Του Γιώργου Κράλογλου
Σωστή η στήριξη των επιχειρήσεων. Ως εκεί όμως. Οι ψίθυροι σωτηρίας, προβληματικών επιχειρήσεων και με κρατικοποιήσεις είναι, το λιγότερο, ύποπτοι.
Δεν το έχουμε πολύ στην Ελλάδα. Βουτάμε από την πολύχρωμη ιδεολογική μας γκαρνταρόμπα μια λαϊκή φορεσιά για την περίπτωση, ντύνουμε τον εργατοπατερισμό μας, με τραγιάσκα για να συγκινεί το πόπολο... και βγαίνουμε στους δρόμους, με τις ντουντούκες να κρατικοποιήσουμε τις προβληματικές ιδιωτικές επιχειρήσεις, για το δίκιο του εργάτη...
Και από πίσω επίσης πολύχρωμα κόμματα και δεκανίκια των κομμάτων (που βάλαμε στη Βουλή σε ώρα αγανάκτησης και απελπισίας) να ζητάνε κρατικοποιήσεις, για να αρχίσει να δουλεύει η κομματική μηχανή, σκαρφαλώνοντας με τα συνθήματα αυτά, στην εξουσία και στους αρμούς της...
Γνωστή η σαπουνόπερα. Την κατάπιαμε "αμάσητη" πριν 45 χρόνια. Και την πληρώσαμε με 1 τρισ. δραχμές μέχρι το 2000 και 5 δισ. ευρώ, πακέτο με μια οικονομική κρίση που δεν συμμαζεύεται.
Για να κάνουμε τι;
Σωστή η στήριξη των επιχειρήσεων. Ως εκεί όμως. Οι ψίθυροι σωτηρίας, προβληματικών επιχειρήσεων και με κρατικοποιήσεις είναι, το λιγότερο, ύποπτοι.
Δεν το έχουμε πολύ στην Ελλάδα. Βουτάμε από την πολύχρωμη ιδεολογική μας γκαρνταρόμπα μια λαϊκή φορεσιά για την περίπτωση, ντύνουμε τον εργατοπατερισμό μας, με τραγιάσκα για να συγκινεί το πόπολο... και βγαίνουμε στους δρόμους, με τις ντουντούκες να κρατικοποιήσουμε τις προβληματικές ιδιωτικές επιχειρήσεις, για το δίκιο του εργάτη...
Και από πίσω επίσης πολύχρωμα κόμματα και δεκανίκια των κομμάτων (που βάλαμε στη Βουλή σε ώρα αγανάκτησης και απελπισίας) να ζητάνε κρατικοποιήσεις, για να αρχίσει να δουλεύει η κομματική μηχανή, σκαρφαλώνοντας με τα συνθήματα αυτά, στην εξουσία και στους αρμούς της...
Γνωστή η σαπουνόπερα. Την κατάπιαμε "αμάσητη" πριν 45 χρόνια. Και την πληρώσαμε με 1 τρισ. δραχμές μέχρι το 2000 και 5 δισ. ευρώ, πακέτο με μια οικονομική κρίση που δεν συμμαζεύεται.
Για να κάνουμε τι;
Να μετατρέψουμε ιδιωτικές επιχειρήσεις σε κρατικές παράγκες (το δείγμα της ΛΑΡΚΟ είναι αρκετό) ή και σε ερείπια, τα περισσότερα από τα οποία σήμερα στεγάζουν λαθρομετανάστες. Ρωτήστε την Πάτρα και την Θεσσαλονίκη ή κάποιους που ξέρουν την τύχη της κρατικής βιομηχανίας στις εθνικές οδούς Κορίνθου και Λαμίας και θα μάθετε..., τι λέω.
Ανατρίχιασα, ακούγοντας τις ημέρες αυτές (ανάμεσα και σε άλλες ανοησίες) ψιθύρους με ιδέες κρατισμού, με σύνθημα "πόνου και λύπης", τη σωτηρία προβληματικών ιδιωτικών επιχειρήσεων (υπάρχουν αρκετές εκατοντάδες μέχρι στιγμής) που ασφαλώς και πολύ δύσκολα θα βγουν ζωντανές από την κρίση του κορονοϊού στην οικονομία. Τη νέα κρίση που κλείνει τους μονόδρομους εξόδου από την οικονομική κρίση της 10ετίας.
Στην "επικεφαλίδα" της ανοησίας, που προσφέρεται ως ιδέα (ευτυχώς μόνο σε επίπεδο παραγόντων και κάποιων αριστερών ομάδων του ουζάδικου και του καφενέ..., που όμως συζητούν με τις ηγεσίες και της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης) "είναι γραμμένη" η σωτηρία του εργαζόμενου και η συγκράτηση της ανεργίας.
Στο "ψαχνό" της ιδέας, η παρέμβαση του κράτους μέχρι να περάσει η κρίση και η ιδιωτική επιχείρηση (στα χέρια του κράτους) να βρει πάλι τον δρόμο της στην αγορά...
Γιατί ανατρίχιασα;
Ανατρίχιασα, ακούγοντας τις ημέρες αυτές (ανάμεσα και σε άλλες ανοησίες) ψιθύρους με ιδέες κρατισμού, με σύνθημα "πόνου και λύπης", τη σωτηρία προβληματικών ιδιωτικών επιχειρήσεων (υπάρχουν αρκετές εκατοντάδες μέχρι στιγμής) που ασφαλώς και πολύ δύσκολα θα βγουν ζωντανές από την κρίση του κορονοϊού στην οικονομία. Τη νέα κρίση που κλείνει τους μονόδρομους εξόδου από την οικονομική κρίση της 10ετίας.
Στην "επικεφαλίδα" της ανοησίας, που προσφέρεται ως ιδέα (ευτυχώς μόνο σε επίπεδο παραγόντων και κάποιων αριστερών ομάδων του ουζάδικου και του καφενέ..., που όμως συζητούν με τις ηγεσίες και της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης) "είναι γραμμένη" η σωτηρία του εργαζόμενου και η συγκράτηση της ανεργίας.
Στο "ψαχνό" της ιδέας, η παρέμβαση του κράτους μέχρι να περάσει η κρίση και η ιδιωτική επιχείρηση (στα χέρια του κράτους) να βρει πάλι τον δρόμο της στην αγορά...
Γιατί ανατρίχιασα;
Θυμήθηκα τις εποχές του 1974-1985, που γέννησαν τον άθλιο κρατισμό και τον, ληστρικό των φόρων μας, κρατικό Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων, με πάμπολλες, πρώην ισχυρές βιομηχανικές οικογένειες, να αναζητούν, με κάθε τρόπο, μέσον..., να χωθούν στον ΟΑΕ και να γλυτώσουν ό,τι μπορούσαν από τα κεφάλαια της τσέπης τους.
Έκανα ρεπορτάζ για το ΒΗΜΑ και την οικονομική ΕΞΠΡΕΣ, στο τότε υπουργείο Βιομηχανίας (του άλλαζαν συνέχεια τον τίτλο, ως υπουργείο, γιατί ως σοσιαλιστές δεν έπρεπε να έχουμε υπουργείο Βιομηχανίας), όταν, στους διαδρόμους του υπουργείου, γνωστός (τότε) επιχειρηματίας (της κακιάς ώρας), από τον κλάδο της ένδυσης, μου είπε: " Μιας και γράφεις για τις προβληματικές δεν λες μια καλή κουβέντα και για τη μονάδα μου, μήπως την χώσω στον ΟΑΕ; Θα γλυτώσεις και τόσο κόσμο που δουλεύει σε μένα αφού θα μπουν, στο κράτος...".
Η κουβέντα βεβαίως και δεν είχε συνέχεια. Όπως δεν είχε συνέχεια και η συγκεκριμένη επιχείρηση υφασμάτων και ρούχων αφού ο υποψήφιος κρατιστής, δεν κατάφερε να βρει γνωστό να "διορίσει" και τη μονάδα του στο κράτος.
Και τώρα;
Έκανα ρεπορτάζ για το ΒΗΜΑ και την οικονομική ΕΞΠΡΕΣ, στο τότε υπουργείο Βιομηχανίας (του άλλαζαν συνέχεια τον τίτλο, ως υπουργείο, γιατί ως σοσιαλιστές δεν έπρεπε να έχουμε υπουργείο Βιομηχανίας), όταν, στους διαδρόμους του υπουργείου, γνωστός (τότε) επιχειρηματίας (της κακιάς ώρας), από τον κλάδο της ένδυσης, μου είπε: " Μιας και γράφεις για τις προβληματικές δεν λες μια καλή κουβέντα και για τη μονάδα μου, μήπως την χώσω στον ΟΑΕ; Θα γλυτώσεις και τόσο κόσμο που δουλεύει σε μένα αφού θα μπουν, στο κράτος...".
Η κουβέντα βεβαίως και δεν είχε συνέχεια. Όπως δεν είχε συνέχεια και η συγκεκριμένη επιχείρηση υφασμάτων και ρούχων αφού ο υποψήφιος κρατιστής, δεν κατάφερε να βρει γνωστό να "διορίσει" και τη μονάδα του στο κράτος.
Και τώρα;
Έρχεται πάλι στα αυτιά μας ο ίδιος δαίμονας της κρατικοποίησης, ("καβάλα στο άλογο" της οικονομικής κρίσης, από τις συμμορίες του Ερντογάν και τον κορονοϊό), ως "πονεμένη" αντίληψη εκείνων που...
δήθεν ξέρουν καλύτερα από εμάς πόσο αντέχει η τσέπη μας, να μεγαλώσει το κράτος έστω και με 15-20 επιχειρήσεις (της παραγωγής κυρίως αλλά και των υπηρεσιών) που αποτελούν την πρώτη ομάδα επιχειρημάτων, όσων και σήμερα διακινούν ξανά αυτοκτονικές σκέψεις για την οικονομία.
Ευτυχώς, προς ώρας, ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει να διαχειρίζεται άριστα την κρίση (Ερντογάν και κορονοϊού, δεν διαφέρει το ένα από το άλλο...), πίσω από "του κουφού την πόρτα" (οπότε "όσο θέλεις βρόντα"). Αλλά, όσοι ζήσαμε, την κρατικοποίηση της οικονομίας, θυμόμαστε πως και τότε όλα ξεκίνησαν ψιθυριστά. Από "σοφούς" και "γκεμπελίσκους", γνώστες και της διαπλοκής. Και στη συνέχεια "έδεσαν" με τα "σοσιαλιστικά" οράματα ή και την εκδικητικότητα ηγεσιών των κομμάτων και κορυφαίων των οικονομικών επιτελείων των κυβερνήσεων
Ευτυχώς, προς ώρας, ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει να διαχειρίζεται άριστα την κρίση (Ερντογάν και κορονοϊού, δεν διαφέρει το ένα από το άλλο...), πίσω από "του κουφού την πόρτα" (οπότε "όσο θέλεις βρόντα"). Αλλά, όσοι ζήσαμε, την κρατικοποίηση της οικονομίας, θυμόμαστε πως και τότε όλα ξεκίνησαν ψιθυριστά. Από "σοφούς" και "γκεμπελίσκους", γνώστες και της διαπλοκής. Και στη συνέχεια "έδεσαν" με τα "σοσιαλιστικά" οράματα ή και την εκδικητικότητα ηγεσιών των κομμάτων και κορυφαίων των οικονομικών επιτελείων των κυβερνήσεων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου