ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: H αλήθεια για την παράγκα - Oι τελευταίοι διασκεδαστές, ενός έθνους που αναζητά ψήγματα χαράς ευρισκόμενο στην ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΘΛΙΨΗ!

To μουντό, δύσκολο, καταθλιπτικό, δρόμο της επιστροφής στην πατρίδα πήραν οι ''ήρωες'' του Σάντος.
 

Βυθίζοντας (άθελά τους) το έθνος εκ νέου σε κατάθλιψη, τη στιγμή που όλοι ήταν σίγουροι πως θα το ''σηκώναμε'' το ''τιμημένο''.  

Αλλά δεν...  

Ένα (χαμένο) πέναλτι, ήταν το όριο της κόλασης από τον παράδεισο...
 

Αν υπήρχε προπονητική αστυνομία θα έπρεπε να συλλάβει πάραυτα όποιον έδωσε εντολή να εκτελέσει πέναλτι (προτελευταίος  κιόλας) ο ευρισκόμενος σε φάση δαιμονιώδους αστοχίας Φάνης Γκέκας.

Οι προπονητές πληρώνονται για να διαχειρίζονται αυτές ακριβώς τις καταστάσεις κι όχι για να αποβάλλονται (!!!) για διαμαρτυρίες στο τέλος (!!!) της παράτασης...
 

Για να λέμε τα πράγματα όπως είναι. Χωρίς τον παραμορφωτικό εθνικό φερετζέ. Ιδανικότερες συνθήκες για να πετύχει την υπέρβαση σε παγκόσμιο επίπεδο, δε θα μπορούσε να βρει η Εθνική μας. Με μία μέτρια ομάδα χωρίς δυνάμεις (όπως κι εμείς) για αντίπαλο, με διαιτησία 90-10 υπέρ μας, αν κι αγωνιζόμασταν σε εχθρικό περιβάλλον στις κερκίδες, που άφησε για 25+30 λεπτά τους αντιπάλους μας με 10 παίκτες και δεν έδωσε καταφανέστατο πένταλτι εις βάρος μας (χέρι Τοροσίδη) όταν χάναμε ήδη 1-0.
 

Δεν είχαμε το καθαρό μυαλό να κάνουμε έναν απλό συνδυασμό, με ένα δύο τρίγωνα και μία κάθετη πάσα στον κενό χώρο, και να εκτελέσουμε όχι με κλειστά τα μάτια κι όπου πάει, αλλά σημαδεύοντας την ελεύθερη γωνία κι όχι τον αντίπαλο τερματοφύλακα.
 

Η ομάδα αυτή του Σάντος, είχε άριστους αμυντικούς, μέτριους μέσους με εκλάμψεις κι επιθετικούς για απόσυρση. Ίσως οι καλύτεροι επιθετικοί να έμειναν στην Ελλάδα (Παπαδόπουλος, Κλάους) κι αυτή η ''επιτυχία'' πρέπει να πιστωθεί στο Σάντος.
 

Λοιπόν, καλά τα ''ζήτω'' για τους ήρωες, αλλά μην ξεχνάμε ότι έπαιξαν στον πιο εύκολο όμιλο του Μουντιάλ κι αποκλείστηκαν στη φάση των ''16'' από μία χώρα πολύ μικρότερη από εμάς, με πολύ λιγότερες ποδοσφαιρικές επιτυχίες, η οποία στις 5 Ιουνίου του 2014 βρισκόταν στο FIFA world ranking στη θέση ''28'' ενώ εμείς ήμασταν στη θέση ''12''..!!
 

Aν θα πρέπει για κάτι να ευχαριστούμε το θίασο του Σάντος, είναι ότι με τους θεατρινισμούς τους εντός κι εκτός γηπέδου, με την επιστολή τους στον πρωθυπουργό της χώρας και λόγω του ότι έδωσαν στο τελευταίο τους ματς τροπή απόλυτου θρίλερ, δε μας άφησαν να πλήξουμε καθόλου. 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: O λαός και η τσέπη μας!

Του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ

Στην εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ/Λ-Τ) για τη δημιουργία «πλατιού μετώπου» κατά της ιδιωτικοποίησης της μικρής ΔΕΗ, είδαμε ανάμεσα στα περιτρίμματα της Αριστεράς που ανταποκρίθηκαν εκθύμως στην πρόσκληση του κόμματος και τον περιβόητο Ν. Φωτόπουλο, ο οποίος, θυμίζω, διώκεται ποινικά για το κακούργημα της άμεσης συνέργειας σε απιστία κατ’ εξακολούθηση κατά της ΔΕΗ με ζημία άνω των 150.000 ευρώ, καθώς και για άλλα παρεμφερή αδικήματα. (Είναι ελεύθερος έχοντας καταβάλει εγγύηση 60.000 ευρώ, ευτυχώς―ειδάλλως υποθέτω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έκανε την εκδήλωση στον Κορυδαλλό...). 

Είδαμε μάλιστα τον πρόεδρο Τσίπρα να τεντώνεται προς το μέρος του Ν. Φωτόπουλου προκειμένου να του σφίξει το χέρι. 

Προς τι τέτοια εκτίμηση του αρχηγού της αντιπολίτευσης προς τον υπόδικο συνδικαλιστή;  

Αφήνω το ερώτημα να αιωρείται και προχωρώ. 

Πληροφορούμαι ότι στο απολογητικό υπόμνημα που κατέθεσε ο υπόδικος Ν. Φωτόπουλος βασίζει την υπεράσπισή του στον ισχυρισμό ότι η περιουσία της ΔΕΗ δεν είναι δημόσια! Απολαύστε το σχετικό επιχείρημα: 

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΕΟΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Η Κύπρος και η Θράκη τη μετά Ιράκ εποχή

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Toυ ΣΑΒΒΑ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗ

Η Τουρκία μέχρι τη δεκαετία του 1950 δεν είχε καμία πολιτική απέναντι στις τουρκόφωνες και μουσουλμανικές πληθυσμιακές ομάδες που είχαν απομείνει και κατοικούσαν σε χώρες που απελευθερώθηκαν από τον βάρβαρο οθωμανικό ζυγό. Μάλιστα, ειδικά σε σχέση με τους Τουρκοκυπρίους, είχαμε δήλωση Τούρκου υπουργού Εξωτερικών τη δεκαετία του 1930 ότι η Αγκυρα δεν έχει διεκδικήσεις και ότι για την Τουρκία δεν υφίσταται Κυπριακό Ζήτημα.

Η πολιτική αυτή της Τουρκίας άλλαξε, κατόπιν καθοδήγησης της Μεγάλης Βρετανίας και του Φόρειν Οφις, το οποίο «δασκάλεψε» την Αγκυρα πώς να εργαλειοποιήσει τη μειονότητα των Τουρκοκυπρίων, για να αποφευχθεί η Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Στο παιχνίδι αυτό ενεπλάκη και η JUSMAT (Joint US Military Mission for Aid to Turkey), η οποία χρηματοδοτούσε το Τμήμα Ανορθόδοξου Πολέμου (Φzel Harp Dairesi) του τουρκικού ΓΕΕΘΑ, το οποίο με τη σειρά του χρηματοδότησε και εξόπλισε την τρομοκρατική οργάνωση ΤΜΤ (Οργάνωση Τουρκικής Αντίστασης), που έδρασε στην Κύπρο και ευθύνεται για σειρά εγκλημάτων και επί των Τουρκοκυπρίων.

Τελικώς, ο στόχος του μετασχηματισμού της τουρκοκυπριακής κοινότητας σε στρατηγική μειονότητα επιτεύχθηκε σε πρώτη φάση με την εμπλοκή του βρετανικού παράγοντα, με υπογραφή των Συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου, και σε δεύτερη φάση με τη συνδρομή και την καθοδήγηση της JUSMAG (Joint US Military Aid Group, Greece) αυτή τη φορά, η οποία ενορχήστρωσε το πραξικόπημα του Παπαδόπουλου, την 21/4/1967, και στη συνέχεια του Ιωαννίδη εναντίον του Παπαδόπουλου, για να καταλήξουμε στην εισβολή και κατοχή, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Αυτήν την εμπειρία εργαλειοποίησης εθνοτικών και θρησκευτικών ομάδων - μειονοτήτων για την εξυπηρέτηση των δικών της σοβινιστικών και επεκτατικών πολιτικών που απέκτησε η Αγκυρα, τη χρησιμοποίησε και σε άλλες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα στη Βουλγαρία, όπου κατοικούν Πομάκοι, Τούρκοι και Αθίγγανοι μουσουλμάνοι, στο Ιράκ, όπου κατοικούν σιίτες και σουνίτες Τουρκομάνοι, στα Σκόπια και στο Κοσσυφοπέδιο, όπου κατοικούν Τούρκοι και Αθίγγανοι μουσουλμάνοι, και φυσικά στη Θράκη.

Στο Ιράκ, μάλιστα, η Τουρκία ακολούθησε μια πανομοιότυπη μέθοδο με αυτή της Κύπρου, οργανώνοντας και εξοπλίζοντας τους Τουρκομάνους με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που οργάνωσε και εξόπλισε τους Τουρκοκυπρίους.

 Μόνο που στο Ιράκ τα συμφέροντα της Τουρκίας δεν ταυτίζονταν με τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της Αγγλίας. Εκεί, η ομάδα 11 αξιωματικών του Τμήματος Ανορθόδοξου Πολέμου του τουρκικού ΓΕΕΘΑ, που επιχείρησε να αναπτύξει προβοκατόρικη δράση, χρησιμοποιώντας ως «εργαλείο» τους Τουρκομάνους, στις 4 Ιουλίου του 2003, συνελήφθη από τις δυνάμεις του στρατού των ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί στρατιώτες πέρασαν τσουβάλια στα κεφάλια των Τούρκων αξιωματικών και τους οδήγησαν σιδηροδέσμιους στη Βαγδάτη, για να τους απελευθερώσουν έπειτα από λίγες ημέρες κατόπιν αγωνιωδών εκκλήσεων της τουρκικής κυβέρνησης.

Παρ' όλα αυτά, η Αγκυρα συνέχισε να παίζει το «χαρτί» των Τουρκομάνων, εξοπλίζοντας περισσότερους από 20.000 άνδρες στην περιοχή μεταξύ του Αυτόνομου Κουρδιστάν και της Βαγδάτης. Ο στόχος της Τουρκίας ήταν να διεκδικήσει δικαιώματα επί του Κιρκούκ και της Μοσούλης, περιοχές οι οποίες συμπεριλαμβάνονται στα όρια του κράτους για το οποίο είχαν δώσει τον «Εθνικό Ορκο» ο Μουσταφά Κεμάλ και οι σύντροφοί του. Επίσης, μέρος του σχεδίου της Αγκυρας ήταν να επιβάλει τους Τουρκομάνους ως συνιστών μέρος στο κουρδικό κράτος του βορείου Ιράκ, σε περίπτωση που δεν μπορούσε να αποτρέψει τη δημιουργία του. 

Τελικώς, το μεγαλοϊδεατικό όραμα της Αγκυρας γκρεμίστηκε ως χάρτινος πύργος με την κατάληψη, πριν από λίγες ημέρες, της Μοσούλης από τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε και του Κιρκούκ από τους πεσμεργκά του αυτόνομου κουρδικού κράτους του νοτίου Κουρδιστάν (Β. Ιράκ).

Η Τουρκία, που τη φορά αυτή δεν είχε ως αρωγούς και υποστηρικτές των σχεδίων της την Ουάσινγκτον και το Λονδίνο, όπως έγινε και γίνεται στην Κύπρο, παρέμεινε απλός θεατής στην κατάληψη των πόλεων που κατοικούνται κυρίως από Τουρκομάνους, στις επαρχίες Μοσούλης και Κιρκούκ, και στην προσφυγοποίηση πολλών δεκάδων χιλιάδων Τουρκομάνων, που ζουν κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες κυρίως σε κουρδικές περιοχές και με την ανθρωπιστική βοήθεια του κουρδικού κράτους.

Αυτά για το Τουρκομανικό. 

Το γιατί η τουρκική πολιτική εργαλειοποίησης των Πομάκων, των Αθιγγάνων και των τουρκόφωνων κατοίκων της ελληνικής Θράκης δεν έχει καταρρεύσει και στέκεται ακόμα στα πόδια της, το εξετάζουμε (...) παρακάτω:

(...) H Τουρκία, επωφελούμενη της εμπειρίας και της τεχνογνωσίας που απέκτησε, υπό τη στενή καθοδήγηση και την υποστήριξη του Λονδίνου και της Ουάσινγκτον, , προσπάθησε τις τελευταίες δεκαετίες να δημιουργήσει ένα ολόκληρο δόγμα χρησιμοποίησης των απανταχού μειονοτήτων της, με σκοπό τη δημιουργία του λεγόμενου τουρκομουσουλμανικού τόξου από την Αδριατική μέχρι το Σινικό τείχος. Τη φορά αυτή αναζήτησε και βρήκε και πάλι συμμάχους στην Ουάσιγκτον και το Λονδίνο, οι οποίοι προσδοκούν οφέλη από τη δημιουργία αυτού του τόξου που θα διεμβολίζει κατά μήκος το μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας στα Βαλκάνια, τον Εύξεινο Πόντο, τον Καύκασο, την Κεντρική Ασία και την Κίνα.

 
Μέρος αυτού του μεγαλόπνοου και φιλόδοξου σχεδίου είναι και το ζήτημα του εκτουρκισμού και στη συνέχεια της εργαλειοποίησης της μουσουλμανικής μειονότητας της ελληνικής Θράκης, ένα ζήτημα που η Τουρκία υποστηρίζει με ιδιαίτερη επιμέλεια, μια που για δεκαετίες τώρα αποτελεί μία από τις προτεραιότητες της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.

 
Η μειονότητα της Θράκης, που εξαιρέθηκε της ανταλλαγής των πληθυσμών, με τη Συνθήκη της Λοζάνης το 1923, αναφέρεται στην ως άνω συνθήκη ως «μουσουλμανική», γιατί αποτελείται από Πομάκους, Αθίγγανους και τουρκογενείς. Και έτσι την αντιμετώπισε και η τουρκική αλλά και η ελληνική πλευρά, παραμένοντας πιστή στη Συνθήκη της Λοζάνης, τη στιγμή μάλιστα που η Τουρκία επέβαλε πολιτική εθνοκάθαρσης στους Ελληνες της Κωνσταντινούπολης, που εξαιρέθηκαν κι αυτοί της ανταλλαγής, επ’ αμοιβαιότητι.

 
Ολα αυτά μέχρι την είσοδο της Ελλάδας και της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, οπότε η παρουσία των σλαβόφωνων Πομάκων στην ελληνική Θράκη θεωρήθηκε «κίνδυνος» για την άσκηση επιρροής από πλευράς της Βουλγαρίας και του σοβιετικού παράγοντα σε μια τόσο ευαίσθητη περιοχή.

 
Ετσι άρχισε να επιβάλλεται και με τη συναίνεση του ελληνικού κράτους η πολιτική του εκτουρκισμού των Πομάκων και των Αθίγγανων μέσα από κατάπτυστες εκπαιδευτικές συμφωνίες που επιβάλουν στα παιδιά των Πομάκων και των Αθίγγανων, που δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με την τουρκική γλώσσα, να μαθαίνουν υποχρεωτικά τουρκικά και να εκτουρκίζονται στην ίδια την πατρίδα μας.

