"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΘΝΙΚΑ ΞΕΦΤΙΛΙΚΙΑ - ΣΥΡΙΖΟΤΣΑΡΛΑΤΑΝΑΔΙΚΟ: Για ένα γραμμάριο πολιτική



Δεν χρειάζεται να έχεις εντρυφήσει στη σκέψη του Ταλλεϋράνδου για να καταλάβεις ότι κάτι δεν πήγε καλά αυτές τις μέρες.  


Η ελληνική πλευρά ήταν απροετοίμαστη; 


Φοβάμαι πως το πρόβλημα δεν είναι μόνο θέμα αμέλειας ή προχειρότητας. Μάλλον θα πρέπει να εντρυφήσουμε στις αιτίες της αμέλειας ή της προχειρότητας, και όχι να τις αθωώσουμε ως δύο από τις γνωστές αρετές της φυλής μας, άρα και αρετές της πολιτικής μας ηγεσίας. 


Οφείλονται σε τεμπελιά; 


Ή μήπως είναι κάτι βαθύτερο ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι που μας κυβερνούν αντιλαμβάνονται τη θέση της χώρας μας στον κόσμο;  Ή μάλλον τον τρόπο με τον οποίο δυσκολεύονται να αντιληφθούν τη θέση της χώρας στον κόσμο 


Ηταν φανερό πως η όλη αντιμετώπιση θύμιζε προετοιμασία για την επίσκεψη του προέδρου Μακρόν, κοινώς το βάρος έπεσε στην εθιμοτυπία και ουχί στην ουσία. Οι νυν κυβερνώντες, επειδή προσφάτως έχουν ανακαλύψει τη γλυκιά γεύση της διπλωματίας, θεωρούν πως «έτσι γίνονται τα πράγματα». Λες δυο τρεις καλές κουβέντες, ανταλλάσσεις κάνα δυο αστειάκια και μετά, για επιδόρπιο, πετάς κάνα στερεότυπο του στυλ εμείς χτίζουμε γέφυρες και όχι τείχη. Αν μάλιστα είσαι και μηχανικός, υπενθυμίζεις πως οι γέφυρες χρειάζονται γερά θεμέλια, αν και θα ήταν πολύ πιο πρωτότυπο να έλεγε, «εμείς είμαστε τόσο καλοί μηχανικοί που μπορούμε να χτίσουμε γέφυρες χωρίς καθόλου θεμέλια».

 Σε αντίθεση με την επίσκεψη Μακρόν ή τις επισκέψεις Τσίπρα στον Τραμπ ή στη Μέρκελ, όπου η εθιμοτυπία μπερδεύεται γλυκά με τις κατά κράτος υποχωρήσεις και τις υποκλίσεις, η επίσκεψη Ερντογάν ήταν μια ευκαιρία για την κυβέρνηση να αποδείξει ότι μπορεί να παράγει πολιτική, κοινώς ότι κυβερνά τη χώρα. Κι αν αφήσουμε κατά μέρος τα μάλλον προσχηματικά περί Λωζάννης ή τις πάγιες, σχεδόν πλέον τυπικές, αναφορές στο Κυπριακό και στο Αιγαίο, υπάρχει ένα ζήτημα άμεσης πολιτικής, πραγματικής πολιτικής, ανάμεσα στην Τουρκία και στην Ελλάδα. Και εκεί ο Ερντογάν έκανε μια απλή επίδειξη δύναμης. Είπε πολύ απλά ότι...

 αν η Ευρώπη ανταποκριθεί στις οικονομικές της υποχρεώσεις απέναντι στην Τουρκία, τότε και η Τουρκία θα σεβαστεί τις συμφωνίες που έχει κάνει με την Ευρώπη. Τώρα, αν το ζήτημα αφορά κατά μείζονα λόγο την Ελλάδα, ε, τι να κάνουμε, αυτά έχει η ζωή.


Για ποιον λόγο έγινε αυτή η επίσκεψη; 


Για να μας υπενθυμίσει για μία ακόμη φορά ο Ερντογάν το θέμα των οχτώ Τούρκων στρατιωτικών ή ότι μπορεί να μας πνίξει με νέους πληθυσμούς μεταναστών;  


Το ζήτημα είναι αν θα καταλάβουν οι δικοί μας ότι διπλωμάτης δεν είναι μόνον αυτός που μιλάει καλά αγγλικά, ή όχι και τόσο καλά. Είναι αυτός που στις πέντε λέξεις που χρησιμοποιεί βάζει και κάνα γραμμάριο πολιτική.

Δεν υπάρχουν σχόλια: