ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ο κροκόδειλος και ο «δράκος» της ανθρωπιστικής κρίσης

Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ

Με τον προσήκοντα σεβασμό στο θέμα της ζωής γενικώς, τα δελτία ειδήσεων μάς ενημέρωσαν χθες ότι ο κροκόδειλος Σήφης του Ρεθύμνου «εντοπίστηκε νεκρός». 

Δεν εντοπίστηκε ψόφιος, όπως νομίζω ότι θα ήταν το σωστό, αφού ο Σήφης ήταν ερπετό· ούτε όμως «έφυγε» για την άλλη ζωή, σε μέρος όπου είναι βέβαιο ότι θα περνά καλά, όπως π.χ. στου «παραδείσου τα μπουζούκια» ή στη «γειτονιά των αγγέλων» και άλλα εξίσου εμετικά, διότι μπορεί μεν να τον συμπαθήσαμε, αλλά δεν ήμασταν δα ίσα κι όμοια με τον κροκόδειλο. (Εξάλλου, φαντασθείτε τι φρικτή εντύπωση θα έκανε στους θαμώνες του παραδείσιου μπουζουξίδικου –Παπανδρέου, Μελίνα, Ρίτα Σακελλαρίου κ.ά.– αν ξαφνικά έσκαγε μύτη μέσα ο κροκόδειλος Σήφης...)

Ετσι, προτιμήθηκε η ισορροπία που εξασφαλίζει η παγερή ακρίβεια της γλώσσας του αστυνομικού δελτίου, όταν ο θάνατος αφορά ανθρώπους άσημους, όπως ας πούμε ένας ψαράς στη Χαλκιδική που τον πρόλαβε το μπουρίνι και αγνοείται: «Εντοπίστηκε νεκρός».

Αιτία του θανάτου, πληροφορούμεθα από τις εκτιμήσεις ειδικών (καθώς δεν νομίζω να διεξαχθεί νεκροψία από ιατροδικαστή...), ήταν το κρύο των τελευταίων εβδομάδων. 

Υπό μία έννοια, λοιπόν, ο αείμνηστος Σήφης, αν δεν ήταν κροκόδειλος, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα ακόμη θύμα της ανθρωπιστικής κρίσης. Δεν πρόκειται όμως να ακούσουμε τίποτε τέτοιο, όχι επειδή ένας τέτοιος ισχυρισμός θα ήταν ηλίθιος (αυτό ποτέ δεν ήταν εμπόδιο στην πολιτική ζωή της χώρας), αλλά γιατί μου φαίνεται ότι η ανθρωπιστική κρίση ως πολιτικό επιχείρημα εγκαταλείφθηκε. Το λέω διότι παρατηρώ –και ελπίζω να μην παρατηρώ λάθος– ότι, τελευταία, συγκεκριμένα αφότου ο πρωθυπουργός συναντήθηκε πρώτα με το Διευθυντήριο της Ευρώπης και ύστερα με τη Μέρκελ, έπαυσαν ή, τέλος πάντων, μειώθηκαν κατά πολύ οι αναφορές σε «ανθρωπιστική κρίση».

Να οφείλεται αυτό στο ότι οι κυβερνητικοί (όσοι μιλούν με ξένους, εν πάση περιπτώσει) αντελήφθησαν τη γελοιότητα της αμετροέπειας το θεωρώ απίθανο, αλλά όχι και αδύνατο. Διότι, όταν ακούν έξω για «ανθρωπιστική κρίση» στην Ελλάδα και έπειτα βλέπουν την πραγματικότητα στους δρόμους της Αθήνας, γελούν – αν δεν εκνευρίζονται κιόλας.  

Η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, μου έλεγε ένας ξένος διπλωμάτης προσφάτως, σημαίνει τρία πράγματα: εξασφαλίζουμε τη συνεργασία των Αρχών που έχουν απομείνει στη χώρα, στέλνουμε στρατό να φτιάξει και να προφυλάξει τις ζώνες ρίψης και, τέλος, αρχίζουμε να ρίχνουμε τρόφιμα από τον αέρα. 

Η δυστυχία που έχει φέρει η κρίση (και η θεραπεία της, είναι αλήθεια) είναι πραγματική, αλλά σε καμία περίπτωση δεν εμπίπτει σε αυτό που εννοεί όλος ο υπόλοιπος κόσμος όταν εμείς μιλούμε για «ανθρωπιστική κρίση» στην Ελλάδα.

Αν τα περί ανθρωπιστικής κρίσης πράγματι αποσύρονται από το λεξιλόγιο της κυβέρνησης, αυτό πρέπει να οφείλεται σε ένα λόγο ανάλογης γελοιότητας με εκείνον που τους έκανε να επινοήσουν το επιχείρημα της «ανθρωπιστικής κρίσης». Και αυτός είναι ότι:  

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ετοιμάστε διαβατήρια... Οι γραφικοί μοιράζουν πάλι πετρέλαια!!!

Του Γιώργου Κράλογλου

Όταν η κυβέρνηση (οποιαδήποτε κυβέρνηση) μιλάει για σωτηρία από τα ελληνικά αποθέματα πετρελαίου και αερίου ετοιμάζετε βαλίτσες... Το δούλεμα χόντρυνε... Ίσως μετά από 50 χρόνια, οι νεώτεροι, να δουν τον κ. Καμμένο στα εκατό του... αλλά από πετρέλαιο και αέριο ούτε κουβά... Και επειδή κάποιοι νομίζουν ότι μπορούν να δουλέψουν και τους Αμερικανούς με συμπαραγωγές στα πετρέλαια, έχετε και το διαβατήριο έτοιμο... Η Ελλάδα τελείωσε οριστικά.

Για να μην αδικήσω τον αρμόδιο υπουργό κ. Π. Λαφαζάνη που ούτε σχέση έχει με τα όσα γράφω (κινείται άλλωστε σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από την κομπογιαννίτικη ανακίνηση του θέματος) ζητώ την προσωπική παρέμβαση του κ. Τσίπρα, γιατί παράγινε το δούλεμα με τα ελληνικά πετρέλαια και το φυσικό αέριο.

Πετάμε μια ανοησία για εκμεταλλεύσεις και συνεκμεταλλεύσεις στα άγνωστα πιθανά ελληνικά αποθέματα πετρελαίων και φυσικού αερίου επειδή ξέρουμε ότι τα μέσα ενημέρωσης θα «παίξουν» το θέμα γιατί πουλάει ελπίδα...

Έτσι επαναφέρουμε στην επιφάνεια τα σεισμικά που έχουν γίνει σε 12.500 χιλιόμετρα σε όλη την Ελλάδα και ανανεώνουμε ενδιαφέρον και εμπορική αξία... των καταγραμμένων αρχικών σεισμικών εξασφαλίζοντας κέρδη μόνο για τους δικαιούχους ομίλους...

Ταυτόχρονα κοιμίζουμε τους απελπισμένους Έλληνες ιθαγενείς με όνειρα για μια Ελλάδα, Βενεζουέλα των Βαλκανίων, που θα ζει από τα πετρέλαιά της.

Οπότε, ιθαγενή, θα σε ταΐζουμε από τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο που θα βγάζουμε είτε με τους Ρώσους, είτε με τους Αμερικανούς, είτε με τους Ισραηλινούς.

Εσύ, χαχόλε, απλώς ψήφιζέ μας...

Η στήλη δεν θα σταματήσει να επαναλαμβάνει την αλήθεια κάθε φορά που οι Έλληνες πολίτες γίνονται στόχος πολιτικής εκμετάλλευσης και στην θλιβερή αυτή υπόθεση.

Ας ξεκινήσουμε από την αήθεια περί Αμερικανών.

Αλλοίμονο τους και αλλοίμονο στο σύστημά τους αν οι Αμερικανοί θεωρούσαν ότι η Ελλάδα έχει εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα πετρελαίων και περίμεναν τον κ. Καμμένο ή οποιονδήποτε άλλο πολιτικό να τους προτείνει συνεκμετάλλευση.

Αν οι Αμερικανοί υπολόγιζαν την Ελλάδα και για πετρέλαια και την είχαν βάλει στο χάρτη συνεκμετάλλευσης θα το είχαν κάνει εδώ και 50 χρόνια που βγάλαμε ό,τι βγάλαμε από τον Πρίνο και τέρμα. Αυτό ήταν και τελείωσε.

Γιατί εάν δεν περνάγαμε την πετρελαϊκή κρίση του 1973 το πιθανότερο ήταν να μην βλέπαμε και τα βαρέλια από το απόθεμα της Θάσου που αυτό ήταν όλο και όλο.

Από το 1973 και μετά ξεχάσαμε τα πάντα. Λήθαργος και αφασία.

Χτίσαμε την ΔΕΠ, κάναμε διορισμούς, πήραμε (ευτυχώς) καλούς επιστήμονες και τέλος.

Μετά από 10 χρόνια, το 1982-1983, η ΔΕΠ οδηγείται (μονάχη της) σε ενδείξεις στο Κατάκολο και τον Πατραϊκό.

Έγινε ο ντόρος, βάλαμε τα σαρίκια, πουλήθηκαν τα σεισμικά... Και όλα ξεχάσθηκαν πάλι για 30 χρόνια.

Γιατί τότε δεν βγάλαμε λίγα κουβαδάκια έστω για να τονώσουμε το ηθικό μας;

Από το 2009 που χάσαμε αυγά και πασχάλια και η Ελλάδα είναι με το ένα πόδι στην πτώχευση ξαναθυμηθήκαμε τα πετρέλαια μόνο για να πουλήσουμε όνειρα στους απελπισμένους Έλληνες.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: 70–30% από ΤΙ;

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Toυ ΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΥ

Τι μοιράστηκε 70 με 30% ο Πάνος Καμμένος με τους Αμερικάνους; (Προσφορά μάλλον δικής του πρωτοβουλίας, που οι Η.Π.Α. δεν δέχθηκαν).

Μία ακόμα φαντασίωση.

Οι ελληνικοί υδρογονάνθρακες (κατά Καμμένο: υδατάνθρακες) δεν ξέρουμε καν αν υπάρχουν. (Μόνον η γεώτρηση αποδεικνύει οριστικά την ύπαρξη και την ποσότητα των κοιτασμάτων). Αλλά και αν υπάρχουν, μάλλον δεν είναι πια εκμεταλλεύσιμοι. Όπως τα περισσότερα υποθαλάσσια ευρήματα, που έχουν υψηλό κόστος άντλησης.

Η μεγαλύτερη ενεργειακή επανάσταση των τελευταίων ετών έγινε πρόσφατα και εντελώς αθόρυβα. Το όνομά της: Σχιστόλιθος. Άφθονος και φθηνός. Η εκμετάλλευση των σχιστολιθικών πετρωμάτων στις ΗΠΑ έκανε ήδη τη χώρα, που ήταν ο μεγαλύτερος εισαγωγέας υδρογονανθράκων, ενεργειακά αυτάρκη. Τα αποθέματα σε πρώτη ύλη επαρκούν για εκατό χρόνια, δήλωσε ο Πρόεδρος Ομπάμα.

Οι τιμές του πετρελαίου κατέρρευσαν. Χώρες όπως η Βενεζουέλα και η Ρωσία που εξαρτώνται από τις εξαγωγές πετρελαίου έχουν σοβαρά προβλήματα. Και μόνο όσοι έχουν πολύ χαμηλό κόστος εξόρυξης (όπως η Σαουδική Αραβία) αντέχουν ακόμα τις χαμηλές τιμές.

Γράφει ο Ανάς Αλχατζί επικεφαλής οικονομολόγος της NJP Energy Capital Management: «Η επανάσταση στο σχιστολιθικό πετρέλαιο στις ΗΠΑ έπληξε τα μέλη του OPEC με διαφορετικό τρόπο. Χώρες όπως η Αλγερία, η Αγκόλα και η Νιγηρία έχασαν σχεδόν όλο το μερίδιο της αγοράς τους… Ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από την βιομηχανία σχιστολιθικού πετρελαίου στις ΗΠΑ. Τα επόμενα χρόνια οι παραγωγοί αυτοί αναμένεται να βελτιώσουν την τεχνολογία που χρησιμοποιούν, να μειώσουν το κόστος τους και να αυξήσουν περισσότερο την παραγωγή». (ΝΕΑ 7.3.15).

Αλλάζουν λοιπόν και οι ελπίδες και οι μύθοι.

Όπως είναι γνωστόν, οι καταχθόνιοι ξένοι που μας υπονομεύουν και μας ψεκάζουν, εποφθαλμιούν τα κρυφά μας πλούτη. Πρώτα και καλύτερα τα ενεργειακά μας αποθέματα: υδρογονάνθρακες, ήτοι πετρέλαιο, αέριο, κλπ., που κρύβονται βαθιά στις θάλασσές μας. 

Ο Μίκης Θεοδωράκης σε όλες του τις δημόσιες παρεμβάσεις αναφέρεται σε αυτούς τους θησαυρούς και κάθε φορά ανεβάζει την αξία τους.

Ε, λοιπόν, ξαφνικά όλα αυτά τα πλούτη ακυρώθηκαν. Όχι, λόγω των βυσσοδομούντων  Εβραιομασόνων,  Τούρκων ή των παγκόσμιων κέντρων και καρτέλ. Απλώς, με τις νέες τιμές του πετρελαίου, δεν ενδιαφέρουν πια τα υποθαλάσσια κοιτάσματα, που έχουν υψηλό κόστος άντλησης.

 

Κι εμείς; 

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Kαμένοι (εντελώς)

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑ

Ανικανότητα; Αυτοσχεδιασμοί; Ερασιτεχνισμοί; Τυχοδιωκτισμοί; 

Ολα αυτά μαζί.
 

Και κάτι περισσότερο. Που συμπυκνώνεται στην παροιμιώδη νεοελληνική σύγχιση της πολιτικής και της σοβαρότητας με το καφενείο και την πρέφα!

Υπόσχεται ο Καμμένος στην υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαντ « εμείς θα σας δώσουμε το 70% συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου και θα διατηρήσουμε μόνο το 30%». Σα να λέει πάρτε τις ενεργειακές μας πηγές και δώστε σε εμάς τους υποτελείς μερικά φραγκοδίφραγκα!

Μπας και είναι δικό του το Αιγαίο;  

Μπας και από την τσέπη του φεύγουν τα λεφτά; 

Μπας και επικοινωνεί η γλώσσα του με το ελάχιστο μυαλό του;

Τι είναι αυτή η υπόσχεση; 

Καραμπινάτη δήλωση υποτέλειας και υποταγής. Ευθεία δήλωση του εσαεί εξαρτησιακού χαρακτήρα αυτής της χώρας. Και πλάγια ομολογία ότι δεν πρόκειται περί Ελλάδας αλλά περί Ψωροκώσταινας. Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα!

Τώρα, αν τον ρωτήσεις η απάντηση που θα σου ψιθυρίσει στ αυτί είναι η γνωστή: «Ελα μωρέ, πως κάνεις έτσι; Σάμπως εμείς έχουμε την τεχνογνωσία; Και σάμπως θα το κάνουμε και τις υποσχέσεις θα τηρήσουμε; Το ζήτημα είναι να κολλήσουμε με τους αμερικανούς έτσι ώστε ο Ομπάμα να πιέσει την Μέρκελ κι έτσι αυτή να ανοίξει την στρόφυγγα και να πέσουν τα φράγκα»!

Πονηρός ο βλάχος. Οικόπεδο της Αμερικής ήμαστε, οικόπεδο θα παραμείνουμε!

Κάπου εκεί πετάγεται και ο Νικήτας Κακλαμάνης της ΝΔ. Με ερώτηση στην Βουλή. Οπου ρητορικώς αναρρωτιέται αν όλα αυτά συνάδουν με τα εθνικά μας συμφέροντα

Ενώ εσείς κύριε Νικήτα μου και κύριε Κακλαμάνη μου; Η παράταξή σας εννοώ. Παρέα με τον Ευάγγελο τον Βενιζέλο. Τον συγκυβερνήτη του «αεροσκάφους» με την ονομασία Greekwings. Ολοι εσείς λοιπόν φροντίσατε επιμελώς και αδιαλείπτως. Και για την προστασία των εθνικών σμφερόντων. Και για την στοχειώδη ευημερία των ελλήνων πολιτών. Και για την σωστή διανομή του πλούτου!

Εσείς πάντα και πρωτίστως λαμβάνατε υπόψη τις εθνικές ανάγκες. Μέσα από μια πολυσχιδή εξωτερική πολιτική. Πάντα ανεξάρτητοι. Πάντα ελεύθεροι. Πάντα πολυσυλλετικοί!

Γι αυτό θωρακίσατε την παραγωγή της χώρας. Γι αυτό παραδώσατε στους Συριζαίους μια σύγχρονη, αξιόπιστη και λειτουργική κρατική μηχανή. Γι αυτό καταπολεμήσατε ανελέητα την φοροδιαφυγή. Γι αυτό εισπράξατε μερικά δισεκατομμύρια από τις λίστες των ληστών. Και γι αυτό επιτρέψατε στον Σόιμπλε και την Λαγκάρντ να μας χλευάζουν με την συμβουλή «επιτέλους πρέπει και ο πλούτος εν Ελλάδι να συνεισφέρει στην κρίση της χώρας»
Και γι αυτό μια μέρα ξύπνησε κάθε Ελληνας και είπε «βαρέθηκα από την προστασία και την ευημερία. Θα ψηφίσω Τσίπρα να τα κάνει μπάχαλο για να περάσει η ώρα»!

Μεθερμηνευόμενα όλα αυτά: 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Δεν υπάρχουν πολιτικές λύσεις με 300 δισ. χρέος - Ειδικά όταν τις ευαγγελίζονται γραφικοί που παραποιούν βάναυσα την ελληνική Ιστορία για να την προσαρμόσουν στην ιδεολογία τους νομίζοντας πως είναι ικανοί να αναλάβουν ιστορικές ευθύνες μετά την πολιτική απόφαση του «πιο έξυπνου λαού στον κόσμο»

Tου Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου             

 

Ένα χρέος, εξάλλου, που ήδη «κουρεύτηκε» μία φορά και για το οποίο δεν κάνει τίποτα αυτός που το οφείλει προκειμένου να πείσει ότι μπορεί, με χρόνια και καιρούς, να το αποπληρώσει. 

 

Επίσης, είναι άλλο πράγμα να ζητάς πολιτικές λύσεις από ανθρώπους που έχουν τις ίδιες περίπου θέσεις και απόψεις με σένα και άλλο τους ανθρώπους αυτούς να τους περιπαίζεις και να τους απειλείς με ηλιθιότητες. 

 

Άλλο πράγμα είναι να ανήκεις σε μεγάλες πολιτικές οικογένειες, όπως οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Σοσιαλδημοκράτες, που έχουν πίσω τους 150 με 160 χρόνια πολιτικής παράδοσης και ιστορίας, και άλλο να ηγείσαι μίας κυβέρνησης που στην Ευρώπη αντιπροσωπεύεται από μετά βίας το 6% των ψηφοφόρων. 

 

Τέλος, με ποιο κύρος ένα εν δυνάμει αντιευρωπαϊκό κόμμα μπορεί να διαπραγματευτεί έχοντας συγκυβερνήτες μία ομάδα της εθνολαϊκής ελληνικής ακροδεξιάς, η οποία αποτελεί πρωτίστως ντροπή για την χώρα μας και την ιστορία της;

 

Τούτων λεχθέντων, η κατάσταση για την Ελλάδα και την περαιτέρω πορεία της είναι τραγικά κρίσιμη. Και τις ώρες που θα ακολουθήσουν τίποτε πλέον δεν μπορεί να αποκλειστεί. 

 

Από την άλλη πλευρά, μετά την πολιτική απόφαση του «πιο έξυπνου λαού στον κόσμο» στις 25 Ιανουαρίου 2015, σήμερα τα ταμεία είναι άδεια, η ανεργία ανεβαίνει, η παραγωγή πέφτει, οι εισαγωγές σε λίγο θα πάψουν να γίνονται, η ύφεση μονιμοποιείται. 

 

Παρόλα αυτά, η κυβέρνηση παίζει με την φωτιά και, αντί να δει πώς θα ξεστραβωθεί, κάποιοι ομιλούν για «ρήξεις» και άλλα κουραφέξαλα. 

 

Ακόμα χειρότερα, καθημερινά έρχονται στο προσκήνιο οι τεράστιες διαφωνίες εντός του αλλοπρόσαλλου κυβερνητικού σχηματισμού, μέλη του οποίου δείχνουν να είναι ανίκανα να διαχειριστούν ακόμα και το ίδιο τους το σπίτι.

 

Τώρα, λοιπόν, τί θα γίνει; 

 

Με πολύ ήπιους τόνους, η Καθημερινή, στο κύριο κυριακάτικο άρθρο της τόνιζε: 

 

«Η λαϊκή ψήφος δεν επιβράβευσε αυτούς που ήθελαν την ρήξη ή την δραχμή, αυτούς που πιστεύουν σε λατινοαμερικανικά μοντέλα ανάπτυξης και θεωρούν ότι χρειάζεται μία επανάσταση στην Ευρώπη. Οι πολίτες θέλουν δουλειές, ασφάλεια και σταθερότητα μέσα στην Ευρωζώνη. 

 

Το πρόβλημα είναι πως η κυβέρνηση είναι βαθύτατα διχασμένη. Ο κ. Τσίπρας το γνώριζε, αλλά δεν έκανε τίποτα γι αυτό πριν από τις εκλογές. Τώρα τού είναι αδύνατον να επιτύχει έναν ρεαλιστικό συμβιβασμό με την Ευρωζώνη γιατί δεν το θέλουν και δεν το κρύβουν καθόλου, πολλά στελέχη του κόμματός του. 

 

Δεν είναι, όμως, δυνατόν να οδηγηθεί η χώρα στον γκρεμό επειδή δεν μπορεί να επιβληθεί στους οπαδούς της δραχμής και της ρήξης. 

 

Τα πισωγυρίσματα πρέπει να τελειώσουν. Ή θα επιβάλει μία κοινή πορεία ή πρέπει να βρει αλλού τις συμμαχίες και την συναίνεση που απαιτεί η παραμονή της χώρας στο ευρώ. 

 

Αλλιώς η ευθύνη για όσα θα ακολουθήσουν θα είναι μεγάλη και ιστορική». 

 

Στο Βήμα της Κυριακής, ο Αντώνης Καρακούσης, που γνωρίζει άψογα την πραγματικότητα, αναφερόμενος στην τεχνική πλευρά της διαπραγμάτευσης –που είναι και η πιο σπουδαία, για τους λόγους που ήδη παραθέσαμε– γράφει, μεταξύ άλλων: 

 

«Ο υπουργός Οικονομικών φιλοδοξεί μέσω της τελευταίας διαπραγμάτευσης να κλείσει την αξιολόγηση του τρέχοντος προγράμματος και να επιτύχει την αποδέσμευση των χρηματοδοτικών πόρων, αλλά ουδέποτε έδωσε ευκαιρία συμμετοχής στα λεγόμενα τεχνικά κλιμάκια. 

 

Το πιθανότερο έτσι είναι να εμπλακεί και πάλι σε νέο κυκεώνα αμφισβητήσεων ακριβώς από τα τεχνικά κλιμάκια που διαμεσολαβούν και προετοιμάζουν τις συνεδριάσεις του Euroworking Group και του Eurogroup. 

Ίσως οι πρώτες εκτιμήσεις των κοινοτικών εμπειρογνωμόνων για την ανεπάρκεια της λίστας να προκάλεσαν και τις τελευταίες αναφορές των Ελλήνων αρμοδίων για σύγκρουση και ρήξη.

 

»Όπως και να έχει, η κυβέρνηση συνεχίζει να ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί. Με τα ταμεία του κράτους αδειανά, την διαπραγμάτευση δύσκολη, τις απειλές να διεγείρουν τους πάντες και τα πάντα και τον λαό ανήσυχο για το ορατό μέλλον, τίποτε δεν εγγυάται σταθερότητα, πρόοδο και ανάπτυξη.

 

»Αντιθέτως, αναβιώνουν τα χειρότερα των σεναρίων. Χωρίς συμφωνία, τα λεφτά του κράτους θα τελειώσουν ίσως και πριν από το Πάσχα. Και όταν τελειώσουν, είτε τους δανειστές δεν θα πληρώσουμε, όπως απειλεί η κυβέρνηση, είτε οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι θα πάρουν λιγότερα. 

 

Αν δεν πληρωθούν οι δανειστές συντελείται πιστωτικό γεγονός με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την θέση της χώρας στον κόσμο, και αν το Δημόσιο κηρύξει στάση πληρωμών στο εσωτερικό τότε τίποτε δεν εγγυάται ασφαλή συνέχεια. 

 

Και οι δύο λύσεις είναι προβληματικές και ανεπιθύμητες.

 

»Η λύση του “έντιμου συμβιβασμού” που ο ίδιος ο Πρωθυπουργός διετύπωσε είναι προφανώς η καλύτερη. Ας την υπηρετήσει λοιπόν χωρίς ενδοιασμούς και επιφυλάξεις. 

 

Και ας αναλάβει το όποιο κόστος, γιατί απλούστατα δεν τού επιτρέπεται να οδηγήσει την Ελλάδα στα βράχια. Αυτή είναι και η μεγάλη ευθύνη του κ. Τσίπρα».

 

Και το ερώτημά μας είναι: 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ήγγικεν η ώρα των γραφικών

Μην σας παραπλανά το γεγονός πως ο αρθρογράφος είναι ενας γραφικός ΠΑΣΟΚος κολλητός του Γιωργάκη. Το άρθρο είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ...

Tου ΓΙΑΝΝΗ ΡΑΓΚΟΥΣΗ

Μετά το 2009 η Ελλάδα είναι μια «άλλη χώρα», από την Ελλάδα της περιόδου 1974-2009. Είναι μια εκ των πραγμάτων χρεοκοπημένη οικονομία.

Μέσα σε αυτή την επίσημα χρεοκοπημένη Ελλάδα, άσκησαν μια πισώπλατη και γι’ αυτό δόλια αντιπολίτευση.  

Επί δύο χρόνια μαζί με τον κ. Σαμαρά, στη συνέχεια μόνοι τους.

Μοναδική βάση στήριξης της γραμμής τους ήταν ο ισχυρισμός τους πως «υπάρχει εναλλακτικός δρόμος, άλλος από αυτόν της ευρωζώνης». 

Γι’ αυτό καταψήφιζαν τα πάντα, γι’ αυτό έβγαζαν τους πολίτες στις πλατείες.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: «Kρείττον το σιγάν του λαλείν» (Σχετικά με τα συνθήματα των ΟΥΚ)

Toυ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΟΥΔΗ

Παρακολούθησα κι εγώ την στρατιωτική παρέλαση της 25ης Μαρτίου 2015 στην Αθήνα, στην Πανεπιστημίου, κάτι που έκανα για πρώτη φορά μετά από πολλά-πολλά χρόνια, μετά τις αρχές της δεκαετίας του ’50, τότε που με πήγαινε στο ίδιο σημείο ο Μανιάτης πατέρας μου και μ’ έβαζε στους ώμους του για να βλέπω καλύτερα, κρατώντας με περισσή υπερηφάνεια την ελληνική σημαία.  

Γαλουχημένος στην προσχολική ηλικία από τις πατρικές αφηγήσεις και τα εθνικά έργα του Θεάτρου Σκιών της γενέτειράς μου, του Πειραιά, στον ταπεινό καραγκιόζη του Χαρίδημου, είχα παιδιόθεν διαμορφώσει την ακλόνητη πεποίθηση περί της παντοδυναμίας των Ενόπλων Δυνάμεων της πατρίδας μας.
 

Το πρώτο σοκ για τις στρατιωτικές μας επιδόσεις ένοιωσα ξαφνικά, στα μέσα της δεκαετίας του’50, όταν ζώντας στην Χρυσούπολη Καβάλας, όπου υπηρετούσε ο πατέρας μου ως διοικητής της Υποδιοικήσεως Χωροφυλακής Νέστου, φιλοξενούσαμε την γιαγιά μου, μητέρα της μάνας μου, από την Θάσο, μικρασιατικής καταγωγής γεννημένη στην Πόλη. Τότε, στο πνεύμα της εποχής, έφτιαχνα καραγκιόζηδες με χαρτοκοπτική και κόλλα από αλεύρι και έπαιζα τα γνωστά εθνικά έργα της Ελληνικής Επανάστασης στα οποία οι Έλληνες σκότωναν στον μπερντέ αφειδώς τους Τούρκους και τους Τουρκαλβανούς στρατιώτες των Οθωμανών. 

Ήταν κάτι το αυτονόητο μέχρι που η γιαγιά σχολίασε μειδιώντας πικρά: «Αχ παιδάκι μου, δεν μπορούμε να τους νικήσουμε στην πραγματικότητα και τους νικάμε με τις χάρτινες φιγούρες του καραγκιόζη». 

 Έμεινα σύξυλος, αλλά μετά από λίγο συνήλθα από την έκπληξη σκεπτόμενος πως η γιαγιά μου γέρασε και τά ’χασε, κάτι που της το πέταξα κατάμουτρα: «Τρελάθηκες μωρέ γιαγιά, τι είναι αυτά που λες;». 

Κούνησε το κεφάλι της κι έπρεπε να περάσουν είκοσι χρόνια από τότε για ν’ αρχίσω να το κουνάω κι εγώ όταν ο ελληνικός στρατός αρνήθηκε να πολεμήσει στην Κύπρο το 1974, κι άλλα είκοσι και βάλε από την απώλεια της Κύπρου για να ξαναθυμηθώ την γιαγιά μου στα Ίμια το 1996.
 

Το ξέρω ότι μας πονάνε πολύ όλα αυτά, είναι πικρά, αλλά είναι αληθινά. 

Καλά τα λόγια, καλά τα συνθήματα των ΟΥΚ και των καταδρομέων μας, τα άκουσα στην παρέλαση, για το πώς θα πάρουμε την Πόλη, για το ότι έχουμε μια αδελφή που την λένε Βόρειο Ήπειρο και τα συναφή, αλλά δεν είναι παρά λόγια, κενά, άδεια, κούφια λόγια. Ο Τούρκος αλωνίζει στο Αιγαίο, στην Θράκη, και στην Κύπρο, και «ημείς άδομεν». 

 Καλά τα άσματα, καλά τα εμβατήρια και τα τσάμικα, αλλά: 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Παρελάσεις, κλαρίνα και κριτική ασχέτων

Του ΦΑΗΛΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ

Παρακολουθώ την κριτική στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και από υποτιθέμενους δεξιούς για την παρέλαση και τα δημοτικά τραγούδια σε αυτήν. Από την πολύ αντιπολιτευτική φόρα κόντεψαν μερικοί να φτάσουν τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και κάτι ποταμίσιους.
 
 

Η πλειονότητα -και σίγουρα σύμπας ο κόσμος της Δεξιάς- είναι υπέρ των στρατιωτικών και των μαθητικών παρελάσεων, θέλει να βλέπει τα παιδιά της, να εκπέμπεται δημόσια η στρατιωτική ισχύς της χώρας, την οποία πληρώνει και στελεχώνει ο λαός. Κι όπως πολύ σωστά είπε δημόσια ο καλός φίλος Μανώλης Κοττάκης, ποιον ενοχλούν επιτέλους η δημοτική μας μουσική και η παράδοση; Αν όχι στη γιορτή της Εθνεγερσίας, πότε θα ακούγονται αυτά; 

 Κι επιτέλους, δεν θα μας καθορίζουν τα γούστα κομπλεξικοί απάτριδες και όσοι αισθάνονται περιδεείς επαρχιώτες των Βρυξελλών. 

Σε μερικούς, λένε, θύμισε χούντα, λες και η δημοτική μουσική γεννήθηκε το 1967 και πέθανε το 1974, λες και δεν είναι συνυφασμένη με τους εθνικούς αγώνες και κυρίως με την Επανάσταση του γένους.

Η πολιτισμική ταυτότητά μας δεν είναι κιτς, είτε στην πλατεία του χωριού είτε στο Σύνταγμα, είτε παρουσιάζεται από παραδοσιακά συγκροτήματα είτε από μπάντες των Ενόπλων Δυνάμεων. Αν κάποιοι θέλουν να χλευάσουν κάτι, εκτός από τα μούτρα τους στον καθρέφτη, ας χλευάσουν τους ξεπλυμένους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ιντελιγκέντσηδες και τους «καλλιτέχνες» που δημιουργούν χωρίς καμία ρίζα στην εθνική παράδοση και επαφή με τον αληθινό λαό και την Ιστορία του.

Η γιορτή αυτή, ημέρα μνήμης των αγώνων του έθνους και των ηρώων, δεν ανήκει στον Τσίπρα ή στον Καμμένο. Η δοξολογία, οι καταθέσεις στεφάνων, οι παρελάσεις, όλα, δεν γίνονται για να τιμηθούν οι επίσημοι. Γίνονται για να τιμηθούν το έθνος και οι ήρωές του, για να ενισχυθεί το λαϊκό φρόνημα.
 

Είναι αλήθεια ότι ορισμένοι από τους επισήμους, που με κυβερνητική ευθύνη πλέον αφαίρεσαν τα κάγκελα, ήταν οι υπεύθυνοι που τοποθετήθηκαν, γιατί ενεθάρρυναν τους απεχθείς τραμπουκισμούς στο παρελθόν ή και πρωτοστάτησαν σε αυτούς. Οι δράστες επέστρεψαν στον τόπο του εγκλήματος γραβατωμένοι.

 
Ομως και πάλι το τυπικό και η ουσία του δεν τους ανήκουν, δεν γίνεται γι' αυτούς, δεν μπορούμε, όσοι θεωρούμε ότι μετέχουμε του εθνικού τρόπου να υιοθετούμε δικά τους παλαιά επιχειρήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την εξουσία αλλά και εκπαιδεύεται από αυτήν, προσαρμόζεται για να μη συγκρουστεί με τα αισθήματα και τις πεποιθήσεις των πολλών. Παρά την ειδωλολατρεία του σκληρού πυρήνα του για τις μειοψηφικές απόψεις, αντιλαμβάνεται -θέλοντας και μη- ότι η πλειονότητα είναι μακράν των Εξαρχείων και των αναθεωρητικών σαλονιών απέναντι στις Ενοπλες Δυνάμεις και τη δημόσια παρουσία τους.

Ισως μάθουν κιόλας ότι οι Ενοπλες Δυνάμεις, ειδικά οι επίλεκτοι των επιλέκτων, δεν προετοιμάζονται, ο μη γένοιτο, για ιαπωνική ανθοτεχνία, μπαλέτο ή να παίξουν αμπάριζα σε έναν αγγελικό κόσμο. Τα τραγούδια και τα συνθήματά τους είναι πολεμοχαρή, πατριωτικά, όπως σε όλους τους στρατούς του κόσμου. Εχουν κι αυτά τον σκοπό τους, να εμφυσήσουν φρόνημα, φανατική πίστη και θάρρος σε αυτούς που είναι ταγμένοι, αν χρειαστεί, να σκοτωθούν -και ενίοτε σκοτώνονται και στην εκπαίδευση-, διότι είναι ρεαλιστική, σκληρή και την κάνουν εθελοντές στον κίνδυνο, με περικομμένους μισθούς. Γι' αυτούς η ηθική αμοιβή και η αναγνώριση από την Πολιτεία είναι σημαντικότερες από τα ευρώ.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Oι νέοι "στόχοι" των γραφικών - Η δίαιτα υπό απαγόρευση...

Του ΚΥΡ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Σωφρονίζοντας τους χοντρούς

Toυ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΠΑΓΚΑΛΟΥ

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Τα Νέα”, 30 Ιουνίου 2009 και το αναδημοσιέυουμε με αφορμή τον "ΦΟΡΟ ΛΙΠΟΥΣ" 
 

Πολλές φορές μην έχοντας άλλο επιχείρημα, εκπρόσωποι της αντικειμενικής δημοσιογραφίας και συνήθως του νέου ήθους και ύφους που αντιπροσωπεύουν τα μικρά κόμματα και οι ανεξάρτητοι διανοητές, επιτίθενται εναντίον μου με το επιχείρημα ότι είμαι υπέρβαρος. 

Περιποιούμαι τον εαυτό μου με αυτόν το μετριοπαθή όρο. Κατά καιρούς έχω διαβάσει λέξεις όπως «κτήνος», «γουρούνι», «ιπποπόταμος», «παχύδερμο» και άλλα τέτοια. Ευτυχώς η περιορισμένη γνώση που αυτοί οι εκφραστές της κοινής γνώμης έχουν σε ό,τι αφορά την ελληνική γλώσσα δεν τους επιτρέπει ένα ακόμη πιο πλούσιο υβρεολόγιο.

Καθόμουν λοιπόν και σκεφτόμουν αν πραγματικά πέραν του αισθήματος ενοχής που, όπως κάθε χοντρός που σέβεται τον εαυτό του, τρέφω και εγώ, θα πρέπει να αισθάνομαι υπεύθυνος και για άλλα ουσιαστικότερα εγκλήματα κατά της κοινωνίας που πηγάζουν από την αμαρτωλή συμπεριφορά μου διότι βεβαίως υπάρχει υπευθυνότητα. Αδύνατοι που τρώνε υπάρχουν, χοντροί που δεν τρώνε δεν υπάρχουν.

Διάβασα λοιπόν με πολύ ενδιαφέρον κατά καιρούς μελέτες διαφόρων επιστημονικών οργανισμών, κυρίως της Αμερικής, που αποδεικνύουν μετά από ενδελεχείς έρευνες ότι οι χοντροί ευθύνονται για την αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη. Το Πανεπιστήμιο του Ιλινόι υπολογίζει ότι από το 1990 η αύξηση του βάρους του μέσου Αμερικανού προκάλεσε μια πρόσθετη κατανάλωση 3,8 δισεκατομμυρίων λίτρων βενζίνης το χρόνο, δηλαδή προκάλεσε πρόσθετες εκπομπές 10 περίπου εκατομμυρίων μετρικών τόνων διοξειδίου του άνθρακος. 

Τα πράγματα όμως είναι ακόμα χειρότερα όπως μας βεβαιώνει το αμερικανικό περιοδικό δημόσιας υγείας.

Ταξιδεύοντας με τα αεροπλάνα οι έχοντες την τάση του πάχους Αμερικάνοι που πήραν την δεκαετία του ’90 4,5 κιλά ο ένας κατά μέσο όρο, προκάλεσαν μια πρόσθετη κατανάλωση κηροζίνης 1,3 δισεκατομμυρίων λίτρων που σημαίνει 3,4 εκατομμύρια μετρικούς τόνους διοξείδιο του άνθρακος επιπλέον. 

Παρόμοιες έρευνες έχουν γίνει και σε άλλους τομείς.