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ - ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: H κυβέρνηση Κομανέτση Αποφεύγει Ουσιαστικά τη συΖήτηση για ΑΟΖ

Της ΝΕΦΕΛΗΣ ΤΖΑΝΕΤΑΚΟΥ

Απρόθυμη να προωθήσει το ζήτημα της οροθέτησης της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης εμφανίζεται η ελληνική κυβέρνηση, παρ' ότι το πολιτικό κλίμα στην Αίγυπτο, μετά την ανάληψη της προεδρίας της χώρας από τον στρατηγό Αμπντελ Φάταχ Αλ Σίσι, διαμορφώνεται ευνοϊκό υπέρ της Αθήνας και παρά την υιοθέτηση μέσα στην εβδομάδα από την Ε.Ε. της οδηγίας-πλαισίου για τη Θαλάσσια Στρατηγική, η οποία ανοίγει το δρόμο για τον καθορισμό των θαλασσίων ζωνών στη Μεσόγειο.

 

Είναι προφανές ότι η υπόθεση της οροθέτησης της ΑΟΖ επιβάλλει λεπτούς χειρισμούς βάσει της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας και πως το ζήτημα αυτό δεν μπορεί να προσφέρεται προς κατανάλωση κάθε φορά που «μυρίζει» εκλογές στην Ελλάδα, ωστόσο η Αθήνα, αφήνοντας πίσω τις προεκλογικές δεσμεύσεις για την ανάληψη πρωτοβουλιών σχετικών με την υπόθεση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, αποφεύγει συστηματικά να δώσει μία απάντηση επί του θέματος ακόμη και στη Λευκωσία, παρά τις επανειλημμένες κρούσεις από πλευράς της.

Κυβερνητικά στελέχη στη Λευκωσία συναινούν συγκαταβατικά στο ότι ο διμερής διάλογος με την Αθήνα παραμένει ασαφώς «ανοιχτός», διαμηνύοντας ωστόσο ότι οι επαφές με την ελληνική κυβέρνηση διεξάγονται σε άριστο κλίμα σύμπνοιας και συνεννόησης.

Στο πλαίσιο αυτό των τακτικών πολιτικών διαβουλεύσεων μεταξύ Ελλάδος και Κύπρου ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών, πρέσβης Αναστάσιος Μητσιάλης, θα συναντηθεί τη Δευτέρα στη Λευκωσία με τον γενικό διευθυντή του υπουργείου Εξωτερικών της Κύπρου, πρέσβη Αλέξανδρο Ζήνων, ενώ αναμένεται να συναντηθεί με τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη και τον υπουργό Εξωτερικών Ιωάννη Κασουλίδη.

Η Κύπρος, βέβαια, σε αντίθεση με την Ελλάδα, προχωρά μεθοδικά στην εφαρμογή του στρατηγικού της σχεδιασμού.

Συγκεκριμένα, όπως δήλωσε την Τετάρτη ο υπουργός Ενέργειας της Κύπρου Γιώργος Λακκοτρύπης, η κυπριακή κυβέρνηση, με εφαλτήριο τις υφιστάμενες συμφωνίες οροθέτησης της ΑΟΖ με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και τον Λίβανο, προχώρησε στην υπογραφή συμφωνίας με την Αίγυπτο για συνεκμετάλλευση κοινών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, ενώ βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο οι διαπραγματεύσεις της Λευκωσίας με το Ισραήλ και τον Λίβανο για τη συνομολόγηση ανάλογων συμφωνιών.

Η έγκριση, στο μεταξύ, της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για τη Θαλάσσια Ασφάλεια από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με την οποία για πρώτη φορά καθορίζονται τα ευρωπαϊκά στρατηγικά συμφέροντα, δίνοντας μάλιστα έμφαση στην αξιοποίηση των διαθέσιμων ενεργειακών πόρων και επισημαίνεται η σημασία της προστασίας των εξωτερικών θαλασσίων συνόρων της Ε.Ε., ανάγεται πλέον σε «όπλο» στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης, εφόσον όμως δεν αφήσει την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη.

Ακόμη πάντως και στην περίπτωση της Ιταλίας, με την οποία η Ελλάδα έχει προβεί μόνο στη σύναψη συμφωνίας για την οροθέτηση των ζωνών της υφαλοκρηπίδας το 1977, δεν προβλέπεται πρόοδος στο ζήτημα της ΑΟΖ, καθώς η Ιταλία φαίνεται πως τείνει προς τη θέσπιση άλλων «νέων» ζωνών δικαιοδοσίας στην Αδριατική, όπως για παράδειγμα η «ζώνη οικολογικής προστασίας», η «ζώνη προστασίας της αλιείας» και η «ζώνη οικολογικής προστασίας και προστασίας της αλιείας».

Με Αλβανία

ΤΟΥΡΚΙΑ και ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Ο «μεγάλος ασθενής» και η η μεγάλη ευκαιρία

Toυ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, με επίκεντρο το Ιράκ, είναι ραγδαίες και οι μεγάλοι παίχτες διεθνώς αλλά και στην περιοχή μας λαμβάνουν θέσεις «μάχης» για την επόμενη ημέρα. Ηδη ο Σιμόν Πέρεζ, μιλώντας με τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, και ο υπουργός Εξωτερικών Αβιγκντορ Λίμπερμαν στη συνάντησή του με τον Αμερικανό ομόλογό του, Τζον Κέρι, προετοίμασαν τους Αμερικανούς ότι το Ισραήλ θα αναγνωρίσει αμέσως το ανεξάρτητο Κουρδιστάν, δημοσιοποιώντας έτσι μια στενή σχέση του εβραϊκού κράτους με τους Κούρδους, που στα διπλωματικά σαλόνια ήταν ένα «κοινό μυστικό».

 

Η Τουρκία βρίσκεται σε δεινή θέση, διότι όλοι οι σχεδιασμοί της για την ευρύτερη περιοχή απέτυχαν στην ολότητά τους. Το γεγονός και μόνο ότι οι τρομοκράτες που σαρώνουν τους σιίτες σε πολλές περιοχές του Ιράκ είναι προστατευόμενοι του Τούρκου πρωθυπουργού και του κόμματός του αποδεικνύει πόσο λανθασμένη ήταν η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας για τη γειτονιά της. 

Η απόλυτη αποτυχία μπορεί και να αποβεί μοιραία για τη χώρα, η οποία διοικείται από έναν παρανοϊκό πρωθυπουργό που ανακαλύπτει συνεχώς κατά φαντασία εχθρούς.

 

Εγκριτοι αναλυτές στην Ουάσιγκτον αλλά και αξιωματούχοι του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας (NSC) αρθρώνουν κριτικό λόγο για τον Ερντογάν, ο οποίος βρίσκει κλειστές τις πόρτες, που ήταν ορθάνοιχτες γι' αυτόν και τις «τρελές ιδέες» του μέχρι τις 16 Μαΐου 2013. 

Η ευθύνη για την κατάσταση στη Συρία και το Ιράκ είναι ταυτισμένη με τον Ερντογάν, ο οποίος απαιτούσε από τον Ομπάμα την αποστολή δυνάμεων στη Συρία, στο πρότυπο της εισβολής του 2003, στο Ιράκ. Ευτυχώς, βρήκε το σθένος και απέρριψε το παράλογο αίτημα του.

 

Η Λευκωσία περισσότερο και η Αθήνα λιγότερο επηρεάζονται από τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή για δύο σημαντικούς λόγους: 

ΚΥΠΡΙΑΚΟ: Διπλωματία με... τραπεζώματα κάνουν οι τουρκοκύπριοι - Πρέσβεις διαπιστευμένοι στην Κυπριακή Δημοκρατία, σε φαγοπότι με τον Αττίλα στα κατεχόμενα!!!

Ενοχλημένη είναι η κυπριακή κυβέρνηση, από την συμμετοχή πρέσβεων -διαπιστευμένων στην Κυπριακή Δημοκρατία, σε γεύμα στα κατεχόμενα, με τον λεγόμενο υπουργό εξωτερικών του παράνομου καθεστώτος, Οζντίλ Ναμί.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Νίκος Χριστοδουλίδης, δήλωσε ότι ο πρόεδρος Αναστασιάδης θα συναντηθεί, τη Δευτέρα, με τον υπουργό Εξωτερικών, Ιωάννη Κασουλίδη για να αποφασίσουν συγκεκριμένα μέτρα τα οποία θα κοινοποιηθούν σε όλες τις διπλωματικές αποστολές στη Κύπρο.

Ο κύριος Χριστοδουλίδης τόνισε ότι οι ξπενοι διπλωμάτες πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί, να σέβονται την χώρα που τους φιλοξενεί και να τηρούν το αυστηρό πρωτόκολλο που διέπει τις δραστηριότητές τους στην Κύπρο.

Οι διπλωμάτες, επεσήμανε ο εκπρόσωπος, έχουν το δικαίωμα να συναντώνται με τον ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας, τον διαπραγματευτή και κόμματα στα κατεχόμενα, όχι όμως με άτομα που παραπέμπουν σε άλλη ιδιότητα.

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ - ΣΥΡΙΑ: Iσλαμοφασίστες σταυρώνουν δημόσια ισλαμοφασίστες - Απιστευτες θηριωδίες μεταξύ τρισαθλίων καθαρμάτων!

Το Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και το Λεβάντε (ΙΚΙΛ) εκτέλεσε οκτώ αντάρτες στη Συρία και στη συνέχεια προχώρησε στη δημόσια σταύρωση των πτωμάτων τους σε χωριό της επαρχίας του Χαλεπιού (βόρεια), αναφέρει σήμερα μια μη κυβερνητική οργάνωση.

Παράλληλα, κοντά στη Δαμασκό, σφοδρές μάχες φέρνουν αντιμέτωπους για πρώτη φορά στην περιοχή της πρωτεύουσας το ΙΚΙΛ με τους αντάρτες που πολεμούν τόσο εναντίον αυτής της τζιχαντιστικής οργάνωσης όσο και εναντίον του καθεστώτος του Μπασάρ αλ-Άσαντ, σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

"Το ΙΚΙΛ εκτέλεσε σήμερα οκτώ αντάρτες στο Ντέιρ Χάφερ, στο ανατολικό τμήμα της επαρχίας του Χαλεπιού. Στη συνέχεια τους σταύρωσε στην κεντρική πλατεία του χωριού όπου τα πτώματά τους πρόκειται να παραμείνουν εκτεθειμένα για τρεις ημέρες", σύμφωνα μ' αυτή τη μη κυβερνητική οργάνωση η οποία βασίζεται σ' ένα εκτεταμένο δίκτυο ακτιβιστών και ιατρικών και στρατιωτικών πηγών.

Από τον Ιανουάριο, σχεδόν 6.000 άνθρωποι, οι περισσότεροι μαχητές, έχουν σκοτωθεί κατά τις συγκρούσεις ανάμεσα στο ΙΚΙΛ και τη συμμαχία ανάμεσα στο Μέτωπο Αλ-Νόσρα, το συριακό κλάδο της Αλ-Κάιντα, και μετριοπαθείς αντάρτες οι οποίοι έχουν αγανακτήσει με τις καταχρήσεις και τις ηγεμονικές βλέψεις της τζιχαντιστικής οργάνωσης.

Το ΙΚΙΛ, το οποίο διεξάγει εδώ και μερικές εβδομάδες μια εκτεταμένη επίθεση στο Ιράκ, είναι εγκατεστημένο στη Ράκα, στη βόρεια Συρία, και ελέγχει μεγάλα τμήματα της πετρελαϊκής επαρχίας Ντέιρ Εζόρ (ανατολική Συρία), στα σύνορα με το Ιράκ.

Το ΙΚΙΛ, το οποίο εμφανίσθηκε πέρυσι στη Συρία, θέλει να εγκαθιδρύσει ένα ισλαμικό χαλιφάτο σε περιοχές του Ιράκ και της Συρίας.

Σύμφωνα με ακτιβιστές, η επίθεση του ΙΚΙΛ στο Ιράκ και το γεγονός ότι πήρε βαρέα όπλα από τον ιρακινό στρατό που υποχωρούσε, φαίνεται πως ενίσχυσαν την παρουσία του στη Συρία.

Σήμερα, για πρώτη φορά στην επαρχία της Δαμασκού, "σφοδρές συγκρούσεις ξέσπασαν νωρίς το πρωί κοντά στην πόλη Χαμουριέ (ανατολικά της πρωτεύουσας) ανάμεσα σε αντάρτες του Στρατού του Ισλάμ και του ΙΚΙΛ", σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Ο Στρατός του Ισλάμ είναι μια βασική συνιστώσα του Ισλαμικού Μετώπου, του μεγαλύτερου συνασπισμού των ανταρτών.

Οι αντάρτες μάχονται σε δύο μέτωπα ενώ δεν είναι καλά εξοπλισμένοι μπροστά στην πολεμική μηχανή του καθεστώτος και τους καλά εξοπλισμένους τζιχαντιστές. Υπέστησαν πολυάριθμες ήττες στη διάρκεια των τελευταίων μηνών, χάνοντας προπύργιά τους στις επαρχίες της Δαμασκόυ και της Χομς (κέντρο).

IΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ - ΙΡΑΚ: To δράμα των 40.000 χριστιανών της πολης Καρακός που ζουν με τον φόβο των τζιχαντιστών του ISIS

Οι 40.000 χριστιανοί που ζουν στο Καρακός, κοντά στη Μοσούλη, φοβούνται για τη ζωή τους καθώς οι τζιχαντιστές του ISIS προελαύνουν στην περιοχή τους. 

Ο Σαλάμ Κικχούα θυμάται ότι την ώρα που αγόραζε τσιγάρα στις 10 Ιουνίου ακούστηκε μια κραυγή: «Οι τζιχαντιστές μπήκαν στην πόλη». Παράτησε τσιγάρα και λεφτά και άρχισε να τρέχει ενώ χτυπούσαν οι καμπάνες των 12 εκκλησιών της πόλης.  Ο συναγερμός ήταν εσφαλμένος αλλά παρόμοιος πανικός ξεσπά καθημερινά στο Καρακός. Το «Spiegel» συνάντησε τον 28χρονο Σαλάμ μία εβδομάδα αργότερα, στο σπίτι του, όπου φοράει γυαλιά ηλίου για να προστατεύει την όρασή του που είναι μειωμένη αφότου τραυματίστηκε σε βομβιστική επίθεση στη Μοσούλη πριν από τέσσερα χρόνια. Ο Σαλάμ και οι γονείς του είναι καθολικοί αλλά στο Καρακός, μια από τις μεγαλύτερες χριστιανικές πόλεις της Μέσης Ανατολής, ζουν καθολικοί και ορθόδοξοι μαζί. Για τα δεδομένα του Ιράκ, ανήκουν σε μια θρησκευτική μειονότητα την οποία απεχθάνονται οι τζιχαντιστές.

Αφότου οι μαχητές του ISIS κατέλαβαν τη Μοσούλη στις αρχές Ιουνίου και έφθασαν ως 7 χλμ. από το Καρακός, οι κάτοικοι ζουν μόνιμα με τον φόβο. Οι στρατιώτες του ιρακινού στρατού που υπηρετούσαν γύρω από την πόλη εγκατέλειψαν άρον-άρον τις θέσεις τους μετά την πτώση της Μοσούλης. Σύντομα τους αντικατέστησαν 1.500 βαριά οπλισμένοι κούρδοι μαχητές Πεσμέργκα που κατέφθασαν από το Ερμπίλ, την πρωτεύουσα του αυτόνομου Κουρδιστάν. «Με τους Κούρδους αισθανόμαστε πιο ασφαλείς» λέει ο Σαλάμ.

Οι μισοί κάτοικοι του Καρακός είχαν ήδη καταφύγει στο Ερμπίλ και την Τετάρτη έφυγαν και άλλοι μετά τις μάχες ανάμεσα στους Πεσμέργκα και το ISIS στα περίχωρα της πόλης. Επί αρκετές μέρες ένας οπλισμένος Πεσμέργκα στέκεται μπροστά από το σπίτι του Σαλάμ - ο οποίος δεν κοιμάται τις νύχτες από τον φόβο μήπως κάποιος μαχητής του ISIS πυροβολήσει τον Κούρδο, πλήττοντας παράλληλα και το σπίτι. Αν και οι 800.000 από τους 1,3 εκατ. χριστιανούς του Ιράκ εγκατέλειψαν τη χώρα την τελευταία 20ετία, το Καρακός παρέμενε προπύργιο σταθερότητας.
Μετά την αμερικανική εισβολή του 2003, εκπαιδεύτηκαν και εξοπλίστηκαν 1.000 χριστιανοί που σήμερα βοηθούν τους Πεσμέργκα. Το Καρακός βρίσκεται μεταξύ Μοσούλης και Ερμπίλ και υπάρχουν ερωτηματικά για τα πραγματικά κίνητρα των Κούρδων. «Πρέπει να προστατεύσουμε τους χριστιανούς επειδή είμαστε ισχυρότεροι» λέει ο επικεφαλής ασφαλείας του Καρακός, ένας Κούρδος ονόματι Μοχάμεντ που παίρνει τον μισθό του από την Αυτόνομη Κυβέρνηση του Κουρδιστάν. «Φυσικά θα απολάμβαναν προνόμια αν ανήκαν στο Κουρδιστάν. Εχουμε δουλειές, πετρέλαιο και νερό».

«Το Ιράκ διαλύεται και εμείς θα είμαστε οι χαμένοι είτε ανήκουμε στους Αραβες είτε στους Κούρδους» λέει ο Σαλάμ. «Αν παραμείνουμε συνταγμένοι με τη Βαγδάτη, δεν θα έχουμε δρόμους ούτε δουλειές ούτε ελπίδα. Αν περάσουμε στο Κουρδιστάν, θα αποκτήσουμε δρόμους αλλά θα εμπλακούμε σε νέες συγκρούσεις μόλις ο ιρακινός στρατός προσπαθήσει να ανακτήσει την πετρελαϊκή πόλη του Κιρκούκ από τους Κούρδους» που την κατέλαβαν αμέσως μετά την κατάληψη της Μοσούλης από τον ISIS. «Αν αποσυρθούν οι Πεσμέργκα, το Καρακός θα ισοπεδωθεί. Το ISIS θα το μετατρέψει σε κόλαση».

Οποιον και να ρωτήσεις στο Καρακός αν προτιμά να παραμείνει στο Ιράκ ή να προσαρτηθεί σε ένα νέο Κουρδιστάν, η απάντηση είναι η ίδια: «Θέλουμε να ανήκουμε σε εκείνους που θα μας προστατεύσουν, με άλλα λόγια στο Κουρδιστάν».

Ο Γιοχάνα Πέτρος Μοσέ, ο αρχιεπίσκοπος της Μοσούλης που ζει στο Καρακός, έγραψε πρόσφατα στον πρωθυπουργό του αυτόνομου Κουρδιστάν για να τον ευχαριστήσει για τη βοήθειά του και για τους Πεσμέργκα που έστειλε στην πόλη. «Αν έγραφα στη Βαγδάτη, δεν θα είχα λάβει απάντηση» λέει.

Συνάντηση με τον αρχιεπίσκοπο

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ - ΣΟΥΔΑΝ: Αγώνας δρόμου για την σωτηρία της χριστιανής Σουδανής

Οι σουδανικές αρχές και αμερικανοί αξιωματούχοι στο Χαρτούμ διαπραγματεύονται ώστε να επιτραπεί στη νεαρή Σουδανή που είχε καταδικαστεί σε θάνατο επειδή ασπάστηκε τον χριστιανισμό και στη συνέχεια αφέθηκε ελεύθερη να φύγει από τη χώρα, όπως δήλωσαν πηγές που πρόσκεινται στην υπόθεση.

Η Μίριαμ Γιαχία Ιμπραχίμ Ισάγκ, 27 ετών, συνελήφθη στο αεροδρόμιο του Χαρτούμ την Τρίτη, μία ημέρα αφού αφέθηκε ελεύθερη από τη φυλακή, την ώρα που προσπαθούσε να φύγει από το Σουδάν με τον σύζυγο της, που είναι και αμερικανός υπήκοος, και τα δύο τους παιδιά.

Ο δικηγόρος της Μοχάναντ Μοστάφα δήλωσε ότι η Ιμπραχίμ, και η οικογένειά της μένουν στην αμερικανική πρεσβεία στο Χαρτούμ από την Πέμπτη, αφού οι σουδανικές αρχές την άφησαν ελεύθερη με τον όρο να παραμείνει στη χώρα.

«Αυτή τη στιγμή γίνονται διαπραγματεύσεις μεταξύ σουδανών και αμερικανών αξιωματούχων ώστε να βρεθεί ένας τρόπος για να φύγουν από τη χώρα η Μίριαμ και η οικογένειά της», είπε μια πηγή, που ζήτησε να μην κατονομαστεί.

Η Ιμπαρχίμ κρατήθηκε την Τρίτη στο αεροδρόμιο του Χαρτούμ επειδή κατηγορήθηκε ότι προσπάθησε να φύγει από τη χώρα με πλαστά έγγραφα. Η νεαρή γυναίκα παρουσίασε στις αρχές τα έκτακτα ταξιδιωτικά έγγραφα που είχε εκδώσει η πρεσβεία του Νότιου Σουδάν στη χώρα και τη βίζα που έχει λάβει από την αμερικανική πρεσβεία στο Χαρτούμ.

Η 27χρονη, κόρη μουσουλμάνου αλλά χριστιανή η ίδια όπως και ο σύζυγός της, είχε καταδικαστεί καταδικάστηκε από δικαστήριο του Σουδάν σε θάνατο δι' απαγχονισμού στις 15 Μαΐου με βάση τον ισλαμικό νόμο που εφαρμόζεται στη χώρα και απαγορεύει την αλλαγή θρησκεύματος.

Παρότι οι αρχές της χώρας την άφησαν ελεύθερη έπειτα από πιέσεις από τη διεθνή κοινότητα, το Σουδάν εξακολουθεί να μην αναγνωρίζει την Ιμπαραχίμ ως μια χριστιανή Νοτιοσουδανή, διότι δεν αναγνωρίζει τον γάμο της. Οι μουσουλμάνες δεν επιτρέπεται να παντρεύονται χριστιανούς βάσει της σαρίας, (ισλαμικού νόμου) που ισχύει στη χώρα.

«Οι συζητήσεις έχουν στόχο να βγει από τη χώρα με σουδανικό διαβατήριο», σημείωσε η πηγή αυτή.

Ο Ντάνιελ Ουάνι, σύζυγος της Μίριαμ, είπε στο Ρόιτερς ότι έγινε «παρεξήγηση» και λάθος όταν οι σουδανικές αρχές ανακοίνωσαν ότι τα ταξιδιωτικά έγγραφά της δεν είναι έγκυρα, προσθέτοντας ότι η γυναίκα του θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να πάρει την νοτιοσουδανική υπηκοότητά του.

«Γίνονται διπλωματικές διεργασίες και η σουδανική κυβέρνηση έχει προσφέρει τη βοήθειά της σε συνεργάζεται στο θέμα αυτό», σημείωσε ο Ουάνι.
 

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ - ΝΙΓΗΡΙΑ: Ενοπλα ισλαμοκαθάρματα αιματοκύλισαν εκκλησίες

Μπαράζ επιθέσεων σε εκκλησίες εξαπέλυσαν ένοπλοι που πιστεύεται ότι είναι μέλη της ισλαμιστικής οργάνωσης Μπόκο Χαράμ κοντά στο Τσίμποκ, το χωριό της βορειοανατολικής Νιγηρίας όπου στα μέσα Απριλίου είχαν απαχθεί περισσότερες από 200 μαθήτριες, με αυτόπτες μάρτυρες να κάνουν λόγο για δεκάδες νεκρούς.

«Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχω συγκεντρώσει, σκοτώθηκαν δεκάδες πιστοί, άνδρες, γυναίκες και παιδιά», δήλωσε σε τηλεφωνική επικοινωνία ένας κάτοικος του Τσίμποκ, ο Τίμοθι Τζέιμς.

Καμιά από τις πηγές που ερωτήθηκαν από το Γαλλικό Πρακτορείο δεν ήταν σε θέση να δώσει ακριβή απολογισμό και δεν κατέστη δυνατή η επικοινωνία με τον νιγηριανό στρατό.

Σύμφωνα με κατοίκους της περιοχής, ένοπλοι επιτέθηκαν σε χωριά που βρίσκονται σε απόσταση περίπου δέκα χιλιομέτρων από το Τσίμποκ και έβαλαν στόχο τις εκκλησίες.

«Οι δράστες πήγαν στις εκκλησίες με βόμβες και πυροβόλα όπλα», δήλωσε ο Τζέιμς.

Ένας αξιωματούχος του Τσίμποκ, ο Ίνοχ Μαρκ, επιβεβαίωσε τις πληροφορίες αυτές και διευκρίνισε προς το Γαλλικό Πρακτορείο πως η επίθεση συνεχίζεται. "Τη στιγμή που μιλάμε, δεχόμαστε επίθεση", είπε.

«Δεν μπορούμε να πούμε πόσα πτώματα υπάρχουν», πρόσθεσε ο Μαρκ. «Μου είπαν πως οι δράστες έκαψαν εκ θεμελίων τουλάχιστον τρεις εκκλησίες».

Σύμφωνα με τον ίδιο, οι νιγηριανοί στρατιωτικοί δεν απάντησαν στις εκκλήσεις του πληθυσμού για βοήθεια όταν άρχισαν οι επιθέσεις. "Απλώς έφυγαν και κρύφτηκαν στη ζούγκλα", υποστήριξε.

Το Ρόιτερς μετέδωσε επικαλούμενο επιζήσαντες πως υπάρχουν τουλάχιστον 10 νεκροί από την επίθεση στο χωριό Καουτικίρι που ανήκει στην κοινότητα του Τσίμποκ, όμως το βρετανικό πρακτορείο δεν έκανε λόγο για επιθέσεις σε εκκλησίες.

Ο Σάμιουελ Τσίμποκ, επιζήσας της επίθεσης στο Καουτικίρι, είπε πως στο χωριό εισέβλανα γύρω στους 20 άνδρες οι οποίοι επέβαιναν σε ημιφορτηγά Toyota και μοτοσικλέτες.

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Aυτοί έχουν πρωτογενές πλεόνασμα?

Toυ ΚΥΡ

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: H απόλυτη εξήγηση μιας απίστευτης υπουργοποίησης αλλά και της γενικότερης κατάντιας μας (Ενδεχομένως η γελοιογραφία της χρονιάς!!!)

Του ΗΛΙΑ ΜΑΚΡΗ

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ και ΚΟΙΝΩΝΙΑ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Τι δουλειά κάνεις, φίλαθλε;

Του ΣΠΥΡΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

«Οι Έλληνες φίλαθλοι φωνάζουν βροντερό «παρών» και κερδίζουν -και σήμερα- τη μάχη της κερκίδας, την οποία κάνουν να σείεται από ενθουσιασμό». Ατάκα που έχουμε ακούσει πάρα πολλές φορές, με τα ίδια ή παραλλαγμένα λόγια, από πολλούς δημοσιογράφους που κάνουν τη μετάδοση των παιχνιδιών της Εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου.

Αυτούς τους φιλάθλους τους βλέπεις -σχεδόν- σε κάθε ματς. Ο βασικός κορμός των οπαδών της Εθνικής μας -όπως και σε άλλες χώρες, δεν το συζητάμε- είναι πάντα ο ίδιος. Να ο τσολιάς, να ο Σπαρτιάτης, να οι περικεφαλαίες και τα φέσια - μην τα πολυλογώ, όλες οι γνωστές φιγούρες είναι εκεί που, αν τις δεις μια φορά, δεν μπορείς να τις ξεχάσεις. Όπως και τα πρόσωπά τους. Κάτω από πολύ... μακιγιάζ, σε μπλε και λευκό χρώμα, μπορείς να ξεχωρίσεις το πάθος, τον πατριωτισμό, τον εθνικισμό, τον Χρυσαυγίτη, τον οπαδό, αλλά και τον απλό φίλαθλο της ομάδας μας. Τους έχεις δει πολλές φορές να είναι εκεί -υπό όλες τις καιρικές συνθήκες- και να υποστηρίζουν την Ελλάδα. Να χαίρονται με τις χαρές της κάτω από καυτό ήλιο, να κλαίνε με την αποτυχία της και τα δάκρυά τους να γίνονται ένα με τη βροχή, να παγώνουν τα βλέμματά τους όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά, όπως ο χιονιάς εκείνη την παγωμένη νυχτιά της ήττας κρύωνε κορμιά και καρδιές στην εξέδρα.

Τους βλέπω και -στις περιπτώσεις που δεν ξεπερνούν τα «ελληνικό αίμα, ελληνική τιμή» κ.λπ.- χαμογελώ με την «τρέλα» που κουβαλάνε. Τους χαίρομαι, γιατί όχι; Τώρα πια, ούτε το όποιο κιτς μπορεί να αποπνέουν δεν με ενοχλεί. Μετά, όμως, μου περνά -πάντα- η ίδια σκέψη: για να είναι ένας φίλαθλος εκεί, επί τόσες ημέρες -στη μακρινή Βραζιλία, εν προκειμένω- τόσο μακριά, δίπλα σε κάθε αγώνα της ομάδας, σε τόσες διαφορετικές πόλεις, πόσα λεφτά έχει για να ξοδέψει και, βασικά, πού βρίσκει τόσο χρόνο;

Όποιος έχει τον «τρόπο» για ένα παρόμοιο ταξίδι, καλά κάνει και σιγά μη μας ρωτήσει κιόλας - δεν το συζητάμε. Απλή περιέργεια είναι, όμως.  

Τι δουλειά μπορεί να κάνεις, με πόσα λεφτά αμείβεσαι και πόσο «ελαστικό» μπορεί να είναι το πρόγραμμά σου για να πεις «με συγχωρείτε, θα λείψω έναν μήνα, αντίο, μακάρι να γυρίσω με την κούπα»;

Όποιος και να είσαι εσύ, που την Κυριακή ειδες άλλον έναν αγώνα της Εθνικής μας και  βρεθηκες μέσα στο γήπεδο, που δεν έχεις κανένα οικονομικό πρόβλημα και έχεις και πολύ χρόνο -για να τον διαθέσεις όπως και όσο θέλεις- να ξέρεις ότι σε ζηλεύουμε!  

Με την καλή έννοια, εννοείται. 

Εσύ, τώρα, που διαβάζεις αυτό το κείμενο και δεν είσαι αυτός ο φίλαθλος:  

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: O κυβερνητικός θίασος έχασε τον φερετζέ της εθνικής ποδοσφαίρου!

Aπό την Ιόλη Πιερίδη

Και τώρα έμεινε μόνος του ο κυβερνητικός θίασος δίχως τον φερετζέ του θιάσου του Σάντος.

Οι Σαμαράς και Βενιζέλος ηγέτες της Κολομβίας των Βαλκανίων, η οποία έχει καταληστέψει τους αδυνάτους από τους πολίτες της -ενώ χορηγεί διαχρονικό άσυλο στους ισχυρούς-, θα πρέπει να ακούνε ήδη την ορχήστρα του Τιτανικού από την θέση του καπετάνιου.

Ο Φάνης Γκέκας σταμάτησε το θερινό πάρτυ της παραπλάνησης ενός λαού ο οποίος αρνείται να υποβάλλει την φορολογική του δήλωση σε ένα κράτος-ληστή. 

Ενα βαθιά νοσηρό πελατειακό κράτος που σέρνεται μέσα από τα πιο σκοτεινά τούνελ της μεταπολίτευσης αποφασισμένο πουλήσει ακριβά το τομάρι του, όπως αποδείχθηκε στον τελευταίο ανασχηματισμό.

Οι ξεπερασμένης τεχνολογίας λαικιστές της κυβέρνησης και το αστείο πολιτικό προσωπικό της αντιπολίτευσης στο σύνολό της πολύ σύντομα θα αποτεφρωθούν από την οργή της λαικής ανέχειας που ευνοεί την δημιουργία συμμοριών πάσης φύσεως.

Είναι άλλωστε κάτι παραπάνω από φανερό πως ο Σαμαράς δεν συγκυβερνά μόνο με τον Βενιζέλο. Συγκυβερνά με τις αδίστακτες συμμορίες που ελέγχουν τα σώματα ασφαλείας αλλά και μεγάλο μέρος της δικαιοσύνης.

Οι πολίτες κατά χιλιάδες συρρέουν καθημερινά στις τάξεις των συμμοριών μην έχοντας άλλη επιλογή. Σε ένα βαθιά διεφθαρμένο κράτος με μια παραπαίουσα κυβέρνηση και μια αντιπολίτευση η οποία προσπαθεί να πετύχει πλουσιοπάροχα, για μια χούφτα στελεχών ντιλαρίσματα με συγκεκριμένα συμφέροντα, το μόνο που απομένει στον απλό πολίτη είναι η ένταξη στις συμμορίες.

Μέσα από τις συμμορίες θα μπορείς να έχεις περίθαλψη, δικηγόρους και τα προς το ζειν.

Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα μιας Ελλάδας που τρέχει με ξέφρενους ρυθμούς προς την εξαθλίωση.

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ποιητής ή τουριστικός πράκτορας ο Καβάφης χόχολε?

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΝΤΖΟΠΟΥΛΟΥ

"Επίγεια σοφία" (2) - Παράγκα ΤΕΛΟΣ - Αντε γειά

Εκείνο που οι άνθρωποι ονομάζουν μοίρα, στην ουσία είναι ένα σύνολο ανοησιών που έκαναν.

Άρθουρ Σοπενχάουερ, 1788-1860, Γερμανός φιλόσοφος

Μεγαλύτερες αρετές χρειάζονται για να αντεπεξέλθει κανείς στην καλή τύχη παρά στην κακή.

Λα Ροσφουκώ, 1613-1680, Γάλλος συγγραφέας

Η τύχη σπάνια συνοδεύει κάποιον μέχρι την έξοδο.

Baltasar Gracian, 1601-1658, Ισπανός συγγραφέας

"Επίγεια Κωμωδία"

21 χρόνια ανοιξιάτικης "ηγεσίας" - 21 χρόνια απο την ιδρυση της "εθνοσωτήριας" πολιτικής άνοιξης...

Η κάθε Μπανανία έχει τον Κομανέτση που της αξίζει

Σαν σήμερα (30/6/ΧΧΧΧ)

1912: Παγκόσμιο ρεκόρ για τον υπολοχαγό Δημήτριο Καμπέρο. Με το υδροπλάνο «Δαίδαλος» πετά με μέση ταχύτητα 110 χιλιομέτρων την ώρα

1934: «Η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών». Ο Χιτλερ επιβάλλεται,στο ναζιστικό κόμμα της Γερμανίας σκοτώνοντας 77 στελέχη του κόμματος ή κατ' άλλους 400

1936: Εκδίδεται το ιστορικό ερωτικό μυθιστόρημα της Μάργκαρετ Μίτσελ «Όσα Παίρνει ο Άνεμος»,

1993: Ο Αντώνης Σαμαράς προχωρά στην ανακοίνωση της ιδρυτικής διακήρυξης της «Πολιτικής Άνοιξης».

1997: Το Χονγκ Κονγκ ενώνεται με την Κίνα.

1958: Γεννιέται η στιχουργός Λίνα Νικολακοπούλου

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Στιγμιότυπο απο την χθεσινή προπόνηση της παράγκας

Toυ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΝΤΖΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: H παράγκα ενώνει! - ΧΟΧΟΛΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΙ !!!

Toυ ΑΝΔΡΕΑ ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗ

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Περί κριτικής της παράγκας και το «ιερό τοτέμ» Κατσουράνης

Toυ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΤΣΟΥΡΗ

Η Εθνική Ελλάδας λοιπόν στους «16» του Μουντιάλ. Εκεί όπου δεν κατάφεραν να φτάσουν η πρωταθλήτρια Ισπανία, η Ιταλία, η Αγγλία, η Πορτογαλία, η Ρωσία, η Κροατία. Μεγάλη επιτυχία, αν κρίνει κανείς αυτούς που έμειναν απέξω, αλλά και το ότι συμβαίνει πρώτη φορά στην ιστορία της.
 

Τεράστια επιτυχία που ήρθε μετά από μεγάλο παιχνίδι απέναντι στην Ακτή Ελεφαντοστού. Μπράβο. Χίλια μπράβο.  

Έχουμε όμως το δικαίωμα να τα λέμε; Έχουμε την άδεια να χαρούμε με αυτή την επιτυχία όσοι είμαστε έξω από τον χορό;  

Σύμφωνα με τη λογική των διεθνών αλλά και αρκετών δημοσιογράφων όχι. Απαγορεύεται ρητά. Προφανώς κάθε είδους κριτική και όχι μόνο η αρνητική, αλλιώς μιλάμε για επιλεκτική απαγόρευση.
Κριτική, για να συνεννοούμαστε, είναι σύμφωνα με την ελληνική γλώσσα η διατύπωση κρίσεων, η υποκειμενική άποψη ενός ατόμου για ένα θέμα. Αυτή μπορεί να είναι αρνητική, μπορεί να είναι και εποικοδομητική.  

Τη γνώμη μας, λοιπόν, την προσωπική μας άποψη, τη σκέψη μας, οφείλουμε να την κρύβουμε, να μην την εκφράζουμε, γιατί μαύρο φίδι που μας έφαγε. Όχι γενικά. Ειδικά. Μόνο όσον αφορά στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.  

Σε λίγο θα ζητηθεί να βγει και νόμος: «Όποιος εκφράζει αρνητικά σχόλια για την Εθνική θα τιμωρείται παραδειγματικά». Την  ποινή θα την αποφασίζουν από κοινού ποδοσφαιριστές και οι κριτές των κρινόντων.
Είναι σα να ακούω ακόμη και τώρα στα αυτιά μου δηλώσεις διεθνών κατά το πρόσφατο παρελθόν, πάντα μετά την κατάκτηση του Euro 2004. Σε κάθε αποτυχία ακολουθούσε η ίδια καραμέλα: «Εμείς δεν έχουμε τίποτα να αποδείξουμε. Έχουμε δείξει εδώ και χρόνια ποιοι είμαστε. Έχουμε δώσει τις απαντήσεις μας στο γήπεδο».  

Μα σε κάθε αποτυχημένο αποτέλεσμα ή σε κάθε αποκαρδιωτική εμφάνιση η ίδια κασέτα. Με λίγα λόγια, απαγορεύεται να μας κατακρίνεις.

Αυτό όμως είναι κάτι που πραγματικά με ξεπερνά. Δηλαδή αν πάει οποιοσδήποτε να παρακολουθήσει μια ταινία, μια θεατρική παράσταση, μια συναυλία και είναι χάλια δεν πρέπει να το πει γιατί ο εκάστοτε σκηνοθέτης, ηθοποιός, τραγουδιστής κατά το παρελθόν έκανε «παπάδες»; Αν, για να έρθουμε στα καθ’ ημάς, κάποιος δημοσιογράφος κάνει ένα ρεπορτάζ για πέταμα δεν έχει το δικαίωμα ο αναγνώστης, ο τηλεθεατής να το επισημάνει γιατί μπορεί ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος να έχει δείξει πολλάκις τι αξίζει;  Ένας συγγραφέας για ένα κακό βιβλίο, ένας αρχιτέκτονας ή πολιτικός μηχανικός για ένα κακοφτιαγμένο έργο, ένας ζωγράφος, ένας ποιητής, οποιοσδήποτε τέλος πάντων.  Ή αυτό δεν ισχύει για εθνικούς ευεργέτες ή καταξιωμένους καλλιτέχνες, αλλά μόνο για τους Έλληνες διεθνείς;

Γιατί θα πρέπει να πανηγυρίζω επειδή έχασα 3-0 από την Κολομβία ή μετά από εκείνη την κακοποίηση του αθλήματος στο αλήστου μνήμης παιχνίδι με τη Σουηδία;  

Γιατί θα πρέπει να λογοδοτήσω σε εκατοντάδες αυτόκλητους υπερασπιστές επειδή έχω μια συγκεκριμένη άποψη για το ποδόσφαιρο; 

Όταν δω το καλό, θα το πω. Και θέλω να αισθάνομαι ότι μπορώ να κάνω το ίδιο και στην περίπτωση που δω κάτι στραβό. Είτε τακτικά, είτε από πλευράς απόδοσης παικτών. Η δικαιολογία ότι την Εθνική την αγαπάς άνευ όρων και άνευ γκρίνιας δεν υπάρχει. Εδώ κάνουμε κριτική στο παιδί μας αν κάνει κάτι λάθος, δεν θα το κάνουμε στους ποδοσφαιριστές; Αυτή η λογική, απλά δεν έχει… λογική.

Το γεγονός ότι η κριτική, ακόμη και η σκληρή ή κακοπροαίρετη σε μερικές περιπτώσεις, μπορεί να είναι εποικοδομητική, να αφυπνίζει, να ατσαλώνει δεν έχει ανταπόκριση στο θέμα Εθνική. Κι όμως. Αυτή την κριτική από τους… αντιφρονούντες μπορεί να έχει παίξει τον δικό της ρόλο στις επιτυχίες της ομάδας. Για φανταστείτε να υπήρχαν μόνο αυτοί που θα αποθέωναν σε κάθε ευκαιρία 25χρονα παιδιά. Δεν χρειάζεται να πούμε πού θα είχε φτάσει το καλάμι… Η κριτική σε κρατά προσγειωμένο, σε ωθεί στην αυτοκριτική και στη διόρθωση των «κακώς κειμένων». Και φυσικά δεν υπάρχει κριτικόμετρο για να ορίζει μέχρι που θα φτάσει αυτή η κριτική. Ή την κάνεις ή όχι. Με τον δικό σου τρόπο.
Να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, με κίνδυνο να γίνουμε και αιρετικοί; 

Κανένα πρόβλημα: 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ζήτω η «Ουραγουάη» - Δεν μας φτάνει η παράγκα που κακοποιεί το ποδόσφαιρο έχουμε και τους κρατικοδιαιτους ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΥΣ που κακοποιούν τη γλώσσα καθώς το περιγράφουν !

Του ΣΩΚΡΑΤΗ ΤΣΙΧΛΙΑ

Δ​​εν υπήρξα αυτήκοος μάρτυς του λεκτικού επιτεύγματος προσκεκλημένου προπονητή σε μουντιαλική εκπομπή της ΝΕΡΙΤ, ο οποίος παράλλαξε ελαφρώς πλην καθοριστικώς το όνομα της Ουρουγουάης: αντικατέστησε το «ου» της δεύτερης συλλαβής με ένα μεγαλοπρεπές άλφα. Κι έτσι, για μία έστω στιγμή, η χώρα της Λατινικής Αμερικής έγινε ακόμη πιο εξωτική: «Ουραγουάη». 

Το διάβασα στη στήλη του αρθρογράφου της «Καθημερινής» Τάκη Θεοδωρόπουλου. Και αν το πρόβλημα της κάλυψης των αγώνων ήταν μόνο η «Ουραγουάη» και μερικά ακόμη σαρδάμ αθλητικών συντακτών, το πράγμα θα ήταν μέχρι και χαριτωμένο: συμβαίνουν αυτά στα... λάιβ.

 Ελα όμως που η κάλυψη του κορυφαίου αθλητικού γεγονότος στον κόσμο ήταν μέχρι στιγμής η πιο ανεπαρκής, η πιο πληκτική, στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης. 

 Δεν είναι μόνο τα ελληνικά πού κακοποιούνται συστηματικά –η γλώσσα άλλωστε δεν ήταν ποτέ το δυνατό χαρτί των αθλητικών μεταδόσεων–, το όλο θέαμα, μετάδοση αγώνων, εκπομπές πριν και μετά τα ματς, συνεντεύξεις κ.λπ. χαρακτηρίζονται από τρομερή ανεπάρκεια. 

Δεν κοστίζει βέβαια καθόλου στην τηλεθέαση της ΝΕΡΙΤ η κακή επίδοση, καθώς η μετάδοση των αγώνων είναι μονοπώλιο. 

Υποτίθεται ότι μετά το άγαρμπο κλείσιμο της κρατικής τηλεόρασης όλες οι κακοδαιμονίες που τη μάστιζαν σταδιακά θα θεραπεύονταν. Πήραμε διαβεβαιώσεις πως η νέα οντότης θα διέπεται από υψηλό επαγγελματισμό και αξιοκρατία. Εως και υπουργικό χαρτοφυλάκιο δημιουργήθηκε ως θεματοφύλακας των αρχών του νέου εγχειρήματος. 

Το πρώτο μεγάλο τεστ της νέας κρατικής τηλεόρασης ήταν το Μουντιάλ. 

Η αποτυχία μέχρι στιγμής είναι πλήρης. 

Θα μου πείτε ότι βρισκόμαστε ακόμη σε μεταβατικό στάδιο, τα χρήματα είναι ελάχιστα κ.λπ. Σύμφωνοι, κανείς όμως από τους διακεκριμένους αθλητικούς συντάκτες δεν θα αρνιόταν για ένα μήνα να συνεργαστεί έναντι ελάχιστης αμοιβής με τη ΝΕΡΙΤ. Ολοι θα ήθελαν να είναι παρόντες στο μεγάλο αυτό γεγονός. Δεν θα μπω στον πειρασμό της ονοματολογίας, αλλά όπως συμφώνησε ο Σπυρόπουλος για τις μεταδόσεις της Εθνικής, το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί με πολλούς άλλους. Απλώς συνεχίζουμε στον ίδιο δρόμο: