσανεξία στην πρόοδο και κοιτούν με νοσταλγία προς τα πίσω. Η σύγχρονη κοινωνία που έρχεται τους φοβίζει και η αριστερά είναι η άμυνά τους. Γι' αυτό και οι επικλήσεις στο παρελθόν, στο «βρώμικο 89» ή στον εμφύλιο. Πολλοί αδύναμοι πολίτες φοβούνται ότι όλα θα γίνουν κάποια στιγμή ιδιωτικά και ανταγωνιστικά, κυρίως η υγεία και η παιδεία, και αυτοί θα βρεθούν εκτός. Τα πολιτικά μαγαζιά, η λαϊκή ανομία, η αναξιοκρατία, το «δώσε στο παιδί ένα πτυχίο», το «έχω δικό μου άνθρωπο», «η σύνταξη στα 50» που επί πολλά χρόνια υποστηρίχτηκαν από όλο το πολιτικό φάσμα είναι το παλιό αποκούμπι τους, που βλέπουν να υποχωρεί και ανησυχούν. Αυτά όμως είναι τα λάβαρα που σήμερα σηκώνει η αριστερά. Η αριστερά υπόσχεται ως μέλλον το ίδιο παρελθόν, αλλά με δικαιοσύνη. Πτωχός, ανίκανος πλην έντιμος. Θα έχει πάντοτε κοινό.

Γι' αυτό...

ΕΘΝΙΚΟΙ ΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΕΣ - ΣΥΡΙΖΟΛΑΜΟΓΙΑΡΑΔΙΚΟ: Το κυνικό πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Τι θα μείνει από την απομαγνητοφώνηση;  

Ας αφήσουμε τα γραφικά, τα «ρε μα…κα», τα out-sourcing, τα real-politic και εκείνο το story-telling που λέει ο κ. Παππάς στον κ. Μιωνή πως λείπει από τη Ν.Δ. «Αφήγηση», που θα λέγαμε εις την μετανεωτερικήν.  

Ας αφήσουμε και όσα θυμίζουν ελληνικό κινηματογράφο, το «μαγαζί» και «τα λεφτά» και όταν λέμε «λεφτά» εννοούμε «λεφτά», όχι απλώς πολλά. 

Παρακάμπτω, χάριν οικονομίας, και την πολύφερνη Τουλουπάκη, τον πολυχρονεμένο Παπαγγελόπουλο και διάφορα άλλα ονόματα που βιάζουν τους νευρώνες της φαιάς ουσίας μας.  

Γιατί πρέπει να ξέρω ποιος είναι και τι σκέφτεται ο Παπαγγελόπουλος;  

Επειδή είμαι Ελληνας και αυτή είναι η Ελλάδα, η χώρα μου. Είναι το πρώτο που θα μείνει. Ενα μπούχτισμα, μια αηδία που σε κάνει να αισθάνεσαι ξένος στην ίδια σου τη χώρα.

Δεν είμαι αφελής να πιστεύω πως ο κ. Παππάς έχει το αποκλειστικό προνόμιο να θεωρεί ότι η εξουσία είναι μαγαζί που βγάζει «λεφτά». Το έχουμε ζήσει ξανά σε διάφορες εκδοχές και θα το ξαναζήσουμε. Αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες. Ομως αυτό δεν με βοηθάει για να απαλλάξω τον ουρανίσκο μου από τη δυσάρεστη επίγευση της υπόθεσης. Με βοηθάει όμως να καταλάβω για ποιον λόγο η παρέα επέμενε να κραδαίνει πάνω από τα κεφάλια μας το αλήστου μνήμης ηθικό της πλεονέκτημα. Εννοούσε, πολύ απλά, ότι δεν έχει αυτές τις αναστολές που σε υποχρεώνουν να τηρείς τα προσχήματα χωρίς τα οποία η δημοκρατία καταρρέει. Από αυτή την άποψη, η παρέα ήταν ειλικρινής. Κυβέρνησαν ως ανεύθυνοι άρχοντες. Το δέχθηκαν οι ψηφοφόροι, το δέχθηκε και η Ευρώπη. «Αυτή είναι η Ελλάδα;», που είχε πει κάποτε ο Κ. Σημίτης.

Σήμερα ξέρουμε πια πως το ηθικό πλεονέκτημα ήταν στην πραγματικότητα κυνικό πλεονέκτημα. Παραθέτω από το λεξικό Δημητράκου (τ. 5, σελ. 4.190): «Κυνισμός: το φιλοσοφικόν σύστημα, η συμπεριφορά και ο καθόλου βίος των κυνικών… 2. Η έλλειψις πάσης αιδούς εις την σκέψιν και εις την πράξιν, ασύστολος παρρησία… αισχρά συμπεριφορά… αδιαντροπιά, ξετσιπωσιά». 

Ο τρόπος του κ. Παππά είναι ένα ακόμη αποδεικτικό στοιχείο ότι αυτός και η παρέα του είχαν αναγάγει την αδιαντροπιά σε πολιτική φιλοσοφία.  

Ακόμη και το ύφος μετράει. Αν μιλούσε έτσι με τον κ. Μιωνή, φανταστείτε πώς θα μιλούσαν με τον στενό του φίλο, Τσίπρα. Τι θα έλεγαν για τη χώρα οι ενοικιαστές του μαγαζιού.  

Γλιτώσαμε από την ανικανότητά τους, τη μεγαλοπρεπή τους άγνοια, την κακοφορμισμένη τους αυταρέσκεια, την κουτοπονηριά και τη συμπλεγματική τους εκδικητικότητα.  

Μένει να πειστούμε ότι...

ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ - ΣΥΡΙΖΟΛΑΜΟΓΙΑΡΑΔΙΚΟ: Τα παράβολα της Τουλουπάκη

Του ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ
 

Για την υπόθεση της Novartis χρειάζεται ακόμα μία Εξεταστική. Πρέπει να διερευνηθούν οι λόγοι για τους οποίους το ελληνικό Δημόσιο δεν κινήθηκε εναντίον της εταιρείας όταν άνοιξε η υπόθεση στην Αμερική. 

Το αμερικανικό Δημόσιο θα εισπράξει 340 εκατ δολάρια για αθέμιτες πρακτικές της εταιρείας σε τρίτες χώρες, όπως η Ελλάδα. Είναι το τίμημα που πληρώνει η Novartis για να διατηρήσει την πρόσβαση της στην αμερικανική αγορά. 

Το ελληνικό Δημόσιο έχει εισπράξει μόνο τα παράβολα της Τουλουπάκη.  

Τώρα κάποιος μπορεί να πει, προς υπεράσπιση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ότι η διερεύνηση των αθέμιτων πρακτικών της εταιρείας, δηλαδή ο προσεταιρισμός γιατρών και διοικήσεων στα νοσοκομεία, είναι θέμα της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης.  

Ναι, ψάχνουμε να δούμε σε ποιο βάθος του βάλτου βρίσκεται η σχετική έρευνα. Και επειδή γνωρίζουμε λίγο ως πολύ πώς λειτουργεί η ελληνική Δικαιοσύνη, στην υπόθεση της Novartis συμπεριφέρθηκε σαν ηλιοτρόπιο, ακολουθώντας τις βουλές της κυβέρνησης. Ένα όργιο συνταγογράφησης λάμβανε χώρα και η Δικαιοσύνη έψαχνε αν έβαλε λεφτά στην τσέπη ο Πικραμμένος και αν μπήκαν τροχήλατες βαλίτσες στο Μαξίμου.  

Αντίστοιχα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν κούνησε ούτε το μικρό της δαχτυλάκι, δεν αμόλησε τα λαγωνικά του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους μήπως και αποσπάσουν καμιά αποζημίωση από την πολυεθνική.  

Το μόνο που ενδιέφερε εκείνη την κυβέρνηση, ήταν να στήσει δέκα κάλπες στη Βουλή. Δεν βρήκε βούρκο να καθαρίσει. Τον έφτιαξε μόνη της. 

Από το πόρισμα των αμερικανικών αρχών δεν καταδεικνύεται καμία εμπλοκή πολιτικών στην υπόθεση. Αυτό δεν συνεπάγεται, σώνει και καλά, ότι δεν υφίσταται. Απλώς δεν αποδεικνύεται. Και από το ίδιο πόρισμα καταλαβαίνουμε ότι κάποιοι εκστόμιζαν χονδροειδή ψέματα όταν έλεγαν ότι υπάρχουν έγγραφα του FBI που εμπλέκουν πολιτικούς.  

Αυτά τα ψέματα τα είπε και ο πρώην πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής.  

Το έκανε συνειδητά ή είχε, απλώς, ψευδή πληροφόρηση; 

 Και αφού δεν υπάρχουν έγγραφα του FBI, έχουμε τις καταθέσεις των προστατευόμενων μαρτύρων. Ο ένας έβγαλε την κουκούλα μόνος του και ισχυρίζεται ότι η εισαγγελέας Τουλουπάκη ύφαινε πλεκτάνη. Ο άλλος είπε ότι δεν έχει ενημέρωση για χρηματισμό πολιτικών, απλώς πιθανολογεί ότι σημειώθηκε, βάσει όσων άκουσε. Και ο τρίτος μάρτυρας κρύβεται πίσω από τη σιωπή. 

Η χώρα πλήρωσε με ένα μνημόνιο και ένα Υπεραμείο τις «αυταπάτες» του Τσίπρα και τη διαπραγμάτευση του Βαρουφάκη. Και τώρα...

ΕΘΝΙΚΟΙ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ - ΣΥΡΙΖΟΛΑΜΟΓΙΑΡΑΔΙΚΟ: Ημίχρονο

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ

Εχω μια ειλικρινή απορία. 

Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ επένδυε «στο μεγαλύτερο σκάνδαλο από καταβολής ελληνικού κράτους» μπλέκοντας δέκα πολιτικούς αντιπάλους του, όταν εμπιστευόταν το κύκλωμα «Ρασπούτιν», όταν διαλαλούσε πως «αν βάλουμε μερικούς στη φυλακή θα κερδίσουμε τις εκλογές!», όταν κρέμαγε κάθε τρεις και λίγο τη Μαρέβα στα μανταλάκια, όταν ο Τσίπρας αποκαλούσε τον Μητσοτάκη «μπροστινό του Μαρινάκη», τι νόμιζε;

Οτι δεν τρέχει τίποτα;

Οταν προσπάθησαν να κλείσουν κανάλια κι εφημερίδες, όταν άσκησαν ανυπόστατες διώξεις, όταν εξαπέλυαν πιέσεις και εκβιασμούς, όταν απέκλειαν όσους δεν γούσταραν, τι περίμεναν;

Οτι μετά θα φύγουν όρθιοι κι από την πόρτα;

Οταν είχαν βυθίσει την αντιπαράθεση στον βούρκο της διαβολής και της καχυποψίας, όταν έκαναν σημαία τους «τη διαφθορά των άλλων», όταν έστηναν ανυπόστατες καταγγελίες για το παραμικρό, τι πίστευαν;

Οτι δεν θα υπάρχει δεύτερο ημίχρονο;

Δεν ξέρω αν ήταν τόσο αφελείς αλλά μόνοι τους άνοιξαν την πόρτα του φρενοκομείου. Και τώρα θερίζουν ό,τι αστόχαστα έσπειραν.
 
Ούτε θυμάμαι πόσες φορές το έχω γράψει. Οταν μετατρέπεις την πολιτική σε κακόγουστη κλωτσοπατινάδα, ο καβγάς δεν σταματάει όταν αποφασίσεις εσύ να κλείσεις τον διακόπτη. Πρέπει να τον κλείσει κι ο άλλος.

Ακόμη και μετά την πρόσφατη συνέντευξή του στην «Καθημερινή» λέγαμε ότι «ο Τσίπρας είχε μια ευκαιρία να κλείσει πολιτικά το θέμα (…) Δεν το έκανε όμως. Και δυστυχώς θα το κουβαλάει» («Αφέλειες», «ΤΑ ΝΕΑ», 10/6).

Δεν το επικαλούμαι για δικαίωση. Αλλά για υπόμνηση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο Τσίπρας προσωπικά είχαν δώδεκα μήνες στη διάθεσή τους να αποστασιοποιηθούν από τη σκοτεινή πλευρά τους, να αναγνωρίσουν λάθη, να αποκαταστήσουν αστοχίες.
 
Για κάποιον ανεξήγητο λόγο όμως νόμισαν ότι δεν θα βρουν μπροστά τους το παρελθόν τους. Οτι δεν θα τους κυνηγήσει. Οτι κύριοι ήλθαν και κύριοι φεύγουν.
 
Αποδεικνύεται ότι έκαναν λάθος.  

Υποτίμησαν το φιλότιμο όσων βρέθηκαν στο στόχαστρό τους κι υποβάθμισαν τις πληγές που άφησαν πίσω τους. Τρώγονται με τον Σαμαρά ή με το ΚΙΝΑΛ αλλά αυτοί τα έβαλαν μαζί τους.

Κακά τα ψέματα, η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θεωρήθηκε τραυματική από ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Και προφανώς το τραύμα δεν επουλώθηκε το βράδυ της εκλογικής τιμωρίας.

Δεν άκουσαν όταν έπρεπε. Δεν ανησύχησαν όταν χρειάστηκε. Δεν προβληματίστηκαν όσο ήταν καιρός.

Αλλά ο εαυτός σου πάντα σε κυνηγάει. 

Τώρα...