Επειδή οι εκστρατείες που απευθύνονται στο φιλότιμο δεν αποδίδουν και μπορούν να οδηγήσουν σε απερίγραπτη ξεφτίλα σαν αυτή που επιφυλάσσουν οι Έλληνες καπνιστές στον ανεκδιήγητο υπουργό Υγείας νομίζω ότι ήρθε η ώρα να προτείνω ένα μέτρο που ενδεχόμενα θα σωφρονίσει τους χοντρούς και θα επιφέρει μεγαλύτερη κοινωνική δικαιοσύνη:  

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Παρέμβαση Καραμανλή για τον φόρο στο λίπος

Toυ ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

Ιδιαίτερα δυσαρεστημένος φέρεται ο Κώστας Καραμανλής, με το σχέδιο της κυβέρνησης να «δαιμονοποιήσει» (όπως είπε χαρακτηριστικά σε στενούς συνεργάτες του) τις τροφές με λιπαρά, επιβάλλοντάς τους έξτρα φορολόγηση.

Ήδη, η πτέρυγα των Καραμανλικών στη Νέα Δημοκρατία, μιλάει για «καταπάτηση των κόκκινων γραμμών στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές», ενώ πολλά στελέχη, θέτουν το ερώτημα κατά πόσο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας – και γνήσιος θεματοφύλακας του Καραμανλισμού – Προκόπης Παυλόπουλος θα υπογράψει τελικά ένα τέτοιο νομοθετικό «πραξικόπημα».

Σύμφωνα με πολιτικούς αναλυτές, η κίνηση της κυβέρνησης να προωθήσει τα «τρόφιμα Βαρουφάκη», δηλαδή τα υγιεινιστικά φαγητά που φιλοξενούσε το τραπέζι του ζεύγους Βαρουφάκη στη φωτογράφιση για το Paris Match, δηλώνει την πρόθεση του Αλέξη Τσίπρα να στηρίξει τον υπουργό του, απέναντι σε όσους τον αμφισβητούν.

Εκτός όμως από τον πρώην πρωθυπουργό, δυσαρεστημένοι με τη φορολόγηση στα λεγόμενα «trash foods», φέρονται επίσης και οι καπνιστές μπάφου, καθώς χάνουν την εύκολη και φτηνή πρόσβαση σε πίτσες, πατατάκια και σοκολάτες – τροφές που συνήθως επιβάλλονται παραδοσιακά μετά τη χρήση.
 

"Επίγεια σοφία"

Είναι πολύ μεγαλύτερη ντροπή να χάσει κανείς κάτι αυτά που έχει από το να αποτύχει να το αποκτήσει

Θουκυδίδης, Αθηναίος ιστορικός

Όποιος είναι καλός στις δικαιολογίες σπανίως είναι καλός σε οτιδήποτε άλλο.

 Βενιαμίν Φραγκλίνος, Αμερικανός πολιτικός

Υπάρχουν κάποιοι χειρότεροι από τους ανίκανους: είναι αυτοί που είναι ικανοί για όλα. 

Robert Sabatier, Γάλλος ποιητής

Σαν σήμερα (31/3/ΧΧΧΧ)

1821: Ο Αθανάσιος Διάκος υψώνει τη σημαία της Επανάστασης στη Λιβαδειά.

1946: Διεξάγονται στην Ελλάδα οι πρώτες μεταπολεμικές εκλογές.

1958: Ο Τσακ Μπέρι κυκλοφορεί τη μεγάλη επιτυχία του «Johnny B. Goode».

1982: Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου βραβεύεται με Όσκαρ για τη μουσική της αγγλικής ταινίας «Δρόμοι της Φωτιάς».

1980: Πεθαίνει ο Τζέσε Όουενς, αμερικανός μαύρος αθλητής του στίβου, που κέρδισε 4 χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου και ανέτρεψε στην πράξη τις θεωρίες του Αδόλφου Χίτλερ περί αρείας φυλής. 

 

 

 

 

 

 

2014: Πεθαίνει η ηθοποιός Μαργαρίτα Γεράρδου.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ακροβασία γραφικών σε τεντωμένο σχοινί

Toυ ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΨΗ

Εναν χρόνο πριν από την καρατόμησή του, ο Μιραμπό πρότεινε στον Λουδοβίκο τον 16ο να αναθέσει την κυβέρνηση στους Ιακωβίνους. Πίστευε ότι η σκληρή οικονομική πραγματικότητα θα τους έσπρωχνε στον ρεαλισμό και θα εγκατέλειπαν την εμπρηστική ρητορική τους. Ο Λουδοβίκος δεν τον άκουσε και τα υπόλοιπα, όπως λένε, ανήκουν στην ιστορία.

 

Στην Ευρώπη, 200 και πλέον χρόνια μετά παρακολουθούμε ένα ανάλογο τεστ με πρωταγωνιστή τον Α. Τσίπρα.  

Οι δύο πρώτοι μήνες διακυβέρνησης ήταν μία άσκηση προσαρμογής στην πραγματικότητα. Κι όσο κι αν δεν εγκατέλειψε τη ρητορική του, η προοπτική να οδηγηθεί η χώρα σε στάση πληρωμών έχει αλλάξει τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα.

Αυτό έγινε φανερό από τις δηλώσεις του μετά τη συνάντηση με την κ. Μέρκελ. Παρότι έβαλε τα δύσκολα θέματα των ελληνογερμανικών σχέσεων, όπως το κατοχικό δάνειο και τις αποζημιώσεις, κατέστησε σαφές ότι δεν σχετίζονται με τις τρέχουσες διαπραγματεύσεις. Με επικοινωνιακά άψογο τρόπο τα έβαλε ουσιαστικά στο ράφι.  

Πιο αποκαλυπτική, ωστόσο, ήταν η επιστολή που έστειλε στην κ. Μέρκελ και στον κ. Ολάντ πριν από δύο εβδομάδες. Σε αυτήν ο κ. Τσίπρας έχει εγκαταλείψει τα νταούλια και ομολογεί ανοιχτά ότι η χώρα δεν μπορεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της στο ΔΝΤ και να καταβάλει μισθούς χωρίς ευρωπαϊκή βοήθεια.  

Το ότι στέλνει την επιστολή στους δύο ηγέτες, όχι στους θεσμούς, έχει ενδιαφέρον:

 

Τελικά ορισμένοι ηγέτες είναι πιο ίσοι από τους άλλους κι ας διαβεβαίωνε προεκλογικά για το αντίθετο. 

Εξίσου ενδιαφέρον έχουν οι αναφορές του σε τρίτο Μνημόνιο -εντάξει θα το αποκαλούμε «σύμφωνο για την ανάκαμψη και την ανάπτυξη»-, αλλά και στην ανάγκη να υλοποιηθεί η «απόφαση του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012». Ναι, αυτή που πέτυχε ο Ευ. Βενιζέλος και η μνημονιακή κυβέρνηση για ελάφρυνση, όχι φυσικά διαγραφή, του χρέους.

 

Αποκαλυπτική ήταν και η στιχομυθία που είχε ο κ. Τσίπρας με τον κ. Ντράγκι στην «επταμερή». Οταν ο πρωθυπουργός διαμαρτυρήθηκε ότι η ΕΚΤ δεν στηρίζει την Ελλάδα, ο κεντρικός τραπεζίτης τού υπενθύμισε ότι έχει δανείσει τις ελληνικές τράπεζες με 104 δισεκατομμύρια ευρώ. Πρόσθεσε δε ότι δεν είναι δική του ευθύνη αν οι Ελληνες αισθάνονται ανασφάλεια και αποσύρουν τις καταθέσεις τους. Το πρόβλημα, του είπε με άλλα λόγια, είναι δικό σου.

 

Μπορεί, βλέπετε, να πιστεύουμε ότι φταίει η αρχιτεκτονική της Ευρώπης, η αναλγησία της κ. Μέρκελ, η παγκοσμιοποίηση, οι μασόνοι ή ο ανάδρομος Ερμής. Το ζητούμενο, όμως, δεν είναι να δίνουμε διαλέξεις περί δικαίου και να δείχνουμε το δάχτυλο στους Γερμανούς, αλλά με αυτά τα δεδομένα να βρούμε αποτελεσματικές λύσεις.

 

Ο κ. Τσίπρας ανέλαβε να το κάνει. 

Συμφώνησε να παρουσιάσει λίστα μεταρρυθμίσεων που θα αξιολογηθούν από την τρόικα. 

Θα του είναι δύσκολο. Οχι μόνο εξαιτίας του κ. Λαφαζάνη, αλλά και επειδή μέχρι σήμερα, εκτός απο τις «μυστικές νοικοκυρές», η κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει να επεξεργαστεί ούτε ένα συγκεκριμένο μέτρο, πέρα από τα συνήθη μνημονιακά.

 

Ο,τι έχει γίνει γνωστό, είτε είναι δημοσιονομικά αδιάφορο, είτε θα προκαλέσει έντονες αντιδράσεις - όπως η αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά που μοιάζει να εγκαταλείφθηκε πριν καν ανακοινωθεί επίσημα. 

Ακόμα πιο παράδοξο είναι το ότι το οικονομικό επιτελείο δείχνει να μην επείγεται να επεξεργαστεί μία ολοκληρωμένη λίστα μέτρων, παρότι η οικονομία βρίσκεται στα πρόθυρα εμφράγματος.

 

Η ελληνική κυβέρνηση κινείται με ρυθμό «παγόβουνου», σχολίαζε χαρακτηριστικά Ευρωπαίος αξιωματούχος. Ενας από τους πιο γνωστούς Γερμανούς υποστηρικτές του Grexit μάλιστα, ο Χανς Βέρνερ Ζιν έφτασε να υποστηρίξει ότι η καθυστέρηση πιθανώς να μην οφείλεται σε ανικανότητα, αλλά στο ότι η κυβέρνηση στην πραγματικότητα προετοιμάζει αιφνιδιαστική έξοδο από το ευρώ!

 

Σενάριο επιστημονικής φαντασίας; 

  Πιθανώς, αν και οι ακριτομυθίες του «Γιάνη» περί «ρήξης» είναι ύποπτες:  

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Η ρήξη μπορεί αυτή τη φορά να είναι οριστική αλλά οι μαθητευόμενοι μάγοι που θα την προκαλέσουν δεν πρόκειται να πάνε χαμένοι - Εκείνοι που θα μείνουν στην Ελλάδα, ας προετοιμαστούν καλά !!!

Του ΜΑΝΟΥ ΜΑΤΣΑΓΓΑΝΗ

Εάν κρίνω από όσα βλέπω, και από όσα γράφουν άνθρωποι που εκτιμώ, ο κύβος έχει πλέον ριφθεί. 

  

Η ρήξη με τους Ευρωπαίους εταίρους μας φαίνεται σχεδόν αναπόφευκτη. Η ευρωπαϊκή βοήθεια στην Ελλάδα, η οποία στην αρχή δόθηκε κυρίως από ίδιο συμφέρον (δηλ. για να σωθούν οι γαλλικές και γερμανικές τράπεζες που τόσο βλακωδώς μας είχαν δανείσει τόσο πολύ χρήμα τόσο εύκολα), και μετά συνέχισε να μας προσφέρεται λίγο από κεκτημένη ταχύτητα, λίγο από σύνεση, λίγο από αλληλεγγύη, φαίνεται όλο και περισσότερο άσκοπη στα μάτια των Ευρωπαίων πολιτικών και των ψηφοφόρων τους.

Ακόμη και εάν η ρήξη δεν συμβεί σήμερα Δευτέρα (ακόμη δηλ. και εάν δοθεί και άλλος χρόνος στην ελληνική κυβέρνηση μήπως σοβαρευτεί), μπορεί να συμβεί κάποια επόμενη φορά. Ούτως ή άλλως, το γυαλί έχει σπάσει, και ο χρόνος που μας προσφέρεται σπαταλάται από την κυβέρνηση, που εξακολουθεί να συμπεριφέρεται σαν να ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν.  

Όσο για την αντιπολίτευση, δείχνει να παρακολουθεί τις εξελίξεις ζαλισμένη, παγιδευμένη στις αντιφάσεις της ή και στις δικές της τεράστιες ευθύνες, ανήμπορη να επηρεάσει την πορεία των πραγμάτων, να σταματήσει την πορεία προς την καταστροφή, να εκπροσωπήσει όσους ανάμεσά μας θέλουν να ζουν σε ένα κράτος δικαίου, με δυναμική οικονομία και κοινωνική προστασία. Με δυο λόγια: σε μια χώρα ευρωπαϊκή.

Ζούμε λοιπόν τη σημαντικότερη κρίση στις σχέσεις μας με την Ευρώπη από τη συμφωνία σύνδεσης του 1961 (μετά φυσικά από την παρένθεση της δικτατορίας). Η ρήξη που τόσο χαρωπά προαναγγέλλεται από φανατικούς ιδεολόγους και «αγανακτισμένους οικονομολόγους» μπορεί αυτή τη φορά να είναι οριστική. 

Οι μαθητευόμενοι μάγοι με τη μεγαλοαστική ανατροφή που φαντασιώνονται ηρωισμούς και εμφυλίους που «δυστυχώς» δεν πρόλαβαν να ζήσουν, αλλά με back up έτοιμες δουλειές (και καταθέσεις) στο εξωτερικό, δεν πρόκειται να πάνε χαμένοι:

Ο κόσμος είναι γεμάτος από ημιανισόρροπους με κάποια ιδιωτική θεωρία συνωμοσίας και από αφελείς πρόθυμους να τους ακούν.

Το θέμα είναι τι θα γίνει με τους υπόλοιπους: