Tης ΜΑΡΙΑΝΝΑΣ ΤΖΙΑΝΤΖΗ
«[Εγώ και ο Αντώνης Σαμαράς] δεν είμαστε τίποτε
άλλο παρά δαυλοί αναμμένοι στο βωμό της πατρίδα μας. Oύτε πολιτικοί ούτε κάτι άλλο.
Δαυλοί αναμμένοι στο βωμό της πατρίδας μας. Αυτό είμαστε». Αυτό δήλωσε ο Μπαλτάκος
στο ραδιόφωνο μετά την παραίτησή του. Με περισσή σεμνότητα, εννοώντας ίσως δαυλοί
φλεγόμενοι αλλά μη καιόμενοι, όπως η γνωστή βάτος της Παλαιάς Διαθήκης. (Προς το
παρόν αυτός που καίγεται είναι ο λαός, ο εργαζόμενος και μη, ενώ παρανάλωμα του
πυρός της ανεργίας γίνεται η νεολαία.)
Σετάκι, λοιπόν, οι δύο δαυλοί.
Ο ένας απομακρύνθηκε προσωρινά από το κομματικό προσκήνιο, καθώς τον έσβησε μια
κρυφή κάμερα. Αντί να τον σαρώσει η λαϊκή οργή, τον έφαγε ένας κοριός στο πέτο του
Κασιδιάρη.
Μου είπε ο Αντώνης, του είπα,
το ήξερε, όχι δεν το ήξερε... Η αθλιότητα της αστικής πολιτικής κοντά σας με ένα
χτύπημα στο YouTube. Πίτουρα και κότες, όμως αυτές οι κότες ορίζουν τη ζωή εκατομμυρίων
ανθρώπων.
Ο Μπαλτάκος ή αλλιώς ο «Εδώ η καλή η ακροδεξιά!» παραιτήθηκε. Ένα ξένο
σώμα που το απέβαλε ένας υγιής κομματικός
οργανισμός; Ο Μπαλτάκος φεύγει από το θίασο, όμως πολλοί άλλοι δαυλοί έχουν ήδη
πάρει τη θέση του.
Πολλοί ενοχλήθηκαν από την κραυγαλέα
«σημειολογία» του επίμαχου βίντεο. «Αχ, πόσο χαμηλά έπεσα», είναι σαν να
λέει η Βουλή. Χριστοπαναγίες στον τοίχο και στα χείλη του Δαυλού.
Πού πήγαν οι ευπατρίδηδες της πολιτικής; Πού πήγε η ευγένεια;
Όμως πιο
χυδαία και από τα λόγια του Μπαλτάκου
είναι τα έργα της κυβέρνησης, είναι οι πράξεις της που φέρουν τη
σφραγίδα της κοινοβουλευτικής
νομιμότητας. Το νέο πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε μόλις την προηγούμενη
Κυριακή, είναι χαστούκι για τη δημοκρατία και τη χώρα,
είναι ένα έγκλημα πρώτου βαθμού για το οποίο όμως γνωρίζουμε πολύ
λιγότερα απ’ ό,τι
για τη στιχομυθία Μπαλτάκου και Κασιδιάρη ή για τις κλοτσιές του
βατραχάνθρωπου
υιού. Η χυδαιότητα των πράξεων της κυβέρνησης (όπως ο κατώτατος μισθός
των 586 ευρώ
-μεικτά- και των 511 για τους νέους) υπερβαίνει τη χυδαιότητα των λόγων
της.
Η «Ζούγκλα» του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου
τώρα ενσαρκώνεται, τώρα δικαιώνεται:
Δαυλοί, κοριοί, βατράχια, ένα θέατρο της χειρίστης υποστάθμης, ενώ η ζωή του λαού τραβάει την ανηφόρα.
(ΠΡΙΝ, "Το τέλος της αγοράς", 6.4.2014)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου