Διαβάζω πως στέλνονται πάλι στα
σχολεία αναπληρωτές καθηγητές. Αλλά μήπως δεν υπάρχει τάχα πρόβλημα και
με τους πλήρους απασχόλησης και θεσμοθετημένους συναδέλφους τους;
Δεν
ελέγχουν το περιεχόμενο των σπουδών των άλλων εκπαιδευτικών ειδικοτήτων.
Γνωρίζω τι εστί στην Ελλάδα πολυδύναμος φιλόλογος.
Πολύ ορθά η πληθώρα των φιλολογικών, ιστορικών, αρχαιολογικών,
ψυχολογικών, αισθητικών, παιδαγωγικών σπουδών οδήγησε την πολιτεία και
τα πανεπιστήμια να δημιουργήσουν τμήματα εξειδικευμένα. Ετσι σήμερα ένας
φοιτητής Φιλοσοφικής Σχολής σπουδάζει και παίρνει πτυχίο στα Αρχαία
Ελληνικά, στα Νέα Ελληνικά, στην Αρχαία και Βυζαντινή και Νεώτερη
Ελληνική Ιστορία, στην Ευρωπαϊκή Ιστορία, στην Προϊστορική και Κλασική
και Βυζαντινή Αρχαιολογία, στην Ψυχολογία, στην Παιδιαγωγική, στην
Κοινωνιολογία, στη Φιλοσοφία.
Ολες αυτές οι επί μέρους ειδικότητες χωρίς διάκριση προσέρχονται
στη Μέση Εκπαίδευση και διδάσκουν π.χ. στην Αταλάντη, στην Πάρο, στα
Κουφονήσια όλα τα προβλεπόμενα φιλολογικά μαθήματα.
Ενας ψυχολόγος
διδάσκει Βυζαντινή Ιστορία, ένας κλασικός φιλόλογος Δεύτερο Παγκόσμιο
Πόλεμο, ένας φιλόσοφος Παπαδιαμάντη, Κική Δημουλά και ένας παιδαγωγός,
που έχει ξετινάξει τη μέθοδο Ντεκρολί, διδάσκει Ομηρο ή Θουκυδίδη· θα
τολμήσει π.χ. στο Καρπενήσι ή στη Φουρνά Ευρυτανίας να πει στο
γυμνασιάρχη «εγώ είμαι, ξέρετε, ιστορικός, πώς θα κάνω Λατινικά;».
Ο
γυμνασιάρχης θα του πει αφοπλιστικά:
Ο γράφων υποχρεώθηκε στη χούντα, εσωτερικός εξόριστος
στο Κρανίδι, να διδάξει Γεωγραφία Ασίας και ακόμη έχει εφιάλτες με τα
βουνά και τα ποτάμια της Ιαπωνίας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου