ΣΥΡΙΖΑίικος ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ - ΣΥΡΙΖΟΣΤΑΛΙΝΑΡΑΔΙΚΟ: Η καγκεμπΕΡΤ θρηνεί (ξανά) την ήττα στον Γράμμο


Ήθελαν να έχουν αποβάλει τη Μακεδονία από τον ελληνικό εθνικό κορμό ήδη από το πρώτο μισό του προηγούμενου αιώνα.  


Δεν το κατάφεραν τότε.  


Σήμερα, που επανέρχονται στο έργο τους με τη συμφωνία των Πρεσπών, τα προσχήματα έχουν πια καταρρεύσει.  


Το βλέπουμε καθαρά στην προπαγάνδα της κρατικής ραδιοτηλεόρασης: Σάββατο μεσημέρι, εκπομπή «ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ», θρήνος, κλαυθμός και οδυρμός για τους μαχητές του ΔΣΕ, που πολέμησαν με ζήλο για τον διαμελισμό της πατρίδας αλλά ηττήθηκαν τελικά από τον Εθνικό Στρατό. Διηγήσεις, τραγούδια, ανέκδοτα από την παράταξη των κομμουνιστοσυμμοριτών και εμαβουλγάρων πλέον «διδάσκονται» στο λαό με χρηματοδότηση από το υστέρημα του Έλληνα πολίτη. Για να τρώνε τα τσιράκια κι οι κηφήνες και να διαβρώνεται η λαϊκή συνείδηση της ιστορικής αλήθειας. 


Η ΕΡΤ δεν θέλει, βεβαίως, καμία βίαιη επέμβαση, κανενός τανκ. Θέλει μια διοικητική «απόφαση-ναπάλμ» που...

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ - ΣΥΡΙΖΑίικος ΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΟΛΑΓΝΟΣ ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Αλλαγή πληθυσμού στην πατρίδα μας

Διώχνουν τους Ελληνες και φέρνουν Πακιστανούς και πάσης προέλευσης αλλοεθνείς και αλλόπιστους στη θέση τους. Αυτό το πλάνο εκτελείται πιστά τα τελευταία χρόνια και για την ολοκλήρωσή του εργάζεται πυρετωδώς και με ιδιαίτερο ζήλο ο ΣΥΡΙΖΑ.


Σχετικά με αυτούς τους σχεδιασμούς είναι όσα είπε ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Δημήτρης Βίτσας σε εκδήλωση της πακιστανικής κοινότητας. Μεταξύ πολλών άλλων, τόνισε: «Ξέρετε ότι υπάρχει ένας καινούργιος νόμος που τον ψηφίσαμε τώρα, το 2019, που λέει ότι όποιος είναι επτά χρόνια στην Ελλάδα και έχει ένα χαρτί, οποιοδήποτε χαρτί, ακόμα και μια επιστολή, ένα γράμμα που έχει στείλει πίσω, παίρνει άλλα τρία χρόνια για να τακτοποιήσει τα χαρτιά του. Αυτό είναι ένα πρώτο βήμα.


Το δεύτερο που θέλω να πω είναι ότι τους επόμενους δύο μήνες θα πάω στο Ισλαμαμπάντ. Δεν πάω για τουρισμό, πάω για να λύσουμε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τις οικογενειακές επανενώσεις, με τα ελεύθερα ταξίδια σας στο Πακιστάν και να μπορείτε να γυρίσετε χωρίς προβλήματα. Ξέρω ότι πολλοί από εσάς έχετε χρόνια να πάτε πίσω να δείτε τις οικογένειές σας γιατί φοβόσαστε ότι μπορεί να μη γυρίσετε ποτέ πίσω από εκεί. Θα το λύσουμε αυτό το πρόβλημα».


 
Με λίγα λόγια, ένα στέλεχος της εκτελεστικής εξουσίας, υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, απευθύνει αίτημα... εποικισμού στο πακιστανικό ακροατήριό του. Οσοι αμφιβάλλουν ακόμα, έχοντας αναγνώσει το παραπάνω απόσπασμα από την ομιλία του κ. Βίτσα, δεν έχουν παρά να ρίξουν μια ματιά στη συνέχεια: «Να βρούμε τρόπους ώστε να ερχόσαστε στην Ευρώπη με ασφάλεια και τάξη και να έχετε μια τέτοια ελευθερία και να μην κινδυνεύετε ούτε μέσα στα κοντέινερ ούτε μέσα σε θάλασσες ούτε σε όλα αυτά που έχετε περάσει και τα ξέρετε καλύτερα από εμένα».
 

Αλήθεια, ποιος εξουσιοδότησε τον κ. Βίτσα να προσκαλεί τους Πακιστανούς να εποικίσουν την Ελλάδα; 


Δεν γνωρίζει ότι αυτή η χώρα, η οποία βοήθησε με φανατισμό την Τουρκία στην εισβολή στην Κύπρο το 1974, δεν βρίσκεται σε... εμπόλεμη κατάσταση και με όσα είπε κλείνει το μάτι στους πολίτες της για να έρθουν εδώ ως οικονομικοί μετανάστες;

 
Εξίσου προκλητικά με τα λόγια του κ. Βίτσα είναι και τα ψελλίσματα από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μόνο ο κ. Μιλτ. Βαρβιτσιώτης καταδίκασε όσα είπε ο υπουργός, αλλά κάθε εχέφρων πολίτης θα περίμενε κάτι περισσότερο: 

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ - ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΡΙΖΑίικα ΞΕΦΤΙΛΙΚΙΑ: Η επίσκεψη Τσίπρα στα Σκόπια διχάζει τους επιχειρηματίες της Μακεδονίας



    Όταν ο Αλέξης Τσίπρας είχε ερωτηθεί πότε σκοπεύει να επισκεφτεί τα Σκόπια, ταξίδι που είχε ήδη προαναγγείλει ο Γιώργος Κατρούγκαλος, περιορίστηκε να απαντήσει ότι σχεδιάζει να πάει «μόλις φτιάξει και ο καιρός».  


Τελικά η ελληνική αποστολή θα μεταβεί στη Βόρεια Μακεδονία στις 2 Απριλίου. Απ’ ότι φαίνεται, όμως, οι “καταιγίδες” παραμένουν, παρ’ ότι έχουμε μπει για τα καλά στην άνοιξη. Και αυτό, διότι ο Έλληνας πρωθυπουργός, εν μέσω κοινωνικής έντασης και δυσαρέσκειας για την Συμφωνία των Πρεσπών, δεν βρήκε την θετική ανταπόκριση που ανέμενε, ούτε στους κόλπους των επιχειρηματιών της Βόρειας Ελλάδας.

 
Αντιθέτως, η επιχειρηματική κοινότητα της Θεσσαλονίκης εμφανίζεται διχασμένη και άκρως ανήσυχη. Κλίμα που αποτυπώθηκε και κατά τη διάρκεια της προχθεσινής επίσκεψής του Αλέξη Τσίπρα στη συμπρωτεύουσα. Συγκεκριμένα, πραγματοποιήθηκε συνάντηση στο Μακεδονία Παλλάς με τη συμμετοχή του πρωθυπουργού και 40 επιχειρηματιών. Ο διάλογος σημαδεύτηκε από κάποια γκρίνια, αλλά και αρκετές απορίες ως προς προβληματικά σημεία της Συμφωνίας.

 
Μεταξύ των επιχειρηματιών που συμμετείχαν στη συνάντηση ήταν ο πρόεδρος του ΣΒΕ Αθανάσιος Σαββάκης, ο πρόεδρος της ΔΕΘ-Helexpo Τάσος Τζήκας, ο πρόεδρος του ΟΛΘ Σωτήρης Θεοφάνης, ο πρόεδρος της ΑΖΚ Κυριάκος Λουφάκης, ο Ευάγγελος Γεροβασιλείου, ο Άγγελος Ιατρίδης (Κτήμα Αλφα), ο Στέφανος Τζιρίτης (ISOMAT), η Μαίρη Χατζάκου (ΜΕΒΓΑΛ), ο Ανέστης Γεωργουδάκης (New Age), ο Γιώργος Καλανδρέας (Τηλεματική), ο Κώστας Παπακωνσταντίνου (ΓΕΩΤΕΚ), ο Νίκος Δαστερίδης (Dasteri) και άλλοι.

 
Το μήνυμα του πρωθυπουργού ήταν ότι οι Έλληνες επιχειρηματίες πρέπει να αδράξουν τις ευκαιρίες που δημιουργήθηκαν με τη Συμφωνία των Πρεσπών. «Η ελληνική επιχειρηματικότητα έχει τη δυνατότητα να παίξει ηγεμονικό ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη της Βόρειας Μακεδονίας με το σημαντικό και θετικό μομέντουμ που δημιούργησε η Συμφωνία των Πρεσπών» ανέφερε.  


Από την πλευρά τους, οι επιχειρηματίας εμφανίστηκαν τόσο διχασμένοι, όσο και μπερδεμένοι.

 
Ο γνωστός οινοποιός Βαγγέλης Γεροβασιλείου έδειξε στον πρωθυπουργό τα κρασιά των Σκοπίων, τα οποία σε μία έκθεση πλασσάρονταν ως  “μακεδονικά”. Άλλοι εξέφρασαν την απορία τους για το τί ακριβώς αλλάζει στη Συμφωνία και πώς θα τους επηρεάσει. 


Η δυσαρέσκεια αυτή εκφράστηκε και με την άρνηση αρκετών επιχειρηματιών να συμμετάσχουν στην πρωθυπουργική αποστολή στη γείτονα χώρα, παρά την πρόσκληση του Αλέξη Τσίπρα.
 

Απαντούμε αρνητικά!

 
Το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο της Θεσσαλονίκης εξέδωσε ανακοίνωση, με την οποία η διοίκηση αρνείται να τον συνοδεύσουν. «Αυτό που έχει ανάγκη η επιχειρηματική κοινότητα της Θεσσαλονίκης και της Βόρειας Ελλάδας, δεν είναι ένα ταξίδι για την περαιτέρω ενδυνάμωση των διμερών οικονομικών σχέσεων, αλλά να λυθούν τα προβλήματα που έχουν προκληθεί από τη Συμφωνία των Πρεσπών και δη για τα μακεδονικά προϊόντα. Απαντούμε λοιπόν αρνητικά σε μια πρόσκληση που δεν εξυπηρετεί προς αυτή την κατεύθυνση».

 
Στο ίδιο κλίμα και ο Μιχάλης Ζορπίδης, πρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης. Ξεκαθάρισε, απαντώντας στην πρόσκληση, πως «δεν συμμετέχουμε σε καμία αποστολή στα Σκόπια… Απαντώ στο Enterprise Greece, τον φορέα που συντονίζει την αποστολή, ότι το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης έχει αποφασίσει να μην συμμετέχει σε καμία δράση που θα σχετίζεται με τη γειτονική χώρα, όσο αυτή χρησιμοποιεί ένα όνομα το οποίο δεν της ανήκει. Το θέμα απασχόλησε την τελευταία συνεδρίαση της Διοικητικής Επιτροπής, τα μέλη της οποίας αποφάσισαν ομόφωνα ότι το ΕΕΘ προχωρά στην κίνηση αυτή...

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ - ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΡΙΖΑίικα ΞΕΦΤΙΛΙΚΙΑ: Ο Τσίπρας «δεν ήξερε και δεν ρώτησε», γι’ αυτό… πληρώνουμε




Οι νέες αποκαλύψεις του Ζόραν Ζάεφ είναι απόλυτα λογικό να ανοίγουν νέο κύκλο πολιτικής αντιπαράθεσης. Ο Σκοπιανός πρωθυπουργός είπε καθαρά και ξάστερα τι συνέβη κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για τη συμφωνία των Πρεσπών.


Ο Ζάεφ απέδειξε την ορθότητα των επιχειρημάτων όσων αντιτίθενται σε αυτό το υποτιθέμενο super deal που διαφημίζει ο Αλέξης Τσίπρας.

 
ΚΑΤ’ αρχάς αποκάλυψε ότι ο Ελληνας πρωθυπουργός είχε αποδεχθεί την ονομασία «Μακεδονία του Ιλιντεν» και πως έκανε πίσω μετά τις θυελλώδεις αντιδράσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Ακόμα, ο Ζάεφ ομολόγησε τι τον οδήγησε να πει το «ναι» και να κλείσει τη συμφωνία. Το «κλειδί», λοιπόν, κρυβόταν στην αναγνώριση εκ μέρους του Αλέξη Τσίπρα της διαβόητης «μακεδονικής ταυτότητας». Ναι, ακριβώς αυτό που ακόμα αρνείται ο πρωθυπουργός και βγαίνει στη Βουλή και κάνει παιχνίδια με τους όρους «nationality» και «citizenship».

 
ΚΑΙ ενώ όλη η Ελλάδα γνώριζε ήδη ότι ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε τη «μακεδονική ταυτότητα», αυτό που μάθαμε σήμερα από επίσημα χείλη είναι πως το Μαξίμου είχε συμφωνήσει και στο «Ιλιντεν». Το πλέον αλυτρωτικό «όνομα» που προτάθηκε για τη γειτονική χώρα.

 
ΑΛΛΑ εδώ προκύπτει ένα πιο σοβαρό ζήτημα.  


Εντάξει, ο Αλέξης Τσίπρας δεν γνώριζε τι σημαίνει «Ιλιντεν» και την Ιστορία που… κουβαλάει. Ο πρωθυπουργός, όμως, δεν πρέπει να έχει άξιους και ικανούς συμβούλους που να γνωρίζουν; Δεν έπρεπε η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα να ήταν προετοιμασμένη ώστε να μην πέσει στις παγίδες που έριχναν ο Ζάεφ και το επιτελείο του;

 
ΠΡΟΦΑΝΩΣ και δεν υπήρχε καμία προετοιμασία.  


Ετσι, όμως, έχει κυλήσει όλη η τετραετής διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ: μπαρουφολογία, αυταπάτες και πουλάμε… μαγκιά μέσα και έξω, αλλά από αποτέλεσμα… μηδέν. Αυτή είναι η στρατηγική της κυβέρνησης.
 
ΤΑ βιώσαμε στο καταστροφικό πρώτο εξάμηνο του 2015


Οταν στο πρώτο Eurogroup οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης πήραν από την… τσέπη του Βαρουφάκη τα δισεκατομμύρια των κερδών των κεντρικών τραπεζών και τον άφησαν ταπί και ψύχραιμο. Ηταν τότε που ο Φλαμπουράρης πλήρωνε με αέρα. Και ο Τσίπρας αγκαλιά με τον Λαφαζάνη περίμεναν βοήθεια από τον Πούτιν.

 
ΟΛΑ έγιναν χωρίς προετοιμασία. Μόνο μπλόφες έπεφταν στο τραπέζι. Και η χώρα το πλήρωσε με το τρίτο μνημόνιο. Οπως πλήρωσε και με δισεκατομμύρια πρόσθετων μέτρων τη γραφική διαπραγματευτική τακτική κατά τη διάρκεια των μνημονιακών αξιολογήσεων. Κάπως έτσι δώσαμε το Υπερταμείο και φορτωθήκαμε στόχους για υπέρογκα πλεονάσματα έως το… 2060!

ΑΚΡΙΒΩΣ τα ίδια έγιναν και με το Σκοπιανό. Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας και οι σύντροφοί του να πανηγυρίζουν για τη «λύση» του εθνικού θέματος, ο λογαριασμός όμως και για αυτό...

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ - ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΡΙΖΑίικα ΞΕΦΤΙΛΙΚΙΑ: Ο Ζάεφ επιβεβαίωσε πως οι Κοτζιάς και Τσίπρας έπεσαν στην παγίδα Νίμιτς

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

    
Για όσους είχαν αμφιβολία, ο Ζάεφ επιβεβαίωσε με τον πιο επίσημο τρόπο στη Βουλή των Σκοπίων, αυτό που βεβαίως ήταν προφανές από το ίδιο το περιεχόμενο της Συμφωνίας των Πρεσπών: Η Ελλάδα έπεσε στην παγίδα Νίμιτς. Αναγνώρισε “μακεδονική” ταυτότητα (ιθαγένεια, γλώσσα και κατ’ επέκτασιν εθνότητα) για να επιτύχει την αλλαγή της κρατικής ονομασίας σε Βόρεια Μακεδονία.


Το κρίσιμο ερώτημα είναι γιατί αυτή η ανταλλαγή-συμβιβασμός είναι τόσο κακός, δεδομένου ότι σε κάθε διαπραγμάτευση γίνονται εκπτώσεις από κάθε πλευρά. Αν και έχει χυθεί πολύ μελάνι για τη Συμφωνία των Πρεσπών, έχει κρίσιμη σημασία να αναφέρω πως αυτή η ανταλλαγή-συμβιβασμός έγινε, επειδή η Αθήνα με εθνική ελαφρότητα υιοθέτησε το πλαίσιο-παγίδα Νίμιτς, το οποίο εδώ και δεκαετίες επιζητούσε ακριβώς αυτή την ανταλλαγή ως κορμό και θεμέλιο μία συμφωνίας.


Έτσι φθάσαμε στο διεθνώς παράδοξο το κράτος να ονομάζεται Βόρεια Μακεδονία και οι πολίτες του “Μακεδόνες” που ομιλούν τη “μακεδονική” γλώσσα. Και είναι παράδοξο, επειδή η ιθαγένεια είναι η νομική σχέση του πολίτη με το κράτος. Ως εκ τούτου, το όνομα της ιθαγένειας σε όλα τα κράτη είναι πάντα παράγωγο της κρατικής ονομασίας. Ο πολίτης της Νότιας Αφρικής είναι Νοτιοαφρικανός. Ο πολίτης του Βελγίου, ανεξαρτήτως εάν εθνοτικά είναι Βαλόνος ή Φλαμανδός, είναι Βέλγος όσον αφορά την ιθαγένεια. Οι πολίτες της “Βόρειας Μακεδονίας”, ανεξαρτήτως εάν εθνοτικά είναι Σλαβομακεδόνες ή Αλβανοί, έπρεπε να είναι Βορειομακεδόνες όσον αφορά την ιθαγένεια.


Οι Τσίπρας και Κοτζιάς δεν έχουν ποτέ δικαιολογήσει την παραβίαση του διεθνούς αυτού κανόνα. Προβάλουν το κατά τα άλλα σωστό επιχείρημα ότι σε μία διαπραγμάτευση κάτι παίρνει η μία πλευρά και κάτι η άλλη. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει καθόλου ότι οι Σλαβομακεδόνες έπρεπε να πάρουν τη “μακεδονική” ταυτότητα. Αυτό συνέβη, επειδή ακριβώς η Αθήνα υιοθέτησαν το διαπραγματευτικό πλαίσιο-παγίδα του Νίμιτς: τα Σκόπια θα αποδεχθούν σύνθετη κρατική ονομασία και η Αθήνα θα αποδεχθεί τη “μακεδονική” ταυτότητα, μέσω της nationality και της γλώσσας.


Το εθνικά κακό σ’ αυτή την ανταλλαγή είναι ότι δεν λύνει το πρόβλημα, τον λόγο για τον οποίο η Ελλάδα έχει πρόβλημα με τη γειτονική χώρα. Και δεν το λύνει, επειδή μέσω της ταυτότητας επιβεβαιώνει και νομιμοποιεί το ιδεολόγημα του Μακεδονισμού, καθιστώντας τοξικό και το -υπό άλλες προϋποθέσεις- αποδεκτό κρατικό όνομα Βόρεια Μακεδονία. 


Το πλαίσιο Νίμιτς, που αποτυπώθηκε στη Συμφωνία των Πρεσπών, ήταν εξαρχής εγγενώς αντιφατικό. 


Αυτή την αντίφαση, θεσμοθετημένη πλέον, την βρίσκουμε ήδη μπροστά μας και θα την βρούμε πολύ πιο επώδυνα στο μέλλον, με την έννοια ότι θα δηλητηριάσει τις διμερείς σχέσεις.


Το Μακεδονικό δεν ήταν ανατολίτικο παζάρι, όπου ισχύει δώσε μου αυτό για να σου δώσω το άλλο. Για το Νίμιτς μπορεί να ήταν, αλλά για την Αθήνα όχι.  


Τί έπρεπε να πράξει η ελληνική διπλωματία; 


Δεδομένου ότι το πρόβλημα αφορά τα ονόματα, όφειλε να αρχίσει τη διαπραγμάτευση με τον απαράβατο όρο πως τα ονόματα πρέπει να αντιστοιχούν στις έννοιες και βεβαίως στην πραγματικότητα της περιοχής. Γι’ αυτό και η διαπραγμάτευση έπρεπε να αρχίσει ακριβώς από την πραγματικότητα της περιοχής κι όχι από το διαπραγματευτικό πλαίσιο του Νίμιτς. Η ελληνική διπλωματία όχι μόνο είχε αυτή τη δυνατότητα, αλλά και η συγκυρία την ευνοούσε απολύτως.


Η Δύση δεν ενδιαφερόταν ποτέ για την ουσία της διαφοράς Αθήνας-Σκοπίων. Αυτό που την ενδιέφερε ειδικά σ’ αυτή τη φάση ήταν να προκύψει συμφωνία, προκειμένου το γειτονικό κράτος να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Και εάν άσκησε πιέσεις στον Τσίπρα άσκησε πολλαπλάσιες πιέσεις στον Ζάεφ, ο οποίος είναι και δημιούργημά της. Είναι κοινό μυστικό ότι οι Δυτικοί μεθόδευσαν την αναρρίχησή του στην πρωθυπουργία.


Εκτός αυτού ήταν τα Σκόπια που επείγονταν να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, ενώ η Αθήνα κρατούσε το κλειδί


 Ως εκ τούτου, η ελληνική διπλωματία είχε συντριπτικό διαπραγματευτικό πλεονέκτημα. Παρόλα αυτά κατέληξε στη Συμφωνία των Πρεσπών. Το διαπραγματευτικό πλαίσιο-παγίδα του Νίμιτς, άλλωστε, είχε διαμορφωθεί την εποχή που η Ελλάδα δεν διέθετε κανένα μοχλό πίεσης προς τα Σκόπια. Κι όμως, η Ελλάδα το αποδέχθηκε ως βάση της Συμφωνίας όταν είχε όλα τα χαρτιά στα χέρια της. Γι’ αυτό και οι Πρέσπες συνιστούν διπλωματικό βατερλό.


Η Ελλάδα δεν είχε ούτε συμφέρον ούτε πρόθεση να ταπεινώσει τους γείτονες. Ως εκ τούτου, όφειλε να τους αναγνωρίσει όλα όσα δικαιούνται. Δεν είχε, όμως, κανένα λόγο να υποκύψει στις φαντασιώσεις τους, όταν μάλιστα αυτές δεν έχουν αντίκρισμα στην πραγματικότητα της περιοχής και επιπροσθέτως συνιστούν σφετερισμό σε βάρος του Ελληνισμού.  


Αυτά τα στοιχειώδη και εθνικά κρίσιμα, όμως, αποδείχθηκε πως –στην καλύτερη περίπτωση– ήταν ψιλά γράμματα και για τον πρωθυπουργό και για τον υπουργό Εξωτερικών.


Έντιμος συμβιβασμός θα ήταν...

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ - ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΡΙΖΑίικα ΞΕΦΤΙΛΙΚΙΑ: Ξεδοντιασμένη Τουρκία και ραγιάδες τροχονόμοι του Αιγαίου

Το συγκριτικό μας πλεονέκτημα απέναντι στην Τουρκία είναι το ανθρώπινο δυναμικό. Και σε επίπεδο κοινωνίας και σε στρατιωτικό επίπεδο –που μας ενδιαφέρει στο σχόλιο αυτό–, η σύγκριση είναι καταλυτική υπέρ της Ελλάδας. Υστερούμε στον οργάνωση, στον προγραμματισμό, στη διαμόρφωση μακροχρόνιας πολιτικής που να την υλοποιούν όλες οι κυβερνήσεις, τελευταία και στον εξοπλισμό.  


Η έκρηξη που γνώρισε η τουρκική οικονομία την ίδια περίοδο που η Ελλάδα μπήκε στη δεκαετή κρίση, δημιούργησε ανισορροπία στους εξοπλισμούς. Ωστόσο, «το παιχνίδι παίζεται». Με την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα θα φροντίσει να καλύψει το εξοπλιστικό χάσμα που δημιουργείται. Απόλυτη ισορροπία δεν θα δημιουργηθεί, αλλά ούτε και αυτή είναι η επιδίωξη.
 

    Η πολιτική της Ελλάδας είναι η ισχυρή αποτροπή. Η ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεών της έτσι που ο οποιοσδήποτε επιβουλευθεί την ακεραιότητα και τα δικαιώματά της να μην τολμήσει να το κάνει.

 
Η δυνατότητα αποτροπής έχει εξασθενήσει, αλλά το θετικό είναι ότι έχει γίνει συνείδηση πως οι Ένοπλες Δυνάμεις πρέπει να ενισχυθούν. Αποτροπή δεν σημαίνει πόλεμος. Αντιθέτως, είναι η μόνη πολιτική με την οποία μπορεί να αποφευχθεί ο πόλεμος αλλά και η εξευτελιστική δορυφοροποίηση της χώρας.
 
Αν σε όλα αυτά προστεθεί και η απομόνωση της Τουρκίας από τις Δυτικές δυνάμεις που την στήριζαν πολιτικά και διπλωματικά, και η σχετική γεωπολιτική αναβάθμιση της Ελλάδας με τη συμμετοχή της στις δύο τριμερείς της Ανατολικής Μεσογείου, με τίποτε δεν δικαιολογείται η κατευναστική, μέχρι εξευτελισμού, πολιτική της Αθήνας έναντι της Άγκυρας.

 
Μια ευέλικτη πολιτική που θα αποφεύγει τις τουρκικές προκλήσεις και το παιχνίδι της Άγκυρας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο είναι αναγκαία. Αλλά οι συνεχείς υποχωρήσεις καθιστούν τη χώρα τροχονόμο της περιοχής στην οποία έχει κυριαρχικά δικαιώματα τα οποία δεν μπορεί να απεμπολήσει. Με λίγα λόγια, και στην επιλογή του κατευνασμού δεν υπάρχει συγκροτημένη πολιτική που να προσδιορίζει τα όρια στα οποία σταματάει ο κατευνασμός. Και φθάνουμε, έτσι, να παρενοχλείται το ελικόπτερο που μεταφέρει τον πρωθυπουργό της χώρας στο Αγαθονήσι, και ο ίδιος να το ρίχνει στην πλάκα. «Με υποδέχθηκαν τα τουρκικά αεροπλάνα… τους συνιστώ να μην καίνε πολύ κηροζίνη», είπε, τη στιγμή που του έχουν κάνει σουρωτήρι τον εναέριο χώρο.
 

    Αυτό δεν είναι πολιτική αξιοπρεπούς χώρας, και όποιος το επισημαίνει δεν είναι πολεμοχαρής.


 
Άλλωστε δεν είναι καθόλου σίγουρο πως και η Τουρκία όχι πόλεμο δεν θέλει αλλά ούτε καν θερμό επεισόδιο. Την Άγκυρα δεν την ευνοεί καθόλου η συγκυρία της περιοχής. Όχι μόνο δεν θα έχει καμία υποστήριξη, αλλά μπορεί και να αντιμετωπίσει δυνάμεις με τις οποίες δεν θα ήθελε να εμπλακεί ούτε στους χειρότερους εφιάλτες της.

 
Θερμό επεισόδιο, ή μια κρίση που θα προσιδιάζει με επεισόδιο, θα έχουμε μόνο αν γίνει συνεννοημένα μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας για λόγους που θα εξυπηρετούσαν, πολιτικά, Τσίπρα και Ερντογάν.  


Στο εύλογο ερώτημα αν είναι δυνατόν, η απάντηση είναι θετική. Η δίωρη απομόνωση Ερντογάν-Τσίπρα στην Άγκυρα, κατά την τελευταία επίσκεψη του πρωθυπουργού στην τουρκική πρωτεύουσα, βάζει πολλούς σε διάφορες σκέψεις.

 
Η πρώτη ένδειξη ότι κάτι ετοιμάζεται είναι οι δηλώσεις νυν και πρώην κυβερνητικών αξιωματούχων (Κατρούγκαλου, Τσιρώνη) για τα δικαιώματα της Τουρκίας και για τη γεωγραφική θέση του Καστελόριζου.

 
Η θέση της Ελλάδας στις συνομιλίες που γίνονται με την Τουρκία είναι η διαπραγμάτευση στη βάση του ενιαίου της θαλάσσιας επικράτειας από τον Έβρο ως το Καστελόριζο. Η απομόνωση του Καστελόριζου θα του στερήσει, λένε οι ειδικοί, την πλήρη επήρεια στις θαλάσσιες ζώνες που θα είχε ως μέρος του συμπλέγματος των Δωδεκανήσων.
 

    Υπάρχει, βεβαίως, και η θεωρία της κοινωνικής αποδοχής. Εάν η απόφαση για υποχωρήσεις είναι δεδομένη, οι δηλώσεις αποβλέπουν...

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ - ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΡΙΖΑίικα ΞΕΦΤΙΛΙΚΙΑ: Ψυχοτεχνικά τεστ για επιδοξους εθνοπατέρες (Το νέο τουρκικό εθνικό σχέδιο και πώς συνδέεται με αυτό η παρενόχληση από μαχητικά του ελικοπτέρου που μετέφερε τον πρωθυπουργό στο Αγαθονήσι)

Από τον  Σάββα Καλεντερίδη


 
Οταν ένας νέος θέλει να δώσει εξετάσεις στις παραγωγικές σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων, είναι υποχρεωμένος να περάσει από ψυχοτεχνικά τεστ.  


Ο λόγος είναι απλός: Τα τεστ αυτά λειτουργούν ως «φίλτρο» για να μην περάσουν στις σχολές άτομα με διαταραγμένη προσωπικότητα, αφού σε όλη τη διάρκεια της θητείας τους θα διαχειρίζονται την εξουσία. Και όπως μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας, όταν διαχειρίζονται την εξουσία άτομα με διαταραγμένη προσωπικότητα, τότε μπορεί να έχουμε δράματα και καταστροφές!

 
Το περίεργο είναι ότι κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται για τους υποψήφιους βουλευτές, οι οποίοι με τις δηλώσεις, τις πράξεις και τις αποφάσεις τους επηρεάζουν τη ζωή των Ελλήνων πολιτών αλλά και το μέλλον της χώρας που λέγεται Ελλάδα.

 
Για παράδειγμα, καλούνται να διαχειριστούν ζητήματα όπως τα Μνημόνια, το Σκοπιανό, αλλά και το… καυτό ζήτημα των υποθαλάσσιων ενεργειακών αποθεμάτων στην ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο, τα οποία απαιτούν παίκτες στιβαρούς, με ισχυρή και φυσικά όχι διαταραγμένη προσωπικότητα.

 
Τώρα, αν είχαν τα παραπάνω προσόντα εκείνοι που χειρίστηκαν το θέμα των Μνημονίων και της Συμφωνίας των Πρεσπών, το αφήνουμε να το κρίνουν οι αναγνώστες μας. Εμείς δεν θα κάνουμε κανένα σχόλιο...

 
Ομως, αν στις δύο προαναφερθείσες περιπτώσεις το έγκλημα έχει συντελεστεί, το θέμα των ενεργειακών αποθεμάτων στην ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο είναι ανοιχτό και σε εξέλιξη, και θα πρέπει να δοθεί μέγιστη προσοχή στη διαχείρισή του, γιατί από την πορεία του θα κριθεί στην κυριολεξία πώς θα συνεχίσουν την ύπαρξή τους ως κράτη τον 21ο αιώνα η Κύπρος και η Ελλάδα.

 
Σε προηγούμενο άρθρο μας  αναφέραμε όσο πιο ξεκάθαρα μπορούσαμε τη στρατηγική που έχει υιοθετήσει η Τουρκία για να εξουδετερώσει τις ενέργειες που γίνονται από πλευράς Κύπρου και Ελλάδας και να ιδιοποιηθεί αυτή τα κοιτάσματα σε θαλάσσιες περιοχές που θεωρούνται ότι ανήκουν στην υφαλοκρηπίδα της Κύπρου και της Ελλάδας. Τονίσαμε όσο πιο ξεκάθαρα μπορούσαμε ότι η «Γαλάζια Πατρίδα» δεν είναι μια άσκηση, όπως αναφέρθηκε από ορισμένους, αλλά ένα νέο εθνικό δόγμα, η στρατηγική της Τουρκίας να επιβουλευτεί την υφαλοκρηπίδα της Κύπρου και της Ελλάδας και ότι από τούδε και στο εξής όλες οι ενέργειες, σε πολιτικό, διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο, θα εντάσσονται στην υποστήριξη αυτού του ΝΕΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ.

 
Και δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς Ελληνας, πέρασε δεν πέρασε ψυχοτεχνικά τεστ, ότι η λέξη «πατρίδα» δεν επιλέχτηκε τυχαία.

 
Να ενημερώσουμε τους Ελληνες ότι για τον Τούρκο η λέξη «πατρίδα» είναι ιερή και δεν υπάρχουν στην Τουρκία οι εθνομηδενιστές και οι «αριστεροί» που υπάρχουν στην Ελλάδα, που δεν πιστεύουν στην έννοια αυτή και όποτε βρουν την ευκαιρία την απαξιώνουν, καθυβρίζοντας εκείνους που πιστεύουν σ’ αυτήν. Επίσης να ενημερώσουμε τους Ελληνες ότι η Τουρκία, όταν κατέλαβε το βόρειο τμήμα της Κύπρου, το ονόμασε «Γιαβρού Βατάν», δηλαδή «Νεογέννητη Πατρίδα», και έκτοτε την υπερασπίζεται με κάθε μέσο και τρόπο.

 
Αρα το «Γαλάζια Πατρίδα» επιλέχθηκε για να προσδώσει ιερότητα στο σχέδιο αυτό και να δείξει η Τουρκία ότι η θαλάσσια περιοχή που οριοθετείται αυθαίρετα αποτελεί προέκταση της τουρκικής επικράτειας και από τούδε και στο εξής θα την υπερασπίζεται ως τέτοια.
 

Αν είχαν διαβάσει με προσοχή το άρθρο οι διπλωματικοί και στρατιωτικοί σύμβουλοι του πρωθυπουργού και αν το είχαν αναλύσει σωστά, θα έπρεπε να περιμένουν ότι οι Τούρκοι θα έκαναν εκείνες τις ενέργειες που θα εξουδετέρωναν -κατά την άποψή τους- τον συμβολισμό που ήθελε να δώσει ο Ελληνας πρωθυπουργός με την επίσκεψή του στο Αγαθονήσι, την ημέρα της εθνικής μας επετείου. Το σκεπτικό των Τούρκων ήταν το εξής:

 
«Ερχεσαι εσύ με ελικόπτερο στο Αγαθονήσι, το οποίο εγώ θεωρώ ότι είναι τουρκικό και το έχω μέσα στα όρια της “Γαλάζιας Πατρίδας”. 

Πρώτον, τα ραντάρ μου θα προειδοποιήσουν το ελικόπτερο που μεταφέρει τον Ελληνα πρωθυπουργό ότι εισέρχεται σε τουρκικό εναέριο χώρο και αυτό θα καταγραφεί. 

Δεύτερον, θα αναχαιτίσω το ελικόπτερο που μεταφέρει τον Ελληνα πρωθυπουργό, δίνοντας προς όλες τις κατευθύνσεις το μήνυμα ότι υπερασπίζομαι τη “Γαλάζια Πατρίδα”. 

Και τρίτον, στις ανακοινώσεις ή στα διαβήματα της ελληνικής πλευράς θα απαντήσω ότι “τα τουρκικά αεροσκάφη έκαναν το καθήκον τους”».


 Και το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής:
 

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ - ΕΘΝΙΚΑ ΡΑΓΙΑΔΙΚΑ ΞΕΦΤΙΛΙΚΙΑ: H αναπάντητη πρόκληση είναι ήττα

Το κλισέ της πεντηκονταετίας: νέες τουρκικές προκλήσεις. Ο Τούρκος πρωθυπουργός, πρόεδρος, υπουργός κ.ά. είπε ότι...

 
Ερχεται ο άλλος στο σπίτι σου. Παραβιάζει το άσυλό σου. Κάνει... τέρατα σε βάρος των αγαπημένων σου προσώπων. Βρίζει, σε φτύνει, σε κλέβει, σου κουνάει το χέρι απειλητικά και σου λέει ότι οτιδήποτε άλλο έχει πράξει σε βάρος σου στο παρελθόν καλώς το έπραξε και θα κάνει κι άλλα· όχι τα ίδια με το παρελθόν, αλλά πολύ χειρότερα. Κι εσύ πώς αντιδράς; 


Παίρνεις ένα μειλίχιο υφάκι δίποδου γαλακτομπούρεκου, του λες ότι αυτά που έκανε και είπε διαταράσσουν τις σχέσεις σας, δεν βοηθούν στην επίλυση των διαφορών σας, ότι παραβιάζει τον νόμο, αλλά εσύ δεν πρόκειται να τον ακολουθήσεις σ' αυτό το ολισθηρό μονοπάτι που έχει επιλέξει, αντίθετα θα συνεχίσεις να επενδύεις χρόνο και προσπάθεια στην κατεύθυνση της εξομάλυνσης των μεταξύ σας σχέσεων.
 

Εκείνος μόλις ακούει όλες τούτες τις μύξες και τα σάλια χασκογελάει και επαναλαμβάνει όσα είπε. 


Κι εσύ τι κάνεις;  


Πάλι παίρνεις μειλίχιο υφάκι δίποδου γαλακτομπούρεκου και ψελλίζεις περιδεής ότι, «αν χρειαστεί», θα πράξεις το καθήκον σου.
 
Ολα τα παραπάνω είναι μεταφορά σε επίπεδο διαπροσωπικών σχέσεων του έργου που βλέπουμε να παίζεται τις τελευταίες δεκαετίες με τους Τούρκους.  


Κατέχουν την Κύπρο, δεν την αναγνωρίζουν, διεκδικούν Θράκη, Αιγαίο, απειλούν, κάνουν παραβιάσεις, εμβολίζουν πλοία, καίνε τα δάση μας και δολοφονούν Ελληνες της Κύπρου στην πράσινη γραμμή, ειρωνεύονται, σαρκάζουν κι εμείς, τι; 


Ψηφίζουμε και χρυσοπληρώνουμε περιδεή ανθρωπάκια που πετάνε πού και πού κάνα δεκάρικο περί... Θερμοπυλών και «μολών λαβέ»


Ποιοι είναι αυτοί που θα γίνουν (σε καμιά χιλιετία) «Λεωνίδες»;  


Αυτοί που φοβούνται να πάνε έως το περίπτερο χωρίς φρουρά και σίγουρα θα κοψοχολιαστούν, αν δουν αναπάντητη κλήση από πρεσβεία ισχυρής χώρας στο τηλέφωνό τους.

 
Σοφόν το σαφές: Αν σε «προκαλούν» εμπράκτως κι εσύ απαντάς με λεκτικές ροζ μπουρμπουλήθρες «απειλώντας» ότι θα ξυπνήσει ο πολέμαρχος μέσα σου, απλά ...

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Δύσκολη παρτίδα σκάκι στη Μεσόγειο



Κάτι που ξεκίνησε «κατά λάθος» ένα βράδυ σε ένα εστιατόριο στη Μόσχα έχει σήμερα εξελιχθεί σε μια στρατηγική σχέση


Ο λόγος, βέβαια, για τη συνεργασία Ελλάδας - Ισραήλ - Κύπρου. Δείχνει τι μπορεί να κάνει αυτή η χώρα όταν υπάρχει συνέχεια στην εξωτερική της πολιτική, άσχετα από το ποια κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία.


Και ας μην έχουμε καμία αμφιβολία. Τίποτα δεν θα αλλάξει στον συγκεκριμένο τομέα με μια κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το ίδιο ισχύει μάλλον και στην περίπτωση που χάσει ο Νετανιάχου. Η κόντρα με τον Ερντογάν μπορεί να είναι προσωπική, αλλά το βαθύ κράτος του Ισραήλ δεν θα εμπιστευθεί πλέον εύκολα την Τουρκία.


Η Αγκυρα παρακολουθεί αμήχανα και με εντεινόμενο εκνευρισμό τις εξελίξεις. Το γεγονός ότι ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έστειλε τον υπουργό Εξωτερικών Μάικ Πομπέο στην τριμερή συνάντηση έχει προκαλέσει σοκ. Γνωρίζουν βέβαια στην Τουρκία ότι σκοπός ήταν η ενίσχυση του Νετανιάχου ενόψει της επικείμενης κρίσιμης εκλογικής αναμέτρησης. Παρ’ όλα αυτά, πρόκειται για ένα ισχυρό σήμα από την Ουάσιγκτον.


Η Τουρκία επίσημα, αλλά και παρασκηνιακά, απειλεί ότι θα προχωρήσει σε ενέργειες που θα αποτρέψουν τη δημιουργία τετελεσμένων. Βασικός της στόχος είναι να μην επεκταθεί η ελληνική ΑΟΖ νότια από το Καστελλόριζο και να περιορισθούν οι έρευνες στην ΑΟΖ της Κύπρου στα οικόπεδα που έχουν ήδη ερευνηθεί. Οι Τούρκοι διπλωμάτες συχνά αποκαλούν το Καστελλόριζο «μεγάλη παγίδα των ελληνοτουρκικών σχέσεων». Θέλουν να το αποσυνδέσουν από τη διαπραγμάτευση για το Αιγαίο και επιμένουν ότι δεν του «ανήκει» το τεράστιο κομμάτι ΑΟΖ που του προσδίδει η Ελλάδα.


Οι επόμενες εβδομάδες θα είναι κρίσιμες. Ο Ερντογάν κλονίζεται και πιέζεται, με αποτέλεσμα να καταφεύγει σε εθνικιστικές κορώνες.  


Στην Αθήνα έχουμε μια αποδυναμωμένη κυβέρνηση αντιμέτωπη με το φάσμα της εκλογικής ήττας. Ακόμη και αν ήθελε να ανοίξει τη διαπραγμάτευση για τα ελληνοτουρκικά, δεν την «παίρνει» να το κάνει υπό τις παρούσες συνθήκες.


Η πιθανότητα πρόκλησης περαιτέρω έντασης είναι μεγάλη. Η σχέση με το Ισραήλ είναι βαθιά και στρατηγική, αλλά δεν επεκτείνεται –προφανώς– σε παροχές εγγυήσεων ασφάλειας.


Γι’ αυτό...

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Μικρό καλάθι και εγρήγορση

Αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.


Η σύνοδος Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ παρουσία του Αμερικανού ΥΠΕΞ Πομπέο έστειλε δύο σημαντικά μηνύματα. 


Το πρώτο απευθυνόταν προς το Ισραήλ. Οι ΗΠΑ στηρίζουν αναφανδόν τον Νετανιάχου στις εκλογές της 9ης Απριλίου 2019.  


Το δεύτερο μήνυμα απευθυνόταν προς την Τουρκία. Η συμπεριφορά της την απομονώνει από τις εξελίξεις στην περιοχή. Εάν συνεχίσει να κρατά την ίδια στάση, οι ΗΠΑ θα επιλέξουν να βασιστούν σε άλλους συμμάχους.


Υπήρξε θετική η σύνοδος για Ελλάδα και Κύπρο; 


Από πλευράς συμβολισμού αναμφισβήτητα. Δεν μπορεί κάποιος να φανταστεί άλλο σκηνικό όπου θα συνυπήρχαν σε μία τόσο κλειστή συνάντηση ο Ελληνας πρωθυπουργός και ο Κύπριος πρόεδρος με τον Αμερικανό ΥΠΕΞ. Εάν όμως η ουσία είναι ο αγωγός East Med, ελάχιστα πράγματα άλλαξαν. Εξακολουθούν να λείπουν οι απαραίτητες ποσότητες φυσικού αερίου για να γεμίσει ο αγωγός και να καταστεί οικονομικά βιώσιμος σε βάθος χρόνου. Επιπλέον, από τη συνάντηση απουσίαζε η Ιταλία. Αυτό είναι σημαντικό διότι ο σχεδιασμός του Εast Med προβλέπει ότι ο αγωγός αερίου θα καταλήξει εκεί.


Ακόμη και η δέσμευση για την ασφάλεια και άμυνα των τριών χωρών που περιείχετο στο τελικό ανακοινωθέν δεν φωτογραφίζει απαραιτήτως την Τουρκία. Το λεκτικό «εξωτερικές κακές επιρροές» που υιοθετήθηκε, παραπέμπει περισσότερο σε εξωσχολική συμπεριφορά ατίθασου ανηλίκου. Είναι όμως ο όρος που χρησιμοποιούν Αμερική και Ισραήλ για να αναφερθούν στο Ιράν και στις φιλοϊρανικές ομάδες που επηρεάζει.  


Το μοναδικό χειροπιαστό αποτέλεσμα από το περιθώριο της συναντήσεως είναι...

Σαν σήμερα (31/3/ΧΧΧΧ)

1821: Ο Αθανάσιος Διάκος υψώνει τη σημαία της Επανάστασης στη Λιβαδειά.

1946: Διεξάγονται στην Ελλάδα οι πρώτες μεταπολεμικές εκλογές.

1958: Ο Τσακ Μπέρι κυκλοφορεί τη μεγάλη επιτυχία του «Johnny B. Goode».

1982: Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου βραβεύεται με Όσκαρ για τη μουσική της αγγλικής ταινίας «Δρόμοι της Φωτιάς».

1980: Πεθαίνει ο Τζέσε Όουενς, αμερικανός μαύρος αθλητής του στίβου, που κέρδισε 4 χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου και ανέτρεψε στην πράξη τις θεωρίες του Αδόλφου Χίτλερ περί αρείας φυλής. 
 
 
 
 
 
 
2014: Πεθαίνει η ηθοποιός Μαργαρίτα Γεράρδου.




2016: Πεθαίνει σε ηλικία 86 ετών ο Ουγγρος Νομπελίστας συγγραφέας Ιμρε Κέρτες  







2016: Φεύγει  αιφνιδίως από τη ζωή σε ηλικία 65 ετών, από ανακοπή καρδιάς Ιρακινοβρετανή αρχιτέκτων Ζάχα Χαντίντ 








2016:  Πεθαίνει από καρδιακή προσβολή  σε ηλικία 89 ετών,  ο πρώην επικεφαλής της γερμανικής διπλωματίας Χανς-Ντίντριχ Γκένσερ, ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επανένωση της χώρας του το 1990

ΝουΔο-ΠΑΣΟΚ-ο-ΣΥΡΙΖΑίκο ΣΟΥΡΓΕΛΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: Η μήτρα του καινούργιου

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ


Η προεκλογική περίοδος ξεγυμνώνει, δραματικά και ανέλπιδα, τον εγχώριο ευτελισμό της πολιτικής.

 
Η διαφθορά, η ανικανότητα, ο τυφλός φανατισμός μπορούν να καταγγελθούν και η καταγγελία να αφυπνίσει τους πολίτες (έστω εφήμερα). Ο ευτελισμός της πολιτικής είναι κάτι άλλο: Για να αντιδράει κάποιος με αποτροπιασμό, προϋποτίθεται καλλιέργεια δυσκατόρθωτη στους καιρούς μας.

 
Ενας ορισμός της ευτέλειας θα ήταν, να την ταυτίσουμε με τη σκόπιμη υποκατάσταση της πραγματικότητας από τις εντυπώσεις. Η «πολιτική» σήμερα αρχίζει και τελειώνει με αυτή την υποκατάσταση. Εχει υιοθετήσει τη λογική του μάρκετινγκ, τα τεχνάσματα των opinion makers, την «κατασκευή» της πραγματικότητας από τα τηλεοπτικά-ραδιοφωνικά «μέσα» και το «διαδίκτυο». Ευτελισμός της πολιτικής ήταν: να ασκείται η εξουσία (αλλά και η αντιπολίτευση) με αποκλεισμένη (έντεχνα εξουδετερωμένη) τη λογική-κριτική ικανότητα των πολιτών.

 
Η χρηστική εκδοχή του σχολείου, η αξιολογική υπεροχή (ρεαλιστικότατη) του φροντιστηρίου, ο έλεγχος των πανεπιστημίων από τις κομματικές νεολαίες, η μεθοδική επιβολή της ποδοσφαιρολαγνείας και του τζόγου στις μάζες είναι η στανική (ανεπίγνωστη) «παιδαγωγία» που έχει οδηγήσει την ελλαδική κοινωνία, χρόνια τώρα, στην υποκατάσταση της πολιτικής από τις εντυπώσεις. Η αντίσταση στη μεθοδικότατη αυτή υποδούλωση δεν είναι εύκολη, γι’ αυτό και σπανίζει.

 
Ζούμε και πολιτευόμαστε με την ψευδαίσθηση ότι επιλέγουμε και αυτενεργούμε, ενώ είμαστε υποταγμένοι στο δόλιο παιχνίδι των μεθοδευμένων εντυπώσεων. Μας λανσάρουν το μαύρο για άσπρο, το άσπρο για μαύρο. Ποιος είναι ο «προοδευτικός» και ποιος ο «συντηρητικός» και «σκοταδιστής» το καθορίζουν τα υπανθρωπάκια κομματικών επιτελείων και το αναμηρυκάζουν θλιβερές μαριονέτες εκφωνητών και «σχολιαστών» σε ραδιόφωνα και τηλεοπτικά κανάλια. 


Πόσοι Ελληνες έχουν κιόλας λησμονήσει το ιστορικό κορύφωμα ευτελισμού της πολιτικής: την αδιάντροπη «κωλοτούμπα» του ΣΥΡΙΖΑ. Οχι η οποιαδήποτε «Αριστερά», αλλά η αλαζονικά κλασαυχενιζόμενη σαν «Ριζοσπαστική», πούλησε ξεδιάντροπα, μέσα σε μια νύχτα, την αριστεροσύνη της και τη δημοψηφισματική ετυμηγορία του λαϊκού σώματος, μόνο για την ηδονή της εξουσίας.

 
Αυτή η έσχατη ευτέλεια, η ατιμωτική ντροπή της ωμής προδοσίας «αρχών» και επαγγελιών, εμφανίζεται σήμερα, στο προεκλογικό παραλήρημα του πρωθυπουργού, σαν σπουδαίο πολιτικό κατόρθωμα. Κατόρθωμα που «απειλείται» από το ενδεχόμενο επανάκαμψης του «παλαιού καθεστώτος», δηλαδή κομμάτων που τη μνημονιακή τους χαμέρπεια αναπαράγει αδιάντροπα ο ΣΥΡΙΖΑ, τρία χρόνια τώρα, λειτουργώντας «αντ’ αυτών».

 
Πώς να ξεχωρίσει ο πολίτης τον λακεδισμό της «ριζοσπαστικής» Αριστεράς από τον λακεδισμό του «παλαιού καθεστώτος» («Κεντροδεξιάς» - «Κεντροαριστεράς»); 


Η υποταγή ολόκληρου του κομματικού φάσματος (πλην των άγονα ακραίων) στην απολυταρχία της επιτρόπευσης δεν αφήνει περιθώρια πολιτικών διαφοροποιήσεων – όλοι «γλείφουν εκεί που έφτυναν». 


Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός του «επικρατείας» (θλιβερή φιγούρα αυτοκαταργημένης αξιοπρέπειας) διεκδικούν τη διαφοροποίηση καταφεύγοντας στην ευκολία της ετικέτας, με τελική συνέπεια τη λασπολογία: Τσουβαλιάζουν όλους αναμίξ τους πολιτικούς τους αντιπάλους κάτω από τους χαρακτηρισμούς: «Λαϊκισμός», «Εθνικισμός», «Ακρα Δεξιά». Το δίλημμα που θέλουν να «χάψει» ο ψηφοφόρος είναι πολωτικό, βάναυσα ανέντιμο. «Ή εμείς ή το χάος» – όλοι οι άλλοι είναι η στενοκεφαλιά της συντήρησης, αυτοί που παγίδευσαν τη χώρα στα μνημόνια.

 
Το κυβερνητικό «καθεστώς» και τα φερέφωνά του λογαριάζουν όλους τους πολίτες αμνήμονες: Οτι έχουν πάψει να συντηρούν στη μνήμη την εξευτελιστική αλλαξοπιστία και εξωμοσία των «ριζοσπαστών» της «Αριστεράς». Οτι δεν αντιλήφθηκαν ότι τα άλλοτε «μαύρα πρόβατα» του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος μεταμορφώθηκαν (με δόλωμα την εξουσία) σε χαϊδεμένα παιδιά του ίδιου αυτού ιστορικο-υλιστικού στρατοπέδου.

 
Δεν είναι οπωσδήποτε αμνήμονες οι πολίτες. Κάποιοι θυμούνται τη φασιστική τρομοκρατία των «προοδευτικών δυνάμεων» που εξανάγκαζε και τον Καραμανλή (τον ελάσσονα) να αποφεύγει σχολαστικά τη λέξη «πατρίδα», δέσμιος του συμπλεγματικού φόβου μήπως τον χαρακτηρίσουν «εθνικιστή» – ίδια και με τον Κυριάκο σήμερα.

 
Ομως στην προεκλογική αμάχη τα κόμματα επιμένουν να λογαριάζουν τον πολίτη όχι μόνο αμνήμονα, αλλά και ηλίθιο. Οι «διαμορφωτές κοινής γνώμης» έχουν πείσει τους κομματανθρώπους ότι πρέπει να εκφράζουν «βεβαιότητα» για τη νίκη τους. Και η φαιδρότητα ξεχειλίζει ασυμμάζευτη, μικρονοϊκή, πραγματικό ρεσιτάλ μωρολογίας και κρετινισμού: «Την επομένη των εκλογών θα είμαστε κυβέρνηση...». «Θα είναι συντριπτική η νίκη μας...». «Θα κερδίσουμε απόλυτη πλειοψηφία...». «Θα νικήσουμε με μεγάλη διαφορά...» – η εντολή των διαφημιστών για «εικόνα αυτοπεποίθησης» παράγει φτηνιάρικη παιδαριωδία.

 
Η προτεραιότητα των εντυπώσεων και η χρησιμοποίησή τους για τη διαβουκόληση των μαζών είναι το καίριο εύρημα του Ιστορικού Υλισμού (μηδενισμού και αμοραλισμού τόσο των «Αγορών» όσο και του παραισθησιογόνου μαρξισμού). 


Το καινούργιο στην πολιτική θα υπάρξει, όταν...